Część 3 - FINANSOWANIE INWESTYCJI I KAPITALNYCH REMONTÓW - Źródła i zasady finansowania inwestycji i remontów kapitalnych w jednostkach państwowych na rok 1959.

Monitor Polski

M.P.1959.16.67

Akt utracił moc

Wersja od: 4 maja 1959 r.

CZĘŚĆ  III.

FINANSOWANIE INWESTYCJI I KAPITALNYCH REMONTÓW

Rozdział  1.

Uprawnienia i obowiązki banków finansujących inwestycje.

§  34.

1. Banki państwowe gromadzą środki na finansowanie inwestycji i czuwają nad wykorzystaniem tych środków w sposób zapewniający maksymalną efektywność ekonomiczną realizowanych nakładów inwestycyjnych.

2. Banki finansujące inwestycje:

1) biorą udział z głosem doradczym w rozpatrywaniu założeń generalnych rozwoju poszczególnych gałęzi produkcji lub usług,

2) występują z inicjatywą wobec organów planujących co do podjęcia inwestycji mających na celu wykorzystanie istniejących rezerw w zasobach surowcowych i zatrudnieniu,

3) biorą udział z głosem doradczym w rozpatrywaniu przez właściwe organy założeń i projektów wstępnych dla inwestycji scentralizowanych,

4) składają Komisji Planowania przy Radzie Ministrów i ministrom, a w zakresie inwestycji terenowych - prezydiom rad narodowych opinie w sprawie włączenia nowo rozpoczynanych inwestycji do planu inwestycyjnego,

5) składają Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, Ministerstwu Finansów, ministerstwom i prezydiom rad narodowych opinie co do planu inwestycyjnego,

6) występują do właściwych organów państwowych z inicjatywą co do zastosowania środków, mających na celu wzmocnienie rozrachunku gospodarczego w działalności inwestycyjnej i zwiększenie efektywności wydatkowanych na inwestycje środków.

3. W zakresie inwestycji scentralizowanych, planowanych na zasadach określonych w § 18 uchwały o systemie finansowym, banki niezależnie od czynności wymienionych w ust. 2 pkt 1, 2, 3 i 6:

1) składają Komisji Planowania przy Radzie Ministrów i ministerstwom opinie co do przydziału globalnych kwot finansowych na nowo rozpoczynane inwestycje, ustosunkowując się do:

a) celowości planowanych kierunków rozbudowy danych gałęzi produkcji lub usług,

b) rozmiarów środków finansowych niezbędnych do uzyskania określonego wzrostu zdolności produkcyjnych (usługowych) lub innych efektów gospodarczych,

c) możliwości wykonania planowanych zamierzeń inwestycyjnych w okresie normatywnych cykli inwestycyjnych;

2) składają Komisji Planowania przy Radzie Ministrów i Ministerstwu Finansów wnioski w sprawie wysokości środków budżetowych potrzebnych na sfinansowanie w roku planowym kontynuowanych inwestycji, rozpoczętych w latach ubiegłych, przesyłając kopię wniosków właściwym ministerstwom.

4. Decyzje o przydziale środków budżetowych na inwestycje, o których mowa w ust. 3, podejmuje minister lub zjednoczenie w porozumieniu z bankiem. W przypadku niemożności uzyskania porozumienia sprawę rozstrzyga Przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.

5. Środki budżetowe na inwestycje, o których mowa w ust. 3, są przydzielane przedsiębiorstwom na cały okres realizacji inwestycji z podziałem na transze roczne, wynikające z harmonogramu realizacji inwestycji.

6. Instrukcje Ministra Finansów ustalają sposób, zakres i etapy realizacji zadań wymienionych w ust. 2-5.

§  35.

1. Banki finansujące inwestycje kontrolują inwestycje w każdym stadium ich realizacji. W związku z tym banki mają prawo wglądu do zapisów księgowych, jak i wszelkich dokumentów dotyczących kontrolowanych inwestycji, zarówno u inwestora, jak i wykonawcy.

2. Banki finansujące inwestycje w toku przeprowadzania analizy działalności inwestycyjnej dokonują analizy stopnia wykorzystania środków trwałych i kształtowania się wskaźników techniczno-ekonomicznych w działalności przedsiębiorstw, jak również prawidłowość akumulacji środków na fundusze przeznaczone na finansowanie inwestycji i remontów kapitalnych.

