Bułgaria-Polska. Umowa o współpracy wojskowej. Sofia.2015.08.28.

Monitor Polski

M.P.2018.1066

Akt obowiązujący

Wersja od: 19 grudnia 2015 r.

UMOWA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii o współpracy wojskowej,

podpisana w Sofii dnia 28 sierpnia 2015 r.

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Republiki Bułgarii, zwane dalej razem "Umawiającymi się Stronami" i osobno "Umawiającą się Stroną";

Uznając współpracę wojskową za kluczowy element bezpieczeństwa i stabilizacji o szczególnym znaczeniu dla współpracy w przekształcaniu i ulepszaniu systemu światowego bezpieczeństwa;

Dążąc do pogłębienia swoich dobrych i serdecznych relacji oraz pragnąc uzupełnić i wzmocnić współpracę w tematach wspólnego zainteresowania;

Biorąc pod uwagę Traktat Północnoatlantycki, sporządzony w Waszyngtonie dnia 4 kwietnia 1949 r.;

Mając na względzie postanowienia Umowy między Państwami-Stronami Traktatu Północnoatlantyckiego dotyczącej statusu ich sił zbrojnych, sporządzonej w Londynie dnia 19 czerwca 1951 r., zwanej dalej "Umową NATO SOFA";

Uwzględniając postanowienia Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii w sprawie wzajemnej ochrony i wymiany informacji niejawnych, podpisanej w Warszawie dnia 7 kwietnia 2005 r.;

Uzgodniły, co następuje:

ARTYKUŁ  1

PRZEDMIOT UMOWY

1. Niniejsza Umowa określa ogólne zasady dotyczące współpracy wojskowej między Umawiającymi się Stronami, opartej na zasadach równości, partnerstwa i wzajemnych korzyści.

2. Współpraca wojskowa między Umawiającymi się Stronami w ramach niniejszej Umowy będzie prowadzona zgodnie z ich prawem wewnętrznym, uznanymi ogólnymi zasadami i postanowieniami prawa międzynarodowego oraz międzynarodowymi zobowiązaniami Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Bułgarii.

ARTYKUŁ  2

DEFINICJE

Dla celów niniejszej Umowy wyrażenie:

1) "personel wojskowy" oznacza członków Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Bułgarii;

2) "personel cywilny" oznacza pracowników cywilnych Sił Zbrojnych i ministerstw właściwych do spraw obrony Rzeczypospolitej Polskiej i Republiki Bułgarii;

3) "Strona wysyłająca" oznacza Umawiającą się Stronę wysyłającą swój personel wojskowy i cywilny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo Republiki Bułgarii zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy;

4) "Strona przyjmująca" oznacza Umawiającą się Stronę przyjmującą personel wojskowy i cywilny Rzeczypospolitej Polskiej albo Republiki Bułgarii zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy.

ARTYKUŁ  3

OBSZARY WSPÓŁPRACY WOJSKOWEJ

Współpraca wojskowa między Umawiającymi się Stronami będzie obejmować następujące obszary:

1) planowanie obronne;

2) funkcjonowanie sił zbrojnych w nowoczesnych społeczeństwach demokratycznych, łącznie z wykonywaniem postanowień międzynarodowych traktatów w obszarach obronności, bezpieczeństwa i kontroli zbrojeń;

3) misje pokojowe i humanitarne oraz inne przedsięwzięcia organizacji międzynarodowych dotyczące wspierania pokoju i zwalczania terroryzmu;

4) organizacja sił zbrojnych, łącznie ze strukturą jednostek wojskowych i polityką zarządzania personelem;

5) wsparcie logistyczne na potrzeby sił zbrojnych;

6) szkolnictwo wojskowe;

7) szkolenie personelu wojskowego i cywilnego;

8) bojowe poszukiwanie i ratownictwo;

9) technologie obronne;

10) obsługa, remont, modernizacja i konwersja uzbrojenia i sprzętu wojskowego;

11) wojskowe systemy informatyczne, technologie informatyczne i telekomunikacyjne;

12) wojskowa normalizacja, kontrola jakości i kodyfikacja;

13) medycyna wojskowa;

14) prawo i ekonomia w dziedzinie obronności;

15) historia wojskowości i muzea wojskowe, łącznie z wymianą eksponatów muzealnych;

16) przedsięwzięcia kulturalne, sportowe i turystyczne personelu wojskowego i cywilnego.

