Część 3 - PROGRAMY DZIAŁAŃ, WSPÓŁPRACA NAUKOWA I TECHNICZNA ORAZ ŚRODKI WSPIERAJĄCE - Konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zwalczania pustynnienia w państwach dotkniętych poważnymi suszami i/lub pustynnieniem, zwłaszcza w Afryce. Paryż.1994.06.17.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2002.185.1538

Akt obowiązujący

Wersja od: 12 lutego 2002 r.

CZĘŚĆ  III

PROGRAMY DZIAŁAŃ, WSPÓŁPRACA NAUKOWA I TECHNICZNA ORAZ ŚRODKI WSPIERAJĄCE

Sekcja  1

Programy działań

Artykuł  9

Podejście podstawowe

1. Wypełniając zobowiązania wynikające z artykułu 5, dotknięte Państwa-Strony rozwijające się i inne dotknięte Państwa-Strony, w ramach swoich regionalnych załączników realizacyjnych lub w inny sposób, które zawiadomiły na piśmie Stały Sekretariat o zamiarze przygotowania krajowego programu działań, odpowiednio przygotują, podadzą do publicznej wiadomości i wdrożą krajowe programy działań jako centralny element strategii zwalczania pustynnienia i łagodzenia skutków susz, bazując i wykorzystując, w miarę możliwości, odpowiednie istniejące i pomyślnie zrealizowane programy i plany oraz subregionalne i regionalne programy działań. Programy te będą stale aktualizowane w procesie realizacji na bazie doświadczeń wynikających z działań w terenie, jak również na podstawie wyników badań naukowych. Przygotowanie krajowych programów działań powinno być ściśle powiązane z innymi wysiłkami zmierzającymi do sformułowania krajowych polityk trwałego rozwoju.

2. Przy zapewnianiu przez Państwa-Strony rozwinięte różnych rodzajów pomocy w ramach postanowień zawartych w artykule 6 należy przyznać priorytet wspieraniu, jak uzgodniono, krajowych, subregionalnych i regionalnych programów działań w dotkniętych Państwach-Stronach rozwijających się, zwłaszcza w Afryce, bezpośrednio lub przez odpowiednie organizacje wielostronne lub na oba sposoby.

3. Strony będą zachęcać organy, fundusze i programy systemu Narodów Zjednoczonych i inne stosowne organizacje międzyrządowe, uczelnie, środowiska naukowe i organizacje pozarządowe, które mogą współpracować, zgodnie ze swoimi mandatami i możliwościami, do wsparcia opracowywania i wdrażania programów działań i ich następstw.

Artykuł  10

Krajowe programy działań

1. Celem krajowych programów działań jest identyfikacja czynników przyczyniających się do pustynnienia i praktycznych działań koniecznych do zwalczania pustynnienia i łagodzenia skutków suszy.

2. Krajowe programy działań będą wyszczególniać odpowiednio rolę rządu, miejscowego społeczeństwa i użytkowników ziemi oraz dostępne i potrzebne zasoby. Programy te, między innymi:

(a) będą zawierać długoterminowe strategie zwalczania pustynnienia i łagodzenia skutków susz, położą nacisk na wdrażanie i będą zintegrowane z krajowymi kierunkami polityki trwałego rozwoju;

(b) umożliwią dokonywanie modyfikacji w odpowiedzi na zmieniające się warunki i będą wystarczająco elastyczne na poziomie lokalnym, aby poradzić sobie z różnymi warunkami społeczno-ekonomicznymi, biologicznymi i geofizycznymi;

(c) zwrócą szczególną uwagę na wdrażanie działań zapobiegawczych dla obszarów, które jeszcze nie są zdegradowane albo które są zdegradowane jedynie w niewielkim stopniu;

(d) wzmocnią krajowe możliwości w zakresie klimatologii, meteorologii i hydrologii oraz środki służące wczesnemu ostrzeganiu przed suszą;

(e) będą promować kierunki polityki i wzmacniać ramy instytucjonalne rozwijające współpracę i koordynację, w duchu partnerstwa, między społecznościami udzielającymi pomocy i organami rządowymi wszystkich szczebli oraz ludnością miejscową i grupami wspólnotowymi oraz ułatwią dostęp ludności miejscowej do odpowiedniej informacji i technologii;

(f) zapewnią efektywny udział na poziomach lokalnych, krajowych i regionalnych organizacji pozarządowych i ludności miejscowej, zarówno kobiet, jak i mężczyzn, zwłaszcza użytkowników zasobów, w tym farmerów i pasterzy, oraz reprezentujących ich organizacji w planowaniu kierunków polityki, podejmowaniu decyzji, realizacji i przeglądzie krajowych programów działań oraz

(g) będą wymagać regularnego przeglądu ich realizacji i raportów o ich wdrażaniu.