§ 36. Banki przy czynnościach, o których mowa w §§ 34 i 35, jak również w toku finansowania inwestycji, zwracają szczególną uwagę na:

1) maksymalne wykorzystanie istniejących rezerw produkcyjnych i zużytkowanie środków inwestycyjnych w sposób zapewniający polepszenie wskaźników techniczno-ekonomicznych i najkorzystniejszy dla gospodarki narodowej rozwój poszczególnych gałęzi produkcji i poszczególnych terenów;

2) celowość i ekonomiczną efektywność poszczególnych inwestycji;

3) zgodność inwestycji z założeniami wieloletnich planów gospodarczych;

4) ograniczenie kosztów inwestycji oraz ograniczenie robót budowlanych i prac projektowych w globalnych kosztach inwestycji;

5) skrócenie cyklu realizacji inwestycji;

6) właściwą kolejność nakładów zapewniającą optymalne skłócenie okresu zamrożenia środków inwestycyjnych w obiektach nie oddanych do użytku.

§ 37. Szczegółowy tryb wykonywania zadań banków ustalają instrukcje banków finansujących inwestycje, zatwierdzone przez Ministra Finansów. Instrukcje te ustalają również dokumenty, jakie jednostki finansowane obowiązane są przedkładać bankowi dla finansowania inwestycji zdecentralizowanych i remontów kapitalnych.

Rozdział  2.

Finansowanie inwestycji scentralizowanych.

§  38.

1. Banki finansują inwestycje na podstawie złożonych im spisów tytułów inwestycyjnych. Spisy tytułów inwestycyjnych dostarczają bankowi ministerstwa lub zjednoczenia, a właściwe prezydia rad narodowych lub wydziały tych prezydiów w odniesieniu do inwestycji planowanych terenowo.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy inwestycji planowanych na rok 1960 na zasadach określonych w § 18 uchwały o systemie finansowym. Podstawę do finansowania tych inwestycji stanowi wydana w porozumieniu z bankiem decyzja ministerstwa lub zjednoczenia o przydziale środków na sfinansowanie inwestycji (§ 34 ust. 5).

3. Dla inwestycji polegających na budownictwie inwestycyjnym jednostki inwestujące składają bankowi:

1) cześć ogólną pierwszego stadium dokumentacji projektowo-kosztorysowej wraz z harmonogramem realizacji inwestycji;

2) zbiorcze zestawienie kosztów budowy;

3) tytuł inwestycyjny;

4) dowód uzyskania pozwolenia na prowadzenie robót budowlanych lub dowód zgłoszenia robót do właściwego organu administracji budowlanej, w przypadkach gdy zezwolenia takiego (zgłoszenia) wymagają przepisy zarządzenia Prezesa Komitetu do Spraw Urbanistyki i Architektury z dnia 18 marca 1958 r. w sprawie pozwoleń na prowadzenie robót budowlanych przez jednostki gospodarki państwowej (Monitor Polski Nr 31, poz. 181).

4. Przedsiębiorstwa w budowie składają poza tym w banku zatwierdzony plan finansowy wraz z preliminarzem kosztów ogólnoadministracyjnych. Preliminarze kosztów ogólno-administracyjnych składają również zarządy inwestycji.

§  39.

1. Kredyty budżetowe na inwestycje są otwierane w bankach dla dysponentów głównych i podlegają przez nich przekazaniu na rzecz jednostek podległych.

2. Banki dokonują wypłat na inwestycje do wysokości otwartych (przekazanych) kredytów budżetowych oraz - w zakresie inwestycji przedsiębiorstw rozliczających się z budżetem centralnym - do wysokości przelanych inwestorowi środków z rachunków amortyzacji scentralizowanej.

3. Podlegające zapłacie dokumenty rozliczeniowe nie znajdujące pokrycia w środkach wymienionych w ust. 2, o ile zobowiązanym jest przedsiębiorstwo, banki kierują do zapłaty w ciężar funduszu inwestycyjno-remontowego (inwestycyjnego) przedsiębiorstwa. W tym przypadku stosuje się przepisy zawarte w § 32 ust. 2. Gdy dłużnikiem jest jednostka budżetowa, banki po upływie dni 30 zwracają dokument rozliczeniowy podawcy. Zasady pokrywania opartych na tytułach wykonawczych żądań zapłaty dotyczących jednostek budżetowych, a nie znajdujących pokrycia na rachunku płatnika, regulują przepisy o wykonywaniu budżetu Państwa.

