Zmiana niemieckiej ustawy z dnia 26 lipca 1918 r. o opodatkowaniu piwa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.85.612

Akt jednorazowy

Wersja od: 28 marca 1923 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 19 września 1921 r.

o zmianie niemieckiej ustawy z dnia 26 lipca 1918 r. o opodatkowaniu piwa.

Na podstawie art. 1 i 2 ustawy z dnia 10 maja 1921 r. o regulowaniu podatków od spożycia, zużycia względnie produkcji na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. Ust. Rz. P. № 41 poz. 248) postanawia się co następuje:

§ 1. Obowiązującą na obszarze b. dzielnicy pruskiej ustawę z dnia 26 lipca 1918 r. (Dz. Ust. Rz. Niem. str. 863) o opodatkowaniu piwa zmienia się częściowo w sposób w następujących paragrafach podany.

§ 2. 1 Ustępy 1 i 2 § 3 powołanej w § 1 ustawy otrzymują brzmienie:

"Podatek od jednego hektolitra piwa słabego, sporządzonego z brzeczki podstawowej, zawierającej do 8% ekstraktu, wynosi przy produkcji rocznej od

od pierwotnej	10.000	hektolitrów	po	27.000	mkp.
za dalsze	20.000	"	"	28.500	"
powyżej	30.000	"	"	30.000	"

Powyższy podatek oblicza się od piwa pełnego o zawartości powyżej 8 - 13% ekstraktu brzeczki podstawowej o 62,5% wyżej czyli przy produkcji:

1)	do	10.000	hl.	piwa	po	43.875	mkp.
2)	za dalsze	20.000	"	"	"	46.350	"
3)	powyżej	30.000	"	"	"	48.750	"

za każdy hektolitr.

Od piwa mocnego o zawartości powyżej 13% ekstraktu brzeczki podstawowej dolicza się do stopy podatkowej unormowanej dla piwa pełnego za każde dalsze 4% ekstraktu brzeczki podstawowej polowe, stopy ustanowionej dla piwa słabego.

Ustęp trzeci § 3 i ustęp trzeci § 5 ustawy znosi się.

§ 3. 2 Ustanowiony w ustępie drugim § 6 powstałej ustawy podatek od warek domowych podnosi się do kwoty 9.000 mk. od hektolitra.

§ 4. Piwo znajdujące się w dniu wejścia w życie tego rozporządzenia w ilościach większych jak 25 litrów w posiadaniu przedsiębiorców trudniących się sprzedażą piwa, zakładów i związków zajmujących się rozdziałem piwa dla swoich członków, lub w transporcie, podlega dodatkowemu opodatkowaniu. Wymienieni posiadacze obowiązani są zgłosić we właściwym urzędzie skarbowym taki zapas piwa w dniach 3 od wejścia w życie tego rozporządzenia. Piwo znajdujące się w transporcie ma zgłosić odbiorca w dniach 3 po odebraniu. Dodatkowy podatek wynosi kwotę 890 mk. od hektolitra. Niezgłoszenie piwa do dodatkowego opodatkowania będzie karane według §§ 42 i 43 powołanej ustawy. Osoby i browary, które opłaciły już podatek według ugody, mają uiścić tytułem dodatkowej opłaty różnicę między dwudziestokrotną wysokością tej opłaty a opłatą już uiszczoną.

Bliższe postanowienia wyda Minister b. Dzielnicy Pruskiej.

§ 5. Ustanowione w §§ 42, 45, 47, 48, 49, 50 powołanej ustawy najniższe i najwyższe kwoty kar pieniężnych i grzywien porządkowych podnosi się dwudziestokrotnie.

§ 6. Znosi się §§ 64, 65, 66, 67, 68, 69, 70, 72 powołanej ustawy.

§ 7. Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Ministrowi b. Dzielnicy Pruskiej.

§ 8. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie po upływie 14 dni od ogłoszenia.

¹ § 2:

- zmieniony przez § 10 rozporządzenia z dnia 11 października 1922 r. w przedmiocie zmian w postanowieniach o opodatkowaniu piwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U.22.92.851) z dniem 1 listopada 1922 r.

- zmieniony przez § 10 rozporządzenia z dnia 11 października 1922 r. w przedmiocie zmian w postanowieniach o opodatkowaniu piwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz.U.22.92.851) z dniem 28 marca 1923 r.

² § 3:

- zmieniony przez § 11 rozporządzenia z dnia 11 października 1922 r. w przedmiocie zmian w postanowieniach o opodatkowaniu piwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U.22.92.851) z dniem 1 listopada 1922 r.

- zmieniony przez § 11 rozporządzenia z dnia 11 października 1922 r. w przedmiocie zmian w postanowieniach o opodatkowaniu piwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz.U.22.92.851) z dniem 28 marca 1923 r.