Oddział 4 - Przerób spirytusu na wódki gatunkowe. - Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. o monopolu spirytusowym, opodatkowaniu kwasu octowego i drożdży oraz sprzedaży napojów alkoholowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.88.746

Akt utracił moc

Wersja od: 29 listopada 1950 r.

4.

Przerób spirytusu na wódki gatunkowe.

§  158.

1. Napoje spirytusowe, zawierające, oprócz alkoholu etylowego i wody, różne domieszki smakowe i aromatyczne, bądź pochodzenia roślinnego w postaci wyciągów z owoców, traw lub korzeni (esencyj) lub soków, bądź sztuczne domieszki aromatyczne, a ewentualnie także barwniki lub cukier, uważa się za wódki gatunkowe.

2. 39 Domieszki te bądź także barwniki mają znajdować się w wódkach gatunkowych w ilościach, wyraźnie odróżniających te wódki od wódek czystych.

3. Za naturalne wódki owocowe uważa się takie wódki, które są wyrabiane ze spirytusu, wypędzonego z owoców (z cukru, zawartego wyłącznie w tych owocach) i nieoczyszczonego zapomocą rektyfikowania.

4. 40 Jako naturalne wódki zbożowe mogą być wyrabiane wódki tylko ze spirytusu zbożowego nierektyfikowanego, po upływie co najmniej dwuletniego okresu przechowywania tego spirytusu w beczkach drewnianych w celu otrzymania właściwych cech smakowych oraz zabarwienia. Przepisu tego nie stosuje się do wódek zbożowych, przeznaczonych na wywóz za granicę.

5. 41 Przyjęcie spirytusu zbożowego (ust. 4) w fabryce wódek lub w wolnym składzie ma się odbywać w obecności urzędnika K.S.; z chwilą zlania spirytusu beczki powinny być urzędowo zabezpieczone, a na beczkach ma być oznaczona data zlewu oraz ilość zlanego spirytusu; z czynności tych K.S. sporządza odpowiedni protokół. Przed upływem dwu lat spirytus z tak zabezpieczonych beczek nie może być brany do przerobu na gotowe wyroby.

6. 42 Minister Skarbu może według uznania zezwalać poszczególnym fabrykom wódek gatunkowych na przerób spirytusu zbożowego rektyfikowanego na wódki gatunkowe, ustalając w zezwoleniach:

a) ilości rektyfikatu zbożowego, jakie mogą być przerabiane na wódki; zezwolenie może zawierać ograniczenie co do czasu ważności;

b) warunki przerobu rektyfikatu zbożowego i kontroli tego przerobu;

c) warunki, jakim odpowiadać mają wyroby wódczane ze spirytusu żytniego w celu odróżnienia ich od wódek czystych;

d) cenę sprzedażną rektyfikatu zbożowego, która może być wyższa od ceny rektyfikatu zwykłego, przeznaczonego do wyrobu wódek gatunkowych.";

7. 43 Nie zalicza się do wódek gatunkowych napojów zawierających alkohol wytworzony przez fermentację, bez następnej destylacji, jak np. wina gronowe, owocowe, jagodowe i piwa.

§  159.

1. 44 Wódki gatunkowe, z wyjątkiem naturalnych wódek zbożowych (§ 158 ust. 4) i wódek gatunkowych owocowych, wolno wyrabiać tylko z rektyfikatu I gatunku lub też z rektyfikatu podwójnie oczyszczonego, odpowiadającego wszelkim wymaganiom czystości i jakości.

2. Do wyrobu wódek pejsachowych wolno używać wyłącznie spirytusu pejsachowego melasowego albo owocowego.

3. Zabrania się poddawać fermentacji spirytusowej owoce przeznaczone do wyrobu odpowiednich wyciągów i soków, używanych do fabrykacji wódek gatunkowych. Fermentację taką można stosować tylko w gorzelniach owocowych.

§  160.

1. Do słodzenia wódek gatunkowych wolno używać wyłącznie cukru buraczanego (sacharoza).

2. Zabrania się dodawania:

a) środków zaostrzających działanie alkoholu,

b) domieszek szkodliwych dla zdrowia.

3. O stwierdzonych przekroczeniach niniejszego paragrafu władze skarbowe zawiadamiają właściwe władze administracji ogólnej.

§  161.

