Rozdział 4 - PRZEWÓZ SPIRYTUSU I WYROBÓW SPIRYTUSOWYCH ORAZ OBRÓT Z ZAGRANICĄ. - Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. o monopolu spirytusowym, opodatkowaniu kwasu octowego i drożdży oraz sprzedaży napojów alkoholowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.88.746

Akt utracił moc

Wersja od: 29 listopada 1950 r.

IV.

PRZEWÓZ SPIRYTUSU I WYROBÓW SPIRYTUSOWYCH ORAZ OBRÓT Z ZAGRANICĄ.

1.

Przewóz spirytusu, wyrobów spirytusowych i artykułów wyrobionych ze spirytusu.

§  225.

1. Wysyłane luzem (w cysternach, beczkach lub innych naczyniach) przesyłki spirytusu czystego lub skażonego, wyrobów wódczanych, morsów, oraz kierowanych do fabryk wódek esencyj, zawierających spirytus, z wyjątkiem prób, a także przesyłki wszelkich wyrobów spirytusowych, wywożonych zagranicę za zwrotem części opłaty od spirytusu, tudzież przesyłki wyrobów wódczanych butelkowanych oraz półfabrykatów z fabryk wódek do wolnego obrotu, do wolnych składów lub przesyłki takich wyrobów w obrocie między wolnemi składami, mają być zaopatrywane w świadectwa przewozowe podług załączonych wzorów Nr. 45 lub 46.

2. Każda przesyłka eteru, wysyłanego z wytwórni ma być zaopatrzona w świadectwo przewozowe podług załączonego wzoru Nr. 47.

§  226.

1. Arkusz świadectwa przewozowego składa się z trzech części: właściwego świadectwa, wtórnika i grzbietu.

2. Przedsiębiorstwa mają zawczasu przed rozpoczęciem roku obrachunkowego zaopatrzyć się w opakowane i opatrzone pieczęcią urzędu skarbowego świadectwa przewozowe.

3. W tym celu przedsiębiorstwa mają złożyć właściwemu urzędowi skarbowemu zeszyty druków świadectw przewozowych, zawierające odpowiednią ilość arkuszy, w celu poświadczenia.

4. Zeszyty świadectw przewozowych mają być używane tylko w ciągu tego roku obrachunkowego, na jaki zostały wydane. Po upływie roku zeszyty należy zwracać temu urzędowi skarbowemu, który je poświadczył.

§  227.

1. Wypełnienie świadectwa przewozowego należy do obowiązków wysyłającego przedsiębiorcy lub jego zastępcy.

2. Świadectwa przewozowe na przesyłki wysłane w obecności urzędnika K. S. podpisuje prócz przedsiębiorcy także urzędnik K. S. Przy wysyłaniu przesyłek bez udziału urzędnika K. S. świadectwo przewozowe powinien podpisać przedsiębiorca, wysyłający przesyłkę lub jego zastępca.

3. Przy przesyłkach spirytusu i wyrobów wódczanych, idących luzem, ogólna ilość zawartego w przesyłce 100% spirytusu ma być wpisana w świadectwie przewozowem i na jego wtórniku liczbą i słownie.

4. 71 Na przesyłki wyrobów wódczanych butelkowanych i półfabrykatów wysyłanych z fabryk wódek do wolnego obrotu wewnątrz kraju nie wystawia się wtórników świadectw przewozowych.

§  228.

1. W razie popełnienia jakiejkolwiek omyłki przy wystawianiu świadectw przewozowych należy omyłkę poprawić zgodnie z przepisem § 15.

2. Gdyby sprostowanie omyłki nastręczało znaczniejsze trudności, należy przekreślić wszystkie części druku świadectwa przewozowego i w całości pozostawić to świadectwo w zeszycie, a sporządzić nowe świadectwo przewozowe.

§ 229. Sporządzone i podpisane świadectwo przewozowe wydaje się odbiorcy względnie przewożącemu przesyłkę, a w razie przewozu publicznemi środkami przewozowemi, dołącza się do listu przewozowego.

§  230.

1. Urzędnik skarbowy w obecności którego przesyłkę wysłano, powinien przesłać wtórnik świadectwa przewozowego inspektorowi K. S., w którego okręgu znajduje się odbiorca, względnie urzędnikowi stałego nadzoru, jeżeli przedsiębiorstwo otrzymujące przesyłkę jest pod stałym nadzorem - listem poleconym - w dniu wysłania przesyłki, o ile zaś wysłano taką przesyłkę bez udziału urzędnika skarbowego, uczyni to przedsiębiorca najpóźniej w dniu następnym. Jeżeli przedsiębiorstwo, otrzymujące przesyłkę, znajduje się w tej samej miejscowości, można wtórnik świadectwa przewozowego doręczyć przez posłańca za potwierdzeniem odbioru.

