Zmiany w opodatkowaniu piwa na obszarze byłego zaboru austrjackiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.50.306

Akt utracił moc

Wersja od: 8 listopada 1921 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 30 maja 1921 r.

w przedmiocie zmian w opodatkowaniu piwa na obszarze byłego zaboru austrjackiego. ^*

Na mocy art. 1 i 2 ustawy z dnia 10 maja 1921 r. (Dz. U R. P. 1921 № 41 poz. 248) o regulowaniu podatków od spożycia, zużycia względnie produkcji na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, Rada Ministrów zarządza, zgodnie z powziętą w dniu 17 maja 1921 r. uchwałą co następuje:

§ 1. Pobieraną na obszarze b. zaboru austrjackiego opłatę akcyzową od brzeczki piwnej t. j. ekstraktu słodowego do wyrobu piwa, przed domieszaniem do tegoż ekstraktu odczynnika fermentacyjnego podwyższa się w zależności od ilości brzeczki, przerabianej na piwo w ciągu jednej kampanji rocznej (od 1 września jednego roku do 31 sierpnia następnego roku) do wysokości od czterdziestu sześciu do pięćdziesięciu marek polskich za każdy hektolitr i każdy stopień ekstraktu podług cukromierza studzielnego (stopień hektolitrowy) a mianowicie:

a)	dla	browarów	przerabiających	do	10.000	hektolitrów	brzeczki	do	46	m.
b)	"	"	"	"	30.000	"	"	"	47	"
c)	"	"	"	"	50.000	"	"	"	48	"
d)	"	"	"	"	70.000	"	"	"	49	"
e)	"	"	"	ponad	70.000	"	"	"	50	"

W razie powiększenia produkcji właściciel browaru obowiązany jest zarówno uiścić wyższą opłatę od nadwyżki powyższej, jako też wnieść dodatkowo różnicę wyższej płaty od pierwotnej normy przeróbki brzeczki.

§ 2. Od warów zgłoszonych przed dniem wejścia niniejszego rozporządzenia w życie, lecz urzędownie sprawdzonych dopiero po tym terminie, opłatę akcyzową pobiera się według § 1 z potrąceniem jednak opłaty, uiszczonej lub przypisanej przy zgłoszeniu.

§ 3. Wytwórcy piwa oraz posiadacze hurtowych jego składów obowiązani są w ciągu dni ośmiu po wejściu niniejszego rozporządzenia w życie podać na piśmie do wiadomości właściwemu oddziałowi kontroli skarbowej szczegółowe dane o zapasach piwa, wyrobionych do dnia ogłoszenia rozporządzenia i wskazać miejscowość, miejsce przechowania piwa, lub brzeczki piwnej, tudzież ilość tych produktów. Osoby te również mają obowiązek świadczyć wszelką pomoc władzom skarbowym przy sprawdzaniu zgłoszonych zapasów i uiścić od wszelkich zapasów piwa i brzeczki piwnej jako dodatkową opłatą akcyzową różnicę między opłatą uiszczoną poprzednio, a opłatą, przypadającą na podstawie § 1 niniejszego rozporządzenia.

§ 4. Szczegółowe przepisy o sprawdzaniu zapasów piwa, podlegających dodatkowemu opodatkowaniu, oraz o przypisaniu i uiszczeniu dodatkowej opłaty akcyzowej od piwa wydaje Minister Skarbu.

§ 5. Osoby winne zaniechania lub zaniedbania zgłoszenia przepisanego w § 3, lub zgłoszenia ilości piwa zmniejszonej więcej niż o 10% od ilości stwierdzonej urzędownie, ulegną grzywnie do wysokości ośmiokrotnej wysokości sumy dodatkowej opłaty akcyzowej, zatajonej lub narażonej na zatajenie.

Winni wykroczenia przeciwko innym przepisom o dodatkowem opodatkowaniu zapasów piwa ulegać będą grzywnom do wysokości 1000 marek polskich.

Kompetencja władz wymierzających kary pozostaje bez zmiany.

§ 6. Opłatę od piwa wywożonego za granicę celną, o ile jest zdatne do spożycia, a po usunięciu kwasu węglowego gęstość jego wynosi najmniej 2 i 1/2 stopnia według cukromierza studzielnego, zwraca się na następujących warunkach:

1) każdemu, kto takie piwo wywozi, bez względu na zawartość ekstraktu w pierwotnej brzeczce, z której piwo to wyrobiono, zwraca się za każdy hektolitr piwa po 250 marek polskich,

2) wytwórcom piwa zwraca się po 50 marek za każdy hektolitr i za każdy stopień studzielnego cukromierza:

a) albo według zawartości ekstraktu, przypadającej przeciętnie na jeden hektolitr brzeczki piwnej, wyrobionej w ostatnich sześciu miesiącach przed wywozem, przyczem przeciętną zawartość ekstraktu określa się za pomocą dzielenia ogólnej ilości wyrobionych stopni hektolitrowych ekstraktu przez ogólną liczbę wyrobionych hektolitrów brzeczki piwnej;

b) albo też według pełnej opodatkowanej i przez urzędowe badanie piwa stwierdzonej zawartości ekstraktu w pierwotnej brzeczce.

Zależnie od tego za powstający przez fermentację, leżenie na składzie zanik w opodatkowanej brzeczce piwnej zwraca się jeszcze 6 1/2% (sześć i pół %) opłaty, każdorazowo przypadającej do zwrotu w myśl ust. 1 i 2.

§ 7. Od piwa sprowadzonego na obszar wskazany w § 1 z b. zaboru niemieckiego jak długo w tej dzielnicy nie będzie podniesiony podatek do 2 mk. od litra, pobierać się będzie dodatkową opłatę akcyzową w wysokości 187 mk. 50 fen. za każde 100 litrów piwa.

§ 8. Przy wykonywaniu kontraktowych zobowiązań w przedmiocie dostawy piwa, zawartych przed wejściem niniejszego rozporządzenia w życie, o ile nabywca nie zobowiązał się wyraźnie do pokrycia możliwych nadwyżek podatkowych, odbiorca piwa obowiązany jest dopłacić dostawcy do umówionej ceny łożnicę, wynikającą z podwyższenia opłaty akcyzowej na zasadzie niniejszego rozporządzenia.

§ 9. Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Ministrowi Skarbu.

§ 10. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie po upływie ośmiu dni po ogłoszeniu. Równocześnie tracą moc obowiązującą z rozporządzeniem tem sprzeczne postanowienia austrjackich rozporządzeń cesarskich z dn. 17 lipca 1899 r. (Dz. Ust. № 120, cz. I) i z dnia 27 sierpnia 1916 (Dz. U. p. № 270), a w szczególności § 23 art. I, II, III i IV tego ostatniego-rozporządzenia.

^* Z dniem 8 listopada 1921 r., postanowienia niniejszego rozporządzenia dotyczące opłaty akcyzowej, zwrotu opłat pobranych od piwa wywożonego zagranicę , oraz dodatkowej opłaty od piwa sprowadzanego do obszaru b. zaboru austrjackiego z b. zaboru pruskiego, zmienia się zgodnie z § 1, 2 i 4 rozporządzenia z dnia 19 września 1921 r. (Dz.U.21.85.611).