Oddział 2 - Wyrób spirytusu. - Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. o monopolu spirytusowym, opodatkowaniu kwasu octowego i drożdży oraz sprzedaży napojów alkoholowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.88.746

Akt utracił moc

Wersja od: 29 listopada 1950 r.

2.

Wyrób spirytusu.

§  65.

1. Każda gorzelnia ma być prowadzona przez kierownika (technik gorzelniczy), zatwierdzonego przez urząd skarbowy, właściwy dla gorzelni, którą technik ma prowadzić. Zezwolenie wydaje się na czas nieograniczony z zastrzeżeniem prawa odwołania każdego czasu.

2. Urząd skarbowy wyda takie zezwolenie tylko wtedy, jeżeli technik gorzelniczy:

a) posiada odpowiednie kwalifikacje moralne i zawodowe,

b) posiada ogólne wykształcenie przynajmniej w zakresie szkoły powszechnej.

3. W przypadku, gdy ubiegający się o zezwolenie na prowadzenie gorzelni nie zajmował jeszcze przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia stanowiska kierownika gorzelni, wówczas może on otrzymać zezwolenie, o ile ukończył szkołę lub kursy gorzelnicze oraz posiada roczną praktykę gorzelniczą, przyczem niezależnie od tego kandydat winien odpowiadać wymogom ust. 2 punkty a) i b).

4. 15 Technik gorzelniczy może być kierownikiem gorzelni w ciągu tej samej kampanji tylko w jednej gorzelni. Izby skarbowe mogą w poszczególnych przypadkach zezwalać na wyjątki od tego przepisu.

5. Kierownik gorzelni jest obowiązany wykonywać swe czynności zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia pod rygorami, wynikającemi z ustawy karnej skarbowej i przepisów ust. 1, niezależnie od odpowiedzialności przedsiębiorcy.

6. O ile przedsiębiorca zamierza sam sprawować funkcje kierownika gorzelni, powinien celem uzyskania zezwolenia na to wykazać się kwalifikacjami fachowemi, wymaganemi od kierownika gorzelni.

§  66.

1. Przed uruchomieniem sprawdzonej gorzelni (§ 60), przedsiębiorca powinien złożyć inspektorowi K. S. zgłoszenie w dwóch egzemplarzach o zamierzonej produkcji spirytusu według wzoru Nr. 40.

2. Inspektor K. S. po zbadaniu wniesionego zgłoszenia i załącznika (rozkład zacierów), o ile nie znajduje przeszkód do rozpoczęcia produkcji, potwierdza to na zgłoszeniu i jeden egzemplarz zwraca przedsiębiorcy, a drugi przesyła urzędowi skarbowemu.

§  67.

1. Kierownik gorzelni obowiązany jest do złożenia nowego zgłoszenia w następujących przypadkach:

a) przy przerwach ruchu, trwających ponad dwie doby,

b) przy przejściu z trzydobowej fermentacji na dwudobową i odwrotnie,

c) przy zmianie ilości robionych dziennie zacierów,

d) przy zmianie używanych do przerobu surowców.

2. Przerwy ruchu, trwające do dwóch dni, nie wymagają zmiany zgłoszenia. Kierownik gorzelni obowiązany jest jednak donieść niezwłocznie inspektorowi K. S. o każdej takiej przerwie, a w księdze produkcji i na zgłoszeniu uczynić o tem odpowiednią wzmiankę.

§  68.

1. Uruchomienie gorzelni może nastąpić po zdjęciu urzędowych zabezpieczeń, o których mowa w § 61 ust. 2.

2. W razie nieprzybycia do gorzelni urzędnika skarbowego w terminie zgłoszonym, kierownik gorzelni ma prawo zdjąć zabezpieczenia w obecności co najmniej dwóch świadków, nie wcześniej jednak, jak po upływie godziny od zgłoszonego terminu rozpoczęcia odpędu.

3. O zdjęciu zabezpieczeń kierownik gorzelni powinien zawiadomić inspektora K. S. i uczynić o tem wzmiankę w księdze produkcji.

§ 69. O każdej zamierzonej zmianie tak w postępowaniu technicznem, jak i kolejności użycia naczyń podczas ruchu gorzelni kierownik gorzelni, powinien donieść inspektorowi K. S. na piśmie w dwóch egzemplarzach w terminie 3-dniowym przed zamierzoną zmianą.

§  70.

1. Ruch gorzelni liczy się od chwili zatarcia płodów w kadzi zacierowej aż do chwili otrzymania spirytusu w odbieralniku względnie zbiorniku.

2. Ruch gorzelni ma odbywać się ściśle według zgłoszenia, zatwierdzonego przez inspektora K. S. (§ 66).

3. Dopuszczalne jest opóźnienie terminów, przewidzianych w zgłoszeniu do trzech godzin; opóźnienie to musi być jednak każdorazowo zaznaczone w księdze produkcji przez kierownika gorzelni.

4. Urząd skarbowy może ograniczyć ruch w gorzelniach rolniczych do godzin dziennych.

§ 71. Przerwy mogą być:

a) przewidziane, które przedsiębiorca powinien wymienić w zgłoszeniu (np. z powodu świąt, czyszczenia kotła parowego i t. p.),

b) nie przewidziane (np. z powodu uszkodzenia aparatu odpędowego, pomp, kadzi zacierowej, przyrządu kontrolnego i t. p.).

§  72.

1. Przerwy przewidziane, jako objęte zgłoszeniem, nie wymagają innych formalności, jak tylko wzmianki o tem kierownika gorzelni w księdze produkcji.

2. Przy najbliższej rewizji gorzelni urzędnicy K. S. obowiązani są zbadać, z jakich powodów zaszła przerwa, jak długo trwała i czy wzmianka kierownika gorzelni o przerwie odpowiadała rzeczywistemu stanowi rzeczy, a o wyniku badania - nadmienić w księdze produkcji.

§ 73. 16 Przy przerwach nieprzewidzianych należy rozróżniać następujące przypadki:

1. Przeszkodę ruchu spowodowało nieprawidłowe działanie przyrządu kontrolnego lub takie uszkodzenie aparatu odpędowego, innych urządzeń gorzelni lub nałożonych na nich zabezpieczeń, które umożliwiło dostęp do spirytusu lub jego pary -

a) w tym przypadku ruch gorzelni należy natychmiast wstrzymać, a o przeszkodzie donieść inspektorowi K. S., jak najśpieszniej za potwierdzeniem nadania lub odbioru zawiadomienia, a treść doniesienia wpisać do księgi produkcji, podając dzień, godzinę i wskazania liczników przyrządu kontrolnego,

b) ponadto niezwłocznie po wstrzymaniu ruchu kierownik gorzelni powinien sporządzić protokół w dwóch egzemplarzach (wzór Nr. 34) przy udziale przedstawiciela zarządu gminy i co najmniej dwóch świadków. W protokóle należy wymienić dzień i godzinę jego sporządzenia, imiona, nazwiska i miejsce zamieszkania wszystkich obecnych przy sporządzaniu protokółu, przyczynę oraz czas zajścia przerwy, stan zabezpieczeń urzędowych i wskazania liczników przyrządu kontrolnego oraz ilość spirytusu znajdującą się w odbieralniku,

c) jeden egzemplarz protokółu dołącza się do dokumentów gorzelni, drugi zaś powinien kierownik gorzelni przesłać niezwłocznie inspektorowi K. S.,

d) przedstawiciel zarządu gminy nakłada w obecności wszystkich osób, biorących udział w sporządzeniu protokółu, pieczęcie urzędowe na wentyle parowe aparatu odpędowego; pieczęcie te pozostają tam do chwili przybycia przedstawiciela władzy skarbowej,

e) inspektor K. S. po otrzymaniu protokółu, o którym wyżej mowa, zapisuje na nim dzień i godzinę jego otrzymania, poczem niezwłocznie udaje się do gorzelni, przeprowadza dochodzenie celem zbadania przyczyny przerwy, bada stan gorzelni i zabezpieczeń urzędowych, mając na względzie postanowienia § 10, zaznacza wskazania liczników przyrządu kontrolnego, sprawdzając w ten sposób, czy szczegóły, podane w protokóle, są zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy i o wynikach badania i dochodzenia sporządza protokół, a krótkie streszczenie jego wpisuje do księgi produkcji,

f) jeden egzemplarz protokółu pozostaje przy dokumentach gorzelni, drugi zaś przesyła inspektor K. S. urzędowi skarbowemu, który o przeszkodzie i jej usunięciu donosi izbie skarbowej.