2. Przedsiębiorca, który wysłał wtórnik powinien przechowywać pokwitowanie pocztowe, nakładając je na pozostające w zeszycie grzbiety świadectw przewozowych.

§ 231. Świadectwa przewozowe mają być stosowane bez względu na odległość pomiędzy miejscem wydania, a miejscem przyjęcia przesyłek i mają towarzyszyć przesyłkom przez cały czas trwania przewozu, od chwili wysłania aż do chwili odbioru.

§  232.

1. Naczynia, zawierające artykuły, które przewozi się za świadectwami przewozowemi (§ 225), jak cysterny, beczki i t. p. mają posiadać napis zawierający numer naczynia i jego tarę. Na skrzyniach i opakowaniach przesyłek w butelkach należy uwidaczniać nazwę i adres firmy wysyłającej.

2. Pod przesyłką należy rozumieć jedno lub kilka opakowań, skierowanych w danym czasie pod pewnym adresem na imię tego samego odbiorcy.

3. 72 Cysterny kolejowe, używane do przewozu spirytusu, powinny być po opróżnieniu urzędowo zabezpieczone. W razie nadejścia próżnej cysterny, urzędowo zabezpieczonej, do miejsca wysyłki spirytusu, która odbywa się bez udziału K S., zabezpieczenia urzędowe mogą być zdjęte przez przedsiębiorstwo, wysyłające spirytus, bezpośrednio przed przystąpieniem do napełnienia cysterny spirytusem.

§  233.

1. Wszelkie odprawy oraz przyjęcia przesyłek spirytusu mają być dokonywane na wagę, a za zezwoleniem Ministra Skarbu mogą być dokonywane systemem objętościowym. Objętościowy system mierzenia spirytusu stosować można w wewnętrznych obrotach przedsiębiorstwa, przyczem należy używać pojemników pomocniczych i naczyń dokładniejszych.

2. Do mierzenia mocy spirytusu i wyrobów spirytusowych stosuje się alkoholomierz wskazujący zawartość alkoholu w procentach objętościowych przy temperaturze + 15ºC.

§  234.

1. Odprawa spirytusu monopolowego z gorzelni, rektyfikacyj, wolnych składów i składnic monopolowych może nastąpić jedynie na zlecenie P. M. S.

2. Odprawa spirytusu, sprzedanego przez P. M. S. do naczyń odbiorcy tak w stanie skażonym jak i nieskażonym do zużycia w kraju oraz spirytusu przeznaczonego na wywóz zagranicę, a także wywożonych zagranicę wyrobów spirytusowych, które w kraju nie przeszły jeszcze do wolnego obrotu, może się odbyć dopiero po okazaniu zezwoleń właściwych władz i tylko przy udziale K. S. Odprawa wszelkich innych przesyłek, tudzież spirytusu skażonego środkami ogólnemi, może odbywać się bez udziału K. S.

§ 235. O zamierzonej odprawie przesyłki, podlegającej wysłaniu przy udziale K. S., przedsiębiorca lub jego zastępca powinien zawczasu zawiadomić właściwego urzędnika K. S.

§  236.

1. Przesyłki spirytusu lub wyrobów spirytusowych, wysyłane bez udziału K. S. jak np. spirytus z gorzelni lub gotowe wyroby wódczane, przeznaczone do sprzedaży na rynku krajowym, z fabryk wódek gatunkowych i t. p., mają być zabezpieczane plombami wysyłającego przedsiębiorstwa.

2. Zabezpieczenia mają być tak nałożone, aby zabezpieczały dane naczynie lub opakowanie od dostępu do wnętrza i uniemożliwiały dokonanie nadużycia bez uszkodzenia zabezpieczeń.

3. Rodzaj zabezpieczeń należy wpisywać w świadectwie przewozowem.

§ 237. Spirytus i wyroby spirytusowe, wysyłane bez udziału K. S., może wysyłające przedsiębiorstwo już po wysłaniu skierować do innego odbiorcy przez odpowiednią zmianę świadectwa przewozowego i przez zawiadomienie K. S., dawnego miejsca przeznaczenia o nowem miejscu przeznaczenia. W tym przypadku urzędnik K. S. pierwotnego miejsca przeznaczenia przesyła wtórnik świadectwa przewozowego urzędnikowi K. S. właściwemu dla nowego miejsca przeznaczenia.

§  238.

1. Gdy zajdzie konieczność zmiany miejsca przeznaczenia przesyłki, odprawionej przy udziale urzędnika K. S., podczas jej przewożenia, wysyłający powinien zawiadomić o tem urzędnika K. S. najbliżej urzędującego od miejsca, w którem przesyłka znajduje się w danej chwili.

