Art. 25. - Luksemburg-Polska. Konwencja w sprawie zabezpieczenia społecznego. Warszawa.1996.07.01.
Dziennik Ustaw
Dz.U.2001.143.1596
Akt obowiązujący Wersja od: 1 maja 2004 r.
Artykuł 25
O ile w przypadku pogorszenia stanu zdrowia w związku z chorobą zawodową osoba, która korzysta lub korzystała z odszkodowania za chorobę zawodową na mocy ustawodawstwa jednej z Umawiających się Stron, zgłasza swoje prawa, zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony, do świadczeń z tytułu choroby zawodowej o tym samym charakterze, wówczas stosowane są następujące zasady:
a)
jeśli osoba nie wykonywała na terytorium tej ostatniej Strony pracy mogącej spowodować chorobę zawodową lub ją pogłębić, instytucja właściwa pierwszej Strony zobowiązana jest ponieść koszty świadczeń z uwzględnieniem pogorszenia stanu zdrowia, zgodnie z przepisami stosowanego przez nią ustawodawstwa,b)
jeśli osoba wykonywała na terytorium tej ostatniej Strony taką pracę, instytucja właściwa pierwszej Strony jest zobowiązana ponieść koszty świadczeń bez uwzględnienia pogorszenia stanu zdrowia, zgodnie z przepisami stosowanego przez nią ustawodawstwa; instytucja właściwa drugiej Strony przyznaje osobie dodatek ustalony, jak następuje:i)
w przypadku Wielkiego Księstwa Luksemburga wysokość dodatku równa jest różnicy między wysokością świadczenia przysługującego po pogorszeniu stanu zdrowia a wysokością świadczenia, które przysługiwałoby przed pogorszeniem,ii)
w przypadku Rzeczypospolitej Polskiej wysokość przysługującego świadczenia, ustalona w oparciu o stopień niezdolności stwierdzony po pogorszeniu stanu zdrowia, jest proporcjonalna do stopnia niezdolności wynikającego z pogorszenia stanu zdrowia w stosunku do całkowitego stopnia niezdolności.