Oddział 1 - Przewóz spirytusu, wyrobów spirytusowych i artykułów wyrobionych ze spirytusu. - Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. o monopolu spirytusowym, opodatkowaniu kwasu octowego i drożdży oraz sprzedaży napojów alkoholowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.88.746

Akt utracił moc

Wersja od: 29 listopada 1950 r.

1.

Przewóz spirytusu, wyrobów spirytusowych i artykułów wyrobionych ze spirytusu.

§  225.

1. Wysyłane luzem (w cysternach, beczkach lub innych naczyniach) przesyłki spirytusu czystego lub skażonego, wyrobów wódczanych, morsów, oraz kierowanych do fabryk wódek esencyj, zawierających spirytus, z wyjątkiem prób, a także przesyłki wszelkich wyrobów spirytusowych, wywożonych zagranicę za zwrotem części opłaty od spirytusu, tudzież przesyłki wyrobów wódczanych butelkowanych oraz półfabrykatów z fabryk wódek do wolnego obrotu, do wolnych składów lub przesyłki takich wyrobów w obrocie między wolnemi składami, mają być zaopatrywane w świadectwa przewozowe podług załączonych wzorów Nr. 45 lub 46.

2. Każda przesyłka eteru, wysyłanego z wytwórni ma być zaopatrzona w świadectwo przewozowe podług załączonego wzoru Nr. 47.

§  226.

1. Arkusz świadectwa przewozowego składa się z trzech części: właściwego świadectwa, wtórnika i grzbietu.

2. Przedsiębiorstwa mają zawczasu przed rozpoczęciem roku obrachunkowego zaopatrzyć się w opakowane i opatrzone pieczęcią urzędu skarbowego świadectwa przewozowe.

3. W tym celu przedsiębiorstwa mają złożyć właściwemu urzędowi skarbowemu zeszyty druków świadectw przewozowych, zawierające odpowiednią ilość arkuszy, w celu poświadczenia.

4. Zeszyty świadectw przewozowych mają być używane tylko w ciągu tego roku obrachunkowego, na jaki zostały wydane. Po upływie roku zeszyty należy zwracać temu urzędowi skarbowemu, który je poświadczył.

§  227.

1. Wypełnienie świadectwa przewozowego należy do obowiązków wysyłającego przedsiębiorcy lub jego zastępcy.

2. Świadectwa przewozowe na przesyłki wysłane w obecności urzędnika K. S. podpisuje prócz przedsiębiorcy także urzędnik K. S. Przy wysyłaniu przesyłek bez udziału urzędnika K. S. świadectwo przewozowe powinien podpisać przedsiębiorca, wysyłający przesyłkę lub jego zastępca.

3. Przy przesyłkach spirytusu i wyrobów wódczanych, idących luzem, ogólna ilość zawartego w przesyłce 100% spirytusu ma być wpisana w świadectwie przewozowem i na jego wtórniku liczbą i słownie.

4. 71 Na przesyłki wyrobów wódczanych butelkowanych i półfabrykatów wysyłanych z fabryk wódek do wolnego obrotu wewnątrz kraju nie wystawia się wtórników świadectw przewozowych.

§  228.

1. W razie popełnienia jakiejkolwiek omyłki przy wystawianiu świadectw przewozowych należy omyłkę poprawić zgodnie z przepisem § 15.

2. Gdyby sprostowanie omyłki nastręczało znaczniejsze trudności, należy przekreślić wszystkie części druku świadectwa przewozowego i w całości pozostawić to świadectwo w zeszycie, a sporządzić nowe świadectwo przewozowe.

§ 229. Sporządzone i podpisane świadectwo przewozowe wydaje się odbiorcy względnie przewożącemu przesyłkę, a w razie przewozu publicznemi środkami przewozowemi, dołącza się do listu przewozowego.

§  230.

1. Urzędnik skarbowy w obecności którego przesyłkę wysłano, powinien przesłać wtórnik świadectwa przewozowego inspektorowi K. S., w którego okręgu znajduje się odbiorca, względnie urzędnikowi stałego nadzoru, jeżeli przedsiębiorstwo otrzymujące przesyłkę jest pod stałym nadzorem - listem poleconym - w dniu wysłania przesyłki, o ile zaś wysłano taką przesyłkę bez udziału urzędnika skarbowego, uczyni to przedsiębiorca najpóźniej w dniu następnym. Jeżeli przedsiębiorstwo, otrzymujące przesyłkę, znajduje się w tej samej miejscowości, można wtórnik świadectwa przewozowego doręczyć przez posłańca za potwierdzeniem odbioru.