4. Środki przekazane na rachunek inwestora stosownie do przepisów zawartych w § 32 stanowią podstawę do dokonywania przez banki wypłat ponad granice ustalone w ust. 2.

§  40.

1. Inwestycje rozpoczynane po 1 stycznia 1959 r. finansowane są do wysokości ogólnej wartości kosztorysowej inwestycji ustalonej w zbiorczym zestawieniu kosztów budowy, zatwierdzonym łącznie z dokumentacją projektowo-kosztorysową, stanowiącą podstawę włączenia inwestycji do planu inwestycyjnego, po potrąceniu nakładów przekazanych do realizacji innym inwestorom.

2. Płatności przekraczające granice określone w ust. 1 podlegają pokryciu ze środków własnych inwestora przeznaczonych na finansowanie inwestycji zdecentralizowanych.

3. Banki mogą dokonywać wypłat ze środków budżetowych (bezzwrotnych) ponad granice ustalone w ust. 1 w przypadkach:

1) udowodnionego przez inwestora podrożenia inwestycji wskutek zmiany cen na dobra, roboty i usługi inwestycyjne,

2) zmiany dokumentacji projektowo-kosztorysowej przez organ, który zatwierdził zbiorcze zestawienie kosztów budowy (ust. 1), o ile zmiana ta wpływa na polepszenie wskaźników efektywności inwestycji.

4. Poza przypadkami wymienionymi w ust. 3 banki mogą dokonywać wypłat ponad określone w ust. 1 granice, o ile wyrażą na to zgodę właściwi ministrowie lub Rada Ministrów. Ministrowie wyrażają zgodę na przekroczenie granic określonych w ust. 1, o ile przekroczenie nie wynosi więcej niż 10% ogólnej wartości kosztorysowej inwestycji.

5. W odniesieniu do inwestycji jednostek objętych lub rozliczających się z budżetami terenowymi zgodę, o której mowa w ust. 4, wyrażają prezydia właściwych rad narodowych.

6. Wnioski inwestorów o wyrażenie zgody przewidzianej w ust. 4 i 5 inwestorzy są obowiązani przedłożyć do zaopiniowania bankowi finansującemu daną inwestycję.

§  41.

1. Gdy po ukończeniu i rozliczeniu inwestycji okaże się, że dokonane na daną inwestycję wypłaty stanowią kwotę niższą niż granica wypłat ustalona w § 40 ust. 1, różnicę przelewa bank na fundusz inwestycyjno-remontowy (inwestycyjny) przedsiębiorstwa. Udowodniony przez przedsiębiorstwo wzrost kosztów budowy na skutek zmiany cen potrąca się od kwoty dokonanych wypłat. Przelewu dokonuje bank pod warunkiem stwierdzenia w protokole przekazania inwestycji do eksploatacji, że wartość użytkowa inwestycji nie została obniżona.

2. Przepisy ust. 1 nie dotyczą obniżki kosztów realizacji inwestycji spowodowanej zarządzaną przez organy nadrzędne rewizją dokumentacji projektowo-kosztorysowej.

3. W zakresie inwestycji planowanych na zasadach określonych w § 18 uchwały o systemie finansowym obniżki kosztów uzyskane w sposób określony w ust. 2 na inwestycjach objętych daną globalną kwotą planu inwestycyjnego, po potrąceniu przekroczeń wymienionych w § 40 ust. 4, a dotyczących innych inwestycji objętych tą samą globalną kwotą planu inwestycyjnego, mogą być przez ministrów przeznaczone na realizację dodatkowych inwestycji scentralizowanych ustalonych w porozumieniu z bankiem finansującym inwestycje lub przelane na fundusze inwestycyjno-remontowe (inwestycyjne) określonych przez ministrów przedsiębiorstw.

§  42.