1. Fabryki wódek gatunkowych mają zgłaszać swe wyroby P. M. S. Do zgłoszeń mają być dołączone próby wyrobów w ilości dwóch półlitrowych butelek każdego gatunku. W zgłoszeniu należy podać moc, pojemność naczynia i składniki użyte do wyrobu. Z wyrobów tego samego gatunku, różniących się jedynie zawartością alkoholu, obowiązkowi zgłoszenia do rejestracji podlega tylko jeden z tych wyrobów.

2. Po zbadaniu wódek i stwierdzeniu, że odpowiadają one warunkom §§ 158 - 160 P. M. S. zawiadamia przedsiębiorcę oraz właściwy urząd skarbowy, pod jakim numerem dany rodzaj wódki został wciągnięty do rejestru. Numer rejestru ma być uwidoczniony na etykietach wyrobów, wydawanych do obrotu handlowego.

3. P. M. S. odmówi zarejestrowania wyrobów, nie odpowiadających wymogom §§ 158 - 160, zawiadamiając jednocześnie przedsiębiorcę o przyczynach niezarejestrowania ich.

4. Zabrania się wydawać do obrotu handlowego wódki gatunkowe, których próby nie były zarejestrowane przez P. M. S.

§  162.

1. 45 Moc wódek gatunkowych nie może być mniejsza od 25% oraz nie może przewyższać 45% objętościowych, z wyjątkami przewidzianemi w § 174. Na wyrób poszczególnych gatunków i rodzajów wódek o mocy ponad 45% potrzebne jest zezwolenie Ministra Skarbu.

2. 46 Wódki gatunkowe (art. 52) i spirytus pejsachowy mogą być wypuszczane z fabryki tylko w naczyniach z zawartością 2, 1, 0,75, 0,5 i 0,25 litra płynu. Ponadto fabryki wódek gatunkowych za zezwoleniem izb skarbowych mogą wydawać - i to tylko bezpłatnie - próbki swoich wyrobów w naczyniach z zawartością 0,025 (1/40) litra płynu w okresie od 15 do 31 grudnia każdego roku, a w innym czasie tylko z przeznaczeniem na targi, wystawy, kiermasze itp. imprezy i tylko w okresie trwania tych imprez. Zabrania się sprzedaży wódek gatunkowych w naczyniach o zawartości 1/40 litra.

3. 47 O ile umowy i porozumienia zawarte przez Rzeczpospolitą Polską z innymi państwami przewidują dla niektórych rodzajów wyrobów zagranicznych odmienną zawartość wódek w naczyniach, wolno krajowe wyroby wódczane tego samego rodzaju wypuszczać również w naczyniach z zawartością płynu przewidzianą w tych umowach lub porozumieniach dla wyrobów zagranicznych.

4. 48 Ustala się następujące granice odchyleń miary i mocy w nalanych i przeznaczonych do sprzedaży wyrobach wódczanych gatunkowych w porównaniu z miarą i mocą oznaczonymi na etykietach:

a) odchylenie miary przy temperaturze płynu +15°C dla zawartości płynu w naczyniach o pojemności:

2 l i 1 l - 0,5%,

0,75 l - 0,75%,

0,5 l i 0,25 l - 1%,

0,1 l - 2%,

0,025 l - 3,2%,

b) odchylenie mocy - 0,5% alkoholu niezależnie od mocy wyrobu.

5. 49 Przepisów ust. 1 i 2 niniejszego paragrafu nie stosuje się do wyrobów wódczanych. przeznaczonych na wywóz zagranicę; wyroby te mogą być dowolnej mocy i mogą być nalewane do naczyń o dowolnej pojemności po uprzedniem zgłoszeniu tych czynności urzędowi skarbowemu.

§  163.

1. Przeznaczone do obrotu handlowego naczynia, zawierające gotowe wyroby wódczane, muszą być zamknięte lakiem, bądź też nałożonemi na korek i zaopatrzonemi w odcisk pieczęci fabrycznej kapslami lub też w inny sposób, uznany przez Ministra Skarbu.

2. Przy zamykaniu naczyń kapseliną wolno zamiast pieczętowania nakładać na korek odpowiednie naklejki papierowe, zanurzone następnie wraz z szyjką butelki w kapselinę.