2. Urzędnik K. S. wpisuje w świadectwie przewozowem zmiany miejsca przeznaczenia oraz ewentualną zmianę nazwiska odbiorcy i zawiadamia o tem urzędników K. S., dozorujących przedsiębiorstwo wysyłające oraz przedsiębiorstwo, do którego początkowo przesyłka miała być skierowana.

3. Wtórnik świadectwa przewozowego ma być urzędowo przesłany do nowego miejsca przeznaczenia przesyłki.

4. Badanie zawartości przesyłki jest zbędne, o ile zamknięcia okażą się nienaruszone.

5. Zmiana miejsca przeznaczenia może nastąpić również już po nadejściu przesyłki do początkowo wyznaczonego miejsca odbioru, jednak tylko przed przyjęciem przesyłki i przed zdjęciem zabezpieczeń z naczyń lub opakowań.

6. Kierowanie przesyłki do innego odbiorcy ma się odbywać w sposób podany w ust. 2.

§  239.

1. 73 W przypadkach konieczności zmiany opakowania przesyłki odprawionej urzędowo (przy udziale K.S.) lub potrzeby przelania do innych naczyń transportowych wyrobów ze spirytusu lub spirytusu, odprawionych urzędowo, należy wezwać najbliżej urzędującego urzędnika K.S. i w jego obecności przeprowadzić przepakowanie lub przelew. Urzędnik w takim wypadku powinien zabezpieczyć urzędowo nowe naczynia lub opakowania i oznaczyć w świadectwie przewozowym numery plomb, których użył do zabezpieczenia przesyłki. W razie nieprzybycia wezwanego urzędnika K.S. w ciągu 12 godzin od chwili wysłania zawiadomienia może być dokonane przepakowanie lub przelew bez udziału K.S. W przypadkach, gdy opakowanie przesyłki znajdującej się w drodze odprawionej bez udziału K.S. zostanie uszkodzone, lub zajdzie potrzeba przelania spirytusu, najbliżej urzędujący urzędnik K.S. może na wezwanie przybyć na miejsce i być obecnym przy przelewie lub przepakowaniu.

2. Przy przelewach spirytusu w drodze z beczek do cystern można łączyć w jednej cysternie kilka przesyłek, pochodzących od jednego nadawcy, gdy są przeznaczone dla jednego odbiorcy.

§ 240. Przesyłki spirytusu i wyrobów wódczanych mają być dostarczone do miejsc przeznaczenia w takiem opakowaniu, w jakiem je wysłano, o ile nie zaszły okoliczności przewidziane w § 239.

§  241.

1. 74 Przesyłki spirytusu mają być po nadejściu do miejsca przeznaczenia zgłaszane właściwym urzędnikom K.S. celem urzędowego przyjęcia.

Nie stosuje się powyższej zasady do przesyłek spirytusu:

a) wydawanego do przerobu na cele konsumcyjne, z wyjątkiem przesyłek z gorzelni owocowych i pejsachowych, przesyłek spirytusu zbożowego nieoczyszczonego (§ 158 ust. 5) oraz przesyłek kierowanych do wolnych składów,

b) nabytego po cenie nie niższej niż do wyrobu wódek gatunkowych,

c) skażonego ogólnymi środkami,

d) skażonego szczególnymi środkami, przeznaczonego na cele dezynfekcyjne,

e) przeznaczonego dla zakładów naukowych na cele naukowo-laboratoryjne.

2. Przed przybyciem urzędnika K. S. zabezpieczenia nie mogą być zdjęte z naczyń lub opakowań przewozowych.

§  242.

1. Przyjmujący przesyłkę (§ 241) urzędnik K. S. powinien:

a) sprawdzić stan zabezpieczeń,

b) porównać, czy ilość i rodzaj opakowań lub naczyń zgadza się z danemi świadectwa przewozowego,

c) ustalić ogólną ilość zawartego w przesyłce alkoholu względnie ilość butelek, napełnionych napojami i porównać z danemi świadectwa przewozowego,

d) przy odbiorze spirytusu obciążonego opłatą monopolową konsumcyjną, bądź spirytusu zakupionego po cenie niższej od ceny na wódki gatunkowe - sporządzić protokół przyjęcia według wzoru Nr. 39 w 4 egzemplarzach, z których jeden należy doręczyć odbiorcy dla dołączenia go do dokumentów przedsiębiorstwa, drugi w tym samym celu przesłać przedsiębiorstwu wysyłającemu, trzeci - przesłać urzędowi skarbowemu właściwemu dla miejsca odbioru, czwarty P. M. S.,

