Zakaz uboju zwierząt hodowlanych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.18.152

Akt utracił moc

Wersja od: 26 kwietnia 1950 r.

USTAWA

z dnia 4 kwietnia 1950 r.

o zakazie uboju zwierząt hodowlanych.

Art.  1.

1. Zakazuje się uboju zwierząt hodowlanych zarówno na cele aprowizacyjne i przemysłowe, jak i dla własnego gospodarstwa domowego. Zwierzętami hodowlanymi w rozumieniu niniejszej ustawy są:

1) krowy, buhaje, maciory, knury, owce i tryki, zapisane do ksiąg gospodarskich zwierząt zarodowych w myśl ustawy z dnia 5 marca 1934 r. o nadzorze nad hodowlą bydła, trzody chlewnej i owiec (Dz. U. R. P. z 1934 r. Nr 40, poz. 349 i z 1946 r. Nr 32, poz. 203),

2) ogiery i klacze, zapisane do ksiąg stadnych koni w myśl ustawy z dnia 13 marca 1934 r. o nadzorze nad hodowlą koni (Dz. U. R. P. z 1946 r. Nr 23, poz. 154),

3) zarejestrowany przychówek żeński i męski po krowach, maciorach, owcach i klaczach, wymienionych w pkt 1 i 2,

4) krowy, świnie, owce i klacze z widomymi oznakami ciąży,

5) rozpłodniki uznane w rozumieniu ustawy z dnia 5 marca 1934 r. o nadzorze nad hodowlą bydła, trzody chlewnej i owiec.

2. Minister Rolnictwa i Reform Rolnych określi w drodze rozporządzenia zasady, tryb oraz władze, właściwe do rejestrowania przychówku, wymienionego w ust. 1 pkt 3.

3. Minister Rolnictwa i Reform Rolnych w porozumieniu z Ministrem Handlu Wewnętrznego może w drodze rozporządzenia ograniczać w określonych rejonach na określony czas ubój gospodarskich zwierząt użytkowych i ich żeńskiego przychówku.

Art.  2.

Przepisom art. 1 nie podlegają:

1) zwierzęta, określone w art. 1 ust. 1 pkt 1, 2 i 3, które utraciły cechy, stanowiące podstawę wpisu do ksiąg gospodarskich zwierząt zarodowych, czy też ksiąg stadnych koni, oraz przychówek, który utracił cechy, stanowiące podstawę zarejestrowania w myśl art. 1 ust. 2,

2) rozpłodniki, określone w art. 1 ust. 1 pkt 5, które utraciły cechy, stanowiące podstawę ich uznania,

3) zwierzęta, podlegające ubojowi z konieczności w rozumieniu art. 2 lit. c pkt 1 i 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa (Dz. U. R. P. z 1933 r. Nr 60, poz. 454 i z 1938 r. Nr 18, poz. 132),

4) zwierzęta, podlegające zabiciu z urzędu w myśl rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych (Dz. U. R. P. z 1927 r. Nr 77, poz. 673 i Nr 114, poz. 975, z 1928 r. Nr 26, poz. 229, z 1932 r. Nr 26, poz. 229, Nr 60, poz. 573 i Nr 67, poz. 622, z 1934 r. Nr 110, poz. 976, z 1938 r. Nr 27, poz. 245 oraz z 1948 r. Nr 49, poz. 373).

Art.  3.

Minister Rolnictwa i Reform Rolnych określi w drodze rozporządzenia tryb oraz władze, właściwe do orzekania, że zwierzęta utraciły cechy, stanowiące podstawę wpisu do ksiąg gospodarskich zwierząt zarodowych, czy też do ksiąg stadnych koni, że przychówek utracił cechy, stanowiące podstawę zarejestrowania, oraz że rozpłodniki utraciły cechy, stanowiące podstawę ich uznania.

Art.  4.

1. Ubój zwierząt gospodarskich w rzeźniach i innych zakładach uboju może być dokonywany za okazaniem zaświadczenia w formie adnotacji na świadectwie pochodzenia stwierdzającego, że zwierzę nie jest zwierzęciem hodowlanym w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 1, 2, 3, 5 bądź że utraciło cechy zwierzęcia hodowlanego (art. 2 pkt 1 i 2).

2. Przepisy ust. 1 nie dotyczą wypadków, przewidzianych w art. 2 pkt 3 i 4.

3. Minister Rolnictwa i Reform Rolnych określi w drodze rozporządzenia tryb i organa, właściwe do wydawania zaświadczeń, przewidzianych w ust. 1.

Art.  5.

1. Kto wykracza przeciwko przepisom art. 1 ust. 1 i art. 4 ust. 1 oraz zakazom, zawartym w rozporządzeniu, wydanym na podstawie art. 1 ust. 3 niniejszej ustawy - podlega karze aresztu i grzywny do 500.000 zł albo jednej z tych kar.

2. Mięso i przetwory, pochodzące z uboju zwierząt, objętych art. 1, ulegają przepadkowi.

Art.  6.

Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy traci moc obowiązującą dekret z dnia 22 grudnia 1945 r. o ochronie hodowli zwierząt gospodarskich (Dz. U. R. P. z 1946 r. Nr 2, poz. 12 i z 1949 r. Nr 18, poz. 112).

Art.  7.

Wykonanie ustawy porucza się Ministrom: Rolnictwa i Reform Rolnych, Handlu Wewnętrznego i Administracji Publicznej.

Art.  8.

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.