Dział 2 - PODATEK DOCHODOWY. - Wykonanie dekretów o podatku obrotowym i o podatku dochodowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1968.1.1

Akt utracił moc

Wersja od: 18 lipca 1970 r.

Dział  II.

PODATEK DOCHODOWY.

Rozdział  1.

Obowiązek podatkowy w podatku dochodowym.

§  30.

1. Zwolnienie od podatku dochodowego przewidziane w art. 2 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o podatku dochodowym (Dz. U. z 1957 r. Nr 7, poz. 26 z późniejszymi zmianami), zwanego dalej "dekretem o podatku dochodowym", następuje pod warunkiem udowodnienia okoliczności uzasadniających zwolnienie. Jeżeli podatnik jest obowiązany do prowadzenia ksiąg, udowodnienie może nastąpić jedynie przy pomocy tych ksiąg prawidłowo prowadzonych.

2. Za dochody przeznaczone na cele kultu religijnego uważa się dochody, które zostały przeznaczone na nabycie lub utrzymanie przedmiotów używanych wyłącznie przy spełnianiu obrzędów religijnych. Nie stanowią dochodów obracanych na cele kultu religijnego dochody choćby częściowo przeznaczone na utrzymanie osób duchownych, zakonnych, służby itp.

§  31.

1. Obowiązkowi podatkowemu na zasadzie art. 4 dekretu o podatku dochodowym podlegają osoby fizyczne, które przybyły do Polski na pobyt czasowy, jeżeli pobyt ten z góry jest przewidziany na okres dłuższy niż sześć miesięcy.

2. Przerwy w pobycie, spowodowane przemijającą nieobecnością, pozostają bez wpływu na obowiązek podatkowy.

§ 32. Rozmiar obowiązku podatkowego spadków nie objętych określa się według rozmiaru obowiązku podatkowego spadkodawcy.

Rozdział  2.

Grupy źródeł przychodów.

§  33.

1. Zakłady naukowe, których świadczenia polegające na nauczaniu są wolne od podatku obrotowego, zalicza się do pierwszej grupy źródeł przychodów.

2. Przychody ze sprzedaży własnych praw autorskich, jeżeli nie podlegają przepisom o podatku od wynagrodzeń, należą do pierwszej grupy źródeł przychodów.

§  34.

1. Przenosi się z czwartej do drugiej grupy źródeł przychodów:

1) zakłady rzemieślnicze:

a) wykonujące usługi dla ludności lub rolnictwa - zatrudniające oprócz właściciela nie więcej niż dwóch członków rodziny oraz czterech pracowników najemnych,

b) pozostałe - zatrudniające oprócz właściciela nie więcej niż dwóch członków rodziny oraz dwóch pracowników najemnych,

2) 3 zakłady nierzemieślnicze wykonujące usługi w zakresie naprawy i konserwacji przedmiotów gospodarstwa domowego lub przedmiotów osobistego użytku, prania, prasowania i maglowania bielizny oraz mycia, czyszczenia i smarowania pojazdów mechanicznych:

a) dla ludności i rolnictwa - zatrudniające oprócz właściciela nie więcej niż dwóch członków rodziny oraz czterech pracowników najemnych,

b) dla pozostałych zleceniodawców - zatrudniające oprócz właściciela nie więcej niż dwóch członków rodziny oraz dwóch pracowników najemnych.

2. Przepis art. 8 ust. 1 pkt 2 dekretu o podatku dochodowym dotyczący zakładów stanowiących własność więcej niż jednej osoby stosuje się odpowiednio.

3. 4 Za zakłady wykonujące usługi dla ludności lub rolnictwa w rozumieniu ust. 1 oraz § 26 pkt 1 uważa się zakłady, których łączny obrót osiągnięty z wykonywania tych usług wynosi co najmniej 50% w miejscowościach do 10 tysięcy mieszkańców, a w pozostałych miejscowościach - co najmniej 60% ogólnego obrotu.