2. Przedsiębiorca, który wysłał wtórnik powinien przechowywać pokwitowanie pocztowe, nakładając je na pozostające w zeszycie grzbiety świadectw przewozowych.

§ 231. Świadectwa przewozowe mają być stosowane bez względu na odległość pomiędzy miejscem wydania, a miejscem przyjęcia przesyłek i mają towarzyszyć przesyłkom przez cały czas trwania przewozu, od chwili wysłania aż do chwili odbioru.

§  232.

1. Naczynia, zawierające artykuły, które przewozi się za świadectwami przewozowemi (§ 225), jak cysterny, beczki i t. p. mają posiadać napis zawierający numer naczynia i jego tarę. Na skrzyniach i opakowaniach przesyłek w butelkach należy uwidaczniać nazwę i adres firmy wysyłającej.

2. Pod przesyłką należy rozumieć jedno lub kilka opakowań, skierowanych w danym czasie pod pewnym adresem na imię tego samego odbiorcy.

3. 72 Cysterny kolejowe, używane do przewozu spirytusu, powinny być po opróżnieniu urzędowo zabezpieczone. W razie nadejścia próżnej cysterny, urzędowo zabezpieczonej, do miejsca wysyłki spirytusu, która odbywa się bez udziału K S., zabezpieczenia urzędowe mogą być zdjęte przez przedsiębiorstwo, wysyłające spirytus, bezpośrednio przed przystąpieniem do napełnienia cysterny spirytusem.

§  233.

1. Wszelkie odprawy oraz przyjęcia przesyłek spirytusu mają być dokonywane na wagę, a za zezwoleniem Ministra Skarbu mogą być dokonywane systemem objętościowym. Objętościowy system mierzenia spirytusu stosować można w wewnętrznych obrotach przedsiębiorstwa, przyczem należy używać pojemników pomocniczych i naczyń dokładniejszych.

2. Do mierzenia mocy spirytusu i wyrobów spirytusowych stosuje się alkoholomierz wskazujący zawartość alkoholu w procentach objętościowych przy temperaturze + 15ºC.

§  234.

1. Odprawa spirytusu monopolowego z gorzelni, rektyfikacyj, wolnych składów i składnic monopolowych może nastąpić jedynie na zlecenie P. M. S.

2. Odprawa spirytusu, sprzedanego przez P. M. S. do naczyń odbiorcy tak w stanie skażonym jak i nieskażonym do zużycia w kraju oraz spirytusu przeznaczonego na wywóz zagranicę, a także wywożonych zagranicę wyrobów spirytusowych, które w kraju nie przeszły jeszcze do wolnego obrotu, może się odbyć dopiero po okazaniu zezwoleń właściwych władz i tylko przy udziale K. S. Odprawa wszelkich innych przesyłek, tudzież spirytusu skażonego środkami ogólnemi, może odbywać się bez udziału K. S.

§ 235. O zamierzonej odprawie przesyłki, podlegającej wysłaniu przy udziale K. S., przedsiębiorca lub jego zastępca powinien zawczasu zawiadomić właściwego urzędnika K. S.

§  236.

1. Przesyłki spirytusu lub wyrobów spirytusowych, wysyłane bez udziału K. S. jak np. spirytus z gorzelni lub gotowe wyroby wódczane, przeznaczone do sprzedaży na rynku krajowym, z fabryk wódek gatunkowych i t. p., mają być zabezpieczane plombami wysyłającego przedsiębiorstwa.

2. Zabezpieczenia mają być tak nałożone, aby zabezpieczały dane naczynie lub opakowanie od dostępu do wnętrza i uniemożliwiały dokonanie nadużycia bez uszkodzenia zabezpieczeń.

3. Rodzaj zabezpieczeń należy wpisywać w świadectwie przewozowem.

§ 237. Spirytus i wyroby spirytusowe, wysyłane bez udziału K. S., może wysyłające przedsiębiorstwo już po wysłaniu skierować do innego odbiorcy przez odpowiednią zmianę świadectwa przewozowego i przez zawiadomienie K. S., dawnego miejsca przeznaczenia o nowem miejscu przeznaczenia. W tym przypadku urzędnik K. S. pierwotnego miejsca przeznaczenia przesyła wtórnik świadectwa przewozowego urzędnikowi K. S. właściwemu dla nowego miejsca przeznaczenia.

§  238.

1. Gdy zajdzie konieczność zmiany miejsca przeznaczenia przesyłki, odprawionej przy udziale urzędnika K. S., podczas jej przewożenia, wysyłający powinien zawiadomić o tem urzędnika K. S. najbliżej urzędującego od miejsca, w którem przesyłka znajduje się w danej chwili.