1. Banki pobierają karę w wysokości 2% od wypłat dotyczących nakładów dokonanych po upływie planowanego terminu zakończenia inwestycji. Za planowany termin ukończenia inwestycji uważa się koniec kwartału, w którym inwestycja zgodnie z harmonogramem jej realizacji ustalonym przy zatwierdzaniu pierwszego stadium dokumentacji projektowo-kosztorysowej opartym na normatywnych cyklach inwestycyjnych, powinna być zakończona.

2. Bank zwalnia inwestora od kar, o których mowa w ust. 1, w przypadku gdy inwestor udowodni, że opóźnienie w realizacji inwestycji było spowodowane nie zawinionym przez inwestora opóźnieniem dostaw z importu lub zostało spowodowane wypadkami losowymi.

3. Kary, o których mowa w ust. 1, obciążają:

1) środki funduszów inwestycyjno-remontowych (inwestycyjnych) przedsiębiorstw prowadzących działalność eksploatacyjną,

2) fundusz rezerwowy zjednoczenia, gdy inwestorem jest przedsiębiorstwo w budowie nadzorowane przez zjednoczenie objęte uchwałą o systemie finansowym,

3) środki na inwestycje scentralizowane w pozostałych przypadkach.

4. Kary pobrane przez banki podlegają odprowadzeniu na dochód właściwego budżetu.

5. Przepisy ust. 1 - 4 nie dotyczą inwestycji rozpoczętych przed dniem 1 stycznia 1959 r.

§  43.

1. W przypadku gdy działalność inwestora naraża gospodarkę narodową na straty lub gdy inwestor zużywa środki niezgodnie z ich przeznaczeniem, bank ma prawo wstrzymać całkowicie lub częściowo finansowanie inwestycji.

2. O zastosowaniu sankcji, o której mowa w ust. 1, bank powiadamia inwestora, nadzorujące jednostki i wykonawcę robót budowlano-montażowych.

3. Faktury i inne dokumenty rozliczeniowe za roboty i dostawy wykonane po decyzji o wstrzymaniu finansowania, z wyjątkiem faktur i rozliczeń za roboty zabezpieczające, bank zwraca podawcy.

§ 44. Bank nie podejmuje finansowania inwestycji, jeżeli stwierdzi, że inwestycja nie posiada dokumentacji projektowo-kosztorysowej w zakresie wymaganym dla włączenia inwestycji do planu inwestycyjnego; nie dotyczy to nakładów na opracowanie dokumentacji projektowo-kosztorysowej, nakładów na roboty związane z przygotowaniem placu budowy oraz kosztów ogólno-administracyjnych przedsiębiorstw w budowie, o ile właściwy minister zezwolił na ich utworzenie przed zatwierdzeniem projektu wstępnego inwestycji. O powziętej decyzji bank powiadamia właściwego ministra, a w zakresie inwestycji finansowanych z budżetów terenowych - prezydia właściwych rad narodowych.

§ 45. Zwroty wypłaconych środków inwestycyjnych, jak też wpływy z tytułu upłynnienia aktywów inwestycyjnych są odprowadzane na bankowy rachunek finansowania inwestycji (na zmniejszenie dokonanych wypłat).

§  46.

1. Kredyty budżetowe na inwestycje scentralizowane są otwierane przez organy finansowe jednorazowo na cały rok.

2. Kredyty budżetowe przydzielone na sfinansowanie inwestycji planowanych na zasadach określonych w § 18 uchwały o systemie finansowym, a do końca roku kalendarzowego nie wykorzystane, zwiększają transzę kredytu budżetowego na rok następny.

3. W przypadku przyspieszenia realizacji inwestycji, o których mowa w ust. 2, banki mogą udzielać kredytów spłacanych ze środków budżetowych przydzielonych inwestorowi w roku następnym.

4. Gdy narodowy plan gospodarczy uzależnia przydział środków budżetowych na inwestycje, o których mowa w ust. 2, od udziału w kosztach inwestycji środków własnych inwestorów, bank finansujący daną inwestycję może udzielić inwestorowi kredytu spłacalnego z przyszłych wpływów na fundusz inwestycyjno-remontowy (inwestycyjny).

Rozdział  3.

Finansowanie inwestycji zdecentralizowanych i remontów kapitalnych.

A.

