Wykonanie dekretu o ochronie hodowli zwierząt gospodarskich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1946.73.399

Akt utracił moc

Wersja od: 31 grudnia 1946 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ROLNICTWA I REFORM ROLNYCH

z dnia 9 grudnia 1946 r.

wydane w porozumieniu z Ministrami: Aprowizacji i Handlu oraz Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych w sprawie wykonania dekretu o ochronie hodowli zwierząt gospodarskich.

Na podstawie art. 4 i art. 6 dekretu z dnia 22 grudnia 1945 r. o ochronie hodowli zwierząt gospodarskich (Dz. U. R. P. z 1946 r. Nr 2, poz. 12) oraz w związku z dekretem z dnia 12 sierpnia 1946 r. o zespoleniu urzędów ziemskich z władzami administracji ogólnej (Dz. U. R. P. Nr 43, poz. 248) zarządza się, co następuje:

Do art. 1.

§ 1. Osoba zgłaszająca do uboju zwierzęta, wymienione w art. 1 dekretu z dnia 22 grudnia 1945 r. o ochronie hodowli zwierząt gospodarskich, powinna okazać organom urzędowego badania mięsa orzeczenie powiatowej władzy administracji ogólnej o wybrakowaniu tych zwierząt jako nie nadających się do chowu (§ 5). W przypadku nie okazania orzeczenia organ urzędowego badania mięsa nie dopuści do uboju zwierzęcia.

Do art. 1 pkt 1.

§ 2. Wyrażenie "księgi hodowlane" oznacza:

a) księgi zarodowego bydła, zarodowej trzody chlewnej i zarodowych owiec, prowadzone na podstawie ustawy z dnia 5 marca 1934 r. o nadzorze nad hodowlą bydła, trzody chlewnej i owiec (Dz. U. R. P. Nr 40, poz. 349), zmienionej dekretem z dnia 25 czerwca 1946 r. (Dz. U. R. P. Nr 32, poz. 203), oraz rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 4 maja 1937 r. w sprawie wykonania ustawy o nadzorze nad hodowlą bydła, trzody chlewnej i owiec (Dz. U. R. P. Nr 38, poz. 291),

b) księgi stadne koni, prowadzone na podstawie ustawy z dnia 13 marca 1934 r. o nadzorze nad hodowlą koni (Dz. U. R. P. z 1946 r. Nr 23, poz. 154) oraz zarządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 4 grudnia 1931 r. w sprawie ksiąg stadnych koni (Monitor Polski Nr 295, poz. 390).

Do art. 1 pkt 3.

§ 3. Zakaz uboju dotyczy przychówku płci żeńskiej koni, bydła, trzody chlewnej i owiec, nie zapisanych do ksiąg hodowlanych.

Do art. 1 pkt 4.

§ 4. Wyrażenie "hodowlane komisje kwalifikacyjne" oznacza komisje kwalifikacyjne, działające na podstawie ustaw i rozporządzeń, wymienionych w § 2 niniejszego rozporządzenia.

Do art. 2 pkt 1.

§  5.

1. Wybrakowanie zwierząt nie nadających się do chowu odbywa się na podstawie oględzin lub innych dowodów, stwierdzających niezdatność zwierzęcia do chowu (np. świadectwa lekarza weterynaryjnego w wypadkach przewidzianych w § 7).

2. Oględziny dokonywane są przez powiatowego lekarza weterynaryjnego przy udziale przedstawiciela Związku Samopomocy Chłopskiej, delegowanego przez zarząd powiatowy tego związku. Z czynności tej spisuje się protokół, w którym zamieszcza się zarazem oświadczenie przedstawiciela Związku Samopomocy Chłopskiej co do nadawania się zwierzęcia do chowu.

3. W przypadku wybrakowywania zwierząt na podstawie innych dowodów niż oględziny powiatowy lekarz weterynaryjny spisuje protokół tylko z oświadczenia przedstawiciela Związku Samopomocy Chłopskiej co do nadawania się zwierzęcia do chowu.

§  6.

1. Jako zwierzęta nie nadające się do chowu uznaje się:

1) samce niepłodne oraz samice trwale jałowe lub nie nadające się do rozpłodu wskutek występowania chorób lub innych przyczyn;

2) zwierzęta nie nadające się do właściwego użytkowania (rozpłodowego, mlecznego, roboczego, opasowego, produkcji wełny itp.) wskutek:

a) chorób poszczególnych narządów lub trwałych w nich zmian, spowodowanych chorobami lub wypadkami,

b) złośliwości rozpłodników, zagrażającej bezpieczeństwu ludzi,

c) osiągnięcia przez rozpłodnika zbyt dużego ciężaru ciała, czyniącego go niezdolnym do skoku,

d) stanu silnego wycieńczenia, spowodowanego długotrwałym niedożywianiem lub chorobą;

3) przychówek nie nadający się do chowu wskutek wad wrodzonych, które mogą spowodować nienormalny rozwój, trwałe kalectwo lub niepłodność, jak również wskutek wad, wyłączających możność użytkowania przychówku w przyszłości we właściwy sposób.

2. Okoliczności, wymienione w ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a), powinny być stwierdzone przez lekarza weterynaryjnego.

Do art. 2 pkt 2.

§ 7. Organa urzędowego badania zwierząt rzeźnych i mięsa powinny prowadzić ewidencję badań zwierząt poddanych ubojowi z konieczności oraz wydawać właścicielom tych zwierząt zaświadczenia o uboju z konieczności (wzór w załączniku do niniejszego rozporządzenia).

§ 8. Organa urzędowego badania zwierząt powinny zawiadamiać powiatową władzę administracji ogólnej o wypadkach zabicia zwierząt z urzędu.

Do art. 3 ust. 1.

§  9.

1. Pośrednictwo polega na wskazywaniu rolników, pragnących w granicach potrzeb posiadanych przez nich gospodarstw nabyć do hodowli zwierzęta podlegające zakazowi uboju.

2. Listę tych rolników powiatowa władza administracji ogólnej ustala po zasięgnięciu opinii powiatowego zarządu Związku Samopomocy Chłopskiej.

3. W razie sprzedania rolnikowi, stosownie do przepisów poprzedzających, zwierzęcia, podlegającego zakazowi uboju, powiatowa władza administracji ogólnej wydaje sprzedawcy zaświadczenie stwierdzające sprzedaż za pośrednictwem tego urzędu.

§ 10. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.