Organizacja hodowli zwierząt zarodowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1955.6.34

Akt utracił moc

Wersja od: 15 lutego 1955 r.

DEKRET

z dnia 2 lutego 1955 r.

o organizacji hodowli zwierząt zarodowych.

Dla zapewnienia postępu w hodowli zwierząt gospodarskich i systematycznego podnoszenia ich wartości użytkowej stanowi się, co następuje:

Art.  1.

Hodowlę zwierząt zarodowych, rejonizację hodowli zwierząt gospodarskich oraz uznawanie za odpowiednie do hodowli rozpłodników zwierząt gospodarskich i uzupełnianie stanu tych rozpłodników prowadzi się na zasadach określonych w dekrecie.

Art.  2.

Dla celów hodowli zwierząt zarodowych przeprowadza się:

1) ocenę wartości użytkowej zwierząt,

2) wybór zwierząt wyróżniających się wartością użytkową i hodowlaną i wpisywanie ich do ksiąg zwierząt zarodowych,

3) dalsze doskonalenie zwierząt zapisanych do ksiąg zwierząt zarodowych i tworzenie nowych ras i typów.

Art.  3.

1. Dla poszczególnych gatunków oraz ras i typów zwierząt zależnie od ich wartości hodowlanej prowadzi się:

1) powiatowe, wojewódzkie i krajowe księgi zwierząt zarodowych,

2) rejestr zwierząt wyróżniających się wartością użytkową.

2. Minister Rolnictwa może w drodze rozporządzenia zarządzić prowadzenie krajowych ksiąg elity zwierząt zarodowych oprócz ksiąg zwierząt zarodowych wymienionych w ust. 1 pkt 1.

3. Minister Rolnictwa w drodze rozporządzenia określi wymagania, jakim powinny odpowiadać zwierzęta dla zapisania ich do ksiąg lub rejestru, zasady i tryb prowadzenia ksiąg i rejestru oraz organy powołane do ich prowadzenia.

4. Tryb postępowania przy ocenie zwierząt gospodarskich zapisywanych do ksiąg lub rejestru w gospodarstwach podległych Ministrowi Państwowych Gospodarstw Rolnych określa Minister Rolnictwa w porozumieniu z Ministrem Państwowych Gospodarstw Rolnych.

Art.  4.

1. Stada zwierząt gospodarskich (stajnie, obory, chlewnie, owczarnie, koziarnie oraz fermy drobiu i zwierząt futerkowych) mogą być uznane za zarodowe lub reprodukcyjne.

2. Minister Rolnictwa określa warunki, jakim powinny odpowiadać stada dla uznania ich za zarodowe lub reprodukcyjne, organy powołane do uznawania, tryb postępowania oraz warunki gospodarcze, w jakich powinny się znajdować te stada.

3. Minister Rolnictwa określa zasady doboru rozpłodników w zarodowych stadach koni, bydła, trzody chlewnej, owiec i kóz oraz w fermach drobiu i zwierząt futerkowych. Określanie tych zasad w gospodarstwach podległych Ministrowi Państwowych Gospodarstw Rolnych następuje w porozumieniu z Ministrem Państwowych Gospodarstw Rolnych.

Art.  5.

Posiadacze stad zarodowych i reprodukcyjnych obowiązani są wychowywać określoną przez Ministra Rolnictwa ilość przychówka zdolnego do rozpłodu.

Art.  6.

1. Minister Rolnictwa organizuje stałą i bezpłatną opiekę zootechniczną i weterynaryjną nad stadami zarodowymi i reprodukcyjnymi w sposób zapewniający możność prowadzenia racjonalnej selekcji i właściwego doboru zwierząt.

2. Minister Rolnictwa może zorganizować bezpłatną opiekę zootechniczną i weterynaryjną nad zwierzętami zapisanymi do ksiąg zwierząt zarodowych.

Art.  7.

Minister Rolnictwa może uznać poszczególne tereny, na których rozpowszechniona jest hodowla określonych ras bydła, trzody chlewnej, owiec lub koni, wyróżniających się wartością hodowlaną, za ośrodki hodowlane. W ośrodkach tych Minister Rolnictwa organizuje pracę nad doskonaleniem pogłowia wymienionych zwierząt.

Art.  8.