2. Urzędnik K. S. wpisuje w świadectwie przewozowem zmiany miejsca przeznaczenia oraz ewentualną zmianę nazwiska odbiorcy i zawiadamia o tem urzędników K. S., dozorujących przedsiębiorstwo wysyłające oraz przedsiębiorstwo, do którego początkowo przesyłka miała być skierowana.

3. Wtórnik świadectwa przewozowego ma być urzędowo przesłany do nowego miejsca przeznaczenia przesyłki.

4. Badanie zawartości przesyłki jest zbędne, o ile zamknięcia okażą się nienaruszone.

5. Zmiana miejsca przeznaczenia może nastąpić również już po nadejściu przesyłki do początkowo wyznaczonego miejsca odbioru, jednak tylko przed przyjęciem przesyłki i przed zdjęciem zabezpieczeń z naczyń lub opakowań.

6. Kierowanie przesyłki do innego odbiorcy ma się odbywać w sposób podany w ust. 2.

§  239.

1. 73 W przypadkach konieczności zmiany opakowania przesyłki odprawionej urzędowo (przy udziale K.S.) lub potrzeby przelania do innych naczyń transportowych wyrobów ze spirytusu lub spirytusu, odprawionych urzędowo, należy wezwać najbliżej urzędującego urzędnika K.S. i w jego obecności przeprowadzić przepakowanie lub przelew. Urzędnik w takim wypadku powinien zabezpieczyć urzędowo nowe naczynia lub opakowania i oznaczyć w świadectwie przewozowym numery plomb, których użył do zabezpieczenia przesyłki. W razie nieprzybycia wezwanego urzędnika K.S. w ciągu 12 godzin od chwili wysłania zawiadomienia może być dokonane przepakowanie lub przelew bez udziału K.S. W przypadkach, gdy opakowanie przesyłki znajdującej się w drodze odprawionej bez udziału K.S. zostanie uszkodzone, lub zajdzie potrzeba przelania spirytusu, najbliżej urzędujący urzędnik K.S. może na wezwanie przybyć na miejsce i być obecnym przy przelewie lub przepakowaniu.

2. Przy przelewach spirytusu w drodze z beczek do cystern można łączyć w jednej cysternie kilka przesyłek, pochodzących od jednego nadawcy, gdy są przeznaczone dla jednego odbiorcy.

§ 240. Przesyłki spirytusu i wyrobów wódczanych mają być dostarczone do miejsc przeznaczenia w takiem opakowaniu, w jakiem je wysłano, o ile nie zaszły okoliczności przewidziane w § 239.

§  241.

1. 74 Przesyłki spirytusu mają być po nadejściu do miejsca przeznaczenia zgłaszane właściwym urzędnikom K.S. celem urzędowego przyjęcia.

Nie stosuje się powyższej zasady do przesyłek spirytusu:

a) wydawanego do przerobu na cele konsumcyjne, z wyjątkiem przesyłek z gorzelni owocowych i pejsachowych, przesyłek spirytusu zbożowego nieoczyszczonego (§ 158 ust. 5) oraz przesyłek kierowanych do wolnych składów,

b) nabytego po cenie nie niższej niż do wyrobu wódek gatunkowych,

c) skażonego ogólnymi środkami,

d) skażonego szczególnymi środkami, przeznaczonego na cele dezynfekcyjne,

e) przeznaczonego dla zakładów naukowych na cele naukowo-laboratoryjne.

2. Przed przybyciem urzędnika K. S. zabezpieczenia nie mogą być zdjęte z naczyń lub opakowań przewozowych.

§  242.

1. Przyjmujący przesyłkę (§ 241) urzędnik K. S. powinien:

a) sprawdzić stan zabezpieczeń,

b) porównać, czy ilość i rodzaj opakowań lub naczyń zgadza się z danemi świadectwa przewozowego,

c) ustalić ogólną ilość zawartego w przesyłce alkoholu względnie ilość butelek, napełnionych napojami i porównać z danemi świadectwa przewozowego,

d) przy odbiorze spirytusu obciążonego opłatą monopolową konsumcyjną, bądź spirytusu zakupionego po cenie niższej od ceny na wódki gatunkowe - sporządzić protokół przyjęcia według wzoru Nr. 39 w 4 egzemplarzach, z których jeden należy doręczyć odbiorcy dla dołączenia go do dokumentów przedsiębiorstwa, drugi w tym samym celu przesłać przedsiębiorstwu wysyłającemu, trzeci - przesłać urzędowi skarbowemu właściwemu dla miejsca odbioru, czwarty P. M. S.,

