Rozdział 2 - Inwalidztwo, starość, śmierć - Luksemburg-Polska. Konwencja w sprawie zabezpieczenia społecznego. Warszawa.1996.07.01.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2001.143.1596

Akt obowiązujący
Wersja od: 1 maja 2004 r.

Rozdział  II

Inwalidztwo, starość, śmierć

§  1.
W celu nabycia, utrzymania lub przywrócenia prawa do świadczeń, w przypadku osoby ubezpieczonej, która podlegała kolejno lub na przemian ustawodawstwom obu Umawiających się Stron, okresy ubezpieczenia przebyte na mocy ustawodawstwa każdej ze Stron są zliczane, o ile się na siebie nie nakładają.
§  2.
O ile ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron uzależnia zaliczanie niektórych okresów ubezpieczenia od warunku, by zainteresowany podlegał wcześniej ubezpieczeniu przez określony okres z tytułu tego ustawodawstwa, uwzględnia się okresy ubezpieczenia przebyte przez zainteresowanego na mocy ustawodawstwa drugiej Umawiającej się Strony. Stosowanie poprzedniego postanowienia jest uzależnione od warunku, że zainteresowany w ostatnim miejscu przebył okresy ubezpieczenia według przepisów ustawodawstwa, z którego tytułu zaliczenie to jest wnioskowane.
§  3.
Jeśli okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem jednej z Umawiających się Stron nie osiągną w całości jednego roku, żadne świadczenie nie zostanie przyznane na mocy tego ustawodawstwa, chyba że same w sobie otwierają one prawo do świadczenia z tytułu tego ustawodawstwa; wyżej wymienione okresy są uwzględniane w celu nabycia, utrzymania i przywrócenia prawa do świadczeń należnych od drugiej Strony, jak również do zastosowania postanowień artykułu 21 paragraf 2, z wyjątkiem postanowień wymienionych pod literą c).

Jeśli ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron uzależnia powstanie prawa do świadczeń od przebycia okresu ubezpieczenia w danym czasie, poprzedzającym zaistnienie ryzyka, i ustala, że pewne fakty lub okoliczności przedłużają ten okres, to te fakty i okoliczności powodują ten sam skutek, gdy występują na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

§  1.
Jeśli osoba może ubiegać się o emeryturę - rentę na mocy ustawodawstwa jezdnej ze Stron, bez konieczności stosowania artykułu 19, instytucja tej Strony oblicza, zgodnie z postanowieniami stosowanego przez nią ustawodawstwa, wysokość emerytury - renty odpowiadającą łącznej długości okresów ubezpieczenia uwzględnianych na mocy tego ustawodawstwa.

Instytucja ta dokonuje także obliczenia wysokości emerytury - renty, która przysługiwałaby przy zastosowaniu postanowień paragrafu 2. Brany jest pod uwagę jedynie najwyższy wymiar.

§  2.
Jeśli osoba może ubiegać się o emeryturę - rentę na mocy ustawodawstwa jednej ze Stron, do której jest otwarte prawo jedynie po uwzględnieniu całości okresów przewidzianych w artykule 19, stosowane są następujące zasady:
a)
instytucja tej Strony oblicza teoretyczną wysokość emerytury - renty, o którą wnioskodawca mógłby się ubiegać, gdyby wszystkie okresy ubezpieczenia na mocy ustawodawstw obu Stron zostały przebyte wyłącznie pod działaniem jej ustawodawstwa,
b)
dla określenia teoretycznej wysokości świadczenia wymienionej pod literą a) przy określaniu podstawy obliczenia są uwzględniane wyłącznie okresy ubezpieczenia przebyte na mocy ustawodawstwa stosowanego przez właściwą instytucję,
c)
na podstawie tej teoretycznej wysokości instytucja tej Strony określa następnie rzeczywistą wysokość emerytury - renty, proporcjonalnie do długości okresów ubezpieczenia przebytych na mocy stosowanego przez nią ustawodawstwa, w stosunku do całkowitej długości okresów ubezpieczenia przebytych na mocy ustawodawstw obu Stron.