Minister Rolnictwa za zgodą Prezesa Rady Ministrów uznaje pewne rasy i typy zwierząt gospodarskich za odpowiednie dla poszczególnych rejonów kraju.

Art.  9.

1. Pokrywanie klaczy, krów, loch i owiec-maciorek dozwolone jest tylko rozpłodnikami uznanymi dla danej wsi, gromady, powiatu lub województwa za odpowiednie do hodowli (rozpłodniki uznane).

2. Za rozpłodnika uważa się ogiera, buhaja, knura i tryka w wieku, który określa Minister Rolnictwa.

3. Prezydium wojewódzkiej rady narodowej (Rady Narodowej m. st. Warszawy i m. Łodzi) może za zgodą Ministra Rolnictwa rozciągnąć odpowiednio przepisy ust. 1 i 2 w stosunku do kóz.

Art.  10.

O uznaniu rozpłodników za odpowiednie do hodowli orzekają komisje kwalifikacyjne, których skład, organizację i tryb postępowania określa Minister Rolnictwa.

Art.  11.

1. Posiadacze rozpłodników obowiązani są zgłaszać je w oznaczonym terminie do prezydium gromadzkiej rady narodowej lub rady narodowej osiedla oraz doprowadzać przed komisję kwalifikacyjną w czasie i miejscu wyznaczonych przez prezydium powiatowej rady narodowej, a w odniesieniu do ogierów - przez prezydium wojewódzkiej rady narodowej.

2. Posiadacze rozpłodników przeprowadzonych na stały pobyt z innych terenów obowiązani są zgłaszać je do prezydium gromadzkiej rady narodowej lub rady narodowej osiedla w ciągu 14 dni od dnia przeprowadzenia.

3. Prezydia właściwych rad narodowych mogą zwalniać od obowiązku doprowadzenia przed komisję kwalifikacyjną rozpłodników zapisanych do ksiąg zwierząt zarodowych. W tym przypadku uznanie rozpłodnika następuje na podstawie dowodu wpisu rozpłodnika do ksiąg zwierząt zarodowych oraz ważnego świadectwa zdrowotności.

Art.  12.

1. Liczbę rozpłodników potrzebną na terenie gromad do krycia samic danego gatunku zwierząt określa prezydium powiatowej rady narodowej z wyjątkiem liczby ogierów, którą określa prezydium wojewódzkiej rady narodowej.

2. Komisja kwalifikacyjna uznaje za odpowiednie do hodowli te spośród doprowadzonych rozpłodników, które należą do rasy lub typu uznanych za odpowiednie dla danego rejonu oraz odpowiadające warunkom ustalonym przez Ministra Rolnictwa.

3. Jeżeli ilość rozpłodników uznanych za odpowiednie do hodowli jest niewystarczająca dla poszczególnych wsi lub gromad, komisja kwalifikacyjna uznaje tymczasowo dla tych wsi lub gromad spośród pozostałych rozpłodników te, które są stosunkowo najodpowiedniejsze do hodowli.

Art.  13.

1. Posiadacze rozpłodników, na które nie zostały wydane świadectwa uznania, obowiązani są poddać je wytrzebieniu w terminach i na zasadach ustalonych przez Ministra Rolnictwa.

2. Minister Rolnictwa może wyłączyć spod działania przepisu ust. 1 rozpłodniki w określonych rejonach oraz w zakładach i gospodarstwach specjalnych, a w szczególności w instytutach, cyrkach i zwierzyńcach.

Art.  14.

1. Rozpłodniki nie uznane podlegają trzebieniu na koszt Państwa, jeżeli trzebienie następuje na specjalnie zorganizowanych spędach odbywanych w terminach określonych przez Ministra Rolnictwa.

2. Rozpłodniki, nie wytrzebione z winy ich posiadaczy w przepisanym terminie, podlegają przymusowemu wytrzebieniu na koszt posiadacza.

Art.  15.

Posiadacz rozpłodnika uznanego obowiązany jest prowadzić rejestr pokryć i wydawać świadectwa pokrycia na formularzach według wzoru ustalonego przez Ministra Rolnictwa.

Art.  16.

Minister Rolnictwa ustala zasady udzielania pomocy Państwa na pokrycie kosztów nabycia i utrzymania rozpłodników oraz premiowania za wzorowe utrzymanie rozpłodników.