2. Przerwę spowodowaną nieprawidłowem działaniem lub uszkodzeniem aparatu odpędowego i to niezależnie od tego, czy naprawa wymaga usunięcia zabezpieczeń uniemożliwiających dostęp do płynu spirytusu lub jego pary, czy też nie -

a) w tym przypadku produkcja zacierów może odbywać się w dalszym ciągu bez konieczności natychmiastowej interwencji urzędników skarbowych,

b) kierownik gorzelni powinien jednak najpóźniej w terminie przewidzianym w zgłoszeniu do rozpoczęcia pierwszego zkolei zacieru, który ma być spuszczony, uczynić odpowiednią wzmiankę o przerwie w księdze produkcji, a odpis tejże wzmianki przesłać niezwłocznie inspektorwi K. S.

3. Przerwę ruchu, którą wywołało uszkodzenie parnika, kadzi zacierowej i t. p., wskutek czego dalsze przygotowanie zacierów stało się niemożliwe. Kierownik gorzelni może wówczas odpędzić zwykłym trybem zaciery gotowe, powinien jednak zastosować się do wymagań wymienionych w ustępie 2.

§ 74. W razie przerw ruchu, uniemożliwiających odpędzanie gotowych zacierów, zaciery te można zniszczyć lub wydać do skarmienia, lecz tylko w obecności urzędnika K. S. i kierownika gorzelni, o czem sporządza się stosowny protokół w dwóch egzemplarzach, z których jeden egzemplarz dołącza się do dokumentów księgi produkcji, drugi zaś przesyła się urzędowi skarbowemu. Krótkie streszczenie protokółu wpisuje się do księgi produkcji.

§  75.

1. O wszelkich zauważonych w gorzelni usterkach i brakach, utrudniających lub uniemożliwiających kontrolę produkcji spirytusu, urzędnicy skarbowi zawiadamiają kierownika gorzelni przez wpisanie swych uwag do księgi zarządzeń z wezwaniem do usunięcia dostrzeżonych braków w określonym terminie.

2. W przypadku niestosowania się do wezwania, o którem mowa w ust. 1, gdy zauważone braki mogą spowodować stratę Skarbu Państwa, urząd skarbowy zarządzi wstrzymanie ruchu gorzelni.

§ 76. Zakończenie ruchu gorzelni przed upływem terminu, przewidzianego w zgłoszeniu, zalicza się do nieprzewidzianych przerw ruchu.

§ 77. Po ukończeniu ruchu zabezpiecza się gorzelnię, stosownie do postanowień § 61 ust. 2; zabezpieczenia zdejmuje K. S. w razie potrzeby przeprowadzenia remontu.

§  78.

1. W ciągu dni 14 po zakończeniu ruchu gorzelni urzędnik skarbowy otwiera przyrząd kontrolny, odłącza go od aparatu odpędowego i zabezpiecza urzędowo; tak samo po zdjęciu plomb podlega zbadaniu aparat odpędowy celem ustalenia, czy nie odprowadzono spirytusu z pominięciem przyrządu kontrolnego.

2. O ile po otworzeniu aparatu ujawniony będzie w kolumnie spirytusowej na jej dnach wewnętrznych względnie w deflegmatorze spirytus, należy go usunąć i zniszczyć w obecności K. S. Gdy spirytus jest dość mocny, może być na prośbę przedsiębiorcy przechowany pod urzędowem zamknięciem do następnej kampanji celem wylania do kadzi fermentacyjnej.

3. Na żądanie urzędu skarbowego względnie inspektora K. S. należy również zdjąć oziębialnik, wyjąć wewnętrzny cylinder dla zbadania go; czynności te należy przeprowadzić po zakończeniu ruchu gorzelni. Oziębialnik na czas nieczynności gorzelni ma być urzędowo zabezpieczony.

4. Stągiew należy również odłączyć od oziębialnika, otworzyć i rozebrać. Wszystkie części składowe stągwi trzeba ułożyć w skrzynce, tę ostatnią zamknąć i urzędowo zabezpieczyć, względnie zabezpieczyć w szafce.

5. Tak samo należy otworzyć zbiornik przelewowy, przeznaczony do zlewu spirytusu z przyrządu kontrolnego, w razie jego zalania znaleziony w nim spirytus zapisać na przychód i oddać do magazynu, a zbiornik ponownie zabezpieczyć urzędowo; celem ustalenia, kto ponosi winę zalania przyrządu kontrolnego, należy przeprowadzić dochodzenie.

6. Szafkę, chroniącą stągiew, należy zestawić, zasłonić od wewnątrz otwory, pręty zabezpieczyć i oddać te przedmioty przedsiębiorcy na przechowanie do przyszłej kampanji.

§ 79. O odłączeniu przyrządu kontrolnego i stągwi od aparatu odpędowego urzędnicy skarbowi sporządzają protokół w dwóch egzemplarzach. Jeden egzemplarz protokółu dołącza się do dokumentów gorzelni, drugi przesyła się urzędowi skarbowemu.

§  80.

1. Do kontrolowania produkcji spirytusu w gorzelniach przeznacza się zalegalizowany przyrząd kontrolno-mierniczy (systemu Siemensa), który automatycznie oblicza produkcję spirytusu w litrach alkoholu, oraz w litrach spirytusu.

2. Przyrząd kontrolny wraz ze stągwią i zbiornikiem przelewowym, stanowiącemi całość, dostarcza P. M. S. do najbliższej od gorzelni stacji kolejowej, przedsiębiorca zaś powinien na własny koszt przesyłkę odebrać oraz wykonać w gorzelni wszelkie urządzenia i roboty niezbędne do ustawienia i urzędowego zabezpieczenia przyrządów. W razie przesyłki aparatu kontrolnego do naprawy uszkodzeń, powstałych bez winy przedsiębiorcy, ponosi on jedynie koszt dostawy od gorzelni do stacji kolejowej i zpowrotem. W razie potrzeby naprawy uszkodzeń aparatu, powstałych z winy przedsiębiorcy względnie jego pracowników, przedsiębiorca ponosi koszty naprawy, całkowite koszty przewozu oraz całkowite koszty dostarczenia i odesłania aparatu zastępczego. Cennik części zamiennych przyrządu kontrolnego (art. 64 ust. 3) będzie ogłaszany w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Skarbu.

3. W pomieszczeniu przyrządu kontrolnego ma być utrzymywana ciepłota nie niższa od + 4° C i to nietylko podczas działania przyrządu, ale i przy przerwach ruchu gorzelni, zanim przyrząd nie zostanie odłączony od aparatu odpędowego.

§ 81. Aparatów odpędowych i przyrządów kontrolnych nie wolno przestawiać, zmieniać, naprawiać ani podejmować przy nich jakichkolwiek czynności bez uprzedniego zezwolenia inspektora K. S.

§ 82. Przyrząd kontrolny należy ustawić na postumencie, oczyścić, złożyć, wytarować, połączyć go ze stągwią i odbieralnikiem, przykryć i zabezpieczyć.

§  83.

1. Spirytus niezbędny na początku kampanji do zalania przyrządu kontrolnego i stągwi, wzięty z magazynu gorzelni, ma być zapisany na rozchód w księdze magazynowej. Po ukończeniu kampanji, spirytus otrzymany po opróżnieniu przyrządu kontrolnego i stągwi, oddaje się do magazynu przy równoczesnem zapisaniu go na przychód w księdze magazynowej. Przy zalaniach i opróżnieniach przyrządu kontrolnego i stągwi, przy oczyszczaniu ich w czasie ruchu gorzelni, należy zanieczyszczony spirytus zlać do kadzi fermentacyjnej, a zamiast niego pobrać spirytus z magazynu, zapisując go na rozchód w księdze magazynowej.

2. W przypadkach, gdy gorzelnia nie posiada własnego spirytusu, niezbędnego do zalania przyrządu kontrolnego, może spirytus wypożyczyć z innego przedsiębiorstwa (gorzelni, rektyfikacji). Spirytus taki może być wydany na podstawie zaświadczenia inspektora K. S. Wypożyczony spirytus należy przesyłać za świadectwem przewozowem poświadczonem przez urzędnika K. S., odprawę zaś i przyjęcie należy zapisywać w księgach przedsiębiorstwa wysyłającego i odbierającego spirytus. Wypożyczony spirytus ma być zwrócony za świadectwem przewozowem przy pierwszej odprawie spirytusu.

§  84.

