Oszczędności i rozliczenia w budownictwie w 1953 r.

Monitor Polski

M.P.1953.A-28.335

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1953 r.

ZARZĄDZENIE

PRZEWODNICZĄCEGO PAŃSTWOWEJ KOMISJI PLANOWANIA GOSPODARCZEGO I MINISTRA FINANSÓW

z dnia 2 marca 1953 r.

w sprawie oszczędności i rozliczeń w budownictwie w 1953 r.

Na podstawie § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 kwietnia 1949 r. w sprawie zakresu działania Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (Dz. U. z 1949 r. Nr 26, poz. 190 i z 1950 r. Nr 22, poz. 188) oraz w związku z uchwałą nr 109 Prezydium Rządu z dnia 21 lutego 1951 r. w sprawie oszczędności w budownictwie (Monitor Polski Nr A-16, poz. 220 i Nr A-79, poz. 1098) i uchwałą nr 122 Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1953 r. o Narodowym Planie Gospodarczym na 1953 rok zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Inwestorzy obowiązani są wygospodarować w działalności inwestycyjnej w 1953 r. na etapie projektowania oszczędności w wysokości co najmniej:

1) w zakresie budownictwa mieszkaniowego - 3%;

2) w zakresie pozostałych nakładów inwestycyjnych - 5%

od podstaw kosztorysowych limitów brutto "a".

2. Obowiązek wygospodarowania oszczędności na etapie projektowania nie dotyczy następujących grup nakładów inwestycyjnych:

1) zakupu taboru kolejowego, okrętów, taboru tramwajowego i trolleybusowego, sprzętu budowlanego, środków transportowych, maszyn dołowych w przemyśle węglowym i w kopalnictwie rud;

2) nakładów na zakontraktowany import inwestycyjny;

3) zakupu inwentarza żywego;

4) nakładów zaliczanych do grupy "inne nakłady", zawartych w rubryce 15 tytułu inwestycyjnego.

§  2.

1. Wszystkie uspołecznione jednostki wykonawstwa robót budowlano-montażowych, rozliczające się na podstawie kosztorysu, powinny obniżyć o 7% ceny kosztorysowe robót budowlano-montażowych, ustalone na poziomie cen 1952 r. i przeliczone:

1) zgodnie z:

a) pismem okólnym nr 24 Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego (Departament Budownictwa i Departament Inwestycji) z dnia 15 października 1952 r. w sprawie określenia oraz zasad stosowania wskaźników przeliczeniowych wartości kosztorysowej robót budowlano-montażowych z cen 1952 r. na ceny 1953 r. oraz

b) pismem okólnym nr 2 Państwowej Komisu Planowania Gospodarczego (Departament Budownictwa) z dnia 30 stycznia 1953 r. w sprawie korekty niektórych wskaźników przeliczeniowych wartości kosztorysowej robót budowlano-montażowych;

2) na podstawie zarządzenia nr 23 Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego z dnia 21 stycznia 1953 r. w sprawie przeliczenia planu inwestycyjnego i planu budownictwa na 1953 r. (w związku z regulacją cen i ogólną podwyżką płac).

2. W przypadku gdy wykonawcy wymienieni w ust. 1 rozliczają się wyjątkowo w oparciu o kalkulację wynikową z doliczaniem kosztów ogólnych w wysokości ustalonej uchwałą Prezydium Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów z dnia 30 marca 1950 r. w sprawie zmiany stawek kosztów ogólnych przy robotach budowlanych i instalacyjnych, powinni oni pomniejszyć te koszty o 11,9% (współczynnik 0,881). Rozliczenia te nie mogą przekroczyć rzeczywiście poniesionych przez wykonawców kosztów robocizny bezpośredniej i materiałów bezpośrednich oraz pomniejszonych o podany wyżej procent kosztów ogólnych.

3. W przypadku gdy inwestorzy rozliczają roboty budowlano-montażowe wykonywane systemem gospodarczym w oparciu o kalkulację wynikową, nie doliczając kosztów ogólnych w wysokości ustalonej uchwałą Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów, o której mowa w ust. 2, wówczas powinni oni wygospodarować co najmniej 7% oszczędności w stosunku do limitów brutto "b", zaplanowanych na roboty budowlano-montażowe w odpowiednich tytułach inwestycyjnych.