e) przy odbiorze spirytusu skażonego protokół, o którym mowa w punkcie d) spisuje się tylko w przypadkach naruszenia zabezpieczenia lub uszkodzenia naczyń przewozowych, w przeciwnym zaś razie należy tylko zaznaczyć na świadectwie przewozowem, że zabezpieczenia urzędowe są nienaruszone, a naczynia nieuszkodzone,

f) odbiór przesyłki spirytusu obciążonego należnością monopolową konsumcyjną zasadniczo ma nastąpić nie później jak trzeciego dnia po jej nadejściu do przedsiębiorstwa odbierającego. Jeżeli w tym terminie odbiór nie nastąpi, wówczas K. S. powinna stwierdzić protokólarnie w obecności przedstawiciela przedsiębiorstwa odbierającego wagę brutto oraz moc spirytusu w przesyłce. Za nadmierne ubytki, powstałe od chwili stwierdzenia powyższych danych, odpowiada przedsiębiorstwo odbierające spirytus. Po stwierdzeniu tary przy faktycznem przyjęciu oblicza się ostatecznie ilość spirytusu i wpisuje się ją do ksiąg przedsiębiorstwa odbierającego. Protokół prowizorycznego przyjęcia, w którym należy wskazać przyczynę zwłoki, ma być dołączony do protokółu ostatecznego przyjęcia,

g) przy odbiorze spirytusu w fabrykach wódek, nie będących wolnemi składami typu B, należy daty przyjęcia wpisać w świadectwie przewozowem.

2. Przed przyjęciem spirytusu należy pobrać z każdej beczki lub cysterny próbę dla określenia mocy. Moc spirytusu określa się dla każdej cysterny, a moc spirytusu dostarczonego w beczkach, określa się według ogólnej próby, zaczerpniętej z poszczególnych beczek w ilościach proporcjonalnych do ich pojemności. Gdyby jednak moc takiej ogólnej próby różniła się od wykazanej w odprawie więcej niż o 0,2% alkoholu, wówczas ma być określona moc spirytusu jak również i ilość alkoholu oddzielnie w każdej beczce.

3. O ile spirytus był dostarczony dla P. M. S. odebraną w sposób podany w ust. 2 próbę należy przed zlewem spirytusu poddać badaniu, w celu ustalenia czy spirytus odpowiada wymaganym warunkom czystości. Badań takich dokonywuje P. M. S.

4. Spirytus oczyszczony, który nie odpowiada warunkom umowy rektyfikacyjnej lub nie wytrzymuje prób na czystość, smak lub zapach, nie może być przyjęty. Przesyłka takiego spirytusu ma być urzędowo zabezpieczona przez urzędników K. S. i niezwłocznie postawiona do dyspozycji przedsiębiorcy.

§  243.

1. Wtórniki świadectw przewozowych po przyjęciu przesyłek i po porównaniu wtórnika z właściwem świadectwem przewozowem oraz po odnotowaniu na wtórniku wyników przyjęcia przesyłki, jakie były oznaczone na świadectwie, powinien przesyłać urzędnik, właściwy dla miejsca odbioru przesyłki, najpóźniej do trzeciego dnia po odbiorze przesyłki, urzędnikowi K. S. właściwemu dla miejsca wysłania przesyłki, celem dołączenia do dokumentów rozchodowych przedsiębiorstwa, które dokonało odprawy.

2. O ile w ciągu miesiąca od chwili wysłania przesyłki nie nadejdzie ona do miejsca przeznaczenia, wówczas urzędnik, który otrzymał wtórnik świadectwa przewozowego, przeprowadza dochodzenie i o wyniku zawiadamia urzędnika K. S. miejsca wysłania przesyłki, który przeprowadza dalsze dochodzenie i przedstawia sprawę urzędowi skarbowemu.

§ 244. Przesyłki, wyszczególnione w § 225, niezaopatrzone w świadectwa przewozowe lub niezgodne ze świadectwami przewozowemi, mają być zatrzymywane niezwłocznie po ich wykryciu (art. 66 ust. 1), przyczem zatrzymujący przesyłkę ma obowiązek zawiadomić o tem władze skarbowe.

⁷¹ § 227 ust. 4 dodany przez § 1 pkt 33 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

⁷² § 232 ust. 3 dodany przez § 1 pkt 29 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1935 r. (Dz.U.35.33.235) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 maja 1935 r.

⁷³ § 239 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 34 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

⁷⁴ § 241 ust. 1:

- zmieniony przez § 1 pkt 30 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1935 r. (Dz.U.35.33.235) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 maja 1935 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 35 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.