4. Za członków rodziny w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 dekretu o podatku dochodowym oraz ust. 1 uważa się małżonka, małoletnie dzieci własne, przysposobione, obce przyjęte na wychowanie oraz małoletnich pasierbów.

5. Uczniów zatrudnionych w zakładach rzemieślniczych na podstawie pisemnej umowy o naukę zawodu, zarejestrowanej w izbie rzemieślniczej, nie uważa się za pracowników od daty zawarcia umowy.

6. Przy zaliczaniu zakładu rzemieślniczego do drugiej grupy źródeł przychodów wyszkolonych w tym zakładzie uczniów w liczbie do dwóch i zatrudnionych w nim w charakterze czeladników - traktuje się nadal jako uczniów przez okres pierwszych 24 miesięcy po złożeniu przez nich egzaminu czeladniczego, jeżeli w dniu zawarcia umowy o naukę zawodu byli oni młodocianymi. Warunek, aby uczniowie ci byli młodocianymi w dniu zawarcia umowy o naukę zawodu, nie dotyczy zakładów rzemieślniczych, o których mowa w ust. 3.

7. Przepisy ust. 1 i 6 dotyczą zakładów działających w ramach posiadanych uprawnień przemysłowych.

8. Zatrudnienie większej niż przewidziana w art. 8 ust. 1 pkt 2 dekretu o podatku dochodowym lub w ust. 1 ilości pracowników najemnych albo członków rodziny, choćby nawet przejściowo, powoduje zaliczenie zakładu do czwartej grupy źródeł przychodów w stosunku do całego roku podatkowego. Na równi z pracownikami najemnymi zatrudnionymi na podstawie umowy o pracę traktuje się osoby pracujące na rzecz zakładu na podstawie umowy o dzieło.

9. Zatrudnienie przez zakład większej liczby członków rodziny zamiast pracowników najemnych nie stoi na przeszkodzie do zaliczenia zakładu do drugiej grupy źródeł przychodów; zatrudnienie natomiast większej ilości pracowników najemnych zamiast członków rodziny, chociażby ilość osób zatrudnionych w zakładzie nie przekraczała oprócz właściciela ogólnej liczby osób określonej w art. 8 ust. 1 pkt 2 dekretu o podatku dochodowym lub w ust. 1, powoduje zaliczenie zakładu do czwartej grupy źródeł przychodów.

§ 35. Przychody osiągane z praw autorskich nabytych w drodze spadku lub zapisu zalicza się do trzeciej grupy źródeł przychodów.

§ 36. Przychody duchownych z opłat stuły oraz innych darów i opłat, które duchowni otrzymują ze względu na pełnione funkcje, zalicza się do czwartej grupy źródeł przychodów. Do czwartej grupy źródeł przychodów zalicza się również przychody organistów, służby kościelnej i grabarzy otrzymywane w związku z wykonywanymi czynnościami bezpośrednio od osób trzecich, niezależnie od wynagrodzenia otrzymywanego z zakładu pracy lub zamiast takiego wynagrodzenia.

§  37.

1. Za przychód z budynków wynajętych uważa się rzeczywiście osiągnięty w roku podatkowym czynsz najmu bez względu na okres, którego dotyczy, łącznie z wynagrodzeniem za objęte umową najmu ruchomości oraz podwórza, składy, place, ogrody itp., jak również wynagrodzenie za używanie urządzonej przez właściciela domu instalacji gazu, wodociągu, windy i innych urządzeń. Do czynszu najmu dolicza się wartość pieniężną świadczeń ubocznych, obciążających najemcę na korzyść wynajmującego, jak również wartość pieniężną wszelkich korzyści zastrzeżonych wynajmującemu. Jeżeli na podstawie szczególnych przepisów czynsz najmu wpłacany jest na odrębny rachunek bankowy właściciela nieruchomości, nie stanowią przychodu kwoty, do których podjęcia nie jest on w danym roku podatkowym uprawniony; nie dotyczy to przychodów z nieruchomości stanowiących własność cudzoziemców dewizowych.

