Tytuł 3 - POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE - Luksemburg-Polska. Konwencja w sprawie zabezpieczenia społecznego. Warszawa.1996.07.01.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2001.143.1596

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 maja 2004 r.

TYTUŁ  III

POSTANOWIENIA SZCZEGÓŁOWE

Rozdział  I

Choroba, macierzyństwo i śmierć (zasiłek pogrzebowy)

Artykuł  11

W celu nabycia, utrzymania i przywrócenia prawa do świadczeń w przypadku osoby, która podlegała kolejno lub na przemian ustawodawstwu obu Umawiających się Stron, okresy ubezpieczenia i okresy z nimi zrównane, przebyte na mocy ustawodawstwa każdej ze Stron, są zliczane, o ile się na siebie nie nakładają.

Artykuł  12

§ 1. Osoba mająca miejsce zamieszkania na terytorium jednej z Umawiających się Stron i mająca uprawnienia do świadczeń rzeczowych zgodnie z ustawodawstwem tej Strony korzysta ze świadczeń rzeczowych podczas czasowego pobytu na terytorium drugiej Strony wówczas, gdy jej stan zdrowia wymaga natychmiastowej opieki lekarskiej.

§ 2. Świadczenia rzeczowe są udzielane przez instytucję miejsca pobytu zgodnie z postanowieniami stosowanego przez nią ustawodawstwa, zwłaszcza dotyczącego zakresu i warunków udzielania świadczeń rzeczowych; jednakże świadczenia te są udzielane przez okres przewidziany przez ustawodawstwo właściwej Strony.

§ 3. Świadczenia pieniężne w przypadku choroby lub macierzyństwa przysługujące na mocy ustawodawstwa jednej z Umawiających się Stron są również wypłacane, gdy osoba uprawniona przebywa na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

§ 4. Świadczenia pieniężne są wypłacane bezpośrednio przez kompetentną instytucję, której podlega osoba uprawniona.

Artykuł  13

§ 1. Członkowie rodziny osoby podlegającej instytucji jednej z Umawiających się Stron korzystają ze świadczeń rzeczowych w okresie zamieszkania na terytorium drugiej Strony, tak jakby osoba ta podlegała instytucji miejsca zamieszkania. Zakres, okres i warunki udzielania tych świadczeń są określone zgodnie z przepisami ustawodawstwa stosowanego przez tę instytucję.

§ 2. Kiedy członkowie rodziny przebywają lub przenoszą miejsce zamieszkania na terytorium Strony właściwej, korzystają ze świadczeń zgodnie z przepisami ustawodawstwa tej Strony. Regułę tę stosuje się również wówczas, gdy członkowie rodziny już korzystali, w przypadku tej samej choroby lub macierzyństwa, ze świadczeń udzielanych przez instytucję Strony, na której terytorium mieszkali przed tym pobytem lub przeniesieniem miejsca zamieszkania.

§ 3. O ile członkowie rodziny wymienieni w paragrafie 1 niniejszego artykułu wykonują w kraju zamieszkania działalność zawodową lub korzystają z emerytury lub renty, z tytułu której przysługuje im prawo do świadczeń rzeczowych, nie stosuje się do nich postanowień niniejszego artykułu.

Artykuł  14

W przypadku gdy na mocy postanowień niniejszego rozdziału osoba ubezpieczona lub jeden z członków jej rodziny nabyli prawo do korzystania ze świadczeń z tytułu macierzyństwa na podstawie ustawodawstw obu Umawiających się Stron, stosowane będzie ustawodawstwo Strony, na której terytorium miały miejsce narodziny, z uwzględnieniem zliczenia okresów wymienionego w artykule 11 niniejszej konwencji.

Artykuł  15

§ 1. O ile osoba uprawniona do emerytur lub rent należnych na mocy ustawodawstw jednej i drugiej z Umawiających się Stron ma miejsce zamieszkania na terytorium jednej ze Stron, osoba ta korzysta, jak również członkowie jej rodziny, ze świadczeń rzeczowych zgodnie z ustawodawstwem tej Strony, tak jakby była ona uprawniona do emerytury lub renty należnej tylko na mocy ustwodawstwa kraju zamieszkania. Świadczenia te obciążają instytucję kraju zamieszkania.

§ 2. O ile uprawniony do emerytury lub renty należnej na mocy ustawodawstwa jednej z Umawiających się Stron ma miejsce zamieszkania na terytorium drugiej Strony, świadczenia rzeczowe, do których ma prawo na mocy ustawodawstwa Strony pierwszej, są udzielane jemu samemu, jak również członkom jego rodziny przez instytucję miejsca zamieszkania, zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem.

§ 3. Jeśli uprawniony do emerytury lub renty, o którym mowa w paragrafie 2, i członkowie jego rodziny przebywają lub przenoszą miejsce zamieszkania na terytorium Strony wypłacającej świadczenie, wówczas korzystają ze świadczeń zgodnie z przepisami ustawodawstwa tej Strony. Reguła ta jest również stosowana, gdy zainteresowani korzystali już, w przypadku tej samej choroby lub macierzyństwa, ze świadczeń udzielanych przez instytucję Strony, na której terytorium zamieszkiwali przed pobytem lub przeniesieniem miejsca zamieszkania.