3. Krajowe programy działań mogą obejmować, między innymi, kilka lub wszystkie z następujących środków służących przygotowaniu do suszy i łagodzeniu jej skutków:

(a) ustanowienie i/lub wzmocnienie, gdzie to konieczne, systemu wczesnego ostrzegania, w tym lokalnych i krajowych urządzeń oraz wspólnych systemów na poziomie subregionalnym i regionalnym, oraz mechanizmów pomocy osobom przesiedlonym z powodu problemów ekologicznych;

(b) wzmocnienie przygotowań do susz i zarządzania, w tym planowanie na wypadek nadzwyczajnych zagrożeń związanych z suszą na poziomach lokalnych, krajowych, subregionalnych i regionalnych, z uwzględnieniem sezonowych i rocznych prognoz klimatu;

(c) ustanowienie i/lub wzmocnienie, gdzie to konieczne, systemu zabezpieczania żywności, w tym urządzeń do przechowywania i handlu, zwłaszcza na obszarach wiejskich;

(d) utworzenie projektów alternatywnych środków utrzymania, które mogą zapewnić dochody na terenach szczególnie zagrożonych suszami, oraz

(e) opracowanie jednolitych programów irygacji dla upraw i hodowli zwierząt.

4. Uwzględniając warunki i wymagania specyficzne dla każdego dotkniętego Państwa-Strony, krajowe programy działań obejmą, odpowiednio, między innymi przedsięwzięcia w niektórych lub wszystkich obszarach priorytetowych odnoszących się do zwalczania pustynnienia i łagodzenia skutków susz na dotkniętych obszarach oraz do ludności tych obszarów: popieranie alternatywnych środków utrzymania i poprawę krajowego środowiska gospodarczego w celu umocnienia programów mających na celu zwalczanie ubóstwa i zapewnienie żywności; dynamikę demograficzną, zrównoważoną gospodarkę zasobami naturalnymi; praktyki rolnicze przyjazne dla środowiska; rozwój i efektywne wykorzystanie różnych źródeł energii; ramy instytucjonalne i prawne; poprawę możliwości oceny i systematycznych obserwacji, w tym służb hydrologicznych i meteorologicznych, oraz rozwijanie potencjału, edukacji i świadomości społecznej.

Artykuł  11

Subregionalne i regionalne programy działań

Dotknięte Państwa-Strony będą się odpowiednio konsultować i współpracować przy przygotowaniu, zgodnie z odpowiednimi regionalnymi załącznikami realizacyjnymi, subregionalnych i/lub regionalnych programów działań w celu zharmonizowania, uzupełnienia i zwiększenia skuteczności programów krajowych. Postanowienia artykułu 10 będą stosować się mutatis mutandis do programów subregionalnych i regionalnych. Współpraca taka może obejmować uzgodnione wspólne programy zrównoważonej gospodarki transgranicznymi zasobami naturalnymi, współpracę naukową i techniczną oraz wzmocnienie odpowiednich instytucji.

Artykuł  12

Współpraca międzynarodowa

Dotknięte Państwa-Strony, w porozumieniu z innymi Stronami i społecznością międzynarodową, powinny współpracować, aby zapewnić poparcie ze strony przyjaznego środowiska międzynarodowego dla realizacji niniejszej konwencji. Współpraca taka powinna również obejmować transfer technologii, jak również badania naukowe i rozwój, gromadzenie i rozpowszechnianie informacji oraz środki finansowe.

Artykuł  13

Wsparcie opracowywania i realizacji programów działań

1. Przedsięwzięcia wspierające programy działań zgodnie z artykułem 9 obejmują, między innymi:

(a) współpracę finansową dla zapewnienia przewidywalności programów działań, pozwalającą na niezbędne planowanie długoterminowe;

(b) opracowanie i wykorzystywanie mechanizmów współpracy, które umożliwiają lepsze wsparcie na poziomie lokalnym, w tym działań organizacji pozarządowych, w celu popierania, gdzie stosowne, powtarzania pomyślnie zrealizowanych działań programów pilotowych;

(c) zwiększoną elastyczność w planowaniu projektów, finansowaniu i realizacji zgodnie z eksperymentalnym, powtarzającym się podejściem wskazanym dla działań z uczestnictwem miejscowej społeczności oraz

(d) odpowiednie procedury administracyjne i budżetowe zwiększające skuteczność współpracy i programów wspierających.