1. Spirytus znaleziony w zbiorniku przelewowym w wypadku zalania przyrządu kontrolnego, należy, jeżeli kampanja nic zakończyła się, wylać do kadzi fermentacyjnej i zanotować to w protokóle o otwarciu przyrządu kontrolnego, lub, gdy przyrządu nie otwierano, w księdze produkcji; jeżeli zaś gorzelnia ukończyła już ruch w tej kampanji, wtedy należy spirytus zlać do magazynu jeżeli jest czysty i zapisać go na przychód, w przeciwnym razie należy go zniszczyć i zaznaczyć to w zapisie rewizyjnym.

2. W wypadkach zalania przyrządu lub przeciekania spirytusu na tacę przyrządu, przedsiębiorca lub kierownik gorzelni jest obowiązany wstrzymać ruch gorzelni i niezwłocznie zawiadomić inspektora K. S.

3. 17 Kierownik gorzelni odpowiada za prawidłowe prowadzenie odpadu, w szczególności:

a) w razie zalania przyrządu kontrolnego zacierem lub spirytusem wskutek braku należytego dozoru nad aparatem odpędowym,

b) w razie podniesienia się rtęci termometru maksymalnego w zbiorniku przyrządu kontrolnego do +40°C lub w licznikach tego przyrządu do +35°C.

§  85.

1. Codzienną produkcję spirytusu w gorzelniach, czyli t. zw. dzienne odpędy, należy wpisywać do ksiąg, po ustaleniu dwojakim sposobem, a mianowicie:

a) na podstawie wskazań przyrządu kontrolnego i

b) na podstawie stwierdzenia ilości spirytusu w odbieralnikach.

2. Wynik obu tych obliczeń zapisuje kierownik gorzelni do księgi produkcji, wypełniając odnośne rubryki tej księgi.

3. 18 Do księgi magazynowej zapisuje się codziennie w rubryce przychodu taką ilość spirytusu, jaką otrzymano i obliczono w odbieralniku. O ile nastąpił wyciek spirytusu po przejściu spirytusu przez przyrząd kontrolny, należy zapisać na przychód ilość spirytusu wykazaną przez ten przyrząd dla odpędu, w czasie którego miał miejsce wyciek spirytusu. Zwolnienie przedsiębiorcy od odpowiedzialności za wyciek spirytusu następuje na zasadach przewidzianych w art. 22 ust. 3. Gorzelnia ma się wyliczyć z ilości spirytusu zapisanych do księgi magazynowej.

4. Kierownik gorzelni jest obowiązany bezzwłocznie po ukończeniu odpędu wymierzyć jak najdokładniej i obliczyć podług odbieralnika codzienny odpęd spirytusu i zapisać go do księgi produkcji, biorąc za podstawę do obliczeń:

a) ilość płynu, zgodnie ze wskazaniem laski odbieralnika,

b) temperaturę płynu w odbieralniku, dokładnie określoną zapomocą urzędowo uwierzytelnionego termometru, z zastosowaniem przyrządu, którym zanurza się termometr w spirytusie,

c) moc płynu dokładnie określoną zapomocą urzędowo uwierzytelnionego alkoholomierza.

5. Obliczanie odpędów należy uskuteczniać z dokładnością przewidzianą w § 17 ust. 2 punkt A.

6. Po stwierdzeniu różnicy 0,5% lub więcej w mocy obliczonej na podstawie wskazań przyrządu kontrolnego w porównaniu ze wskazaniami alkoholomierza, względnie nienormalnej różnicy objętości, nieusprawiedliwionej różnicą temperatur w stągwi i odbieralniku, należy niezwłocznie zawiadomić o tem inspektora K. S. Inspektor K. S. notuje dzień i godzinę otrzymania zawiadomienia, poczem udaje się niezwłocznie do gorzelni dla przyjęcia odpędu i zbadania przyczyn tej różnicy.

§ 86. W razie stwierdzenia świadomego nieprawidłowego określania i zapisywania przez kierownika gorzelni bądź ilości płynu, bądź jego mocy lub temperatury wdraża się postępowanie karne skarbowe. Na wezwanie inspektora K. S. kierownik gorzelni jest obowiązany sprostować nieprawidłowości zapisów.

§  87.

1. Kierownik gorzelni wpisuje do odnośnych rubryk księgi produkcji (wzór Nr. 1) moc spirytusu i ilość płynu z poprawką według II tablicy redukcyjnej i ogólną zawartość alkoholu, w końcu różnicę pomiędzy rzeczywistą ilością alkoholu i ilością wykazaną przez przyrząd kontrolny.

2. W rubryce 18 księgi produkcji nad ilością płynu, określoną w odbieralniku, kierownik gorzelni wpisuje również temperaturę tego płynu; w rubryce 19 nad określoną rzeczywistą mocą zapisuje kierownik wskazanie alkoholomierza i temperaturę płynu w cylindrze i w rubryce 20 nad ilością płynu z poprawką według II tablicy zapisuje się dodatek do 100 litrów, odpowiadający temperaturze płynu (volumen).

3. W ostatniej rubryce księgi produkcji kierownik gorzelni wpisuje numer i datę zgłoszenia ruchu i krótkie streszczenie zgłoszenia.

4. 19 Wyprodukowany w ciągu dnia spirytus ma być zlany do zbiorników w magazynie, bądź do innych naczyń, które do tego celu zostały za zgodą urzędu skarbowego przeznaczone.

§ 88. W gorzelniach, zwolnionych przez Ministra Skarbu od obowiązku ustawienia przyrządu kontrolnego, obliczanie produkcji uskutecznia się w drodze okresowego komisyjnego przyjmowania produkcji podług urzędowo zabezpieczonego odbieralnika, o pojemności wystarczającej na pomieszczenie odpędu z okresu co najmniej 10 dni. Obliczanie ilości spirytusu w zbiornikach urzędowo zabezpieczonych odbywa się co pewien czas stosownie do zarządzeń izb skarbowych.

§  89.

1. Inspektor K. S., zakładając księgę magazynową (wzór Nr. 2) z początkiem kampanji, powinien wpisać słowami i cyframi w odnośnych rubrykach pozostałość spirytusu t. j. objętość, zredukowaną do 15° C, moc i ogólną ilość alkoholu i należności za nadmierne ubytki spirytusu na 1 września i zapis taki stwierdzić własnoręcznym podpisem.

2. Kierownik gorzelni wpisuje codziennie w odnośnej rubryce przychodu ilość alkoholu, otrzymaną z aparatu odpędowego, obliczoną według odbieralnika, w rubrykach zaś rozchodu zapisuje ilości wydanego alkoholu w dniu, gdy odprawa była dokonana.

3. W razie umorzenia należności za nadmierne ubytki okoliczność tę należy uwidocznić w rubryce "Uwaga".

§  90.

1. Kierownik gorzelni, sporządzając zestawienie miesięczne (§ 14), wyprowadza przeciętną moc spirytusu podług przyrządu kontrolnego i odbieralnika i przeciętną temperaturę odpędu.

2. Pozycje przychodu alkoholu w rubryce 21 księgi produkcji i rubryki 3 księgi magazynowej mają być uzgadniane.

3. Rubryki przychodu, rozchodu i pozostałości alkoholu, jak również rubryki należnej, wpłaconej i pozostającej w niedoborze należności za nadmierne ubytki, należy również bilansować w księdze magazynowej.

4. Po ukończeniu ruchu gorzelni, kierownik jej sporządza w księdze produkcji zestawienie za cały czas ruchu gorzelni, w księdze magazynowej zaś w pierwszych dniach września - zestawienie za cały rok obrachunkowy.

§ 91. Pomieszczenia i urządzenia gorzelni mają odpowiadać wymogom podanym w załączniku C.

§ 92. Wszystkie, podlegające urzędowemu zabezpieczeniu części aparatu odpędowego i przyrządu kontrolnego, mają być zabezpieczone według t. zw. podwójnego systemu. Każde oddzielne miejsce, przez które można mieć pośredni lub bezpośredni dostęp do pary alkoholowej lub płynu spirytusowego, ma być zabezpieczone co najmniej dwiema plombami, odciśniętemi różnemi plombownicami urzędników z pośród członków komisji sprawdzającej. W szczególności każde krezowe połączenie rur, każda osłona na takiem połączeniu i t. p. mają posiadać powyższe podwójne zabezpieczenie.

§  93.

1. Przy aparacie odpędowym mają być urzędowo zabezpieczone wszystkie połączenia części składowych i przewodów rurowych, przez które przechodzi płyn lub para alkoholowa, tudzież znajdujące się w pobliżu zabezpieczonych części połączenia rur wodnych i zacierowych, wychodzących lub wchodzących do tych części aparatu.