e) przy odbiorze spirytusu skażonego protokół, o którym mowa w punkcie d) spisuje się tylko w przypadkach naruszenia zabezpieczenia lub uszkodzenia naczyń przewozowych, w przeciwnym zaś razie należy tylko zaznaczyć na świadectwie przewozowem, że zabezpieczenia urzędowe są nienaruszone, a naczynia nieuszkodzone,

f) odbiór przesyłki spirytusu obciążonego należnością monopolową konsumcyjną zasadniczo ma nastąpić nie później jak trzeciego dnia po jej nadejściu do przedsiębiorstwa odbierającego. Jeżeli w tym terminie odbiór nie nastąpi, wówczas K. S. powinna stwierdzić protokólarnie w obecności przedstawiciela przedsiębiorstwa odbierającego wagę brutto oraz moc spirytusu w przesyłce. Za nadmierne ubytki, powstałe od chwili stwierdzenia powyższych danych, odpowiada przedsiębiorstwo odbierające spirytus. Po stwierdzeniu tary przy faktycznem przyjęciu oblicza się ostatecznie ilość spirytusu i wpisuje się ją do ksiąg przedsiębiorstwa odbierającego. Protokół prowizorycznego przyjęcia, w którym należy wskazać przyczynę zwłoki, ma być dołączony do protokółu ostatecznego przyjęcia,

g) przy odbiorze spirytusu w fabrykach wódek, nie będących wolnemi składami typu B, należy daty przyjęcia wpisać w świadectwie przewozowem.

2. Przed przyjęciem spirytusu należy pobrać z każdej beczki lub cysterny próbę dla określenia mocy. Moc spirytusu określa się dla każdej cysterny, a moc spirytusu dostarczonego w beczkach, określa się według ogólnej próby, zaczerpniętej z poszczególnych beczek w ilościach proporcjonalnych do ich pojemności. Gdyby jednak moc takiej ogólnej próby różniła się od wykazanej w odprawie więcej niż o 0,2% alkoholu, wówczas ma być określona moc spirytusu jak również i ilość alkoholu oddzielnie w każdej beczce.

3. O ile spirytus był dostarczony dla P. M. S. odebraną w sposób podany w ust. 2 próbę należy przed zlewem spirytusu poddać badaniu, w celu ustalenia czy spirytus odpowiada wymaganym warunkom czystości. Badań takich dokonywuje P. M. S.

4. Spirytus oczyszczony, który nie odpowiada warunkom umowy rektyfikacyjnej lub nie wytrzymuje prób na czystość, smak lub zapach, nie może być przyjęty. Przesyłka takiego spirytusu ma być urzędowo zabezpieczona przez urzędników K. S. i niezwłocznie postawiona do dyspozycji przedsiębiorcy.

§  243.

1. Wtórniki świadectw przewozowych po przyjęciu przesyłek i po porównaniu wtórnika z właściwem świadectwem przewozowem oraz po odnotowaniu na wtórniku wyników przyjęcia przesyłki, jakie były oznaczone na świadectwie, powinien przesyłać urzędnik, właściwy dla miejsca odbioru przesyłki, najpóźniej do trzeciego dnia po odbiorze przesyłki, urzędnikowi K. S. właściwemu dla miejsca wysłania przesyłki, celem dołączenia do dokumentów rozchodowych przedsiębiorstwa, które dokonało odprawy.

2. O ile w ciągu miesiąca od chwili wysłania przesyłki nie nadejdzie ona do miejsca przeznaczenia, wówczas urzędnik, który otrzymał wtórnik świadectwa przewozowego, przeprowadza dochodzenie i o wyniku zawiadamia urzędnika K. S. miejsca wysłania przesyłki, który przeprowadza dalsze dochodzenie i przedstawia sprawę urzędowi skarbowemu.

§ 244. Przesyłki, wyszczególnione w § 225, niezaopatrzone w świadectwa przewozowe lub niezgodne ze świadectwami przewozowemi, mają być zatrzymywane niezwłocznie po ich wykryciu (art. 66 ust. 1), przyczem zatrzymujący przesyłkę ma obowiązek zawiadomić o tem władze skarbowe.

2.

Przepisy ogólne, dotyczące obrotu z zagranicą i w m. Gdańskiem.

§ 245. Wywóz i przywóz spirytusu i wyrobów spirytusowych, które podlegają opłatom monopolowym, może odbywać się tylko przez urzędy celne I klasy. Tranzyt może się odbywać przez wszystkie urzędy celne.

§  246.