4. Obowiązek obniżki cen (ust. 1 i 2) nie dotyczy robót budowlano-montażowych spoza planu inwestycyjnego i spoza planu kapitalnych remontów wykonywanych przez przedsiębiorstwa spółdzielcze i spółdzielnie pracy i rozliczanych na podstawie cenników zatwierdzonych przez Ministra Przemysłu Drobnego i Rzemiosła.

§  3.

1. Strony zawierające umowy o wykonanie robót budowlano-montażowych inwestycyjnych oraz umowy o wykonanie kapitalnych remontów budowlano-montażowych powinny podać w kosztorysie umownym podstawę prawną i sposób obliczenia w kosztorysie poziomu cen 1953 r. (netto).

2. Ustalenie poziomu cen 1952 r. (netto) powinno być dokonane zgodnie z § 7 zarządzenia Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego i Ministra Finansów z dnia 8 lutego 1952 r. w sprawie realizacji w roku 1952 uchwały Prezydium Rządu z dnia 21 lutego 1951 r. o oszczędności w budownictwie (Monitor Polski Nr A-16, poz. 190).

3. W przypadku gdy umowy zostały zawarte bez uwzględnienia obniżki cen, wynikającej z zadań oszczędnościowych, należy je odpowiednio uzupełnić w ciąga 3 tygodni od daty wydania niniejszego zarządzenia.

§  4.

1. Faktury przejściowe i końcowe oraz faktury miesięczne za roboty budowlano-montażowe wykonane w 1953 r. powinny być wystawione poczynając od 15 marca 1953 r. według cen obowiązujących w 1953 r. obliczonych zgodnie z § 2 ust. 1 i 3 oraz § 3.

2. Różnice wynikające z faktur za roboty budowlano-montażowe wykonane po dniu 1 stycznia 1953 r., wystawionych lub pokrytych bez uwzględnienia postanowień niniejszego zarządzenia, a w szczególności bez właściwego obniżenia cen robót budowlano-montażowych, należy rozliczyć w pierwszej fakturze wystawionej w terminie ustalonym w ust. 1.

§ 5. Przepisy niniejszego zarządzenia mają analogiczne zastosowanie do umów zawieranych przez generalnych wykonawców z podwykonawcami.

§  6.

1. Państwowe biura projektów powinny obniżyć należności za prace projektowo-kosztorysowe, wykonywane w 1953 r., obliczone według cenników obowiązujących dla tych prac w II półroczu 1952 r. o procent ustalony dla każdego biura przez właściwego ministra w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego w oparciu o zadania obniżki kosztów wynikające z Narodowego Planu Gospodarczego.

2. Umowy o wykonanie prac projektowo-kosztorysowych należy zawierać w cenach obowiązujących w II półroczu 1952 r. pomnożonych przez mnożnik 1,25, ustalony zarządzeniem nr 23 Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego z dnia 21 stycznia 1953 r., o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 2. W porozumieniach dodatkowych należy podać wysokość procentu i kwotę obniżki należności za prace projektowo-kosztorysowe zlecone do wykonania w 1953 r.

3. Faktury przejściowe i końcowe za prace projektowo-kosztorysowe wykonane w 1953 r. powinny być wystawione poczynając od dnia 15 marca 1953 r. według cen obniżonych zgodnie z ust. 1.

4. Różnice wynikające z faktur za prace projektowo-kosztorysowe wykonane po dniu 1 stycznia 1953 r., wystawionych lub pokrytych bez uwzględnienia postanowień niniejszego zarządzenia, a w szczególności bez właściwego obniżenia cen, należy rozliczyć w pierwszej fakturze wystawionej w terminie ustalonym w ust. 3.

§  7.

1. Zainteresowani ministrowie dostosują w terminie do dnia 31 marca 1953 r. zarządzenia, wydane w związku z zarządzeniem Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego i Ministra Finansów z dnia 8 lutego 1952 r., o którym mowa w § 3 ust. 2, do postanowień niniejszego zarządzenia.

2. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego i Ministrem Finansów opracuje i wprowadzi w terminie do dnia 31 marca 1953 r. zasady i tryb składania sprawozdań z wykonania w 1953 r. zadań oszczędnościowych w zakresie projektowania, uwzględniając doświadczenia uzyskane przy opracowywaniu i analizowaniu sprawozdawczości w 1952 r.

§ 8. Banki specjalne powinny uwzględnić w planach kontroli działalności inwestycyjnej kontrolę wygospodarowania zadań oszczędnościowych na etapach projektowania i wykonawstwa.

§ 9. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1953 r.