2. Kolumn zacierowych nie zabezpiecza się do wysokości, na której kolumna łączy się z rurą, doprowadzającą zacier do aparatu. Połączenie tej rury z aparatem, wzierniki odnośnego oddziału kolumny i ewentualne połączenia rury manometru z aparatem mają być zabezpieczone.

3. Wszystkie krezy rur, przez które przechodzi para alkoholowa lub płyn spirytusowy z wyjątkiem krez krytych, powinien przedsiębiorca gorzelni zaopatrzyć w osłony (mufy), które mają być urzędowo zabezpieczone.

4. Władza skarbowa może zarządzić w razie potrzeby dodatkowe zabezpieczenie aparatu odpędowego; zarządzenie takie może wydać również inspektor K. S., zawiadamiając o tem równocześnie urząd skarbowy.

§  94.

1. Zabrania się:

a) używać zaciery gorzelnicze w jakikolwiek inny sposób, niż do pędzenia spirytusu w gorzelni,

b) używać do innych celów naczyń, służących do produkcji lub przechowywania spirytusu,

c) przechowywać w gorzelni inne naczynia, prócz naczyń, zgłoszonych do produkcji lub przechowywania spirytusu.

2. Izba skarbowa może zezwolić na parowanie ziemniaków dla inwentarza w parniku gorzelniczym pod warunkiem, że będzie się ono odbywało przed rozpoczęciem, albo po ukończeniu zacierania produktów dla wyrobu spirytusu, w godzinach oznaczonych w pozwoleniu oraz pod warunkiem, że przeparowane ziemniaki będą wyładowywane z parnika z pominięciem kadzi zacierowej.

§  95.

1. Zakładom o charakterze naukowym lub doświadczalnym Minister Skarbu może przyznać na oznaczonych każdorazowo warunkach i na wyznaczony okres czasu prawo wyrobu spirytusu, o ile spirytus otrzymywany będzie w tych zakładach, jako nieodzowny produkt uboczny przy doświadczeniach nad wyrobem innych podstawowych produktów. Przyznanie prawa wyrobu spirytusu powyższym zakładom nie nadaje im charakteru gorzelni.

2. Spirytus, wypędzony przez zakłady, o których mowa w ust. 1, może być zakupiony przez P. M. S. na cele niekonsumcyjne po cenie i na warunkach ustalanych przez Ministra Skarbu.

3. Zakłady, o których mowa w ust. 1, podlegają nadzorowi K. S. na ogólnych zasadach niniejszego rozporządzenia; zakłady te mają prowadzić księgę magazynową spirytusu.

a) Gorzelnie rolnicze.

§  96.

1. Gospodarstwo rolne, jakie ma być połączone z gorzelnią, aby ta miała charakter rolniczy, ma posiadać obszar ziemi ornej nie mniejszy od:

a) dla województw - warszawskiego, łódzkiego, kieleckiego, lubelskiego, białostockiego, wileńskiego, poleskiego, nowogródzkiego, wołyńskiego - 150 ha,

b) dla województw - poznańskiego, pomorskiego, śląskiego, krakowskiego, tarnopolskiego, stanisławowskiego i lwowskiego - 120 ha.

2. Gospodarstwa gorzelnicze o obszarze ziemi ornej, którego wielkość znajduje się w granicach od 100 ha do wskazanej w ust. 1, podlegają zbadaniu na miejscu przez specjalne komisje, czy warunki naturalne i ekonomiczne oraz poziom kultury danego gospodarstwa rolnego połączonego z gorzelnią, wymagają utrzymania nadal charakteru rolniczego gorzelni. Komisja składać się będzie z przedstawiciela Ministerstwa Skarbu, jako przewodniczącego, przedstawiciela Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych, oraz przedstawiciela organizacyj rolniczych jako członków. Przedstawiciela Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych mianuje Minister Rolnictwa i Reform Rolnych. Przedstawiciel organizacyj rolniczych powoływany jest przez Ministra Skarbu w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych na wniosek zainteresowanych organizacyj. Z czynności swych komisja sporządza protokół, który wraz z wnioskiem przesyła Ministerstwu Skarbu.

3. Na podstawie opinji komisji, o której mowa w ust. 2, Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych może zezwolić na utrzymanie nadal charakteru rolniczego danej gorzelni.

§  97.

1. Do gospodarstwa rolnego, połączonego z gorzelnią rolniczą, zalicza się wyłącznie grunty położone w promieniu najwyżej 10 km od gorzelni, które wraz z gorzelnią stanowią własność, pozostają w dzierżawie lub administracji poręczającej jednej i tej samej osoby.

2. Przy gorzelniach spółkowych lub spółdzielczych do gospodarstwa rolnego połączonego z gorzelnią, zalicza się wyłącznie grunty położone w promieniu najwyżej 10 km od gorzelni, które stanowią własność względnie pozostają w dzierżawie lub administracji poręczającej członków gorzelni spółkowej względnie spółdzielczej.

§ 98. Wywar i obornik uzyskany przy wypędzie spirytusu mają być zużywane w całości w gospodarstwach, połączonych z gorzelniami. Przekroczenie tego przepisu powoduje utratę charakteru rolniczego gorzelni (art. 33). Przy wypędzie spirytusu z melasu wywar może być zużywany bezpośrednio jako nawóz.

§  99.

1. 20 Gorzelnia, która przestaje odpowiadać warunkom przepisu art. 33 ust. 2 i 3, traci charakter gorzelni rolniczej i staje się gorzelnią przemysłową; od przekroczenia tych warunków spirytus wyprodukowany przez gorzelnię zalicza się na poczet spirytusu przeznaczonego na cele niekonsumcyjne. O ile spirytus został już przez P.M.S. odebrany na kontyngent zakupu, wówczas za spirytus ten P.M.S. zapłaci cenę zakupu zmniejszoną o 15%, lub na życzenie przedsiębiorcy odda mu ten spirytus do dyspozycji na cele niekonsumcyjne lub eksportowe.

2. Orzeczenia o utracie charakteru gorzelni rolniczej (art. 33 ust. 4) oraz orzeczenia, wynikające z postanowień art. 40 ust. 1, wydaje izba skarbowa.

§  100.

1. Aby odzyskać od następnej kampanji utracony przez gorzelnię charakter rolniczy, przedsiębiorca powinien złożyć do izby skarbowej odpowiednie podanie i złożyć dowody, stwierdzające, że usunięte zostały okoliczności, które tę utratę spowodowały.

2. Charakter rolniczy może być przywrócony gorzelni przez Ministra Skarbu (ust. 1) o ile gorzelnia utraciła ten charakter z tytułu przekroczenia postanowień art. 33, z wyjątkiem tych przypadków, w których gorzelnia, na podstawie postanowień art. 69 otrzymała odszkodowanie za utratę charakteru rolniczego.

§ 101. Przeciętne zużycie słodu ze zboża w gorzelni rolniczej nie może przekraczać 3,5% ilości zużytych w ciągu kampanji ziemniaków.

§ 102. W celu uzyskania pozwolenia na wypęd spirytusu na kontyngent zakupu z innych surowców, aniżeli ziemniaki i zboże na słód, przedsiębiorca gorzelni rolniczej powinien złożyć we właściwym urzędzie skarbowym podanie, w którem należy:

a) podać rodzaj i jakość oraz ilość surowców, przeznaczonych do przerobu,

b) o ile zamierza mieszać ziemniaki z innemi surowcami, to wskazać w jakim wzajemnym stosunku,

c) podać, w jakim okresie czasu zamierza odpęd uskuteczniać,

d) dołączyć zestawienie zbioru i zużycia własnych ziemniaków w danej kampanji,

e) podać projektowaną normę zużycia słodu.

§  103.

1. Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych udziela lub odmawia zezwolenia na wypęd spirytusu na kontyngent zakupu z innych surowców, aniżeli ziemniaki i zboże na słód (art. 33 ust. 3), przyczem monopolową cenę nabycia ustala Minister Skarbu.

2. W przypadkach, gdy zwłoka decyzji mogłaby narazić przedsiębiorcę gorzelni na stratę, Minister Skarbu może udzielić gorzelni zezwolenia na wypęd spirytusu z innych surowców podstawowych niż ziemniaki, przyczem monopolowa cena nabycia może być ustalona dodatkowo; do czasu ustalenia tej ceny P. M. S. wypłacać będzie przedsiębiorcy gorzelni tytułem zaliczki cenę podstawową, zmniejszoną o 8%.