1. Przy obrocie z w m. Gdańskiem stosuje się postępowanie przekazowe, zgodnie z postanowieniami art. 207 i 208 oraz załącznika 1 do art. 208 umowy zawartej pomiędzy Polską a w. m. Gdańskiem dnia 24 października 1921 r., ratyfikowanej ustawą z dnia 17 grudnia 1921 r. (Dz. U. R. P. z 1922 r. Nr. 16, poz. 139). Pozatem mają zastosowanie przepisy niniejszego rozporządzenia o kontroli nad wywozem i przywozem z zagranicy spirytusu i wyrobów spirytusowych, z wyjątkiem przepisów § 250 oraz § 248, które to postanowienia mają zastosowanie w stosunku do w. m. Gdańska jedynie w odniesieniu do spirytusu nieskażonego, skażonego lub zawartego w wyrobach w stanie chemicznie niezwiązanym.

2. Przy odprawie przywożonych z w. m. Gdańska przesyłek K. S. wystawia przy spirytusie i wódkach gatunkowych świadectwo przewozowe i wydaje je przywożącemu dla dołączenia do dokumentów przesyłki, a wtórnik świadectwa przewozowego przesyła inspektorowi K. S., w którego okręgu znajduje się przedsiębiorstwo, dla którego przesyłka jest przeznaczona.

§  247.

1. 75 Przepisy niniejszego rozporządzenia w zakresie dotyczącym warunków, jakim mają odpowiadać (co do jakości, opakowania, skażania i t. p.): wódki gatunkowe, politury i lakiery, wyroby perfumeryjno - kosmetyczne, ocet, drożdże, kwas octowy, estry mają również zastosowanie do tych artykułów sprowadzanych z zagranicy i w. m. Gdańska.

2. Urząd celny względnie K. S., w obrocie z w. m. Gdańskiem może pobrać próbę produktu celem przesłania do zbadania P. M. S. względnie państwowemu zakładowi badania artykułów spożywczych i przedmiotów użytku (§ 11) i w tym przypadku odprawa może nastąpić dopiero po otrzymaniu wyników badania (analizy).

3.

Przywóz spirytusu, wyrobów spirytusowych i artykułów wyrobionych ze spirytusu z zagranicy.

§  248.

1. Przywóz spirytusu, destylatów, esencyj spirytusowych, politury i lakieru spirytusowego, eteru, octu, estrów alkoholu etylowego, wody kolońskiej, mieszanek spirytusowych wymaga zezwoleń, przewidzianych w art. 23 ust. 1 i 2; inne wyroby spirytusowe mogą być przywożone z zagranicy bez zezwoleń z wyjątkami przewidzianemi w ust. 2 niniejszego paragrafu.

2. Na przywóz wódek gatunkowych z zagranicy w ramach kontyngentów, ustalanych w traktatach handlowych, udziela pozwoleń Minister Przemysłu i Handlu, z krajów zaś nietraktatowych wymagane są zezwolenia przewidziane w art. 23 ust. 1 i 2.

3. Przywóz wódek czystych jest niedozwolony.

4. Obrót z zagranicą drożdżami i kwasem octowym regulują przepisy §§ 282 - 285.

§ 249. 76 Na przywóz wódek gatunkowych mogą otrzymywać pozwolenia:

a) na przywóz wódek luzem (beczki, balony i t. p.) do dalszego przerobu - uprawnione zakłady przemysłowe,

b) w butelkach o przepisanej pojemności, mocy i opakowaniu do dalszej odprzedaży - uprawnione zakłady handlowe.

§ 250. Osoby, przybywające z zagranicy, mogą przywozić dla własnego użytku wyroby wódczane bez zezwolenia, lecz tylko w ilości nieprzekraczającej 1 litra płynu w naczyniach z naruszonemi opakowaniami.

§  251.

1. Podanie o zezwolenie na przywóz artykułów, wyszczególnionych w ust. 1 § 248 należy składać do Ministerstwa Skarbu, zaś w ust. 2 § 248 do Ministerstwa Przemysłu i Handlu.

2. W podaniu o uzyskanie pozwolenia na przywóz z zagranicy spirytusu lub artykułów, wymienionych w § 248 ust. 1 i 2, należy wymienić:

a) firmę, siedzibę i rodzaj przedsiębiorstwa,

b) kraj, z którego spirytus lub wyroby zawierające spirytus mają być sprowadzone, oraz miejsce odbioru przesyłki,

c) rodzaj wyrobów, moc oraz ogólna ilość alkoholu, o ile zaś zawartość alkoholu nie może być ustalona przez badanie alkoholomierzem - ponadto zawartość przesyłki w litrach płynu,

d) urząd celny, w którym przesyłka ma być oclona.

§  252.

