Zm.: rozporządzenie w sprawie poboru koni z dnia 26 lipca 1919 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.56.351

Akt jednorazowy

Wersja od: 15 lipca 1920 r.

ROZPORZĄDZENIE

Ministra Spraw Wojskowych i Ministra Spraw Wewnętrznych

z dnia 13 lipca 1920 r.

w przedmiocie zmiany rozporządzenia w sprawie poboru koni z dnia 26 lipca 1919 r. (Monitor Polski Nr 182 z dn. 14 sierpnia 1919 r.).

Na mocy ustawy o rzeczowych świadczeniach wojennych z dnia 11 kwietnia 1919 r. (Dz. P. Nr 32 poz. 264) i ustawy z dnia 23 kwietnia 1920 r. (Dz. U. Rz. P. № 37 poz. 212) w przedmiocie przywrócenia mocy obowiązującej i częściowej zmiany ustawy z dnia 11 kwietnia 1919 r. o rzeczowych świadczeniach wojennych (Dz. P. 1919 r. № 32 poz. 264), oraz w częściowej zmianie rozporządzenia w sprawie poboru koni z dnia 26 lipca 1919 r. (Monitor Polski № 182 z dn. 14 sierpnia 1919 r.) zarządza się co następuje;

Art.  1.

Art. 1 powyższego rozporządzenia otrzymuje następujące brzmienie:

"Rozdziału zapotrzebowanej przez armie, ilości koni na poszczególne Województwa dokonywa Ministerstwo Rolnictwa i D. P. w porozumieniu z Ministerstwem Spraw Wojskowych. Ścisłego podziału wyznaczonego na Województwa kontyngensu koni na poszczególne powiaty dokonywa Urząd Wojewódzki w porozumieniu z Dowództwem Okręgu Generalnego. Podziału wyznaczonego na powiat kontyngensu koni pomiędzy gminy oraz repartycję koni pomiędzy większą i mniejszą własność dokonywa powiatowa Komisja poboru koni przy współudziale przedstawicieli mniejszej i większej własności".

Art.  2.

Dotychczasowe punkty 1 i 6 art. II tegoż rozporządzenia otrzymują następujące brzmienie:

1. Konie w wieku poniżej lat 4-ch.

6. Konie, należące do instytucji i zakładów użyteczności publicznej, posiadające zaświadczenia odnośnego województwa, w -Małopolsce - Generalnego Delegata Rządu, w miastach: Warszawie, Łodzi i Lublinie - Komisarza Rządu, w Krakowie i Lwowie - Prezydenta Miasta.

Dotychczasowy punkt 8 art. II tegoż rozporządzenia uchyla się całkowicie, a dotychczasowe punkty 9 i 10 oznacza się liczbą 8 i 9, zachowując ich dotychczasowe brzmienie. .Natomiast dotychczasowe punkty 11 i 12 oznacza się liczbą 10 i 11, brzmienie zaś ich będzie następujące:

10. a) Ogiery i klacze, zaregestrowane jako materjał hodowlany, o ile posiadają zaświadczenia, uznane przez Ministerstwo Rolnictwa i Dóbr Państwowych, oraz klacze, odstanowione ogierami państwowemi lub prywatnemi, zakwalifikowanemi do hodowli, posiadające świadectwa odstanowienia.

b) Ogiery i klacze pełnej krwi angielskiej, posiadające zaświadczenia Towarzystwa Zachęty Hodowli Koni w Polsce.

11. Konie, dostarczone przez Ministerstwo Rolnictwa i Dóbr Państwowych dla zagospodarowania odłogów, posiadające zaświadczenia Min. Rol. i D. P.

Art.  3.

Z uwzględnieniem powyższych zmian w art. 2 niniejszego rozporządzenia otrzymuje dotychczasowy ustęp 1 artykułu 111 rozporządzenia z dnia 26. VII-19 r. następujące brzmienie:

"Konie, wyszczególnione w art. II pod liczba 2) 7) 8) 9) 10) i 11), niezależnie od ich wieku, są bezwarunkowo zwolnione od-przyprowadzenia na plac poboru, natomiast inne konie poniżej lat 3 zwolnione są wprawdzie od tego obowiązku, Komisja poboru koni może jednak zarządzić dostarczenie tychże na plac poboru celem stwierdzenia istotnego ich wieku. Konie zaś, wyszczególnione pod 3) 4) 5) i 6), tylko wtedy, jeżeli dana instytucja, względnie osoba, nie posiada więcej koni. aniżeli ilość etatowa.

Pozostałe ustępy tegoż artykułu zatrzymują swoje dotychczasowe brzmienie.

Art.  4.

Ustęp 2 art. IV zmienia się w następujący sposób:

"Plany poboru koni, odpowiednio do rozkazów Min. Spraw Wojsk., sporządzają wojskowe Okręgi Generalne w porozumieniu z wojewodami".

Art.  5.

Punkt 5 artykułu V! A powyższego rozporządzenia otrzymuję następujące brzmienie:

"Powiatowy referent rolny, a w jego braku powiatowy lekarz weterynarji, jako reprezentant Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych".

W związku z tą zmianą brzmieć będzie punkt 6) art. VI B. jak następuje:

"Powiatowy referenat rolny, względnie powiatowy lekarz weterynarji, Jako reprezentant Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych, jest rzeczoznawcą we wszystkich sprawach hodowlanych, względnie weterynaryjnych, wyłaniających się w trakcie Komisji".

Art.  6.

Art. VII p. A. otrzymuje następujące brzmienie:

A.

CENY.

Za konia typu kawaler. i artyler.	I	kat. mk. pol.	33.000
Za konia typu kawaler. i artyler.	II	"	30.000
Za konia typu kawaler. i artyler.	III	"	30.000
Za konia typu taborowego	I	"	28.000
Za konia typu taborowego	II	"	25.000
Za konia typu taborowego	III	"	22.000

Ceny powyższe obowiązują aż do odwołania.

Jako konie taborowe uważa się konie poniżej 148 ctm., konie wyższe - za kawaleryjskie lub artyleryjskie stosownie do ich budowy.

Za konie typu kawaler, i artyler. specjalnie dobre, wysokokrwiste dopłaca się 10% ustanowionej ceny.

Za uździenice i postronek, z któremi pobrany koń ma być oddany, nie należy się osobna zapłata.

W pierwszem zdaniu ustępu B. tegoż artykułu odpadają słowa: "po porozumieniu się z reprezentantem armji".

Art.  7.

W miejsce trzech pierwszych ustępów art. IX tegoż rozporządzenia stanowi się:

"Wypłaty za zarekwirowane konie dokonywują powiatowe kasy skarbowe (urzędy podatkowe).

Szczegóły sposobu tych wypłat normowane będą wewnętrznemi przepisami Ministerstwa Skarbu w porozumieniu z Ministerstwem Spraw Wojskowych",

Art.  8.

Rozporządzenie niniejsze obowiązuje z dniem ogłoszenia.

Warszawa, dnia 13 lipca 1920 r.