2. Przy zapewnianiu wsparcia dotkniętym Państwom-Stronom rozwijającym się zostanie przyznany priorytet afrykańskim Państwom-Stronom i najmniej rozwiniętym Państwom-Stronom.

Artykuł  14

Koordynacja w trakcie opracowywania i realizacji programów działań

1. Strony będą ściśle współpracować, bezpośrednio i przez odpowiednie organizacje międzyrządowe, przy opracowywaniu i realizacji programów działań.

2. Strony opracują mechanizmy operacyjne, zwłaszcza na poziomie krajowym i terenowym, w celu zapewnienia możliwie najlepszej koordynacji między Państwami-Stronami rozwiniętymi, rozwijającymi się oraz odpowiednimi organizacjami międzyrządowymi i pozarządowymi w celu uniknięcia dublowania, zharmonizowania interwencji i uzgodnień oraz maksymalizowania oddziaływania pomocy. W Państwach-Stronach rozwijających się priorytet zostanie przyznany koordynacji działań związanych ze współpracą międzynarodową w celu maksymalnie efektywnego wykorzystania środków, zapewnienia pomocy odpowiadającej potrzebom i ułatwienia realizacji krajowych programów działań i priorytetów w ramach niniejszej konwencji.

Artykuł  15

Regionalne załączniki realizacyjne

Elementy włączane do programów działań będą wybierane i dostosowywane do czynników społeczno-ekonomicznych, geograficznych i klimatycznych właściwych dla dotkniętego Państwa-Strony lub regionu oraz do poziomu ich rozwoju. Wytyczne do przygotowania programów działań, ich dokładne ukierunkowanie i zawartość dla poszczególnych subregionów i regionów są podane w regionalnych załącznikach realizacyjnych.

Sekcja  2

Współpraca naukowa i techniczna

Artykuł  16

Gromadzenie, analiza i wymiana informacji

Strony zgadzają się, zgodnie ze swoimi możliwościami, integrować i koordynować gromadzenie, analizę i wymianę odnośnych krótkoterminowych i długoterminowych danych i informacji dla zapewnienia systematycznych obserwacji degradacji ziemi na dotkniętych obszarach oraz lepszego zrozumienia i oceny procesów i skutków susz i pustynnienia. Umożliwi to, między innymi, wczesne ostrzeganie i zaplanowanie z wyprzedzeniem okresów szkodliwych wahań klimatu, w sposób nadający się do praktycznego stosowania przez użytkowników na wszystkich poziomach, a zwłaszcza przez ludność miejscową. W tym Strony powinny, odpowiednio:

(a) ułatwiać i wzmacniać funkcjonowanie globalnej sieci instytucji i urządzeń służących gromadzeniu, analizie i wymianie informacji, jak również systematycznym obserwacjom na wszystkich poziomach, które między innymi:

(i) będą starały się stosować kompatybilne normy i systemy;

(ii) obejmą odpowiednie dane i stacje, w tym na odosobnionych obszarach;

(iii) będą wykorzystywać i rozpowszechniać nowoczesną technologię gromadzenia, przekazywania i oceny danych o degradacji ziemi oraz

(iv) powiążą ściślej krajowe, subregionalne i regionalne centra danych i informacji z globalnymi źródłami informacji,

(b) zapewniać, że gromadzenie, analiza i wymiana informacji odpowiada potrzebom miejscowych społeczeństw i decydentów, w zakresie rozwiązywania szczególnych problemów oraz że miejscowe społeczności są zaangażowane w te działania;

(c) wspierać i dalej rozwijać dwustronne i wielostronne programy i projekty, których celem jest zdefiniowanie, przeprowadzenie, ocena i finansowanie gromadzenia, analizy i wymiany danych i informacji, w tym, między innymi, zintegrowanych zestawów wskaźników fizycznych, biologicznych, społecznych i ekonomicznych;

(d) w pełni wykorzystywać wiedzę kompetentnych międzyrządowych i pozarządowych organizacji, zwłaszcza dla rozpowszechnienia odpowiednich informacji i doświadczeń między grupami docelowymi w różnych regionach;

(e) przywiązywać należytą wagę do gromadzenia, analizy i wymiany danych społeczno-ekonomicznych i ich integracji z danymi fizycznymi i biologicznymi;

(f) wymieniać informacje ze wszystkich publicznie dostępnych źródeł związanych ze zwalczaniem pustynnienia i łagodzenia skutków susz i uczynią je w pełni, w sposób otwarty i szybki, dostępnymi oraz

(g) zgodnie ze swoimi krajowymi prawami i/lub polityką będą wymieniać informacje na temat wiedzy miejscowej i tradycyjnej, zapewniając jej odpowiednią ochronę i zapewniając odpowiednie dochody z zysków z niej osiągniętych dla zainteresowanej ludności miejscowej, w oparciu o słuszne podstawy i na wzajemnie uzgodnionych warunkach.