3. 50 Każde naczynie z wyrobami wódczanymi należy zaopatrzyć w etykietę, na której ma być czytelnym drukiem oznaczona nazwa i rodzaj wyrobu, ilość i moc wyrobu, numer rejestru P.M.S. oraz nazwa i siedziba firmy. Ponadto każde naczynie powinno być zaopatrzone datą rozlewu bądź przez oznaczanie jej na odwrotnej stronie etykiety, bądź w inny sposób umożliwiający łatwe odczytanie daty (np. przez dziurkowanie etykiety) ; używane w tym celu etykiety nie mogą być podobne (co do rysunku, barwy i druku - łącznie) do etykiet używanych przez P.M.S. Pod jednym numerem rejestracyjnym nie może być wprowadzany do obrotu handlowego wyrób wódczany o różnych nazwach.

4. 51 Zabrania się umieszczania na naczyniach i etykietach nazw i oznaczeń, mogących wprowadzić kupującego w błąd co do jakości, pochodzenia, rodzaju i zawartości nabywanego wyrobu. Krajowe wyroby wódczane mogą posiadać bezpośrednio na szkle oznaczenie firmy detalicznego sprzedawcy danego wyrobu i nazwę wyrobu, pod warunkiem że oznaczenie to nie może zastępować właściwej etykiety (ust. 3) i że nazwa wyrobu nie będzie się różniła od podanej na etykiecie.

5. 52 Naczynia zawierające próbki reklamowe (§ 162 ust. 2) mają być opatrzone prócz właściwej etykiety dodatkową nalepką lub opaską z czytelnym napisem "Bezpłatnie".

§ 164. Wyroby wódczane pochodzenia zagranicznego, nalane do naczyń w krajowych fabrykach wódek gatunkowych, mogą być zaopatrzone w kapsle i etykiety firm zagranicznych, o ile w fabryce poza przystosowaniem tych wyrobów do przepisów krajowych (rozcieńczanie do przepisanej mocy, nalanie do naczyń o przepisanej pojemności), nie dokonano żadnych dalszych zabiegów fabrykacyjnych. Wyroby takie mają posiadać wyraźny napis, umieszczony w sposób podany w § 163 ust. 3 z wyjątkiem znaku rejestracyjnego, wskazujący zagraniczne pochodzenie wyrobu i krajową fabrykę, w której je nalano.

§  165.

1. 53 Wyroby wódczane, których nazwa na etykiecie wskazuje, iż są wyprodukowane ze specjalnych gatunków spirytusu ( śliwowica, winiak, rum, koniak i t. p.) nie mogą zawierać innych gatunków spirytusu prócz takiego, jaki odpowiada ich nazwie. Jeżeli te gatunki wódek są sporządzane na spirytusie ziemniaczanym z dodaniem pewnej ilości spirytusu powyższych gatunków (przynajmniej jednak 10%), to wódki te powinny być oznaczane na etykietach jako "mieszane". Inne wyroby wódczane mogą być wydawane z fabryki z zaznaczeniem na etykiecie nazwy, któraby w żadnym razie nie wprowadzała w błąd co do jakości i smaku wódki gatunkowej.

2. Wyroby wyprodukowane przy użyciu sztucznych esencyj mają być oznaczone na etykiecie jako "sztuczne" lub "przygotowane na esencji sztucznej".

3. 54 Jako wódki zbożowe nie mogą być wypuszczane wódki mieszane lub wódki przygotowane na esencjach sztucznych. Pod nazwą "starka" mogą być wypuszczane tylko naturalne wódki zbożowe ze spirytusu zbożowego nierektyfikowanego (§ 158 ust. 4).

§  166.

1. Fabryki wódek nie mogą mieć wewnętrznego połączenia z innemi przedsiębiorstwami ani też z lokalami mieszkalnemi.

2. Niezależnie od przepisu ust. 1 terytorjum fabryki wódek wraz ze wszystkiemi zabudowaniami nie może mieć żadnego połączenia z zakładami wyrobu, oczyszczania, odwadniania, przerobu i sprzedaży spirytusu i napojów alkoholowych. O ile taka łączność istnieje, terytorjum fabryki wódek wraz ze wszystkiemi zabudowaniami mają być odgrodzone od tych zakładów szczelnym parkanem lub murem o wysokości co najmniej 2 m lub też murowanym budynkiem, w którym okna mają być zaopatrzone w mocne kraty żelazne i w siatki, a siatki mają być przymocowane do krat okna i zabezpieczone urzędowemi plombami. Wjazd do każdego poszczególnego zakładu ma być urządzony oddzielnie z ulicy lub z osobnego wspólnego podwórza, posiadającego bramę wjazdową od ulicy. Wspólne podwórze ma łączyć się przez bramy z podwórzami poszczególnych zakładów, a nie może mieć bezpośredniego połączenia z budynkami fabrycznemi. Tory kolejowe mogą przecinać teren poszczególnych przedsiębiorstw, mają być jednak odgrodzone bramami, pozostającemi pod stałem zamknięciem. Na terytorjum fabrycznem mogą znajdować się niemające bezpośredniego połączenia z fabryką mieszkania właściciela i pracowników fabryki; wejście do tych mieszkań jednak ma znajdować się tylko na podwórzu fabrycznem.

