Oddział 5 - Zaniki. - Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. o monopolu spirytusowym, opodatkowaniu kwasu octowego i drożdży oraz sprzedaży napojów alkoholowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.88.746

Akt utracił moc

Wersja od: 29 listopada 1950 r.

5.

Zaniki.

§ 24. Celem wyrównania naturalnych strat (ubytków) spirytusu, ustala się najwyższe dopuszczalne normy tych strat, nazywane w dalszym ciągu tego rozporządzenia "zanikami":

a) zanik magazynowy (składowy), dla wyrównania naturalnych strat przy przechowywaniu spirytusu,

b) zanik rektyfikacyjny (aparatowy), dla wyrównania naturalnych strat przy oczyszczaniu spirytusu,

c) zanik przy odwadnianiu spirytusu (aparatowy), dla wyrównania naturalnych strat przy odwadnianiu spirytusu,

d) zanik drogowy, dla wyrównania naturalnych strat przy przewożeniu spirytusu.

§  25.

1. Normy zaniku przy magazynowaniu spirytusu stosuje się tylko w gorzelniach, rektyfikacjach, zakładach odwadniania i w wolnych składach eksportowych spirytusu.

2. 4 Zanik magazynowy w rektyfikacjach, zakładach odwadniania, wolnych składach eksportowych i gorzelniach przemysłowych, owocowych i pejsachowych oblicza się jako odsetek od ilości spirytusu, faktycznie magazynowanych, czyli od sumy codziennych pozostałości według zapisów ksiąg magazynowych, a mianowicie:

przy magazynowaniu surówki w zbiornikach:	a) zmiennem	- 0,002%
	b) stałem	- 0,001%
przy magazynowaniu surówki w beczkach:	a) zmiennem	- 0,006%
	b) stałem	- 0,003%
przy magazynowaniu rektyfikatu wszelkich	a) zmiennem	- 0,003%
gatunków w zbiornikach:	b) stałem	- 0,0015%
przy magazynowaniu rektyfikatu wszelkich	a) zmiennem	- 0,01%
gatunków w beczkach:	b) stałem	- 0,005%

Dla ustalenia ilości stale magazynowanych przyjmuje się z danego okresu kwartalnego (roku obrachunkowego) najmniejszą dzienną pozostałość, uważając ją za ilość stale magazynowaną w danym kwartale. Dla obliczenia zaniku ustala się: a) sumę codziennych pozostałości dla spirytusu stale magazynowanego, mnożąc najmniejszą dzienną pozostałość przez faktyczną ilość dni danego kwartału; b) sumę codziennych pozostałości dla spirytusu przy magazynowaniu zmiennem przez odjęcie od całkowitej sumy księgowej dziennych pozostałości spirytusu w danym kwartale sumy dziennych pozostałości, wyprowadzonej dla spirytusu stale magazynowanego (punkt a). Do sum wyprowadzonych w ten sposób stosuje się odpowiednie normy zaniku przy magazynowaniu stałem względnie zmiennem. O ile w danym kwartale okaże się, że jedna lub więcej dziennych pozostałości równa się zeru, oznacza to, że w danym okresie stałego magazynowania nie było i w tym przypadku do całkowitej sumy książkowej dziennych pozostałości stosuje się normę przewidzianą dla magazynowania zmiennego.

3. Niezależnie od norm, przewidzianych w ust. 2 niniejszego paragrafu, uwzględnia się jako dalszy zanik na zlew 0,15% ilości spirytusu, wydanych z magazynu i wywiezionych z przedsiębiorstwa, przyjmując te ilości zgodnie ze świadectwami przewozowemi; dodatkowy ten zanik uwzględnia się w jednakowej normie (0,15%), niezależnie od gatunku spirytusu.

4. Przy każdej rewizji magazynu obliczenie zaniku magazynowego oraz porównanie go z rzeczywistym ubytkiem należy uskuteczniać, biorąc pod uwagę normy dozwolonego zaniku, oraz rzeczywiste ubytki od początku roku obrachunkowego. Przy obliczaniu zaniku dla zakończonych okresów kwartalnych należy przyjmować normy magazynowania stałego oraz zmiennego zgodnie z przepisem ust. 2 niniejszego paragrafu, dla okresów zaś krótszych niż kwartalne należy przyjmować wyłącznie normy magazynowania zmiennego.

