Oddział 14 - Usuwanie niewypałów - Bezpieczeństwo i higiena pracy, prowadzenie ruchu oraz specjalistyczne zabezpieczenie przeciwpożarowe w podziemnych zakładach górniczych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1995.67.342

Akt utracił moc

Wersja od: 15 marca 2001 r.

14.

Usuwanie niewypałów

§  190.

1. Niewypał częściowy należy usunąć, jeżeli jest to możliwe, przez ostrożne wydobycie nabojów materiału wybuchowego z otworu strzałowego.

2. Zabrania się usuwania materiałów wybuchowych nitroglicerynowych w sposób określony w ust. 1.

3. Podczas wydobywania nabojów materiału wybuchowego nie wolno posługiwać się stalowymi narzędziami.

§ 191. Niewypał, którego nie można usunąć przez wydobycie napojów, należy usunąć w następujący sposób:

1) zewrzeć i zaizolować wystające z otworu przewody zapalnika,

2) usunąć przybitkę na długości najwyżej 20 cm od wylotu otworu, dla stwierdzenia kierunku otworu strzałowego,

3) wywiercić w odległości 40-50 cm od otworu z niewypałem nowy równoległy do niego otwór strzałowy (lub dwa otwory) o długości większej niż długość otworu z niewypałem,

4) załadować nowy otwór lub otwory materiałem wybuchowym i uzbroić zapalnikiem elektrycznym,

5) odpalić ładunek w nowym, otworze lub otworach,

6) dokładnie skontrolować odstrzelony urobek w celu znalezienia środków strzałowych pochodzących z niewypału.

§ 192. W dzienniku strzałowym należy wpisać uwagę o sposobie usuwania niewypału, a znalezione środki strzałowe należy oddać do składu materiałów wybuchowych celem zniszczenia.

§ 193. Niewypał znajdujący się w otworze strzałowym, gdy do zainicjowania materiału wybuchowego stosowano zapalnik elektryczny i lont detonujący, można usuwać przez wymianę zapalnika elektrycznego przymocowanego do lontu detonującego i ponowne odpalenie ładunku.

§ 194. Wiercenie otworów strzałowych w pozostałych w caliźnie resztkach odpalonych otworów (tzw. fajkach) jest zabronione. Otwory takie należy oznaczyć.