Artykuł  16

Jeśli ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron uzależnia przyznanie świadczeń rzeczowych od terminu wznowienia, świadczenia przyznane na terytorium drugiej Umawiającej się Strony są traktowane jako świadczenia w rozumieniu ustawodawstwa pierwszej Strony, zgodnie z warunkami, które określi porozumienie administracyjne.

Artykuł  17

Świadczenia rzeczowe, udzielane na mocy postanowień paragrafów 1 i 2 artykułu 12, paragrafu 1 artykułu 13 i paragrafu 2 artykułu 15 niniejszej konwencji, obciążają instytucje, które ich udzieliły.

Artykuł  18

§ 1. W przypadku zgonu pracownika lub osoby samodzielnie zarobkującej uprawnionej do emerytury lub renty bądź też zgonu członka jej rodziny na terytorium Umawiającej się Strony innej niż Strona właściwa, uznaje się, iż zgon nastąpił na terytorium tej ostatniej Strony.

§ 2. Instytucja właściwa jest zobowiązana przyznać zasiłek pogrzebowy, należny w myśl ustawodawstwa, które stosuje, nawet jeśli świadczeniobiorca przebywa na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

§ 3. W przypadku zgonu osoby uprawnionej do emerytur lub rent należnych na mocy ustawodawstw obu Umawiających się Stron bądź też zgonu członka jej rodziny, instytucja w miejscu zamieszkania osoby uprawnionej uznawana jest za instytucję właściwą do stosowania poprzedzających postanowień.

Rozdział  II

Inwalidztwo, starość, śmierć

Artykuł  19

§ 1. W celu nabycia, utrzymania lub przywrócenia prawa do świadczeń, w przypadku osoby ubezpieczonej, która podlegała kolejno lub na przemian ustawodawstwom obu Umawiających się Stron, okresy ubezpieczenia przebyte na mocy ustawodawstwa każdej ze Stron są zliczane, o ile się na siebie nie nakładają.

§ 2. O ile ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron uzależnia zaliczanie niektórych okresów ubezpieczenia od warunku, by zainteresowany podlegał wcześniej ubezpieczeniu przez określony okres z tytułu tego ustawodawstwa, uwzględnia się okresy ubezpieczenia przebyte przez zainteresowanego na mocy ustawodawstwa drugiej Umawiającej się Strony. Stosowanie poprzedniego postanowienia jest uzależnione od warunku, że zainteresowany w ostatnim miejscu przebył okresy ubezpieczenia według przepisów ustawodawstwa, z którego tytułu zaliczenie to jest wnioskowane.

§ 3. Jeśli okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem jednej z Umawiających się Stron nie osiągną w całości jednego roku, żadne świadczenie nie zostanie przyznane na mocy tego ustawodawstwa, chyba że same w sobie otwierają one prawo do świadczenia z tytułu tego ustawodawstwa; wyżej wymienione okresy są uwzględniane w celu nabycia, utrzymania i przywrócenia prawa do świadczeń należnych od drugiej Strony, jak również do zastosowania postanowień artykułu 21 paragraf 2, z wyjątkiem postanowień wymienionych pod literą c).

Artykuł  20

Jeśli ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron uzależnia powstanie prawa do świadczeń od przebycia okresu ubezpieczenia w danym czasie, poprzedzającym zaistnienie ryzyka, i ustala, że pewne fakty lub okoliczności przedłużają ten okres, to te fakty i okoliczności powodują ten sam skutek, gdy występują na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  21

§ 1. Jeśli osoba może ubiegać się o emeryturę - rentę na mocy ustawodawstwa jezdnej ze Stron, bez konieczności stosowania artykułu 19, instytucja tej Strony oblicza, zgodnie z postanowieniami stosowanego przez nią ustawodawstwa, wysokość emerytury - renty odpowiadającą łącznej długości okresów ubezpieczenia uwzględnianych na mocy tego ustawodawstwa.

Instytucja ta dokonuje także obliczenia wysokości emerytury - renty, która przysługiwałaby przy zastosowaniu postanowień paragrafu 2. Brany jest pod uwagę jedynie najwyższy wymiar.

§ 2. Jeśli osoba może ubiegać się o emeryturę - rentę na mocy ustawodawstwa jednej ze Stron, do której jest otwarte prawo jedynie po uwzględnieniu całości okresów przewidzianych w artykule 19, stosowane są następujące zasady:

a) instytucja tej Strony oblicza teoretyczną wysokość emerytury - renty, o którą wnioskodawca mógłby się ubiegać, gdyby wszystkie okresy ubezpieczenia na mocy ustawodawstw obu Stron zostały przebyte wyłącznie pod działaniem jej ustawodawstwa,

b) dla określenia teoretycznej wysokości świadczenia wymienionej pod literą a) przy określaniu podstawy obliczenia są uwzględniane wyłącznie okresy ubezpieczenia przebyte na mocy ustawodawstwa stosowanego przez właściwą instytucję,

c) na podstawie tej teoretycznej wysokości instytucja tej Strony określa następnie rzeczywistą wysokość emerytury - renty, proporcjonalnie do długości okresów ubezpieczenia przebytych na mocy stosowanego przez nią ustawodawstwa, w stosunku do całkowitej długości okresów ubezpieczenia przebytych na mocy ustawodawstw obu Stron.

