Rozdział 1 - Egzekucja z przedsiębiorstw utrzymujących stałe zakłady. - Egzekucja administracyjna świadczeń pieniężnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.21.84

Akt utracił moc

Wersja od: 8 marca 1958 r.

Rozdział  I.

Egzekucja z przedsiębiorstw utrzymujących stałe zakłady.

Oddział  1.

Zarząd przymusowy i wydzierżawienie przedsiębiorstwa.

Art.  135.

1. Jeżeli zastosowana do przedsiębiorstwa egzekucja z ruchomości, z wierzytelności pieniężnych i innych praw majątkowych nie doprowadziła do zaspokojenia egzekwowanych należności orzeczonych prawomocnie, a dalsze bezwzględne jej prowadzenie mogłoby spowodować likwidację przedsiębiorstwa, urząd skarbowy może zarządzić zajęcie prowadzonego przez dłużnika przedsiębiorstwa.

2. Zajęcie przedsiębiorstwa powoduje z mocy samego prawa odjęcie dłużnikowi zarządu przedsiębiorstwa. Na wniosek dłużnika izba skarbowa może przyznać z sum uzyskanych z zarządu przymusowego odpowiednie kwoty na utrzymanie dłużnika, jeżeli zajęte przedsiębiorstwo było jego jedynym źródłem utrzymania, a dłużnik wykaże się niemożnością zarobkowania w zakresie posiadanych kwalifikacji.

3. Na decyzję urzędu skarbowego służy zażalenie.

Art.  136.

1. Równocześnie z zajęciem przedsiębiorstwa urząd skarbowy zwróci się do właściwej władzy przemysłowej o ustanowienie zarządu przymusowego nad przedsiębiorstwem. Władza przemysłowa w porozumieniu z urzędem skarbowym wyznaczy zarządcę przymusowego, określi jego prawa i obowiązki oraz ustali jego wynagrodzenie. Urzędowi skarbowemu przysługuje w każdym czasie prawo wglądu w gospodarkę zarządcy.

2. Do czasu ustanowienia zarządu przedsiębiorstwo może być unieruchomione, chyba że unieruchomienie może spowodować znaczną szkodę dla interesu publicznego lub prywatnego. W tym przypadku urząd skarbowy może poruczyć tymczasowy zarząd przedsiębiorstwa dłużnikowi, którego czynności ogranicza się do zakresu, jaki jest niezbędny do utrzymania przedsiębiorstwa w ruchu celem zapobieżenia grożącym szkodom. W razie odmowy przyjęcia zarządu przez dłużnika urząd skarbowy poruczy tymczasowy zarząd przedsiębiorstwa innej osobie.

Art.  137.

Jeżeli cel egzekucji tego wymaga, zarządca przymusowy na wniosek urzędu skarbowego może na odpowiedni okres wydzierżawić przedsiębiorstwo osobie trzeciej, która obowiązana jest utrzymać je w ruchu. Umowa dzierżawy staje się ważną po zatwierdzeniu jej przez izbę skarbową, a jeżeli okres dzierżawy ma przekroczyć jeden rok - przez Ministra Skarbu. Umowa dzierżawy powinna być zawarta na piśmie.

Art.  138.

W przypadku umorzenia egzekucji (art. 43 i 45) uprawnienia i zobowiązania, powstałe w okresie trwania zarządu przymusowego, przechodzą na dłużnika.

Art.  139.

1. Skierowanie egzekucji sądowej do majątku przedsiębiorstwa oraz zbycie lub wydzierżawienie przedsiębiorstwa po powstaniu tytułu egzekucyjnego nie stoi na przeszkodzie zastosowaniu przepisów niniejszego oddziału.

2. Nabywca lub dzierżawca (ust. 1) przedsiębiorstwa może uwolnić się od zastosowania środka egzekucyjnego przewidzianego w art. 135, jeżeli zgłosił właściwemu urzędowi skarbowemu zamiar nabycia lub wydzierżawienia przedsiębiorstwa, a urząd skarbowy w terminie zawitym dwutygodniowym od daty zgłoszenia nie sprzeciwił się temu.

Oddział  2.

Upadłość.

Art.  140.