1. Do wymiaru opłaty monopolowej od sprowadzanego z zagranicy spirytusu oraz artykułów zawierających spirytus lub wyrobionych ze spirytusu, w cenie którego mieści się opłata monopolowa, stosownie do każdorazowo obowiązujących cen - właściwe są urzędy celne.

2. 77 Opłatę monopolową oblicza się od zawartości alkoholu w sprowadzanych wyrobach, których ilość określa się według zasad, przyjętych dla wymiaru cła, przy uwzględnieniu postanowień zawartych w ust. 3 paragrafu niniejszego.

3. 78 Ogólną ilość alkoholu, zawartego w sprowadzanych z zagranicy wyrobach, a podlegającego opłacie monopolowej, ustala się na podstawie pojemności oraz mocy wyrobów w sposób następujący:

A. Przy przesyłkach, dostarczanych w beczkach, balonach i t. p. naczyniach prócz butelek, ustala się pojemność przez określenie wagi netto przesyłki, sprawdzając wagę brutto beczek, cystern lub innych naczyń oraz przyjmując tarę naczyń według oryginalnej faktury wysyłającego zagranicznego przedsiębiorstwa, o ile nie zachodzą wątpliwości co do prawdziwości tary, podanej w fakturze. W przeciwnym razie należy sprawdzić istotną wagę, przelewając płyn do innych beczek, cystern lub też ustalić objętość płynów spirytusowych zapomocą legalizowanych pojemników.

B) Dla butelkowanych, gotowych wyrobów spirytusowych, bierze się ogólną ilość płynu we wszystkich naczyniach, obliczoną po sprawdzeniu pewnej ilości naczyń.

C) Moc poszczególnych napojów i wyrobów zawierających spirytus przyjmuje się jak następuje:

	a)	w	wyrobach	kosmetycznych	70%
		"	"	perfumeryjnych	85%
		"	politurze i lakierach		85%
		Dla ustalenia objętości tych wyrobów przyjmuje się 1.000 g = 1.000 cm^3 = 1 litr.
	b)	w ekstraktach i esencjach spirytusowych			70%	objęt.	w	litrze
	c)	w preparatach leczniczych, przetworach farmaceutycznych			80%	"	"	"
	d)	w wódkach gatunkowych (art. 52 ust. 2)			75%	"	"	"
	e)	(skreślona)

D) Na żądanie przywożącego należy ustalić zawartość alkoholu w sprowadzanych wyrobach spirytusowych zapomocą alkoholomierza, po uprzedniem oddestylowaniu alkoholu na przyrządzie Sallerona.

E) Gdy odbierający przesyłkę nie zgadza się z wynikiem rewizji celnej co do mocy wódek gatunkowych lub innych wyrobów zawierających spirytus (§ 248) ustalonej zapomocą alkoholomierza i przyrządu Sallerona, i zgłasza sprzeciw lub też sam urząd celny ma w tym względzie wątpliwości, pobiera się z każdego gatunku napojów lub innych wyrobów zawierających spirytus po dwie półlitrowe próby, przyczem mają zastosowanie przepisy o postępowaniu celnem zarówno co do sposobu przedstawienia prób, jak i wpuszczania zareklamowanego towaru do wolnego obrotu.

F) Ogólną ilość alkoholu, zawartego w sprowadzanych wódkach gatunkowych względnie innych wyrobach, ustala się według zawartości w poszczególnych gatunkach.

G) Przy przywozie eteru i octu ilość alkoholu oblicza się przyjmując, że użyto przy wyrobie:

1 kg eteru - 1,90 litrów alkoholu, a jednego litra octu - 0,13 litrów alkoholu.

4. Przywóz próbek regulują przepisy celne.

§  253.

1. Opłata monopolowa ma być uiszczona jednocześnie z opłatą celną.

2. Dla przesyłek odprawionych przez urzędy celne dokumenty celne zastępują świadectwa przewozowe.

4.

Wywóz zagranicę spirytusu, wyrobów zawierających spirytus i artykułów wyrobionych ze spirytusu.

§  254.

1. Dla uzyskania zwolnienia spirytusu do wywozu zagranicę eksportujący powinien złożyć do Ministra Skarbu podanie ze wskazaniem składu monopolowego, gorzelni, rektyfikacji, wolnego składu, w których znajduje się spirytus, urzędu celnego, przez który ma nastąpić wywóz, gatunku, mocy i ogólnej ilości przeznaczonego do wywozu spirytusu w litrach alkoholu.

2. Wywóz wyrobów wódczanych i innych artykułów, wyrabianych ze spirytusu obciążonych opłatą monopolową, odbywa się w trybie przewidzianym w § 256.

§  255.