Artykuł  17

Badania naukowe i rozwój

1. Strony podejmują się, zgodnie ze swoimi możliwościami, promować współpracę techniczną i naukową w zakresie zwalczania pustynnienia i łagodzenia skutków susz przez właściwe instytucje krajowe, subregionalne, regionalne i międzynarodowe. W tym celu będą wspierać działania badawcze, które:

(a) przyczyniają się do poszerzenia wiedzy o procesach prowadzących do występowania pustynnienia i susz oraz o oddziaływaniu i rozróżnianiu czynników je wywołujących, naturalnych, jak i spowodowanych działalnością człowieka, w celu zwalczania pustynnienia i łagodzenia skutków susz, osiągania lepszej produktywności oraz zrównoważonego użytkowania i gospodarki zasobami;

(b) odpowiadają dobrze zdefiniowanym celom, dotyczą specyficznych potrzeb miejscowej ludności i prowadzą do znalezienia i zastosowania rozwiązań poprawiających standard życia ludzi na terenach dotkniętych;

(c) chronią, integrują, uwypuklają i umacniają tradycyjną i miejscową wiedzę, know-how i praktyki, zapewniając, zgodnie z krajowym prawem lub/i polityką, że właściciele tej wiedzy odniosą bezpośrednie korzyści, na sprawiedliwych podstawach i wzajemnie uzgodnionych warunkach, z komercyjnego wykorzystania tej wiedzy lub rozwoju technicznego opartego na niej;

(d) rozwijają i umacniają krajowe, subregionalne i regionalne możliwości badawcze w dotkniętych Państwach-Stronach, zwłaszcza w Afryce, w tym rozwijają miejscowe zdolności i umacniają odpowiednie możliwości, szczególnie w państwach o słabej bazie badawczej, ze szczególnym uwzględnieniem badań wielodyscyplinarnych i społeczno-ekonomicznych związanych z udziałem społeczeństwa;

(e) uwzględniają, odpowiednio, związek między ubóstwem, migracją spowodowaną przyczynami ekologicznymi a pustynnieniem;

(f) wspierają prowadzenie wspólnych programów badawczych między krajowymi, subregionalnymi, regionalnymi i międzynarodowymi organizacjami badawczymi w sektorze publicznym i prywatnym, w celu rozwoju ulepszonych, dostępnych i przystępnych technologii dla zrównoważonego rozwoju, poprzez efektywny udział miejscowej ludności i wspólnot, oraz

(g) zwiększają dostępność zasobów wodnych na dotkniętych terenach, między innymi, metodą zasiewania chmur.

2. Programy działań powinny zawierać priorytety badawcze dla poszczególnych regionów i subregionów, odzwierciedlające różne warunki lokalne. Konferencja Stron będzie przeglądać okresowo priorytety badawcze, kierując się radami Komitetu do spraw Nauki i Techniki.

Artykuł  18

Transfer, nabywanie, adaptacja i opracowywanie technologii

1. Strony podejmują się zgodnie z wzajemnymi uzgodnieniami i krajowym prawem i/lub polityką, finansować i/lub ułatwiać finansowanie transferu, nabywania, adaptacji i opracowywania przyjaznych dla środowiska, wartościowych gospodarczo i akceptowanych przez społeczeństwo technologii dotyczących zwalczania pustynnienia i/lub łagodzenia skutków susz, w celu przyczynienia się do zrównoważonego rozwoju na dotkniętych obszarach. Współpraca taka będzie prowadzona, odpowiednio dwustronnie lub wielostronnie, z pełnym wykorzystaniem ekspertyz międzyrządowych i pozarządowych organizacji. Strony w szczególności:

(a) będą w pełni wykorzystywać odpowiednie istniejące krajowe, subregionalne, regionalne i międzynarodowe systemy informacyjne i punkty udostępniające informacje dla rozpowszechniania informacji o dostępnych technologiach, ich źródłach, zagrożeniu dla środowiska i ogólnych warunkach, na jakich informacje te można nabyć;