Rozdział  III

Wypadki przy pracy i choroby zawodowe

Artykuł  22

§ 1. Osoba, która z powodu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej ma prawo do świadczeń rzeczowych na mocy ustawodawstwa jednej z Umawiających się Stron, korzysta w przypadku pobytu lub zamieszkania na terytorium drugiej Umawiającej się Strony ze świadczeń rzeczowych, które są jej udzielane przez instytucję miejsca zamieszkania lub pobytu i na jej koszt, zgodnie z przepisami ustawodawstwa stosowanego przez tę instytucję.

§ 2. Jeśli chodzi o świadczenia pieniężne, paragrafy 3 i 4 artykułu 12 są stosowane w drodze analogii.

§ 3. Właściwe władze Umawiających się Stron mogą ustalić za obopólną zgodą, że w ramach odstępstwa od paragrafu 1 koszty świadczeń rzeczowych udzielanych przez instytucje miejsca pobytu, okresowego lub stałego, są przedmiotem zwrotu przez instytucje właściwe.

Artykuł  23

Jeśli dla oceny stopnia niezdolności w razie wypadku przy pracy lub choroby zawodowej ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron stanowi, że wypadki przy pracy lub choroby zawodowe, mające wcześniej miejsce, są brane pod uwagę, wówczas będą również uwzględniane wypadki przy pracy i choroby zawodowe, które nastąpiły uprzednio pod działaniem ustawodawstwa Strony drugiej, tak jakby nastąpiły pod działaniem ustawodawstwa Strony pierwszej.

Artykuł  24

Świadczenia w razie choroby zawodowej, które są przewidziane na mocy ustawodawstwa obu Umawiających się Stron, mogą być przyznane wyłącznie z tytułu ustawodawstwa tej z Umawiających się Stron, na której terytorium ostatnio była wykonywana praca mogąca spowodować tę chorobę zawodową, z zastrzeżeniem że zainteresowany spełnia warunki przewidziane przez to ustawodawstwo.

Artykuł  25

O ile w przypadku pogorszenia stanu zdrowia w związku z chorobą zawodową osoba, która korzysta lub korzystała z odszkodowania za chorobę zawodową na mocy ustawodawstwa jednej z Umawiających się Stron, zgłasza swoje prawa, zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony, do świadczeń z tytułu choroby zawodowej o tym samym charakterze, wówczas stosowane są następujące zasady:

a) jeśli osoba nie wykonywała na terytorium tej ostatniej Strony pracy mogącej spowodować chorobę zawodową lub ją pogłębić, instytucja właściwa pierwszej Strony zobowiązana jest ponieść koszty świadczeń z uwzględnieniem pogorszenia stanu zdrowia, zgodnie z przepisami stosowanego przez nią ustawodawstwa,

b) jeśli osoba wykonywała na terytorium tej ostatniej Strony taką pracę, instytucja właściwa pierwszej Strony jest zobowiązana ponieść koszty świadczeń bez uwzględnienia pogorszenia stanu zdrowia, zgodnie z przepisami stosowanego przez nią ustawodawstwa; instytucja właściwa drugiej Strony przyznaje osobie dodatek ustalony, jak następuje:

i) w przypadku Wielkiego Księstwa Luksemburga wysokość dodatku równa jest różnicy między wysokością świadczenia przysługującego po pogorszeniu stanu zdrowia a wysokością świadczenia, które przysługiwałoby przed pogorszeniem,

ii) w przypadku Rzeczypospolitej Polskiej wysokość przysługującego świadczenia, ustalona w oparciu o stopień niezdolności stwierdzony po pogorszeniu stanu zdrowia, jest proporcjonalna do stopnia niezdolności wynikającego z pogorszenia stanu zdrowia w stosunku do całkowitego stopnia niezdolności.

Rozdział  IV

Świadczenia rodzinne

Artykuł  26

Jeśli ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron uzależnia nabycie praw do świadczeń rodzinnych od wypełnienia okresów pracy lub działalności zawodowej, instytucja, która stosuje to ustawodawstwo, uwzględnia w tym przypadku, w razie konieczności, w celu zliczenia, okresy pracy lub działalności zawodowej przebyte w ramach ustawodawstwa drugiej Umawiającej się Strony, tak jakby chodziło o okresy przebyte w ramach ustawodawstwa pierwszej Strony.

Artykuł  27

Dzieci, które mieszkają na terytorium jednej z Umawiających się Stron, mają prawo do świadczeń rodzinnych przewidzianych przez ustawodawstwo tej Strony. Świadczenia te są wypłacane przez instytucję miejsca zamieszkania dzieci i na jej koszt, zgodnie z przepisami ustawodawstwa stosowanego przez tę instytucję.