1. Odprawa spirytusu, zwolnionego do wywozu zagranicę, następuje w trybie przewidzianym w § 234 i 256.

2. Dla uzyskania zlecenia na odprawę, eksportujący spirytus powinien pisemnie zawiadomić P. M. S., z jakiego składu, jaki gatunek i jakie ilości spirytusu mają być wydane.

§  256.

1. Przygotowaną do odprawy przesyłkę należy aż do czasu wysłania przechowywać pod wspólnem zamknięciem przedsiębiorcy i urzędnika K. S.

2. Na świadectwie przewozowem podaje się wyjściowy urząd celny, do którego adresuje się świadectwo przewozowe. Wtórnik świadectwa przewozowego należy przesłać do właściwego urzędu celnego, który po odprawie przesyłki zwraca wtórnik inspektorowi K. S. miejsca wysłania przesyłki.

3. Jeżeli w ciągu miesiąca, licząc od dnia odprawy przesyłki, nie nadejdzie z urzędu celnego zaświadczone oznajmienie, że przesyłka opuściła granice Państwa, obowiązany jest urzędnik K. S., dozorujący przedsiębiorstwo, donieść o tem przy dołączeniu odpisu dotyczącej pozycji wykazu właściwemu urzędowi skarbowemu, który przeprowadza natychmiast dochodzenia. Gdyby dochodzenia wykazały, że przesyłka istotnie nie wyszła zagranicę (poza obszar monopolowy) urząd skarbowy wystawia przedsiębiorcy orzeczenie wymiarowe z wezwaniem do zapłaty przypadającej należności monopolowej w ciągu dni 7 pod rygorem przymusowego ściągnięcia.

4. Zgłoszenie przesyłki w urzędzie celnym i odprawa przesyłki następuje zgodnie z przepisami o postępowaniu celnem.

§ 257. W przypadkach, kiedy spirytus nie może być wywieziony przez urząd celny, podany w zezwoleniu i w świadectwie przewozowem, powinien wysyłający względnie jego zastępca lub spedytor zgłosić to najbliższemu urzędnikowi K. S. z wnioskiem o skierowanie przesyłki przez inny urząd celny. Urzędnik K. S., udzieliwszy odnośnego zezwolenia, zaznacza to w świadectwie przewozowem i zawiadamia o tem urząd celny, który był pierwotnie wymieniony w świadectwie przewozowem.

§ 258. Gdyby do urzędu celnego nadeszła część przesyłki, oznaczonej w świadectwie przewozowem, a druga część była jeszcze w drodze, wysyłający zaś życzyłby sobie wysłać dostarczoną część przesyłki niezwłocznie, urząd celny może pozwolić na taką częściową odprawę.

§ 259. Po otrzymaniu wtórnika świadectwa przewozowego inspektor K. S. bada, czy dozwolony zanik drogowy nie został przekroczony, a w razie stwierdzenia nadmiernego ubytku, zawiadamia o tem urząd skarbowy celem wymierzenia i ściągnięcia należności za ten ubytek.

§  260.

1. Wywóz zagranicę za zwrotem opłaty monopolowej wyrobów zawierających spirytus i artykułów wyrobionych ze spirytusu, obciążonego opłatą monopolową, odbywa się w trybie zgłoszenia, które należy składać inspektorowi K. S.

2. W zgłoszeniu wysyłający powinien podać:

a) imię, nazwisko i adres względnie firmę i siedzibę przedsiębiorstwa wysyłającego,

b) miejsce, skąd nastąpi wysyłka oraz kraj, do którego wyroby zamierza wysłać,

c) firmę i siedzibę przedsiębiorstwa, w którem wyroby zostały wyprodukowane,

d) rodzaj, gatunek i moc wyrobów, rodzaj i pojemność poszczególnych naczyń oraz ogólną zawartość alkoholu w przesyłce,

e) urząd celny, przez który ma nastąpić wywóz.

§  261.

1. Po otrzymaniu zgłoszenia inspektor K. S. przy udziale drugiego urzędnika skarbowego odprawia przesyłkę.

2. Dokonywujący odprawę urzędnicy są obowiązani:

A. w przypadku wywozu wyrobów, nalanych do butelek:

a) sprawdzić zawartość opakowań z butelkami,

b) pobrać próby w celu ustalenia ogólnej zawartości płynu i alkoholu w przesyłce,

c) nałożyć urzędowe zabezpieczenia w sposób uniemożliwiający otwarcie opakowań w czasie przewozu.

B. w przypadku wywozu wyrobów w cysternach, beczkach, kufach lub innych naczyniach prócz butelek:

a) sprawdzić tarę i stan naczyń,

b) dopilnować napełnienia naczyń wyrobami i ustalić zawartość i moc płynu w naczyniach przewozowych oraz ogólną ilość zawartego w nich alkoholu,

c) nałożyć urzędowe zabezpieczenia w sposób, uniemożliwiający otwarcie naczyń w czasie przewozu bez naruszenia zabezpieczenia.