Przepisy dotyczące przedsiębiorstw rozliczających się z budżetem centralnym lub z budżetami terenowymi (z wyjątkiem "przedsiębiorstw pozostałych").

§ 47. Po otrzymaniu dyrektywnych wskaźników do rocznych planów przedsiębiorstwa sporządzają i przedkładają oddziałowi banku finansującego ich inwestycje zdecentralizowane - roczny plan akumulacji i zużycia funduszu inwestycyjno-remontowego (inwestycyjnego). Plan ten sporządzany jest według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do zarządzenia.

§  48.

1. Banki dokonują wypłat do wysokości środków zakumulowanych na rachunkach funduszów inwestycyjno-remontowych przedsiębiorstw oraz do wysokości przyznanych przez bank kredytów.

2. Banki ewidencjonują wypłaty z funduszów inwestycyjno-remontowych z podziałem na inwestycje i na remonty kapitalne.

§  49.

1. Banki w granicach limitów kredytowych ustalonych w narodowym planie gospodarczym mogą udzielać kredytów na realizację poszczególnych zamierzeń inwestycyjnych, płatnych w okresie do 5 lat, licząc od planowanego terminu oddania inwestycji do użytku. Ministerstwo Finansów w odniesieniu do określonych rodzajów inwestycji, a banki w odniesieniu do poszczególnych inwestorów mogą określać dłuższe terminy spłaty kredytów.

2. Niezależnie od kredytów wymienionych w ust. 1 banki mogą udzielać:

1) kredytów na inwestycje i remonty kapitalne pod podkład zablokowanych środków na rachunkach funduszów inwestycyjno-remontowych,

2) kredytów na inwestycje dające szybkie efekty techniczno-ekonomiczne; efekty te powinny polegać na uzyskaniu w ciągu okresu najwyżej do trzech lat dodatkowej akumulacji lub obniżki kosztów, które łącznie z dodatkowymi odpisami amortyzacyjnymi osiągałyby kwotę co najmniej równą planowanym kosztom inwestycji.

3. Ponadto banki mogą udzielać kredytów antycypacyjnych:

1) na czasowe zasilenie funduszów inwestycyjno-remontowych płatnych do końca roku,

2) kredytów na remonty kapitalne płatnych do końca następnego roku kalendarzowego; w uzasadnionych przypadkach banki mogą ustalić dłuższy termin spłaty kredytu.

4. Narodowy plan gospodarczy ustala górną granicę kredytu, jaki może być udzielony na realizację inwestycji, o których mowa w ust. 2 pkt 2, oraz maksymalny okres spłaty kredytu.

5. Udzielone kredyty z odsetkami podlegają spłacie ze środków funduszów inwestycyjno-remontowych. W razie braku środków na rachunkach tych funduszów bank może egzekwować spłatę kredytu z rachunku rozliczeniowego przedsiębiorstwa.

6. Odsetki od rat nie spłaconych w terminie obciążają koszty własne przedsiębiorstwa.

7. Banki nie udzielają kredytów na inwestycje o charakterze socjalno-kulturalnym.

§  50.

1. Banki są upoważnione do określania wysokości udziału środków własnych przedsiębiorstwa w finansowaniu inwestycji, na które udzielają kredytu.

2. Kredyty bankowe na inwestycje są udzielane jednorazowo w wysokości różnicy między wartością kosztorysową inwestycji a wysokością udziału środków własnych przedsiębiorstwa. Jeżeli planowana realizacja inwestycji przekracza okres jednego roku kalendarzowego, bank ustala podział kredytu na transze roczne.

3. W razie zużycia kredytu niezgodnie z przeznaczeniem, jak również w przypadku stwierdzenia nieprawidłowej gospodarki środkami przeznaczonymi na finansowanie inwestycji i kapitalnych remontów - bank może wstrzymać realizację lub żądać natychmiastowej spłaty kredytu.

§ 51. Banki przy udzielaniu kredytów, o których mowa w § 49, kierują się wytycznymi narodowego planu gospodarczego oraz zasadami zawartymi w § 36. Niezależnie od tego banki w swej akcji kredytowej biorą pod uwagę potrzeby przedsiębiorstw w zakresie inwestycji mających na celu poprawę warunków bezpieczeństwa i higieny pracy.