(b) ułatwią, zwłaszcza dotkniętym Państwom-Stronom rozwijającym się, na korzystnych warunkach, uwzględniając potrzebę ochrony praw własności intelektualnej, dostęp do technologii najbardziej odpowiednich do praktycznego stosowania dla szczególnych potrzeb miejscowej ludności, zwracając szczególną uwagę na oddziaływanie tej technologii na społeczeństwo, kulturę, gospodarkę i środowisko;

(c) ułatwią współpracę techniczną między dotkniętymi Państwami-Stronami rozwijającymi się poprzez pomoc finansową lub inne właściwe środki;

(d) rozszerzą współpracę techniczną z dotkniętymi Państwami-Stronami rozwijającymi się, włączając, odpowiednio, joint ventures szczególnie w sektorach, które wspierają alternatywne sposoby uzyskiwania środków utrzymania, oraz

(e) podejmą odpowiednie kroki, aby stworzyć wewnętrzne warunki rynkowe i zachęty finansowe lub inne, sprzyjające rozwojowi, transferowi, nabywaniu i adaptacji odpowiednich technologii, wiedzy, know-how i praktyk, w tym również przedsięwzięcia w celu zapewnienia odpowiedniej i skutecznej ochrony własności praw intelektualnych.

2. Strony, zgodnie ze swoimi możliwościami i krajowym prawem i/lub polityką, będą chronić, promować i użytkować w szczególności odpowiednie tradycyjne i lokalne technologie, wiedzę, know-how i praktyki, i w tym celu zobowiązują się:

(a) prowadzić inwentaryzacje takich technologii, wiedzy, know-how i praktyk oraz ich potencjalnych wykorzystań z udziałem miejscowej ludności, rozpowszechniać takie informacje, odpowiednio we współpracy z właściwymi organizacjami międzyrządowymi i pozarządowymi;

(b) zapewnić właściwą ochronę tym technologiom, wiedzy, know-how i praktykom, a także bezpośrednie korzyści dla miejscowej ludności z komercyjnego zastosowania lub rozwoju technicznego opartego na nich, na sprawiedliwych podstawach i zgodnie z wzajemnymi porozumieniami;

(c) zachęcać i aktywnie wspierać ulepszanie i upowszechnianie technologii, wiedzy, know-how i praktyk lub opracowanie nowych technologii opartych na nich oraz

(d) ułatwiać, odpowiednio, adaptacje technologii, wiedzy, know-how i praktyk do szerokiego zastosowania i odpowiednio zintegrują je z nowoczesnymi technologiami.

Sekcja  3

Środki wspierające

Artykuł  19

Rozwój potencjału, edukacja i świadomość społeczna

1. Strony uznają znaczenie rozwijania potencjału - to znaczy tworzenia instytucji, szkoleń i rozwoju odpowiednich możliwości lokalnych i krajowych - dla działań zwalczających pustynnienie i łagodzących skutki susz. Strony będą odpowiednio promować rozwijanie potencjału poprzez:

(a) pełny udział na wszystkich szczeblach ludności miejscowej, zwłaszcza na poziomie lokalnym, szczególne kobiet i młodzieży, we współpracy z organizacjami pozarządowymi i lokalnymi;

(b) wzmocnienie szkolenia i możliwości badawczych na poziomie krajowym w zakresie pustynnienia i suszy;

(c) utworzenie i/lub wzmocnienie służb wspierających i terenowych w celu rozpowszechniania odpowiednich metod technologicznych i technik w sposób bardziej efektywny oraz przez szkolenie agentów terenowych i członków wiejskich organizacji w działaniach związanych z udziałem społeczeństwa dla ochrony i trwałego użytkowania zasobów naturalnych;

(d) popieranie wykorzystywania i rozpowszechniania wiedzy, know-how i praktyk miejscowej ludności w programach współpracy technicznej, tam gdzie jest to możliwe;

(e) przystosowanie, tam gdzie jest to konieczne, właściwych przyjaznych dla środowiska technologii i tradycyjnych metod rolniczych i pasterskich, do współczesnych warunków społeczno-gospodarczych;

(f) zapewnienie odpowiedniego szkolenia i technologii użytkowania alternatywnych źródeł energii, a zwłaszcza odnawialnych źródeł energii, mających na celu szczególnie zmniejszenie uzależnienia od drewna jako paliwa;

(g) współpracę, zgodnie z wzajemnymi uzgodnieniami, w celu zwiększenia możliwości opracowywania i realizacji, przez dotknięte Państwa-Strony, programów w zakresie zbierania informacji, ich analizy i wymiany według artykułu 16;

