Rozdział 2 - Finansowanie inwestycji scentralizowanych. - Źródła i zasady finansowania inwestycji i remontów kapitalnych w jednostkach państwowych na rok 1959.

Monitor Polski

M.P.1959.16.67

Akt utracił moc

Wersja od: 4 maja 1959 r.

Rozdział  2.

Finansowanie inwestycji scentralizowanych.

§  38.

1. Banki finansują inwestycje na podstawie złożonych im spisów tytułów inwestycyjnych. Spisy tytułów inwestycyjnych dostarczają bankowi ministerstwa lub zjednoczenia, a właściwe prezydia rad narodowych lub wydziały tych prezydiów w odniesieniu do inwestycji planowanych terenowo.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy inwestycji planowanych na rok 1960 na zasadach określonych w § 18 uchwały o systemie finansowym. Podstawę do finansowania tych inwestycji stanowi wydana w porozumieniu z bankiem decyzja ministerstwa lub zjednoczenia o przydziale środków na sfinansowanie inwestycji (§ 34 ust. 5).

3. Dla inwestycji polegających na budownictwie inwestycyjnym jednostki inwestujące składają bankowi:

1) cześć ogólną pierwszego stadium dokumentacji projektowo-kosztorysowej wraz z harmonogramem realizacji inwestycji;

2) zbiorcze zestawienie kosztów budowy;

3) tytuł inwestycyjny;

4) dowód uzyskania pozwolenia na prowadzenie robót budowlanych lub dowód zgłoszenia robót do właściwego organu administracji budowlanej, w przypadkach gdy zezwolenia takiego (zgłoszenia) wymagają przepisy zarządzenia Prezesa Komitetu do Spraw Urbanistyki i Architektury z dnia 18 marca 1958 r. w sprawie pozwoleń na prowadzenie robót budowlanych przez jednostki gospodarki państwowej (Monitor Polski Nr 31, poz. 181).

4. Przedsiębiorstwa w budowie składają poza tym w banku zatwierdzony plan finansowy wraz z preliminarzem kosztów ogólnoadministracyjnych. Preliminarze kosztów ogólno-administracyjnych składają również zarządy inwestycji.

§  39.

1. Kredyty budżetowe na inwestycje są otwierane w bankach dla dysponentów głównych i podlegają przez nich przekazaniu na rzecz jednostek podległych.

2. Banki dokonują wypłat na inwestycje do wysokości otwartych (przekazanych) kredytów budżetowych oraz - w zakresie inwestycji przedsiębiorstw rozliczających się z budżetem centralnym - do wysokości przelanych inwestorowi środków z rachunków amortyzacji scentralizowanej.

3. Podlegające zapłacie dokumenty rozliczeniowe nie znajdujące pokrycia w środkach wymienionych w ust. 2, o ile zobowiązanym jest przedsiębiorstwo, banki kierują do zapłaty w ciężar funduszu inwestycyjno-remontowego (inwestycyjnego) przedsiębiorstwa. W tym przypadku stosuje się przepisy zawarte w § 32 ust. 2. Gdy dłużnikiem jest jednostka budżetowa, banki po upływie dni 30 zwracają dokument rozliczeniowy podawcy. Zasady pokrywania opartych na tytułach wykonawczych żądań zapłaty dotyczących jednostek budżetowych, a nie znajdujących pokrycia na rachunku płatnika, regulują przepisy o wykonywaniu budżetu Państwa.

4. Środki przekazane na rachunek inwestora stosownie do przepisów zawartych w § 32 stanowią podstawę do dokonywania przez banki wypłat ponad granice ustalone w ust. 2.

§  40.

1. Inwestycje rozpoczynane po 1 stycznia 1959 r. finansowane są do wysokości ogólnej wartości kosztorysowej inwestycji ustalonej w zbiorczym zestawieniu kosztów budowy, zatwierdzonym łącznie z dokumentacją projektowo-kosztorysową, stanowiącą podstawę włączenia inwestycji do planu inwestycyjnego, po potrąceniu nakładów przekazanych do realizacji innym inwestorom.

2. Płatności przekraczające granice określone w ust. 1 podlegają pokryciu ze środków własnych inwestora przeznaczonych na finansowanie inwestycji zdecentralizowanych.

3. Banki mogą dokonywać wypłat ze środków budżetowych (bezzwrotnych) ponad granice ustalone w ust. 1 w przypadkach:

1) udowodnionego przez inwestora podrożenia inwestycji wskutek zmiany cen na dobra, roboty i usługi inwestycyjne,

2) zmiany dokumentacji projektowo-kosztorysowej przez organ, który zatwierdził zbiorcze zestawienie kosztów budowy (ust. 1), o ile zmiana ta wpływa na polepszenie wskaźników efektywności inwestycji.

4. Poza przypadkami wymienionymi w ust. 3 banki mogą dokonywać wypłat ponad określone w ust. 1 granice, o ile wyrażą na to zgodę właściwi ministrowie lub Rada Ministrów. Ministrowie wyrażają zgodę na przekroczenie granic określonych w ust. 1, o ile przekroczenie nie wynosi więcej niż 10% ogólnej wartości kosztorysowej inwestycji.

5. W odniesieniu do inwestycji jednostek objętych lub rozliczających się z budżetami terenowymi zgodę, o której mowa w ust. 4, wyrażają prezydia właściwych rad narodowych.

6. Wnioski inwestorów o wyrażenie zgody przewidzianej w ust. 4 i 5 inwestorzy są obowiązani przedłożyć do zaopiniowania bankowi finansującemu daną inwestycję.

§  41.