§ 52. Postanowienia zawarte w §§ 47-51 stosuje się odpowiednio do finansowania inwestycji zdecentralizowanych przedsiębiorstw finansujących remonty kapitalne ze środków obrotowych.

B.

Finansowanie remontów kapitalnych i inwestycji zdecentralizowanych "przedsiębiorstw pozostałych" (§ 2 ust. 3).

§  53.

1. Banki dokonują wypłat na remonty kapitalne w granicach środków zakumulowanych na bankowym rachunku finansowania remontów kapitalnych.

2. Banki są upoważnione do udzielania przedsiębiorstwom kredytów antycypacyjnych na remonty kapitalne, płatnych do końca następnego roku kalendarzowego. W uzasadnionych przypadkach banki mogą ustalić dłuższy okres spłaty kredytów.

§ 54. Banki dokonują wypłat z funduszów inwestycyjnych przedsiębiorstw do wysokości środków zakumulowanych na rachunkach tych funduszów.

§  55.

1. Banki mogą udzielać kredytów na inwestycje dające szybkie efekty techniczno-ekonomiczne. Efekty te powinny polegać na uzyskaniu w ciągu najwyżej trzech lat dodatkowej akumulacji lub obniżki kosztów, które łącznie z dodatkowymi odpisami amortyzacyjnymi osiągnęłyby kwotę co najmniej równą planowanym kosztom inwestycji.

2. Udzielone kredyty wraz z odsetkami podlegają spłacie ze środków funduszu inwestycyjnego przedsiębiorstw. W razie braku środków na rachunkach tych funduszów bank może egzekwować spłatę kredytu z rachunku rozliczeniowego przedsiębiorstw.

3. Do kredytów, o których mowa w ust. 1 i 2, mają nadto zastosowanie przepisy zawarte w § 49 ust. 4, 6 i 7 oraz w §§ 50 i 51.

C.

Finansowanie inwestycji zdecentralizowanych i remontów kapitalnych jednostek utrzymywanych z narzutów na koszty podległych przedsiębiorstw.

§  56.

1. Inwestycje zdecentralizowane i remonty kapitalne środków trwałych jednostek utrzymywanych z narzutów na koszty podległych przedsiębiorstw finansowane są w trybie obowiązującym dla finansowania wydatków bieżących tych jednostek.

2. Inwestycje zdecentralizowane podejmowane przez te jednostki, a zmierzające do powstania urządzeń przeznaczonych na zaspokojenie ogólnych potrzeb podporządkowanych przedsiębiorstw, finansowane są w ciężar rachunku bankowego, na które przelewane są środki przeznaczone na te cele przez podporządkowane przedsiębiorstwa, i do wysokości zakumulowanych na tym rachunku środków.

D.

Finansowanie inwestycji zdecentralizowanych i remontów kapitalnych jednostek budżetowych oraz jednostek utrzymywanych z funduszu postępu technicznego.

§  57.

1. Kapitalne remonty, jak również polegające na zakupach maszyn, urządzeń, narządzi i inwentarza (wraz z ewentualnym montażem) inwestycje zdecentralizowane jednostek budżetowych nie związane z budownictwem inwestycyjnym finansowane są w trybie przewidzianym dla obsługi wydatków bieżących.

2. Inwestycje zdecentralizowane jednostek budżetowych polegające na budownictwie inwestycyjnym finansowane są przez banki z odrębnych rachunków, na które przelewane są zarówno środki budżetowe, jak i pozabudżetowe.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się analogicznie do inwestycji i remontów kapitalnych jednostek utrzymywanych z funduszu postępu technicznego.

E.

Finansowanie inwestycji mieszkaniowych realizowanych przez prezydia rad narodowych ze środków miejskich i powiatowych funduszów mieszkaniowych.

§  58.

1. Banki finansują budownictwo mieszkaniowe realizowane przez prezydia rad narodowych na podstawie złożonych im przez te prezydia spisów tytułów inwestycyjnych.

2. Prezydia właściwych rad narodowych składają bankom ponadto roczne plany finansowe miejskich i powiatowych funduszów mieszkaniowych.