ARTYKUŁ  4

FORMY WSPÓŁPRACY WOJSKOWEJ

Współpraca wojskowa między Umawiającymi się Stronami będzie realizowana w następujących formach:

1) spotkania ministrów właściwych do spraw obrony, w razie potrzeby ministrów właściwych do spraw gospodarki, ich przedstawicieli oraz innych przedstawicieli Umawiających się Stron;

2) konsultacje polityczno-wojskowe, konferencje i seminaria;

3) studia i szkolenia praktyczne na wyższych uczelniach wojskowych i w wojskowych jednostkach badawczo-rozwojowych, łącznie z wymianą wykładowców i stażystów;

4) doradztwo fachowe w obsłudze, remoncie, modernizacji i konwersji uzbrojenia i sprzętu wojskowego;

5) udział w ćwiczeniach wojskowych;

6) udział w przedsięwzięciach, o których mowa w artykule 3 punkt 3;

7) wymiana informacji, dokumentacji i materiałów szkoleniowych;

8) organizacja przedsięwzięć kulturalnych, sportowych i turystycznych i udział w nich.

ARTYKUŁ  5

OCHRONA WYMIENIANYCH INFORMACJI NIEJAWNYCH

Ochrona informacji niejawnych wymienianych między Umawiającymi się Stronami dla potrzeb wykonywania postanowień niniejszej Umowy jest regulowana postanowieniami Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Bułgarii w sprawie wzajemnej ochrony i wymiany informacji niejawnych, podpisanej w Warszawie dnia 7 kwietnia 2005 r., a także właściwymi przepisami Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego i Unii Europejskiej.

ARTYKUŁ  6

STATUS PRAWNY PERSONELU WOJSKOWEGO I CYWILNEGO

1. W czasie pobytu na terytorium Strony przyjmującej personel wojskowy i cywilny Strony wysyłającej będzie przestrzegał prawa Strony przyjmującej i powstrzymywał się od uczestniczenia w jakiejkolwiek działalności politycznej na tym terytorium.

2. Status prawny personelu wojskowego i cywilnego Strony wysyłającej podczas jego pobytu na terytorium Strony przyjmującej będzie regulowany postanowieniami Umowy NATO SOFA.

ARTYKUŁ  7

ROCZNE PLANY WSPÓŁPRACY WOJSKOWEJ

1. Podstawą współpracy wojskowej na dany rok będzie roczny plan współpracy określający szczegółowe przedsięwzięcia, ich formy, daty, miejsca i liczbę uczestników.

2. Wnioski i propozycje do każdego rocznego planu współpracy zgłasza się pisemnie do dnia 1 października każdego roku.

3. Każdy roczny plan współpracy będzie podpisywany przez upoważnionych przedstawicieli ministrów właściwych do spraw obrony do dnia 1 listopada każdego roku.

4. Uzgodniony i podpisany roczny plan współpracy może być pisemnie zmieniony w każdym czasie za wzajemną zgodą przez upoważnionych przedstawicieli ministrów właściwych do spraw obrony.

ARTYKUŁ  8

SPRAWY FINANSOWE

1. Strona wysyłająca pokrywa wszelkie wydatki związane z pobytem członków jej personelu wojskowego i cywilnego na terytorium Strony przyjmującej na mocy niniejszej Umowy.

2. Uzgodnienia finansowe dotyczące przedsięwzięć, o których mowa w artykule 3 punkty 3, 6 - 8 i 16, będą określane w odrębnych umowach i porozumieniach.

ARTYKUŁ  9

ROZSTRZYGANIE SPORÓW

Spory między Umawiającymi się Stronami dotyczące interpretacji lub zastosowania niniejszej Umowy będą rozstrzygane przez Umawiające się Strony wyłącznie w drodze dyplomatycznej i nie będą wnoszone do żadnego krajowego czy międzynarodowego sądu, trybunału lub stronie trzeciej w celu rozstrzygnięcia.

ARTYKUŁ  10

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

1. Niniejsza Umowa wejdzie w życie po upływie trzydziestu dni od otrzymania drogiej z dwóch notyfikacji, w których Umawiające się Strony wzajemnie informują się o zakończeniu wewnętrznych procedur prawnych niezbędnych do wejścia niniejszej Umowy w życie.

2. Niniejszą Umowę zawiera się na czas nieokreślony.

3. Niniejsza Umowa może być wypowiedziana w każdym czasie przez każdą Umawiającą się Stronę w drodze pisemnej notyfikacji. W takim przypadku Umowa utraci moc sto osiemdziesiąt dni po otrzymaniu takiej notyfikacji.

4. Niniejsza Umowa może być zmieniona w każdym czasie za pisemną zgodą Umawiających się Stron. W takim przypadku ustęp 1 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio.

5. W dniu wejścia w życie niniejszej Umowy traci moc Porozumienie między Ministerstwem Obrony Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej a Ministerstwem Obrony Republiki Bułgarii o współpracy wojskowej, sporządzone w Warszawie dnia 31 sierpnia 1994 r.

Sporządzono w Sofii dnia 28 sierpnia 2015 r. w dwóch oryginalnych egzemplarzach, każdy w językach polskim, bułgarskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. W razie jakiejkolwiek rozbieżności w ich interpretacji, tekst sporządzony w języku angielskim będzie uważany za rozstrzygający.