(h) innowacyjne sposoby promocji alternatywnych źródeł utrzymania, w tym szkolenie w zakresie nowych umiejętności;

(i) szkolenie decydentów, kierowników i pracowników, którzy są odpowiedzialni za gromadzenie i analizę danych do rozpowszechniania i wykorzystywania informacji wczesnego ostrzegania o warunkach suszy i warunkach produkcji żywności;

(j) skuteczniejsze działanie istniejących krajowych instytucji i struktur prawnych oraz, tam gdzie jest to konieczne, przez stworzenie nowych równocześnie ze wzmacnianiem planowania i zarządzania strategicznego oraz

(k) programy wymiany delegacji, w celu lepszego rozwijania potencjału w dotkniętych Państwach-Stronach przez długoterminowy, wzajemnie oddziaływający proces uczenia i studiowania.

2. Dotknięte Państwa-Strony rozwijające się będą prowadzić, we współpracy z innymi Stronami i kompetentnymi organizacjami międzyrządowymi i pozarządowymi, odpowiednio, interdyscyplinarny przegląd dostępnych możliwości i środków na poziomie lokalnym i krajowym oraz potencjalnych możliwości ich wzmocnienia.

3. Strony będą współpracować ze sobą, przez kompetentne organizacje międzyrządowe, jak również pozarządowe, przy realizacji i wspieraniu programów zwiększania świadomości społecznej i programów edukacyjnych w państwach dotkniętych oraz innych, aby promować zrozumienie przyczyn i skutków pustynnienia i susz oraz znaczenia osiągnięcia celu niniejszej konwencji. W tym celu Strony podejmują się:

(a) organizować kampanie, których celem będzie zwiększenie społecznej świadomości;

(b) zapewniać stały dostęp społeczeństwa do odpowiednich informacji oraz szeroki udział społeczeństwa w działaniach edukacyjnych i zwiększających świadomość;

(c) zachęcać do tworzenia stowarzyszeń przyczyniających się do podnoszenia świadomości społecznej;

(d) opracowywać i wymieniać materiały edukacyjne i służące podniesieniu świadomości społecznej, tam gdzie to możliwe, w językach miejscowych, wymieniać i wspierać ekspertów w celu szkolenia pracowników dotkniętego Państwa-Strony rozwijającej się, w zakresie prowadzenia programów edukacyjnych i zwiększających świadomość społeczną, i będą w pełni wykorzystywać odpowiednie materiały edukacyjne dostępne w kompetentnych organach międzynarodowych;

(e) dokonywać oceny potrzeb edukacyjnych na terenach dotkniętych, opracować odpowiednie programy szkolne i rozszerzyć, według potrzeb, programy edukacyjne i oświatowe dla dorosłych oraz zwiększyć możliwości dla wszystkich, a zwłaszcza dla dziewcząt i kobiet, w zakresie identyfikacji, ochrony zasobów naturalnych, zrównoważonego ich użytkowania i gospodarki nimi na obszarach dotkniętych, oraz

(f) opracowywać interdyscyplinarne programy integrujące świadomość zagrożenia pustynnieniem i suszą do systemów edukacyjnych i do nieformalnych, zaocznych praktycznych programów edukacyjnych dla dorosłych.

4. Konferencja Stron ustanowi i/lub umocni sieci regionalnych ośrodków edukacyjnych i szkoleniowych w zakresie zwalczania pustynnienia i łagodzenia skutków susz. Sieci te powinny być koordynowane przez instytucję utworzoną lub wyznaczoną do tego celu dla szkolenia pracowników naukowych, technicznych i kadr kierowniczych oraz wzmocnienia istniejących instytucji odpowiedzialnych za szkolenie i edukację w dotkniętych Państwach-Stronach, odpowiednio, dla zharmonizowania programów i organizacji wymiany doświadczeń między nimi. Sieci te będą współpracować ściśle z odpowiednimi organizacjami międzyrządowymi i pozarządowymi w celu uniknięcia dublowania działań.

Artykuł  20

Środki finansowe

1. Mając na uwadze zasadnicze znaczenie, jakie ma finansowanie dla osiągnięcia celu niniejszej konwencji, Strony, uwzględniając swoje możliwości, będą podejmować wszelkie wysiłki dla zapewnienia odpowiednich środków finansowych dla programów zwalczania pustynnienia i łagodzenia skutków susz.