3. Inwestorzy składają bankowi:

1) projekt wstępny wraz z harmonogramem realizacji inwestycji,

2) zbiorcze zostawienie kosztów budowy,

3) tytuł inwestycyjny (plan rzeczowo-finansowy),

4) dowód uzyskania pozwolenia na prowadzenie robót budowlanych (§ 38 ust. 2 pkt 4).

§ 59. Banki dokonują wypłat na inwestycje do wysokości środków przelanych na rachunek inwestora z miejskiego (powiatowego) funduszu mieszkaniowego.

§ 60. Bank może udzielić kredytu na realizację budownictwa mieszkaniowego realizowanego przez prezydia rad narodowych w przypadkach i na zasadach określonych odrębnymi przepisami.

§ 61. W zakresie budownictwa mieszkaniowego realizowanego przez prezydia rad narodowych mają poza tym odpowiednie zastosowanie przepisy zawarte w §§ 34, 40, 42, 43 i 44.

F.

Finansowanie inwestycji mieszkaniowych realizowanych ze środków zakładowych funduszów mieszkaniowych.

§ 62. Banki dokonują wypłat do wysokości środków przelanych z zakładowego funduszu mieszkaniowego na rachunek finansowania budowy zakładowych budynków mieszkalnych.

Rozdział  4.

Przepisy wspólne dotyczące finansowania inwestycji i remontów kapitalnych.

§  63.

1. Wszelkie umowy, zlecenia, faktury i inne dokumenty rozliczeniowe, o ile dotyczą inwestycji lub kapitalnych remontów, powinny wskazywać, czy dotyczą inwestycji, czy kapitalnych remontów, i zawierać szczegółowe określenie rachunku bankowego, z którego ma nastąpić zapłata.

2. Dokumenty rozliczeniowe dotyczące inwestycji powinny nadto określać numer tytułu inwestycyjnego (w zakresie inwestycji scentralizowanych) lub numer planu rzeczowo-finansowego (w zakresie inwestycji zdecentralizowanych).

§ 64. Zawarte w niniejszym zarządzeniu obowiązki i uprawnienia banków do kontrolowania działalności inwestycyjnej w niczym nie umniejszają obowiązków i uprawnień organów powołanych do wykonywania nadzoru w państwowych jednostkach organizacyjnych.

§ 65. Przedsiębiorstwa planowo-deficytowe, w których nie tworzy się funduszu rozwoju, a korzystające z kredytu na inwestycje dające szybkie efekty techniczno-ekonomiczne (§ 49 ust. 2 pkt 2 i § 55 ust. 1), są uprawnione:

1) do przelewania na fundusz inwestycyjno-remontowy (inwestycyjny) planowanej dotacji na finansowanie strat ponad granice określone w § 7 ust. 5 i w § 19 ust. 3 do wysokości niezbędnej na pokrycie rat i odsetek przypadających do zapłaty w roku kalendarzowym, w którym kredyt został udzielony; w każdym razie przelew na fundusz inwestycyjno-remontowy (inwestycyjny) nie może przekroczyć osiągniętej obniżki planowanej straty;

2) do otrzymania dotacji budżetowej na spłatę rat i odsetek przypadających do zapłaty w latach następnych, o ile środki funduszów inwestycyjno-remontowych (inwestycyjnych) nie zapewniają pokrycia dla przypadających rat i odsetek.

§  66.

1. Rozpoczynanie inwestycji zdecentralizowanych związanych z działalnością eksploatacyjną przedsiębiorstwa może nastąpić jedynie wówczas, gdy środki zakumulowane przez przedsiębiorstwo na funduszu inwestycyjno-remontowym (inwestycyjnym) łącznie z wpływami planowanymi do zakumulowania zapewniają sfinansowanie inwestycji w okresie przewidzianym w harmonogramie budowy. Gdy inwestycja ma być w całości lub części sfinansowana przy pomocy kredytu bankowego, rozpoczęcie inwestycji może nastąpić po uzyskaniu decyzji banku o przyznaniu kredytu.

2. Rozpoczynanie przez przedsiębiorstwa inwestycji zdecentralizowanych o charakterze socjalno-kulturalnym oraz wszelkich inwestycji zdecentralizowanych przez jednostki budżetowe może nastąpić dopiero po zakumulowaniu pełnej kwoty pokrycia dla inwestycji w wysokości równej całkowitej wartości kosztorysowej zamierzonej inwestycji.