§  167.

1. Fabryka wódek gatunkowych ma posiadać następujące oddzielne pomieszczenia:

a) do magazynowania czystego rektyfikatu oraz do wyrobu i magazynowania wódek gatunkowych, jeszcze nie nalanych do butelek (w beczkach, kufach i t. p.). W pomieszczeniu tem mogą być również przygotowywane i przechowywane artykuły potrzebne do produkcji (soki, esencje i t. p.), jak również spirytus w ilości dziennego zapotrzebowania do przerobu,

b) oddział rozlewni, czyli pomieszczenie, w którem odbywa się nalew wódek do butelek, korkowanie i etykietowanie,

c) skład do przechowywania wódek nalanych do naczyń. W pomieszczeniu tem mogą się znajdować jedynie wyroby już gotowe w postaci przygotowanej do sprzedaży, rozmieszczone na półkach według rodzajów, mocy i pojemności naczyń, w celu umożliwienia łatwego sprawdzenia zapasów.

2. Zabrania się wykonywania w powyżej wskazanych pomieszczeniach jakichkolwiek innych prac fabrycznych, aniżeli te, do jakich odnośne pomieszczenie zostało przeznaczone.

§ 168. Do produkcji destylatów używanych do wyrobu wódek gatunkowych oraz do oczyszczania odpadków spirytusowych, otrzymywanych przy fabrykacji wódek, przedsiębiorcy mogą za zezwoleniem Ministra Skarbu posiadać aparaty destylacyjne i rektyfikacyjne. Aparaty te mogą być używane tylko pod nadzorem urzędników K. S., zaś na czas nieużywania mają być urzędowo zabezpieczone od możności korzystania z nich.

§  169.

1. Fabryka wódek gatunkowych ma posiadać:

a) zbiorniki lub beczki na rektyfikat,

b) naczynia do przechowywania półfabrykatów, soków, morsów, nalewek i t. p.,

c) zbiorniki, beczki, kufy na gotowe wyroby,

d) odpowiednie filtry,

2. Wymienione zbiorniki, naczynia i filtry, po zgłoszeniu ich do urzędu skarbowego, mają być zmierzone i zarejestrowane w protokółach sprawdzenia. Przed dokonaniem pomiaru naczynia te nie mogą być używane do przechowywania płynów spirytusowych.

3. Zbiorniki, kufy i większe naczynia, przeznaczone do przechowywania spirytusu i wyrobów wódczanych, mają być trwale ustawione i zaopatrzone w laski miernicze lub skale.

§  170.

1. Za zezwoleniem izby skarbowej fabryka wódek gatunkowych może posiadać w obrębie tej samej miejscowości kilka oddziałów fabrykacyjnych do wyrobu półfabrykatów, gotowych wyrobów i przechowywania surowców, niemniej jednak tylko w jednym z tych oddziałów może nalewać wódki do naczyń, z których wódki te wydaje do wolnego obrotu; za zezwoleniem Ministra Skarbu oddziały takie może posiadać fabryka i w innych miejscowościach.

2. Przedsiębiorca, posiadający kilka niepołączonych z sobą oddziałów fabrykacyjnych, może przesyłać własne wyroby i półfabrykaty z jednego oddziału do drugiego.

3. Na przesłane półfabrykaty i wyroby przedsiębiorca wypisuje świadectwa przewozowe, na mocy których wyroby lub półfabrykaty mają być zaksięgowane w oddziale wysyłającym i otrzymującym.

§  171.

1. Fabryka wódek, wyrabiająca destylaty owocowe, winne, rumowe, arakowe i t. p. może odstępować te wyroby, jak również półfabrykaty innej fabryce wódek.