3. Cena nabycia spirytusu, odpędzonego w gorzelniach rolniczych z innych płodów, aniżeli przewidziane w art. 33, w żadnym przypadku nie może być wyższa od ceny surówki, którą otrzymałaby gorzelnia rolnicza, gdyby wyprodukowała daną ilość surówki z ziemniaków.

§  104.

1. Przedsiębiorca gorzelni rolniczej obowiązany jest w każdej kampanji, co najmniej na 21 dni przed rozpoczęciem ruchu, złożyć w urzędzie skarbowym deklarację, że warunki istniejące przy podziale wojewódzkiego kontyngentu odpędu i uzasadniające zarówno charakter rolniczy gorzelni, jak i wysokość jej kontyngentu odpędu nie uległy zmianie; do deklaracji tej należy dołączyć dokumenty stwierdzające, że obszar ziemi ornej, łąk i pastwisk nie uległ zmniejszeniu i że gospodarstwo rolne wraz z gorzelnią stanowi własność względnie znajduje się w dzierżawie lub administracji poręczającej tej samej osoby (§ 97).

2. Gorzelnie spółkowe i spółdzielcze mają nadto dołączyć dowody stwierdzające, że ilość członków, wchodzących w skład spółki, względnie spółdzielni, nie uległa zmianie.

3. W razie parcelacji, sprzedaży, oddania w dzierżawę lub administrację poręczającą w ciągu kampanji gospodarstwa rolnego, połączonego z gorzelnią, w całości lub w części, przedsiębiorca obowiązany jest najpóźniej w ciągu 14 dni, donieść o tem urzędowi skarbowemu.

§ 105. 21

1. Kontyngent odpędu oznacza ilość 100% spirytusu jaką wolno gorzelni wyprodukować w ciągu jednej kampanii, tj. od dnia 1 września jednego roku do dnia 31 sierpnia roku następnego.

2. Zabrania się wyrobu spirytusu ponad wyznaczony kontyngent odpędu.

§ 106. 22

1. 1. Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych wyznacza na okres trzech kampanij wysokość ogólnego kontyngentu odpędu, przeznaczonego do podziału między województwa, a następnie pomiędzy poszczególne gorzelnie.

2. Dla celów, o których mowa w §§ 111 i 112, tworzy się rezerwę specjalną w wysokości 25% ogólnego kontyngentu odpędu.

§ 107. 23

1. Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych rozdziela na okres trzech kampanij wyznaczony na podstawie § 106 kontyngent odpędu na poszczególne województwa według zasad § 109, z wyjątkiem 10% tego kontyngentu przypadających do rozdziału w myśl ust. 1 lit. e), których nie rozdziela w sposób przewidziany w tym punkcie, lecz przydziela poszczególnym województwom lub tylko niektórym z nich, odpowiednio do aktualnych potrzeb gospodarki spirytusowej z uwzględnieniem między innymi produkcji spirytusu ponad kontyngent zakupu.

2. Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych może dokonać podziału ogólnego kontyngentu odpędu na województwa na okres krótszy niż trzy kampanie; izby skarbowe dzielą kontyngent odpędu między gorzelnie według zasad § 109 na taki sam okres, na jaki podzielony został ogólny kontyngent między województwa.

§  108.

1. 24 Do otrzymania przydziału z wojewódzkiego kontyngentu odpędu uprawnione są wszystkie gorzelnie rolnicze zdolne do ruchu, które posiadały w ostatniej kampanii przydział kontyngentu odpędu i odpowiadają warunkom §§ 96 i 97.

2. 25 W celu otrzymania przydziału kontyngentu odpędu przedsiębiorca gorzelni rolniczej obowiązany jest wnieść do izby skarbowej za pośrednictwem urzędu skarbowego odpowiednie podanie w terminie do dnia 15 października roku poprzedzającego okres, na który ma być przyznany nowy kontyngent odpędu; do podania tego dołączyć należy następujące dokumenty:

a) poświadczony urzędowo wykaz ziemi ornej, łąk i pastwisk gospodarstwa połączonego z gorzelnią. Na terenach nie posiadających ksiąg gruntowych (wieczystych) wykazy obszaru gruntów potwierdzają urzędy skarbowe (podatków bezpośrednich). Grunty orne, łąki i pastwiska mają być wykazane oddzielnie,

b) zaświadczenie zarządu gminy co do obszaru uprawy ziemniaków i buraków cukrowych, odległości gospodarstwa rolnego od gorzelni i najbliższej stacji kolejowej tudzież stanu inwentarza żywego,

c) zaświadczenie urzędowe, że gospodarstwo rolne wraz z gorzelnią stanowi własność, pozostaje w dzierżawie lub administracji poręczającej jednej i tej samej osoby.

3. Powierzchnię należy podawać w hektarach, odległości - w kilometrach, przyczem należy wyszczególnić, ile kilometrów wynosi odległość szosą, brukiem, lub kolejką dojazdową, a ile drogą polną.

4. Formularzy podań dostarczają urzędy skarbowe.

§  109.

1. 26 Izby skarbowe dzielą kontyngent odpędu ustalony na poszczególne województwa pomiędzy poszczególne gorzelnie rolnicze na następujących zasadach:

a) 30% dzieli się pomiędzy gorzelnie w stosunku do obszaru ziemi ornej, łąk i pastwisk gospodarstw połączonych z gorzelniami, przy czym do obszaru ziemi ornej dodaje się obszar łąk i pastwisk w stosunku do 30% obszaru ziemi ornej każdego gospodarstwa;

b) 10% - w stosunku prostym do obszaru zajętego przeciętnie w ostatnim trzechleciu pod uprawę ziemniaków. W razie zmniejszenia się w ciągu ostatniego trzechlecia ogólnego obszaru majątku połączonego z gorzelnią wskutek parcelacji, wydzierżawienia lub częściowego wyzbycia się, powodującego zmniejszenie się plantacji ziemniaków, należy przyjmować do obliczenia zmniejszony obszar plantacji ziemniaków według stanu istniejącego w chwili składania podania; postanowienia te stosuje się również do czynników wymienionych pod 1it. c) i g). W przypadku niemożności ustalenia za dany rok obszaru plantacji ziemniaków, lub w razie uzasadnionej wątpliwości, należy przyjąć dla danego majątku obszar plantacji ziemniaków w takim stosunku do ogólnego obszaru ziemi ornej tego majątku, w jakim pozostają do siebie obszar uprawy ziemniaków pozostałych majątków gorzelniczych i ogólny obszar ziemi ornej tych majątków w danym województwie; łąk i pastwisk w tym obliczeniu nie uwzględnia się;

c) 10% - zależnie od przeciętnego obszaru zajętego w ostatnim trzechleciu pod uprawę buraków cukrowych; podział na województwa części kontyngentu odpędu, przypadającej na ten czynnik, przeprowadza się w sposób następujący:

Przyznaje się każdemu województwu zależnie od przeciętnego obszaru uprawy buraków, przypadającego na jedną gorzelnię w województwie, pewną z góry określoną ilość punktów, a mianowicie, przy zupełnym braku uprawy buraków cukrowych - 150 punktów, przy przeciętnym obszarze od 1 do 4 ha - 100, od 5 do 9 - 70, od 10 do 19 - 45, od 20 do 29 - 25 i powyżej 29 ha - 10 punktów; następnie dzieli się kontyngent odpędu w stosunku prostym do iloczynów liczby punktów przez liczbę gorzelni w każdym województwie.

Przy rozdziale wojewódzkiego kontyngentu odpędu pomiędzy gorzelnie przyznaje się poszczególnym gorzelniom zależnie od wielkości obszaru uprawy buraków następującą ilość punktów; dla majątków o obszarze uprawy buraków cukrowych do 10 ha - 280, od 11 do 20 - 230, od 21 do 30 - 185, od 31 do 40 - 145, od 41 do 50 - 110, od 51 do 70 - 80, od 71 do 100 - 55, od 101 do 140 - 35, od 141 do 190 - 20 i powyżej 190 ha - 10 punktów; następnie dzieli się kontyngent odpędu wprost proporcjonalnie do liczby punktów. Powierzchnie uprawy buraków cukrowych należy zaokrąglać do pełnych hektarów;

d) 15% - w stosunku prostym do odległości w kilometrach gorzelni od najbliższej towarowej stacji kolei żelaznej normalnotorowej względnie przystani, przy czym 1 kilometr szosy, bruku lub kolejki dojazdowej (wąskotorowej) przyjmuje się za 1 kilometr, zaś 1 kilometr polnej drogi przyjmuje się za 2 kilometry;

e) 10% - w stosunku prostym do wyrażonej w hektolitrach 100% produkcji gorzelni ponad kontyngent zakupu w ostatnim trzechleciu. W podziale uczestniczą tylko te gorzelnie, których produkcja spirytusu ponad kontyngent zakupu wynosiła w ostatnim trzechleciu w sumie co najmniej 30% sumy kontyngentów zakupu, obliczonej łącznie z wyznaczonymi kontyngentami zakupu kampanij, w których gorzelnia była nieczynna oraz kontyngentami przejętymi od innych gorzelni (§ 115). Z podziału, dokonanego według zasad punktu niniejszego, poszczególna gorzelnia nie może otrzymać więcej niż 30% kontyngentu odpędu przypadającego jej z tytułu wszystkich pozostałych czynników; gdyby z obliczenia wypadło więcej niż wspomniane 30%, należy nadwyżki podzielić między wszystkie gorzelnie według zasad lit. f). Jeżeli w województwie nie ma wcale gorzelni, o których mowa w zdaniu 2, należy całe 10% kontyngentu wojewódzkiego, przypadające do podziału w myśl punktu niniejszego, podzielić według zasad lit. f).