3. Przepis ust. 2 nie dotyczy podejmowanych przez jednostki budżetowe inwestycji w zakresie szkolnictwa, jak również inwestycji finansowanych z miejskich i powiatowych funduszów mieszkaniowych, z funduszów gromadzkich lub realizowanych w ramach czynów społecznych.

4. Dotacje budżetowe na zakładowe budownictwo mieszkaniowe przydzielane będą na okresy roczne. Pierwszeństwo w uzyskaniu dotacji przysługuje zakładom pracy, które na budowę zakładowych domów mieszkaniowych zgromadziły środki własne w pełnej wysokości określonej przez właściwego ministra, zgodnie z przepisami § 4 uchwały nr 64 Rady Ministrów z dnia 15 marca 1958 r. w sprawie budownictwa zakładowych domów mieszkaniowych i zarządzania nimi (Monitor Polski Nr 26, poz. 155). Pozostała cześć kredytów budżetowych przeznaczonych na dotacje na budownictwo zakładowych domów mieszkaniowych może być przydzielona zakładom pracy, których środki własne w zakładowym funduszu mieszkaniowym nie osiągnęły pełnej wysokości określonej przez właściwego ministra, jeżeli brakująca kwota środków własnych zostanie zakumulowana w terminach umożliwiających realizację budowy zgodnie z jej harmonogramem.

§  67.

1. Zwroty sum wypłaconych z rachunków przeznaczonych na finansowanie inwestycji zdecentralizowanych i remontów kapitalnych, jak również wpływy z tytułu upłynnienia aktywów inwestycyjnych związanych z inwestycjami zdecentralizowanymi wpływają na rachunki, z których zostały wypłacone.

2. Wpływy z tytułu kar umownych otrzymanych przez jednostki budżetowe za niedotrzymanie przez kontrahentów terminów wykonania dostaw, robót i usług zamówionych na cele inwestycji i kapitalnych remontów podlegają przekazaniu na właściwe rachunki wypłat.

§ 68. Podlegające pokryciu ze środków na inwestycje zdecentralizowane i remonty kapitalne przedsiębiorstw dokumenty rozliczeniowe, nie znajdujące pokrycia w środkach zakumulowanych na inwestycja zdecentralizowane i remonty kapitalne, banki pokrywają w ciężar rachunków rozliczeniowych przedsiębiorstw. Wydatkowane na ten cel środki obrotowe podlegają zwrotowi z właściwych środków po ich zakumulowaniu. Do analogicznych dokumentów dotyczących jednostek budżetowych stosuje się przepisy zawarte w § 39 ust. 3.

§ 69. Przedsiębiorstwa prowadzące działalność eksploatacyjną, a realizujące roboty budowlano-montażowe w zakresie inwestycji i remontów kapitalnych przez własne brygady robocze, finansują wstępnie koszty robót ze swoich środków obrotowych. Rozliczenie miedzy środkami obrotowymi a środkami przeznaczonymi na finansowanie inwestycji i remontów kapitalnych następuje na zasadach obowiązujących dla rozliczeń robót budowlano-montażowych zleconych do wykonania państwowym przedsiębiorstwom budowlano montażowym.

§  70.

1. Wynagrodzenia za roboty i usługi wykonane na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło przez osoby fizyczne nie będące płatnikami podatku obrotowego lub dochodowego, o ile dotyczą inwestycji w jednostkach działających według zasad rozrachunku gospodarczego obciążają fundusz płac tych jednostek.

2. Wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1, pokrywane są wstępnie ze środków obrotowych przez bank finansujący działalność bieżącą płatnika. Wydatkowane na ten cel środki obrotowe podlegają następnie zwrotowi ze środków inwestycyjnych.

3. Jednostki budżetowe, przedsiębiorstwa w budowie i zarządy inwestycji pokrywają wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1, bezpośrednio ze środków inwestycyjnych.

4. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w 1959 r. w odniesieniu do robót i usług wykonywanych na rzecz inwestycji scentralizowanych. Wynagrodzenia za roboty i usługi wymienione w ust. 1, a dotyczące inwestycji scentralizowanych, mogą być w 1959 r. opłacane bezpośrednio ze środków inwestycyjnych.