§  262.

1. Zwrot opłaty monopolowej (art. 24) od spirytusu monopolowego wywiezionego zagranicę, uskutecznia P. M. S. na podstawie wtórnika świadectwa przewozowego, potwierdzonego przez urząd celny.

2. Zwrot uiszczonej opłaty monopolowej uskutecznia się w wysokości obowiązującej w dniu wywozu zagranicę i od ilości alkoholu, zawartego w wyrobach faktycznie wywiezionych lub użytego do ich wyrobu, stosownie do obowiązujących norm.

§ 263. Zamiast zwrotu opłaty monopolowej przedsiębiorca, który wywiózł zagranicę spirytus monopolowy względnie artykuły wyrobione ze spirytusu, lecz nie zawierające go, może uzyskać zezwolenie Ministra Skarbu na zakup spirytusu eksportowego w ilości faktycznie wywiezionej, po przedstawieniu dowodów, o których mowa w § 262.

§ 264. Eksporter, mimo złożenia wszystkich wymaganych dowodów, nie ma prawa do zakupu spirytusu eksportowego w następujących przypadkach:

a) jeżeli stwierdzono, że eksporter popełnił przy wywozie jakiekolwiek nadużycie, które spowodowało straty Skarbu Państwa,

b) w razie stwierdzenia, że spirytus, pobrany do wytworzenia wyrobów, przeznaczonych na wywóz, został zużyty do innych celów, przyczem Skarb Państwa poniósł straty.

§  265.

1. Zakup eksportowego spirytusu, przez osoby, które zobowiążą się wywieźć zagranicę wyroby spirytusowe, może nastąpić za zezwoleniem Ministra Skarbu, w którem podaje się termin w jakim ma nastąpić wywóz gotowego artykułu.

2. Minister Skarbu może zażądać zabezpieczenia należności monopolowych z tytułu przerobu spirytusu eksportowego. Zabezpieczenie będzie zwolnione, o ile wyroby z zakupionego spirytusu eksportowego zostaną wywiezione zagranicę we właściwym czasie z zachowaniem wszelkich przepisów dotyczących wywozu wyrobów spirytusowych.

5.

Tranzyt.

§  266.

1. Kontrolę tranzytowych przesyłek spirytusu przeprowadza urząd celny w sposób następujący:

a) na stacji wejściowej urzędnicy celni badają całość zamknięć cystern lub naczyń przewozowych i nakładają obok tych zamknięć plomby urzędu celnego; szczegółowe badanie przesyłki należy przeprowadzić jedynie w przypadku stwierdzenia, że zamknięcia nałożone przez zagraniczne urzędy zostały naruszone;

b) na stacji wyjściowej - należy dokładnie zbadać, czy cysterny względnie naczynia oraz urzędowe zabezpieczenia nie zostały naruszone, celem stwierdzenia, czy w czasie przewozu nie usunięto z przesyłki spirytusu. W przypadku stwierdzenia uszkodzenia cystern względnie naczyń lub naruszenia zamknięć urzędowych, należy przeprowadzić szczegółowe zbadanie przesyłki co do ilości i mocy spirytusu i z dokonania tych czynności należy spisać odpowiedni protokół, celem przeprowadzenia dochodzeń.

2. Przeprowadzenie wszystkich urzędowych czynności, o których mowa w ust. 1, ma być stwierdzone zapisem na odnośnym dokumencie przewozowym i ma się odbywać w ten sposób aby przesyłka nie doznała żadnej nieuzasadnionej zwłoki.

3. Dokumenty przewozowe zastępują świadectwa przewozowe.

⁷¹ § 227 ust. 4 dodany przez § 1 pkt 33 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

⁷² § 232 ust. 3 dodany przez § 1 pkt 29 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1935 r. (Dz.U.35.33.235) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 maja 1935 r.

⁷³ § 239 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 34 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

⁷⁴ § 241 ust. 1:

- zmieniony przez § 1 pkt 30 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1935 r. (Dz.U.35.33.235) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 maja 1935 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 35 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

⁷⁵ § 247 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 31 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1935 r. (Dz.U.35.33.235) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 maja 1935 r.

⁷⁶ § 249 zmieniony przez § 1 pkt 32 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1935 r. (Dz.U.35.33.235) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 maja 1935 r.

⁷⁷ § 252 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 33 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1935 r. (Dz.U.35.33.235) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 maja 1935 r.

⁷⁸ § 252 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 34 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1935 r. (Dz.U.35.33.235) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 maja 1935 r.