Dla gorzelni nowopowstałych przyjmuje się przeciętną w ostatnim trzechleciu całkowitą produkcję spirytusu jednej gorzelni w danym województwie (lit. f);

f) 10% - w stosunku prostym do rzeczywistej produkcji gorzelni w ostatnim trzechleciu wyrażonej w hektolitrach 100% spirytusu, przy czym, jeżeli gorzelnia była czynna przez dwie lub jedną kampanię, przyjmuje się przeciętną produkcję z dwóch kampanij względnie przyjmuje się jedną kampanię jako przeciętną. Jeżeli gorzelnia nie była czynna w ostatnim trzechleciu, przyjmuje się przeciętną produkcję jednej gorzelni danego województwa w ostatniej kampanii. W razie przejęcia kontyngentu zakupu od drugiej gorzelni (§ 115) produkcja kontyngentu tego zalicza się na korzyść gorzelni przejmującej;

g) 15% - w stosunku prostym do stanu inwentarza żywego z ostatnich trzech lat, przy czym przyjmuje się jedynie bydło rogate stanowiące własność przedsiębiorcy lub służby dworskiej. Jałowiznę do dwóch lat przyjmuje się licząc dwie sztuki jałowizny za jedną sztukę bydła dorosłego.

2. 27 W sposób określony w ust. 1 otrzymuje się dla każdego z czynników stały współczynnik jednostkowy oznaczający ilość hektolitrów kontyngentu odpędu przypadającego: na 1 ha obszaru ziemi ornej, łąk i pastwisk (lit. a), na 1 hl przeciętnej produkcji w ostatnim trzechleciu (lit. f), na 1 km odległości od stacji kolejowej (lit d) itd. Mnożąc liczby wyrażające dane każdej gorzelni (obszar ziemi ornej, łąk i pastwisk, przeciętna produkcja, odległość od stacji kolejowej itd.) przez odpowiedni współczynnik otrzymuje się część kontyngentu odpędu gorzelni, odpowiadającą danemu czynnikowi. Otrzymane dla każdej gorzelni ilości hektolitrów 100% z tytułu poszczególnych czynników składają się w sumie na kontyngent odpędu danej gorzelni.

3. Gdyby kontyngent odpędu gorzelni rolniczej obliczony w sposób przewidziany w ustępach poprzednich miał przekraczać najwyższy kontyngent odpędu (art. 32), przypadający z obliczenia nadwyżki ponad tę ilość należy podzielić pomiędzy pozostałe gorzelnie w stosunku do ich kontyngentu odpędu.

4. Gdyby dla niektórych gorzelni wypadł z obliczenia kontyngent odpędu mniejszy, aniżeli oznaczony najniższy kontyngent odpędu (art. 32), natenczas z ewentualnych nadwyżek ponad najwyższy kontyngent odpędu, należy przedewszystkiem uzupełnić ten kontyngent odpędu do ilości ustalonego najniższego kontyngentu. O ile nadwyżek takich niema lub ich niewystarcza, należy proporcjonalnie zmniejszyć kontyngent odpędu pozostałych gorzelni.

§  110.

1. Izby skarbowe przedstawiają obliczenia, dokonane w myśl zasad podanych w § 109, do zaopinjowania komisji, złożonej z trzech przedstawicieli organizacyj gorzelni rolniczych, powołanych przez izbę skarbową z pomiędzy organizacyj działających na terenie danego województwa.

2. 28 Po wysłuchaniu opinii komisji izby skarbowe mogą zmniejszyć poszczególnym gorzelniom obliczony dla nich kontyngent odpędu w granicach do 15% i uzyskane w ten sposób ilości kontyngentu odpędu przydzielić innym gorzelniom, położonym na terenie właściwego województwa.

3. 29 Po ustaleniu kontyngentu odpędu poszczególnym gorzelniom izby skarbowe w terminie do dnia 15 lutego danego roku zawiadamiają każdą gorzelnię o wysokości wyznaczonego jej kontyngentu odpędu i przesyłają niezwłocznie P.M.S. wykaz uskutecznionego podziału wraz z protokołem obrad komisji.

§  111.

1. 30 Gorzelnie nowopowstałe, zdolne do ruchu otrzymują przydział kontyngentu odpędu z rezerwy specjalnej. Kontyngent odpędu tym gorzelniom przydziela Minister Skarbu na zasadach przewidzianych w § 109, przy czym jako "ostatnie trzechlecie" i "ostatnią kampanię", powołane w zacytowanym paragrafie, należy przyjmować okresy bezpośrednio poprzedzające kampanię, w której zostało złożone podanie o przydział kontyngentu odpędu.

2. Gorzelniom istniejącym i uprawnionym do przydziału kontyngentu odpędu, które nie złożą w określonym terminie podań o przydział kontyngentu odpędu, Minister Skarbu może przydzielić kontyngent odpędu z rezerwy specjalnej na zasadach podanych w ustępie poprzednim.

§  112.

1. 31 Kontyngent odpędu może być podwyższony z rezerwy specjalnej (§ 106 ust. 2) poszczególnym gorzelniom przez Ministra Skarbu. Podwyżki dzielą się na podwyżki stałe, powodujące odpowiednie zwiększenie kontyngentu zakupu, i podwyżki jednorazowe, nie powodujące zwiększenia kontyngentu zakupu.

2. 32 Podwyżka kontyngentu odpędu stała może nastąpić wówczas, gdy obszar ziemi ornej, łąk i pastwisk, przyjęty za podstawę do obliczenia kontyngentu odpędu dla danej gorzelni, uległ powiększeniu więcej, aniżeli o 25%. W tym przypadku kontyngent odpędu może być podwyższony w ten sposób, że za każde pełne 10% zwiększenia ziemi ornej, łąk i pastwisk, zwiększa się kontyngent odpędu według mnożnika przyjętego dla obszaru ziemi ornej przy podziale wojewódzkiego kontyngentu odpędu. Podwyższony w ten sposób kontyngent odpędu nie może przekraczać najwyższego kontyngentu odpędu (art. 32 ust. 4).

3. Podwyżka kontyngentu jednorazowa może nastąpić wówczas, gdy gorzelnia ma zapewniony zbyt spirytusu na cele niekonsumcyjne, a produkcja ta łącznie z produkcją spirytusu na kontyngent zakupu nie będzie się mieścić w ramach wyznaczonego kontyngentu odpędu.

§  113.

1. Prośbę o podwyższenie kontyngentu odpędu z powodu zwiększenia się obszaru ziemi ornej, łąk i pastwisk gospodarstwa połączonego z gorzelnią, powinien przedsiębiorca złożyć w urzędzie skarbowym, załączając dokumenty stwierdzające zwiększenie obszaru ziemi ornej, łąk i pastwisk.

2. Prośbę o jednorazowe podwyższenie kontyngentu odpędu przedsiębiorca składa w P. M. S., podając sposób zbytu spirytusu niekonsumcyjnego.

§  114.

1. 33 Jeżeli skutkiem parcelacji lub zmniejszenia się gruntów ornych, łąk i pastwisk z innych powodów, przyjęty za podstawę obszar ziemi ornej, łąk i pastwisk przy wyznaczaniu kontyngentu odpędu dla danej gorzelni uległ większemu zmniejszeniu, aniżeli o 25% - kontyngent odpędu zmniejsza się począwszy od kampanii, rozpoczynającej się w następnym roku kalendarzowym, w ten sposób, że za każde zmniejszenie gruntów ornych, łąk i pastwisk o pełne 10% zmniejsza się kontyngent odpędu o 5%. Postanowienie to nie stosuje się do gospodarstw rolnych połączonych z gorzelniami, których ilość pozostałej ziemi ornej, łąk i pastwisk przy uwzględnieniu normy, przyjętej przy podziale wojewódzkiego kontyngentu odpędu, odpowiada wyznaczonemu kontyngentowi odpędu lub go przekracza.