5. Dla surówki lub rektyfikatu, magazynowanych w gorzelniach rolniczych, ustanawia się zanik magazynowy w wysokości 0,4% ilości spirytusu, przyjętych w ciągu roku obrachunkowego do magazynu łącznie z pozostałością na początku każdego roku obrachunkowego.

§  26.

1. Zanik rektyfikacyjny ustala się niezależnie od typu aparatu do oczyszczania w wysokości 0,85% ilości surówki, wziętej na aparat do oczyszczania. Podana norma zaniku służy na pokrycie normalnych strat aparatowych, powstałych tak przy oczyszczaniu wziętej na aparat surówki, jak i przy ewentualnym powtórnym przerobie niższych gatunków rektyfikatu, otrzymanych z tej samej surówki.

2. W razie oczyszczania niższych gatunków rektyfikatu, dostarczonych z innych rektyfikacyj, należy przy obliczaniu zaniku rektyfikacyjnego doliczać do ogólnej ilości oczyszczonej surówki także dostarczone ilości niższych gatunków rektyfikatu.

3. Przy obliczaniu zaniku rektyfikacyjnego należy również uwzględniać pozostałości niższych gatunków na początku roku obrachunkowego, o ile były one poddane oczyszczaniu.

4. Zanik rektyfikacyjny ma pokryć także straty spirytusu, powstałe przy niszczeniu odpadków (wód fuzlowych), otrzymywanych przy przemywaniu fuzli.

5. Oleje fuzlowe należy po ich przemyciu doliczać do rzeczywistego zapasu spirytusu w magazynach. Obliczanie i mierzenie ilości fuzli i czystych olejów fuzlowych uskutecznia się zapomocą takiego samego alkoholomierza i na takich samych zasadach, jakie stosuje się do mierzenia spirytusu.

6. W razie powtórnego oczyszczania rektyfikatu I gatunku, przyznaje się dalszy zanik rektyfikacyjny w wysokości 0,6% ilości wziętego na aparat rektyfikatu I gatunku.

§ 27. Zanik przy odwadnianiu spirytusu ustala się niezależnie od gatunku spirytusu w wysokości 0,85% ilości spirytusu wziętego na aparat celem odwodnienia.

§  28.

1. Normy zaniku drogowego mają być stosowane w przypadkach, gdy bywa przewożony spirytus nieskażony lub skażony, obciążony opłatą monopolową od spirytusu konsumcyjnego, bądź nabyty po cenach niższych od cen spirytusu na wódki gatunkowe. Wyjątek stanowią przesyłki spirytusu, kierowane do wolnych składów wyrobów wódczanych typu B, które za stwierdzone przy przewozie braki spirytusu mają uiszczać należność w trybie przepisanym w § 20. Zanik oblicza się w zależności od czasu przebywania przesyłki w drodze oraz w zależności od naczyń, w jakich spirytus jest przewożony, jako odsetek od ilości załadowanych czyli zapisanych w świadectwie przewozowem, a mianowicie:

A)	za każdy dzień przewozu w wagonach - cysternach	po 0,01%,
	za każdy dzień przewozu w beczkach	po 0,04%,
B)	w razie potrzeby przelania spirytusu w drodze z beczek do wagonów - cystern lub odwrotnie uwzględnia się na każdy przelew jako dalszy zanik	po 0,15%,
C)	przy przyjęciu przesyłki spirytusu do magazynu uwzględnia się jako dalszy zanik na zlew:
	a) przy przyjęciu sposobem objętościowym, gdy spirytus dostarczono w wagonach-cysternach	po 0,25%,
	i w razie, gdy spirytus dostarczono w beczkach	po 0,35%,
	b) przy wagowym systemie przyjęcia, niezależnie od naczyń, w których spirytus dostarczono	po 0,15%.

2. Ponadto, obliczając zanik drogowy, należy wziąć pod uwagę, że:

a) dzień wysłania i dzień przyjęcia przesyłki liczy się za jeden dzień,

b) przy przewozie spirytusu, trwającym krócej niż jeden dzień, normy, przewidzianej w ust. 1 punkt A, nie oblicza się,

c) przy przelewach w drodze z jednych naczyń do drugich pierwszy i ostatni dzień przewożenia przesyłki w tych samych naczyniach (t. j. w beczkach lub cysternach) liczy się za jeden dzień,

d) o ile spirytus dostarczono w beczkach, lub w cysternach i w nich pozostawiono do magazynowania, prawo do korzystania z zaniku na zlew (ust. 1 punkt C) nie przysługuje przedsiębiorstwu, które spirytus wysłało.