1. Jeżeli na zaspokojenie egzekwowanych przez urząd skarbowy orzeczonych prawomocnie należności, przypadających od dłużnika w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa, nie wystarczają płynne aktywa przedsiębiorstwa, a wydzierżawienie lub zarząd przymusowy przedsiębiorstwa (art. 136, 137) nie rokują według słusznej oceny urzędu skarbowego ściągnięcia tych należności w ciągu dwóch lat, kupiec zostanie uznany za upadłego.

2. Za aktywa płynne przedsiębiorstwa w rozumieniu niniejszego dekretu uważa się gotówkę, surowce, towary oraz wierzytelności z terminem płatności nie dłuższym niż dziewięć miesięcy.

3. W celu ustalenia stosunków majątkowych dłużnika jest on obowiązany przedstawić urzędowi skarbowemu na żądanie księgi handlowe oraz udzielić wszelkich potrzebnych wyjaśnień.

Art.  141.

1. Do zgłoszenia wniosku do sądu o ogłoszenie upadłości z powodów przewidzianych w art. 140 uprawniony jest wyłącznie urząd skarbowy przeprowadzający egzekucję.

2. We wniosku urząd skarbowy uprawdopodobni istnienie okoliczności uzasadniających w myśl art. 140 uznanie kupca za upadłego.

3. Postępowanie upadłościowe będzie prowadzone przy zastosowaniu przepisów prawa upadłościowego ze zmianami wynikającymi z przepisów niniejszego dekretu.

Art.  142.

Urząd skarbowy reprezentuje w postępowaniu upadłościowym wszystkich wierzycieli, których należności są przez niego egzekwowane.

Art.  143.

Urząd skarbowy jest wolny od złożenia kaucji na zabezpieczenie roszczeń dłużnika o odszkodowanie z powodu wykonania zarządzenia tymczasowego, które ma być wydane celem zabezpieczenia majątku dłużnika.

Art.  144.

Wierzytelności i prawa wątpliwe co do istnienia lub możności realizacji nie mogą być wyłączone z masy upadłości i oddane upadłemu do jego dowolnego rozporządzenia, jeżeli urząd skarbowy temu się sprzeciwi.

Art.  145.

1. Urząd skarbowy może w terminie zawitym dwutygodniowym od dnia zawiadomienia o postanowieniu sprzedaży przedstawić syndykowi nabywcę przedsiębiorstwa upadłego.

2. Nabywca przedstawiony przez urząd skarbowy ma prawo pierwokupu według przepisów kodeksu zobowiązań.

3. Nabywcą przedstawionym przez urząd skarbowy może być tylko:

a) przedsiębiorstwo państwowe,

b) przedsiębiorstwo związku samorządu terytorialnego,

c) spółdzielnia wskazana przez związek rewizyjny spółdzielni.

Art.  146.

1. Na wniosek urzędu skarbowego sędzia-komisarz obowiązany jest ustanowić radę wierzycieli niezależnie od sumy wierzytelności, jaką urząd skarbowy reprezentuje.

2. Do rady wierzycieli powinien być powołany jako członek rady reprezentant urzędu skarbowego.

Art.  147.

W sprawie kontroli działalności syndyka i badania stanu funduszów masy posiedzenie rady wierzycieli może zwołać członek rady reprezentujący wierzytelność zgłoszoną przez urząd skarbowy, który wówczas na posiedzeniu przewodniczy.

Art.  148.

Poza przypadkami przewidzianymi w prawie upadłościowym sędzia-komisarz obowiązany jest zwołać zgromadzenie wierzycieli na wniosek członka rady wierzycieli, reprezentującego wierzytelność zgłoszoną przez urząd skarbowy.

Art.  149.

Sędzia-komisarz na wniosek reprezentanta urzędu skarbowego wstrzyma uchwałę rady wierzycieli lub zgromadzenia wierzycieli, jeżeli zdaniem reprezentanta urzędu skarbowego uchwała narusza interes Skarbu Państwa bądź interes wierzyciela, którego należności są egzekwowane przez urząd skarbowy. W tym przypadku sędzia-komisarz w ciągu trzech dni przedstawi sprawę sądowi do rozstrzygnięcia.

Art.  150.

Do zawarcia układu z wierzycielami potrzebna jest zgoda urzędu skarbowego, chyba że należności wierzycieli reprezentowanych przez urząd skarbowy znajdują całkowite zaspokojenie.