2. Jeżeli z obliczenia dokonanego w myśl ust. 1 kontyngent odpędu wypadnie poniżej najniższej normy, należy pozostawić gorzelni kontyngent odpędu w wysokości najniższej normy (art. 32).

3. 34 W przypadku zmniejszenia się ziemi ornej poniżej wysokości wymaganej w § 96 ust. 1 należy zastosować do gorzelni od kampanii rozpoczynającej się w następnym roku kalendarzowym postanowienia przepisu § 96 ust. 2 i 3.

§  115.

1. Kontyngent zakupu może być za zgodą P. M. S. przenoszony z jednej gorzelni na drugą. Przedsiębiorca gorzelni, zamierzającej odstąpić kontyngent zakupu składa do P. M. S. odpowiednio umotywowane podanie i załącza deklarację przedsiębiorcy gorzelni przejmującej kontyngent, wyrażającą zgodę na przejęcie kontyngentu zakupu. P. M. S. w razie zatwierdzenia przeniesienia kontyngentu unieważnia kontyngent zakupu gorzelni odstępującej i podwyższa o odpowiednią ilość kontyngent zakupu gorzelni przejmującej. Gorzelnia przejmująca obowiązana jest podwyższony w ten sposób kontyngent zakupu dostarczyć P. M. S.

2. O ile podwyższony kontyngent zakupu nie będzie się mieścił w ramach kontyngentu odpędu gorzelni przejmującej, natenczas P. M. S. odpowiednio podwyższa tej gorzelni kontyngent odpędu z rezerwy specjalnej.

§ 116. Gorzelnie, które otrzymają przydział względnie podwyżkę kontyngentu odpędu z rezerwy, mogą otrzymać przydział względnie podwyżkę kontyngentu zakupu dopiero na kampanję następującą po tej, w której nastąpiło przyznanie względnie podwyższenie kontyngentu odpędu. P. M. S. może jednak przyznać takim gorzelniom kontyngent zakupu już w pierwszej kampanji i to w wysokości przez siebie ustalonej, jednak nieprzekraczającej normy, przypadającej na podstawie art. 29 ust. 1.

§ 117. Spirytus odpędzony w gorzelni w ilości przewyższającej kontyngent zakupu, przeznaczony jest na cele niekonsumcyjne i nie może być zaliczony na poczet kontyngentu zakupu gorzelni, niezależnie od tego z jakiej kampanji pochodzi.

§ 118. Spirytus na cele niekonsumcyjne może być pędzony w gorzelni dopiero po odpędzeniu całkowitej ilości spirytusu na kontyngent zakupu w danej kampanji. Na wyjątki od tego przepisu może zezwolić P. M. S.

§ 119. Na poczet kontyngentu zakupu gorzelni rolniczych zalicza się spirytus odpędzony w danej kampanji z ziemniaków, pochodzących wyłącznie ze zbiorów tego roku, w którym ustalona została podstawowa cena monopolowa, t. j. tego roku, w którym rozpoczyna się dana kampanja, w razie zaś wyprodukowania spirytusu z ziemniaków, pochodzących z nowego zbioru, spirytus ten będzie zaliczony na cele niekonsumcyjne.

§ 120. O niemożności uruchomienia gorzelni w danej kampanji powinien przedsiębiorca zawiadomić P. M. S. w terminie ustalonym w art. 30 ust. 2. Doniesienie należy wystosować listem poleconym wysłanym najpóźniej do dnia 31 stycznia, miarodajną przytem będzie data stempla pocztowego, a w braku tegoż, lub w razie wątpliwości - data dziennika podawczego P. M. S.

§ 121. O niemożności częściowego odpędzenia i dostarczenia kontyngentu zakupu przedsiębiorca gorzelni obowiązany jest donieść niezwłocznie na piśmie P. M. S. skoro tylko stwierdzi, iż istnieją przyczyny, które bądź już spowodowały, bądź spowodować muszą bezwzględną niemożność odpędzenia i dostarczenia w danej kampanji kontyngentu zakupu w całości lub w części. W doniesieniu przedsiębiorca gorzelni powinien podać przybliżoną ilość spirytusu, którą będzie mógł odpędzić, a w razie zamknięcia ruchu gorzelni, rzeczywiście odpędzoną ilość.

§ 122. Zwalnia się przedsiębiorcę gorzelni rolniczej od skutków przewidzianych w art. 30 ust. 2, o ile przedsiębiorca nie dostarczy w danej kampanji ilości spirytusu mieszczącej się w granicach 5% kontyngentu zakupu gorzelni.

§ 123. Przedsiębiorca gorzelni powinien przynajmniej na 14 dni przed terminem, w którym zamierza wywieźć spirytus z magazynu, nadesłać do P. M. S. zgłoszenie wywozu, podając moc i ilość spirytusu, jaką zamierza wywieźć oraz datę wywozu. Wywóz może nastąpić dopiero po otrzymaniu dyspozycji P. M. S. wydanej na skutek zgłoszenia gorzelni.

§  124.

1. 35 Gorzelnie, które po dniu 1 września 1941 r. nie będą posiadały zbiorników do magazynowania spirytusu o przepisanej w zał. C do § 91 ust. 12 lit. b) pojemności, nie mogą żądać wcześniejszego niż w wyznaczonych terminach odbioru spirytusu. Powyższy przepis nie stosuje się do gorzelni, które w myśl postanowień wymienionego załącznika C otrzymają odroczenie terminu dostosowania pojemności zbiorników do normy wskazanej w tym załączniku.

2. Wcześniejsza, t. j. przed wyznaczonym terminem dostawa spirytusu, nie obowiązuje P. M. S. do przedterminowej zapłaty należności przedsiębiorcy, który otrzyma zapłatę w ciągu 14 dni od wyznaczonego przez P. M. S. terminu odbioru.

3. W przypadku dostawy spirytusu po upływie wyznaczonego terminu, wypłata następuje wówczas tak samo, jak gdyby odbiór nastąpił w terminie, pod tym warunkiem jednak, że przedsiębiorca dostarczy P. M. S. poświadczenie inspektora K. S. o ilości spirytusu, wyprodukowanego w gorzelni na poczet kontyngentu zakupu od początku kampanji do daty wskazanej w poświadczeniu.

§ 125. 36

1. Do wypłaty należności za spirytus są miarodajne:

a) określona przez P. M. S. data (termin) odbioru,

b) ilość spirytusu (w litrach 100%) należycie stwierdzona w dokumencie odbioru lub poświadczona przez inspektora K. S. w myśl poprzedniego paragrafu ust. 3,

c) dyspozycja kasowa przedsiębiorcy.

2. Dopłaty wyrównawcze z tytułu postanowień art. 34 ust. 6 mają zastosowanie wyłącznie do tych gorzelni rolniczych, które wyprodukowały całkowity wyznaczony im przez P. M. S. kontyngent zakupu w danej kampanji, przyczem dla stwierdzenia, czy przedsiębiorca wyprodukował całkowity kontyngent zakupu, miarodajną jest ilość spirytusu 100% wykazana w księdze produkcji gorzelni.

3. Dokumenty, wymienione w ustępach poprzednich, mają być przez przedsiębiorcę dostarczone każdorazowo zawczasu, przed terminem wypłaty.

§  126.

1. Przy przewozach koleją przedsiębiorcy gorzelni obowiązani są dostarczyć spirytus, stanowiący wyznaczony przez P. M. S. kontyngent zakupu, w ładunkach wagonowych minimum po 10,000 kg, stosując się do dyspozycji P. M. S., w wyjątkowych przypadkach, w braku większych zbiorników w gorzelni, w ładunkach, wynoszących 5.000 kg.

2. Przy przewożeniu ilości mniejszych od wymaganych, według ust. 1, a wysyłanych, w myśl pisemnego życzenia przedsiębiorcy gorzelni, przedsiębiorca ponosi różnicę kosztów przewozu kolejowego. Przepis ten nie dotyczy dostaw, uskutecznionych na żądanie P. M. S., tudzież resztek kontyngentu zakupu, pozostałych w gorzelni, jeżeli poprzednie transporty uskuteczniane były w sposób, wskazany w ust. 1.

