Część 5 - Działanie systemu międzynarodowego. - Konwencja (Nr 48) w sprawie ustanowienia międzynarodowego systemu zachowania uprawnień w ubezpieczeniu na wypadek inwalidztwa, starości i śmierci. Genewa.1935.06.22.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.21.134

Akt utracił moc

Wersja od: 21 marca 1939 r.

CZĘŚĆ  V.

Działanie systemu międzynarodowego.

Artykuł  17.

Każdy Członek, który by w chwili ratyfikacji niniejszej Konwencji, nie wprowadził jeszcze jednego z poniżej wymienionych systemów, zobowiązuje się do wprowadzenia w ciągu dwunastu miesięcy następujących po ratyfikacji:

a) bądź ubezpieczenia obowiązkowego, obejmującego większą część pracowników najemnych zatrudnionych w przedsiębiorstwach przemysłowych i handlowych, uprawniającego do renty najpóźniej w 65 roku życia;

b) bądź ubezpieczenia obowiązkowego, obejmującego znaczną część pracowników najemnych zatrudnionych w przedsiębiorstwach przemysłowych i handlowych, pokrywającego ryzyka inwalidztwa, starości i śmierci.

Artykuł  18.

1. Każdy Członek traktować będzie obywateli każdego innego Członka na równi z własnymi obywatelami, zarówno co do poddania ich obowiązkowi ubezpieczenia, jak co do świadczeń ubezpieczeniowych wraz z dopłatami, dodatkami lub częściami rent, pokrywanymi z funduszów publicznych.

2. Jednakże każdy Członek może zastrzec dla swych obywateli korzystanie z dopłat, dodatków i części rent, pokrywanych z funduszów publicznych i udzielanych wyłącznie ubezpieczonym, którzy przekroczyli określony wiek w chwili wejścia w życie ustawodawstwa o ubezpieczeniu obowiązkowym.

Artykuł  19.

Członkowie mogą wprowadzać odchylenia od niniejszej Konwencji w drodze osobnej umowy, nie naruszając jednak praw i zobowiązań Członków, którzy nie uczestniczą w tej umowie i z zastrzeżeniem, że uregulują pozytywnie zachowanie ekspektatyw i praw nabytych w warunkach w całości co najmniej równie korzystnych, jak przewidziane w niniejszej konwencji.

Artykuł  20.

1. Dla udzielenia Członkom pomocy przy stosowaniu niniejszej konwencji tworzy się przy Międzynarodowym Biurze Pracy komisję, złożoną z delegatów, wyznaczonych po jednym przez każdego Członka oraz z trzech osób, z których po jednej wyznaczą przedstawiciele rządów, pracodawców i pracowników w Radzie Administracyjnej Biura. Komisja ustanawia swój regulamin.

2. Na żądanie jednego lub kilku zainteresowanych Członków Komisja zaleca warunki stosowania konwencji w duchu jej zasad i celów.

Artykuł  21.

1. Renty nieprzyznane lub zawieszone przed wejściem w życie niniejszej konwencji ze względu na zamieszkiwanie zainteresowanych za granicą powinny być przyznane lub też wypłata ich winna być wznowiona w zastosowaniu niniejszej konwencji, a to od wejścia jej w życie w stosunku do zainteresowanego Członka.

2. Przy stosowaniu niniejszej konwencji należy uwzględniać okresy ubezpieczenia poprzedzające jej wejście w życie, jeżeli byłyby one uwzględniane w wypadku, gdyby niniejsza konwencja obowiązywała w czasie, gdy przebywano te okresy.

3. Prawa przyznane przed wejściem w życie niniejszej konwencji powinny ulec rewizji na wniosek zainteresowanego, jeżeli nie zostały one już uregulowane w drodze wypłaty wartości kapitałowej. Rewizja nie uzasadnia obowiązku uiszczenia żadnych opłat lub zwrotu należności za okres poprzedzający wejście w życie niniejszej konwencji w stosunku do zainteresowanego Członka.

Artykuł  22.

1. Wypowiedzenie przez Członka niniejszej konwencji nie narusza zobowiązań instytucyj ubezpieczeniowych, należących do tego Członka, jeżeli zobowiązanie to wynika z ryzyka, które zaszło zanim wypowiedzenie nabrało mocy.

2. Ekspektatywy, utrzymane na mocy niniejszej konwencji, nie wygasają na skutek jej wypowiedzenia; co do dalszego ich utrzymywania w okresie czasu po terminie, w którym niniejsza konwencja przestaje obowiązywać, właściwe jest ustawodawstwo obowiązujące w stosunku do zainteresowanej instytucji.