2. W związku z powyższym Państwa-Strony rozwinięte, przyznając priorytet dotkniętym Państwom-Stronom afrykańskim, nie zaniedbując dotkniętych Państw-Stron rozwijających się w innych regionach, zgodnie z artykułem 7 podejmują się:

(a) zmobilizować znaczne środki finansowe, w tym dotacje i kredyty na warunkach ulgowych, w celu wsparcia realizacji programów zwalczania pustynnienia i łagodzenia skutków susz;

(b) promować mobilizację odpowiednich, przewidywalnych i terminowych środków finansowych, w tym nowego i dodatkowego finansowania z Globalnego Funduszu Ekologicznego uzgodnionych kosztów dodatkowych działań dotyczących pustynnienia, które są związane z jego czterema obszarami aktywności, zgodnie z odnośnymi postanowieniami Instrumentu ustanawiającego Globalny Fundusz Ekologiczny;

(c) ułatwiać przez współpracę międzynarodową transfer technologii, wiedzy i know-how oraz

(d) badać, we współpracy z dotkniętymi Państwami-Stronami rozwijającymi się, innowacyjne metody i bodźce mobilizujące i kanalizujące środki, w tym fundacje, organizacje pozarządowe i inne podmioty sektora prywatnego, zwłaszcza ekokonwersję długów i inne innowacyjne działania zwiększające finansowanie poprzez redukcję zewnętrznego obciążenia długami dotkniętych Państw-Stron rozwijających się, zwłaszcza w Afryce.

3. Dotknięte Państwa-Strony rozwijające się, uwzględniając swoje możliwości, podejmą się mobilizacji odpowiednich środków finansowych dla realizacji krajowych programów działań.

4. Mobilizując środki finansowe, Strony będą starały się w pełni wykorzystywać i stale podnosić jakość krajowych, dwustronnych i wielostronnych źródeł i mechanizmów finansowania, wykorzystując konsorcja, wspólne programy i finansowanie równoległe oraz będą starały się zaangażować źródła i mechanizmy finansowe sektora prywatnego, w tym organizacje pozarządowe. W tym celu Strony będą w pełni wykorzystywać mechanizm operacyjny stosownie do artykułu 14.

5. W celu zmobilizowania zasobów finansowych potrzebnych w dotkniętych Państwach-Stronach rozwijających się na zwalczanie pustynnienia i łagodzenie skutków susz Strony:

(a) zracjonalizują i umocnią gospodarkę za pomocą środków już przeznaczonych na zwalczanie pustynnienia i łagodzenie skutków susz, wykorzystując je w sposób bardziej skuteczny i wydajny, oceniając ich dobre i złe strony, usuwając przeszkody dla ich efektywnego wykorzystania oraz, gdy to będzie konieczne, dostosowując programy w świetle zintegrowanego długoterminowego podejścia przyjętego zgodnie z niniejszą konwencją;

(b) przyznają należyty priorytet i poświęcą uwagę w ramach organów zarządzających wielostronnymi instytucjami finansowymi, organizacjami i funduszami, w tym regionalnymi bankami i funduszami rozwoju, wspieraniu dotkniętych Państw-Stron rozwijających się, zwłaszcza w Afryce, w przedsięwzięciach przyśpieszających realizację konwencji, szczególnie programów działań, które podejmują w ramach regionalnych załączników realizacyjnych, oraz

(c) przebadają, w jaki sposób można wzmocnić współpracę regionalną i subregionalną dla wsparcia działań podejmowanych na poziomie krajowym.

6. Inne Strony zachęca się do dostarczania, na zasadzie dobrowolności, wiedzy, know-how i technik związanych z pustynnieniem i/lub środków finansowych dotkniętym Państwom-Stronom rozwijającym się.

7. Pełnej realizacji zobowiązań wynikających z konwencji przez dotknięte Państwa-Strony rozwijające się, zwłaszcza w Afryce, w dużym stopniu pomoże wypełnienie przez Państwa-Strony rozwinięte ich zobowiązań wynikających z konwencji, a w szczególności zobowiązań dotyczących środków finansowych i transferu technologii. Wypełniając swoje zobowiązania, Państwa-Strony rozwinięte powinny w pełni uwzględnić to, że głównymi priorytetami w dotkniętych Państwach-Stronach rozwijających się, zwłaszcza w Afryce, są rozwój gospodarczy i społeczny oraz likwidacja ubóstwa.