1. Gdy po ukończeniu i rozliczeniu inwestycji okaże się, że dokonane na daną inwestycję wypłaty stanowią kwotę niższą niż granica wypłat ustalona w § 40 ust. 1, różnicę przelewa bank na fundusz inwestycyjno-remontowy (inwestycyjny) przedsiębiorstwa. Udowodniony przez przedsiębiorstwo wzrost kosztów budowy na skutek zmiany cen potrąca się od kwoty dokonanych wypłat. Przelewu dokonuje bank pod warunkiem stwierdzenia w protokole przekazania inwestycji do eksploatacji, że wartość użytkowa inwestycji nie została obniżona.

2. Przepisy ust. 1 nie dotyczą obniżki kosztów realizacji inwestycji spowodowanej zarządzaną przez organy nadrzędne rewizją dokumentacji projektowo-kosztorysowej.

3. W zakresie inwestycji planowanych na zasadach określonych w § 18 uchwały o systemie finansowym obniżki kosztów uzyskane w sposób określony w ust. 2 na inwestycjach objętych daną globalną kwotą planu inwestycyjnego, po potrąceniu przekroczeń wymienionych w § 40 ust. 4, a dotyczących innych inwestycji objętych tą samą globalną kwotą planu inwestycyjnego, mogą być przez ministrów przeznaczone na realizację dodatkowych inwestycji scentralizowanych ustalonych w porozumieniu z bankiem finansującym inwestycje lub przelane na fundusze inwestycyjno-remontowe (inwestycyjne) określonych przez ministrów przedsiębiorstw.

§  42.

1. Banki pobierają karę w wysokości 2% od wypłat dotyczących nakładów dokonanych po upływie planowanego terminu zakończenia inwestycji. Za planowany termin ukończenia inwestycji uważa się koniec kwartału, w którym inwestycja zgodnie z harmonogramem jej realizacji ustalonym przy zatwierdzaniu pierwszego stadium dokumentacji projektowo-kosztorysowej opartym na normatywnych cyklach inwestycyjnych, powinna być zakończona.

2. Bank zwalnia inwestora od kar, o których mowa w ust. 1, w przypadku gdy inwestor udowodni, że opóźnienie w realizacji inwestycji było spowodowane nie zawinionym przez inwestora opóźnieniem dostaw z importu lub zostało spowodowane wypadkami losowymi.

3. Kary, o których mowa w ust. 1, obciążają:

1) środki funduszów inwestycyjno-remontowych (inwestycyjnych) przedsiębiorstw prowadzących działalność eksploatacyjną,

2) fundusz rezerwowy zjednoczenia, gdy inwestorem jest przedsiębiorstwo w budowie nadzorowane przez zjednoczenie objęte uchwałą o systemie finansowym,

3) środki na inwestycje scentralizowane w pozostałych przypadkach.

4. Kary pobrane przez banki podlegają odprowadzeniu na dochód właściwego budżetu.

5. Przepisy ust. 1 - 4 nie dotyczą inwestycji rozpoczętych przed dniem 1 stycznia 1959 r.

§  43.

1. W przypadku gdy działalność inwestora naraża gospodarkę narodową na straty lub gdy inwestor zużywa środki niezgodnie z ich przeznaczeniem, bank ma prawo wstrzymać całkowicie lub częściowo finansowanie inwestycji.

2. O zastosowaniu sankcji, o której mowa w ust. 1, bank powiadamia inwestora, nadzorujące jednostki i wykonawcę robót budowlano-montażowych.

3. Faktury i inne dokumenty rozliczeniowe za roboty i dostawy wykonane po decyzji o wstrzymaniu finansowania, z wyjątkiem faktur i rozliczeń za roboty zabezpieczające, bank zwraca podawcy.

§ 44. Bank nie podejmuje finansowania inwestycji, jeżeli stwierdzi, że inwestycja nie posiada dokumentacji projektowo-kosztorysowej w zakresie wymaganym dla włączenia inwestycji do planu inwestycyjnego; nie dotyczy to nakładów na opracowanie dokumentacji projektowo-kosztorysowej, nakładów na roboty związane z przygotowaniem placu budowy oraz kosztów ogólno-administracyjnych przedsiębiorstw w budowie, o ile właściwy minister zezwolił na ich utworzenie przed zatwierdzeniem projektu wstępnego inwestycji. O powziętej decyzji bank powiadamia właściwego ministra, a w zakresie inwestycji finansowanych z budżetów terenowych - prezydia właściwych rad narodowych.

§ 45. Zwroty wypłaconych środków inwestycyjnych, jak też wpływy z tytułu upłynnienia aktywów inwestycyjnych są odprowadzane na bankowy rachunek finansowania inwestycji (na zmniejszenie dokonanych wypłat).

§  46.

1. Kredyty budżetowe na inwestycje scentralizowane są otwierane przez organy finansowe jednorazowo na cały rok.

2. Kredyty budżetowe przydzielone na sfinansowanie inwestycji planowanych na zasadach określonych w § 18 uchwały o systemie finansowym, a do końca roku kalendarzowego nie wykorzystane, zwiększają transzę kredytu budżetowego na rok następny.

3. W przypadku przyspieszenia realizacji inwestycji, o których mowa w ust. 2, banki mogą udzielać kredytów spłacanych ze środków budżetowych przydzielonych inwestorowi w roku następnym.

4. Gdy narodowy plan gospodarczy uzależnia przydział środków budżetowych na inwestycje, o których mowa w ust. 2, od udziału w kosztach inwestycji środków własnych inwestorów, bank finansujący daną inwestycję może udzielić inwestorowi kredytu spłacalnego z przyszłych wpływów na fundusz inwestycyjno-remontowy (inwestycyjny).