2. Fabryki wódek mogą otrzymać od Ministra Skarbu zezwolenie na sprzedaż destylatów owocowych, winnych, rumowych, arakowych i t. p. również innym zakładom (fabrykom czekolady i cukrów, cukierniom i t. p.) do dalszego przerobu do celów spożywczych.

3. W przypadkach przewidzianych w niniejszym paragrafie mają zastosowanie postanowienia § 225.

§ 172. 55 Zwracane do fabryki wódek sprzedane wyroby powinny być zapisane w księdze obrachunkowej na przychód.

§ 173. Fabryki wódek gatunkowych mogą wprowadzać do obrotu własne wyroby i wyroby, o których mowa w § 164, tylko w naczyniach zamkniętych za pośrednictwem uprawnionych sprzedawców hurtowych i detalicznych, z wyjątkami przewidzianemi w § 171 ust. 2.

§  174.

1. Produkcja wyrobów pejsachowych (nalew spirytusu i wyrób wódek) może odbywać się tylko w fabrykach wódek, znajdujących się przy gorzelniach pejsachowych. Wyjątki od tej zasady dopuszczalne są za zezwoleniem Ministra Skarbu. Podanie o zwolnienie spirytusu pejsachowego do produkcji (art. 44) należy składać w P. M. S.

2. 56 Spirytus pejsachowy owocowy (śliwowica) może być nalewany do butelek tylko o naturalnej mocy spirytusu, otrzymanego z aparatu odpędowego, bez prawa rozcieńczania i mieszania z innemi gatunkami spirytusu. Zakaz ten nie dotyczy wódek pejsachowych.

3. 57 Spirytus pejsachowy, wyprodukowany z melasu, nalewany do butelek, powinien mieć moc nie niższą od 95%.

§ 175. Nalew i przechowywanie wyrobów pejsachowych ma się odbywać z zachowaniem przepisów obowiązujących fabryki wódek, a nadto:

a) nalew wyrobów pejsachowych nie może się odbywać równocześnie z nalewem innych wódek gatunkowych,

b) wyroby pejsachowe mają być przechowywane zupełnie oddzielnie od innych wódek gatunkowych,

c) fabryki uprawnione do nalewu wyrobów pejsachowych mają prowadzić osobną księgę obrachunkową tych wyrobów, podług wzoru ustalonego dla wódek gatunkowych,

d) na etykietach naczyń z wyrobami pejsachowemi ma być umieszczony napis "wyrób pejsachowy", niezależnie od innych napisów, przewidzianych w § 163,

e) o rozpoczęciu i ukończeniu nalewu wyrobów pejsachowych uprawnione do tego fabryki wódek mają zawiadamiać inspektora K. S.

³⁹ § 158 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1935 r. (Dz.U.35.33.235) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 maja 1935 r.

⁴⁰ § 158 ust. 4:

- zmieniony przez § 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1935 r. (Dz.U.35.33.235) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 maja 1936 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 22 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

⁴¹ § 158 ust. 5 dodany przez § 1 pkt 23 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

⁴² § 158 ust. 6 dodany przez § 1 pkt 23 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

⁴³ § 158 ust. 7 według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 24 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

⁴⁴ § 159 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 25 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

⁴⁵ § 162 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 14 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1935 r. (Dz.U.35.33.235) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 maja 1935 r.

⁴⁶ § 162 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 26 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

⁴⁷ § 162 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 26 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

⁴⁸ § 162 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 26 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

⁴⁹ § 162 ust. 5 dodany przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 30 grudnia 1933 r. (Dz.U.34.3.12) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 stycznia 1934 r.

⁵⁰ § 163 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 27 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

⁵¹ § 163 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 27 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

⁵² § 163 ust. 5 dodany przez § 1 pkt 28 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

⁵³ § 165 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1935 r. (Dz.U.35.33.235) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 maja 1936 r.

⁵⁴ § 165 ust. 3:

- dodany przez § 1 pkt 16 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1935 r. (Dz.U.35.33.235) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 maja 1936 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 29 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

⁵⁵ § 172 zmieniony przez § 1 pkt 30 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

⁵⁶ § 174 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 17 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1935 r. (Dz.U.35.33.235) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 maja 1935 r.

⁵⁷ § 174 ust. 3 dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 30 grudnia 1933 r. (Dz.U.34.3.12) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 stycznia 1934 r.