Wypłata ekwiwalentu rencistom oraz przejściowego dodatku mieszkaniowego osobom pobierającym zasiłki z ubezpieczenia na wypadek choroby i macierzyństwa.

Monitor Polski

M.P.1965.43.248

Akt utracił moc
Wersja od: 14 sierpnia 1965 r.

ZARZĄDZENIE
PRZEWODNICZĄCEGO KOMITETU PRACY I PŁAC
z dnia 7 sierpnia 1965 r.
w sprawie wypłaty ekwiwalentu rencistom oraz przejściowego dodatku mieszkaniowego osobom pobierającym zasiłki z ubezpieczenia na wypadek choroby i macierzyństwa.

Na podstawie § 4 ust. 4 uchwały nr 187 Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1965 r. w sprawie wprowadzenia przejściowego dodatku mieszkaniowego (Monitor Polski Nr 43, poz. 239) zarządza się, co następuje:
1.
Ekwiwalent dla rencistów, określony w § 4 uchwały nr 187 Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1965 r. w sprawie wprowadzenia przejściowego dodatku mieszkaniowego (Monitor Polski Nr 43, poz. 239), zwanej dalej "uchwałą", przysługuje, po spełnieniu wymaganych warunków, rencistom pobierającym renty krajowe lub zagraniczne, wypłacane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych oraz Ministerstwo Komunikacji.
2.
Ekwiwalent nie przysługuje rencistom pobierającym renty:
1)
zasądzone wyrokami sądowymi z tytułu odpowiedzialności cywilnej Skarbu Państwa,
2)
niskoprocentowe wypadkowe, wypłacane na podstawie art. 91 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. z 1958 r. Nr 23, poz. 97 i z 1965 r. Nr 14, poz. 98).
Ekwiwalent wypłaca się renciście:
1)
pobierającemu w dniu 1 października 1965 r. rentę (§ 1 ust. 1) w całości lub w części; wypłata ekwiwalentu następuje w terminach płatności renty za okres od 1 października 1965 r. w wysokości miesięcznej różnicy czynszu określonej przez wynajmującego lokal mieszkalny zgodnie z przepisami uchwały (§ 1 ust. 2),
2)
który rozpoczął pobieranie renty po dniu 1 października 1965 r. i po tym dniu:
a)
pobierał przejściowy dodatek mieszkaniowy; wypłata ekwiwalentu następuje w terminach płatności renty od dnia jej przyznania, nie wcześniej jednak niż od dnia zaprzestania wypłaty dodatku, w wysokości miesięcznego ostatnio pobieranego dodatku określonego w przedłożonym przez rencistę zaświadczeniu, wydanym przez zakład pracy lub inny organ, który wypłacał dodatek,
b)
nie pobierał przejściowego dodatku mieszkaniowego, lecz wniosek o rentę zgłosił przed dniem 1 października 1965 r.; do wypłaty ekwiwalentu stosuje się zasady określone w pkt 1.
Do renty rodzinnej przyznanej po dniu 1 października 1965 r. wypłaca się ekwiwalent w wysokości ostatnio przed śmiercią pobieranego przez pracownika przejściowego dodatku mieszkaniowego lub przez rencistę ekwiwalentu.
W razie podziału renty rodzinnej ekwiwalent wypłaca się w całości temu spośród uprawnionych do jego pobierania, który zamieszkuje w mieszkaniu, jakie zajmował zmarły pracownik (rencista), lub dzieli się na części równe pomiędzy takich uprawnionych, jeśli jest ich kilku.
1.
Prawo do ekwiwalentu ustaje lub ulega zawieszeniu z dniem ustania lub zawieszenia w całości prawa do renty.
2.
W razie przywrócenia prawa do pobierania zawieszonej renty w całości lub w części ekwiwalent wypłaca się w wysokości wypłacanej przed zawieszeniem.
3.
W razie zamiany renty (np. inwalidzkiej na starczą), do nowej renty wypłaca się ekwiwalent w wysokości wypłacanej do renty, która uległa zamianie.
4.
Nie wypłaca się ekwiwalentu przez okres pobytu rencisty w domu rencistów lub w innym zakładzie pomocy społecznej, jeżeli rencista nie ma na utrzymaniu członka rodziny, który z nim wspólnie zamieszkiwał i pozostaje w mieszkaniu rencisty.
Przy ustalaniu prawa do przejściowego dodatku mieszkaniowego okresy nieobecności w pracy, za które przysługuje wynagrodzenie lub zasiłek z ubezpieczenia na wypadek choroby i macierzyństwa, traktuje się na równi z okresami przepracowanymi.
1.
Za miesiące nieobecności w pracy z powodu choroby lub połogu przysługuje dodatek (§ 6) w wysokości kwoty pobranej przez pracownika za ostatni przepracowany miesiąc bądź w wysokości skorygowanej zgodnie z § 9 ust. 5 i ust. 8 uchwały, jeśli ostatni przepracowany miesiąc jest ostatnim miesiącem półrocza.
2.
Wypłata dodatku, o którym mowa w ust. 1, jest dokonywana przez zakład pracy w trybie i na zasadach określonych dla wypłaty dodatku pracującym przez okres nieobecności w pracy, za który pracownik ma prawo do wynagrodzenia lub do zasiłku z ubezpieczenia na wypadek choroby i macierzyństwa.
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 1965 r.