Artykuł  21

Mechanizmy finansowe

1. Konferencja Stron będzie promować dostępność mechanizmów finansowych i będzie zachęcać te mechanizmy, aby starały się maksymalizować dostępność funduszy na realizację konwencji dla dotkniętych Państw-Stron rozwijających się, szczególnie w Afryce. W tym celu Konferencja Stron rozważy przyjęcie, między innymi, kierunków i polityk, które:

(a) ułatwią dostarczenie koniecznych funduszy na działania zgodne z odpowiednimi postanowieniami konwencji na poziomach krajowym, subregionalnym, regionalnym i globalnym;

(b) sprzyjają podejściom, mechanizmom i porozumieniom finansowania z wielu źródeł, ich ocenie zgodnie z artykułem 20;

(c) będą regularnie dostarczać zainteresowanym Stronom i odpowiednim międzyrządowym i pozarządowym organizacjom informacje o dostępnych źródłach finansowania i modelach finansowania w celu ułatwienia koordynacji między nimi;

(d) ułatwią ustanowienie, tam gdzie będzie to właściwe, mechanizmów, takich jak krajowe fundusze pustynnienia, w tym również mechanizmu angażującego organizacje pozarządowe, dla kierowania środków finansowych w sposób szybki i sprawny do poziomów lokalnych w dotkniętych Państwach-Stronach rozwijających się oraz

(e) wzmocnią istniejące fundusze i mechanizmy finansowe na poziomach subregionalnych i regionalnych, zwłaszcza w Afryce, aby wspierały efektywniej realizację konwencji.

2. Konferencja Stron będzie zachęcać do dostarczania przez różne mechanizmy w systemie Narodów Zjednoczonych oraz przez multilateralne instytucje finansowe wsparcia na poziomach krajowych, subregionalnych i regionalnych działań umożliwiających Państwom-Stronom rozwijającym się wypełnienie ich zobowiązań wynikających z konwencji.

3. Dotknięte Państwa-Strony rozwijające się będą wykorzystywać i, gdzie to będzie konieczne, będą ustanawiać lub/i wzmacniać krajowe mechanizmy koordynacyjne zintegrowane z krajowymi programami rozwoju, które zapewnią efektywne wykorzystanie wszystkich dostępnych środków finansowych. Będą również wykorzystywać procesy angażujące organizacje pozarządowe, grupy lokalne i sektor prywatny do zbierania funduszy, opracowywania i realizacji programów i zapewniania dostępu do funduszy na poziomie lokalnym. Działania te mogą być wzmocnione przez poprawioną koordynację i elastyczne programowanie ze strony udzielających pomocy.

4. W celu zwiększenia efektywności i skuteczności istniejących mechanizmów finansowych ustanawia się niniejszym Globalny Mechanizm promocji działań prowadzących do mobilizacji i ukierunkowania znacznych zasobów finansowych, w tym transferu technologii, na zasadzie subwencji i/lub warunkach ulgowych lub innych, do dotkniętych Państw-Stron rozwijających się. Globalny Mechanizm będzie funkcjonował pod przewodnictwem Konferencji Stron, będzie jej podlegał i będzie przed nią odpowiedzialny.

5. Konferencja Stron na swojej pierwszej zwykłej sesji określi organizację, która przyjmie Mechanizm Globalny. Konferencja Stron i organizacja ta uzgodnią warunki Mechanizmu Globalnego w celu zapewnienia, między innymi, że Mechanizm:

(a) ustali i zredaguje spis odpowiednich dwustronnych i wielostronnych programów współpracy dostępnych dla realizacji konwencji;

(b) będzie, na życzenie, służył radą Stronom w zakresie innowacyjnych metod finansowania, źródeł pomocy finansowej, poprawy koordynacji i współpracy działań na poziomie krajowym;

(c) dostarczy zainteresowanym Stronom i odpowiednim organizacjom międzyrządowym i pozarządowym informacje o dostępnych źródłach funduszy i modelach finansowania w celu ułatwienia koordynacji między nimi;

oraz

(d) będzie zdawać sprawozdanie ze swojej działalności Konferencji Stron, począwszy od jej drugiej zwyczajnej sesji.

6. Konferencja Stron na swojej pierwszej sesji zawrze odpowiednie porozumienie z organizacją, która przyjmie Mechanizm Globalny w celu administracyjnej obsługi tego mechanizmu, korzystając w miarę możliwości z istniejących zasobów budżetowych i ludzkich.

7. Konferencja Stron na swojej trzeciej zwykłej sesji dokona przeglądu polityki, postanowień operacyjnych i działania Mechanizmu Globalnego, odpowiedzialnego przed nią zgodnie z ustępem 4, uwzględniając postanowienia artykułu 7. Na podstawie tego przeglądu Konferencja Stron rozważy i podejmie odpowiednie działania.