3. 5 W dniu wysłania przesyłki z przedsiębiorstwa należy sporządzić świadectwo przewozowe oraz zapisać wysłany spirytus na rozchód w księdze magazynowej przedsiębiorstwa wysyłającego. W gorzelni rolniczej wystawienie świadectwa przewozowego oraz zapisanie spirytusu na rozchód może być dokonane najwcześniej na 2 dni poprzedzające dzień wysyłki, o ile miało miejsce w gorzelni wcześniejsze napełnienie spirytusem naczyń przewozowych. Niezwłocznie po przyjęciu spirytusu w miejscu przeznaczenia należy sporządzić protokół przyjęcia i zapisać spirytus na przychód w księdze magazynowej przedsiębiorstwa otrzymującego przesyłkę. Daty świadectwa przewozowego i protokołu przyjęcia określają czas przebywania przesyłki w drodze i służą za podstawę do obliczenia zaniku drogowego na zasadach niniejszego paragrafu.

§  29.

1. Przy przewozie spirytusu, obciążonego opłatą monopolową, odpowiedzialność za nadmierne ubytki drogowe ponosi przedsiębiorstwo wysyłające, o ile stosownie do kolejowych przepisów przewozowych za braki spirytusu nie jest odpowiedzialna kolej. Przy przewozie spirytusu, nabytego po cenach niższych od ceny spirytusu na wódki gatunkowe, odpowiedzialność za nadmierne ubytki drogowe ponosi odbiorca przesyłki, z wyjątkiem przypadków, gdy wysyłający oznajmi, że przyjmuje odpowiedzialność na siebie; oznajmienie takie należy złożyć na piśmie inspektorowi K. S., właściwemu dla przedsiębiorstwa wysyłającego.

2. Za nadmierne ubytki drogowe pobiera się należność:

a) przy przewozie spirytusu, obciążonego opłatą monopolową - w wysokości przewidzianej w ust. 2 art. 22,

b) przy przewozie spirytusu, nabytego po cenach niższych od ceny spirytusu na wódki gatunkowe, opłatę - w wysokości różnicy pomiędzy ceną zapłaconą, a ceną obowiązującą za spirytus do wyrobu wódek gatunkowych.

§  30.

1. Przedsiębiorstwo wysyłające lub odbierające spirytus (§ 29) nie jest odpowiedzialne za nadmierne ubytki drogowe spirytusu, jeżeli przesyłkę wysłano przy udziale urzędnika K. S., a przy przyjęciu przesyłki stwierdzono urzędowo, że naczynia nie uległy w drodze uszkodzeniu i nałożone na tych naczyniach urzędowe zabezpieczenia nie zostały naruszone; w tych przypadkach stwierdzone nadmierne ubytki drogowe mają być zapisane na przychód w księgach magazynowych przedsiębiorstwa wysyłającego.

2. Ubytki drogowe nie mogą być wyrównywane z niewykorzystanemi zanikami innych kategoryj (magazynowy i rektyfikacyjny) względnie z nadwyżkami, stwierdzonemi w innych przesyłkach.

3. Nadwyżki, stwierdzone przy przyjęciu przesyłek, zapisuje się na rozchód w księdze magazynowej przedsiębiorstwa wysyłającego spirytus.

4. 6 Orzeczenia wymiarowe bądź decyzje o zapisaniu na przychód w księgach przedsiębiorstwa nadmiernego ubytku drogowego wydaje urząd skarbowy. Należność powinna być uiszczona w ciągu dni czternasta od daty doręczenia orzeczenia.

§ 31. Wysokość zaników dla zakładów, o których mowa w art. 62 ust. 9, będzie ustalana indywidualnie dla poszczególnego zakładu w zezwoleniach, wydawanych na urządzenie tych zakładów.

§ 32. Nadwyżki spirytusu, ustalone przy obrachunkowych rewizjach, w fabrykach wódek gatunkowych (wolnych składach typu B § 217) mają być zapisywane na przychód w księdze obrachunkowej, przyczem mają zastosowanie postanowienia art. 22 ust. 4.

⁴ § 25 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1935 r. (Dz.U.35.33.235) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 maja 1935 r.

⁵ § 28 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 21 lutego 1939 r. (Dz.U.39.18.117) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 marca 1939 r.

⁶ § 30 ust. 4 dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 16 kwietnia 1935 r. (Dz.U.35.33.235) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 maja 1935 r.