Art.  17.

Przepisów art. 9-16 nie stosuje się do ogierów utrzymywanych w państwowych stadninach i stacjach rozpłodowych. Rozmieszczanie tych ogierów na okres kopulacyjny powinno odbywać się z zachowaniem zasad rejonizacji (art. 8).

Art.  18.

1. Uznawanie rozpłodników drobiu i zwierząt futerkowych przeprowadza się tylko w uznanych fermach zarodowych i reprodukcyjnych.

2. Minister Rolnictwa określa skład komisji przeprowadzających uznawanie rozpłodników drobiu i zwierząt futerkowych, organizację tych komisji i tryb postępowania przy uznawaniu.

Art.  19.

1. Minister Rolnictwa ustala ilość i rozmieszczenie stacji sztucznego unasieniania w jednostkach państwowych i spółdzielczych oraz określa zakres stosowania sztucznego unasieniania w hodowli poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich.

2. Minister Rolnictwa określa organizację i wyposażenie stacji sztucznego unasieniania oraz nadzór zootechniczny i weterynaryjny nad działalnością tych stacji.

3. W sprawach określonych w ust. 1 w odniesieniu do gospodarstw podległych Ministrowi Państwowych Gospodarstw Rolnych Minister Rolnictwa działa w porozumieniu z Ministrem Państwowych Gospodarstw Rolnych.

Art.  20.

1. Minister Rolnictwa może w drodze rozporządzenia zakazać uboju:

1) zwierząt wpisanych do ksiąg zwierząt zarodowych oraz do rejestru zwierząt wyróżniających się wartością użytkową,

2) przychówka po zwierzętach wymienionych w pkt 1,

3) rozpłodników uznanych.

2. Zakaz uboju przewidziany w ust. 1 nie dotyczy zwierząt, w stosunku do których lekarz weterynarii stwierdzi konieczność uboju lub służba zootechniczna - niezdatność do hodowli.

Art.  21.

1. Kto nie zgłasza do prezydium właściwej rady narodowej rozpłodnika lub nie doprowadza go przed komisję kwalifikacyjną

- podlega karze pracy poprawczej do 3 miesięcy lub karze grzywny od 100 do 1.000 zł.

2. Kto władając rozpłodnikiem nie uznanym pokrywa nim klacz, krowę, lochę, owcę-maciorkę

- podlega karze pracy poprawczej do 3 miesięcy lub karze grzywny od 200 do 2.000 zł.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do osób, w których władaniu pozostają kozły, w przypadku rozciągnięcia na podstawie art. 9 ust. 3 w stosunku do kóz przepisów o obowiązku pokrywania samic rozpłodnikami uznanymi.

4. Orzekanie następuje w trybie przepisów o orzecznictwie karno-administracyjnym.

Art.  22.

1. Kto poddaje ubojowi zwierzęta wbrew zakazowi wydanemu na podstawie art. 20 ust. 1

- podlega karze aresztu i grzywny do 10.000 zł lub jednej z tych kar.

2. Mięso i przetwory pochodzące z uboju zakazanego ulegają przepadkowi.

Art.  23.

1. Tracą moc:

1) ustawa z dnia 5 marca 1934 r. o nadzorze nad hodowlą bydła, trzody chlewnej i owiec (Dz. U. z 1934 r. Nr 40, poz. 349, z 1946 r. Nr 32, poz. 203, Nr 64, poz. 357, z 1948 r. Nr 24, poz. 161 i z 1949 r. Nr 41, poz. 296),

2) ustawa z dnia 13 marca 1934 r. o nadzorze nad hodowlą koni (Dz. U. z 1946 r. Nr 23, poz. 154 i z 1948 r. Nr 24, poz. 161),

3) ustawa z dnia 4 kwietnia 1950 r. o zakazie uboju zwierząt hodowlanych (Dz. U. Nr 18, poz. 152).

2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie niniejszego dekretu zachowują moc przepisy dotychczasowe, o ile nie są z nim sprzeczne.

3. Świadectwa uznania rozpłodników, wydane na podstawie dotychczasowych przepisów, zachowują moc do upływu terminu, na który zostały wydane.

Art.  24.

Dekret wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.