§ 127. 1. Na żądanie P. M. S. przedsiębiorca powinien dostarczyć spirytus do innego miejsca, aniżeli do najbliższej towarowej stacji kolei żelaznej, względnie do najbliższej przystani; w tym przypadku, o ile odległość miejsca dostawy większa jest od przeciętnej odległości gorzelni danego województwa od najbliższych stacyj kolejowych (§ 131) gorzelnia otrzymuje zwrot różnicy kosztów przewozu kołowego obliczonej według punktu "Dostawa spirytusu" załącznika D do § 131.

2. Za dostawy spirytusu, uskuteczniane za zgodą P. M. S. na życzenie przedsiębiorcy gorzelni, środkami gorzelni do miejsca przeznaczenia, jeżeli miejsce to jest położone dalej, niż najbliższa stacja towarowa lub przystań, względnie dalej niż przeciętna odległość gorzelni od najbliższej towarowej stacji kolejowej lub przystani (§ 131), P. M. S. wypłacać będzie gorzelni wynagrodzenie równające się kosztom przewozu spirytusu koleją za dodatkową ilość kilometrów.

§ 128. W przypadku niedostarczenia przesyłki spirytusu przez przedsiębiorcę gorzelni w oznaczonych zgóry przez P. M. S. terminach bez uprzedniego, przynajmniej 3-tygodniowego zawiadomienia P. M. S., jak również w przypadkach, kiedy spóźnienie dostawy nastąpiło z winy przedsiębiorcy, wszelkie koszty wynikłe dla P. M. S. z opóźnienia dostawy ponosi przedsiębiorca.

§ 129. Używane przez przedsiębiorcę gorzelni naczynia do przewożenia spirytusu mają być w dobrym stanie, zupełnie czyste i mogą być używane wyłącznie do przewożenia spirytusu.

§ 130. 37

1. Zawartość alkoholu w surówce dostarczanej na cele konsumcyjne ma wynosić w zasadzie powyżej 92% objętościowych przy +15°C. Zawartość aldehydów w surówce nie powinna przekraczać 0,1 g na litr w przeliczeniu na alkohol absolutny. Surówka nie powinna posiadać niewłaściwego sobie zapachu i smaku, powinna być bezbarwna, przezroczysta, bez zawiesin i nie powinna zawierać niewłaściwych obcych domieszek.

2. P.M.S. może odmówić odbioru surówki o mocy niższej aniżeli określona w ust. 1 lub odebrać ją, potrącając:

a) 0,5 gr od ceny nabycia 1 litra odebranej surówki o mocy 92% i niższej do 90% włącznie,

b) 2,5% od ceny podstawowej względnie od ceny nabycia spirytusu na dodatkowe zapotrzebowanie za każdy brakujący stopień mocy poniżej 90% do 85% objętościowych włącznie,

c) 5% od ceny podstawowej względnie od ceny nabycia spirytusu na dodatkowe zapotrzebowanie za każdy dalszy brakujący stopień poniżej 85% objętościowych.

3. Ustanawia się na okres 3 kampanii 1938/39, 1939/40 i 1940/41 premie w wysokości 0,5 grosza od każdego litra surówki o mocy wyższej od 92% dostarczonej przez gorzelnie na cele konsumcyjne; premie te będzie wypłacał P.M.S. tylko tym gorzelniom, które wyprodukują i dostarczą w danej kampanii na wszelkie cele (konsumcyjne, niekonsumcyjne, eksportowe) łączną ilość spirytusu wynoszącą co najmniej 130% kontyngentu zakupu każdej z tych gorzelni.

§ 131. Obliczenie przeciętnej podstawowej ceny monopolowej dla każdego województwa (art. 34) odbywać się będzie stosownie do zasad podanych w załączniku D.

b) Gorzelnie przemysłowe, owocowe i pejsachowe.

§  132.

1. Gorzelnie przemysłowe (art. 38 ust. 2) mogą być czynne, o ile będą: a) przerabiały wszystek uzyskany przy produkcji spirytusu z melasu wywar na węgiel wywarowy, b) zużywały w całości uzyskany wywar przy produkcji spirytusu z innych surowców jako nawóz w gospodarstwach rolnych. Gorzelnie przemysłowe, o których mowa w art. 33 ust. 4, mają uzyskany przy produkcji spirytusu z melasu wywar zużywać bezpośrednio jako nawóz.

2. Przekroczenie przepisów ust. 1 powoduje utratę prawa produkcji spirytusu (art. 39 ust. 1).

§  133.

1. Gorzelnie drożdżowe mogą produkować spirytus w granicach najwyższych dopuszczalnych norm, wyznaczonych na okresy trzechletnie przez izby skarbowe. Normy najwyższej produkcji ustala się w miesiącu sierpniu roku poprzedzającego dane trzechlecie na podstawie przeciętnej rzeczywistej wydajności spirytusu na 1 kg drożdży w ostatniem trzechleciu.

2. Jeżeli gorzelnia drożdżowa nie była czynna w ostatnich kampanjach przyjmuje się dane jednej z trzech poprzednich kampanij.

3. Produkcja spirytusu w gorzelniach drożdżowych ponad ustalone normy jest niedozwolona.

§ 134. Gorzelnie drożdżowe mają posiadać specjalne pomieszczenia, w których odbywa się wyrób i magazynowanie spirytusu.

§ 135. Gorzelnie pejsachowe mogą produkować wyłącznie spirytus pejsachowy i o ile pędzą spirytus z melasu mogą być czynne tylko pod warunkiem przerabiania całej ilości uzyskanego wywaru na węgiel wywarowy. O ile taka gorzelnia należy do właściciela gospodarstwa rolnego i posiada odpowiednie urządzenia do zgęszczania wywaru, może zużywać zgęszczony wywar bezpośrednio jako nawóz we własnym majątku.

c) Kontrola techniczno-naukowa.

§  136.

1. 38 Minister Skarbu może poddawać gorzelnie przymusowej bezpłatnej kontroli technicznej, przeprowadzanej przez instytucję wskazaną przez Ministra Skarbu.

2. W zakres kontroli techniczno - naukowej wchodzą:

A. nadzór techniczny na podstawie:

a) dokonywanych analiz surowców oraz spirytusu,

b) kontroli dzienników przerobu,

c) stałych objazdów gorzelni przez instruktorów.

B. ocena pracy gorzelni.

3. Wyniki kontroli ujmowane będą w sprawozdania, sporządzane w 2 egzemplarzach, z których jeden przedstawiany będzie P. M. S., drugi zaś przedsiębiorcy gorzelni.

§ 137. Organom, przeprowadzającym kontrolę techniczno-naukową, przysługuje prawo pobierania za pokwitowaniem dla celów kontroli prób spirytusu (surówki) w ilościach nieprzekraczających jednorazowo 1 litra spirytusu; ilości te zapisuje się na rozchód w księgach magazynowych gorzelni.

§ 138. Gorzelnie obowiązane są stosować się do ustalonego przez Ministra Skarbu i ogłoszonego w dzienniku urzędowym "Monitor Polski" regulaminu przeprowadzania kontroli techniczno-naukowej. Kierownik gorzelni obowiązany jest prowadzić dziennik przerobu według wzoru ustalonego we wspomnianym regulaminie.

§ 139. Organa kontroli techniczno - naukowej obowiązane są do przestrzegania ścisłej poufności w zakresie spraw, związanych z wykonaniem kontroli w poszczególnych gorzelniach.

¹⁵ § 65 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1935 r. (Dz.U.35.33.235) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 maja 1935 r.

¹⁶ § 73 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

¹⁷ § 84 ust. 3 dodany przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

¹⁸ § 85 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

¹⁹ § 87 ust. 4 dodany przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

²⁰ § 99 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

²¹ § 105 zmieniony przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

²² § 106 zmieniony przez § 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

²³ § 107 zmieniony przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

²⁴ § 108 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

²⁵ § 108 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

²⁶ § 109 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 14 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

²⁷ § 108 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 14 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

²⁸ § 110 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

²⁹ § 110 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

³⁰ § 111 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 16 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

³¹ § 112 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 17 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

³² § 112 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 17 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

³³ § 114 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 18 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

³⁴ § 114 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 18 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

³⁵ § 124 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 19 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

³⁶ § 125 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 30 grudnia 1933 r. (Dz.U.34.3.12) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 stycznia 1934 r.

³⁷ § 130 zmieniony przez § 1 pkt 20 i 21 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 września 1938 r.

³⁸ § 136 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1935 r. (Dz.U.35.33.235) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 maja 1935 r.