2. Za przychód z budynków zajmowanych lub używanych w całości lub w części przez samego właściciela lub członków jego rodziny albo odstąpionych bezpłatnie do używania innym osobom - uważa się wartość czynszową w rozumieniu przepisów o podatku od nieruchomości.

3. Jeżeli właściciel używa budynku lub jego części wyłącznie dla własnego przedsiębiorstwa, wartości czynszowej nie uważa się za przychód przy obliczaniu przychodów z nieruchomości, a przy obliczaniu kosztów prowadzenia przedsiębiorstwa - wartości czynszowej nie uważa się za koszty uzyskania przychodów z tego przedsiębiorstwa.

4. Jeżeli właściciel oddał bezpłatnie budynek lub jego część do użytku na cele ogólnej użyteczności, naukowe, oświatowe, kulturalne, sportowe, kultu religijnego, opieki społecznej i dobroczynne, przy ustalaniu dochodu z nieruchomości nie uwzględnia się ani wartości czynszowej, ani kosztów poniesionych z tytułu utrzymania tego budynku lub jego części.

§ 38. Za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się w szczególności:

1) odsetki od pożyczek, wkładów i rachunków bieżących,

2) odsetki od wszelkiego rodzaju papierów procentowych, chociażby te papiery były zwolnione od podatków innego rodzaju,

3) zyski z udziałów w spółdzielniach, powstałe z podziału czystych nadwyżek bilansowych.

§ 39. Za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności:

1) powtarzające się periodycznie renty, których tytuł prawny polega na darowiźnie, fundacji lub rozporządzeniu ostatniej woli,

2) przychody z wykonywania uprawnień, patentów, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych, wynalazków, praw autorskich itp.; jeżeli jednak wymienione przychody osiągane są przez twórców, należą do pierwszej grupy źródeł przychodów,

3) przychody w postaci świadczeń i wsparć wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem wymienionych w § 70 ust. 1 pkt 3.

§  40.

1. Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 5 lit. f) dekretu o podatku dochodowym, uważa się w szczególności przychody z cywilnoprawnych, niezawodowych, odpłatnych świadczeń tego rodzaju, jak wynajęcie ruchomości, części lokalu itp.

2. Jeżeli wysokość dochodu podatnika ustalona została na podstawie znamion zewnętrznych, wówczas nadwyżkę dochodu ponad dochód z ustalonych źródeł zalicza się do piątej grupy źródeł przychodów.

§  41.

1. Sprzedaży przedmiotów, które służą do osobistego lub domowego użytku podatnika, oraz dzieł sztuki, książek, pamiątek historycznych itp. nie uważa się za źródło przychodów, jeżeli podatnik nie gromadzi przedmiotów tych zawodowo.

2. Skapitalizowanie renty, której tytuł prawny polega na zapisie lub rozporządzeniu ostatniej woli, nie stanowi źródła przychodów.

Rozdział  3.

Szczególne zasady ustalania nadwyżki z niektórych źródeł przychodów.

§  42.

1. Nadwyżką ze sprzedaży przedmiotów i praw majątkowych jest różnica między ceną uzyskaną ze sprzedaży tych przedmiotów i praw majątkowych a kosztami ich nabycia lub wytworzenia, a jeżeli chodzi o przedmioty i prawa majątkowe nabyte w drodze darowizny - ich wartością w dniu nabycia. Różnica ta ulega zmniejszeniu o koszty sprzedaży oraz o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania przedmiotów i praw majątkowych, jeżeli nakłady te trwale zwiększają lub ulepszają ich substancje.

2. Wartość z dnia nabycia przedmiotów i praw majątkowych nabytych w drodze darowizny określa się w trybie przewidzianym przepisami o opodatkowaniu spadków i darowizn. Jeżeli nabycie było wolne od opodatkowania, wartość z dnia nabycia ustala w razie potrzeby organ finansowy tak, jakby to nabycie podlegało opodatkowaniu.

§  43.

1. Koszt nabycia lub wytworzenia przedmiotów i praw majątkowych bądź ich wartość z dnia nabycia oraz wartość poczynionych nakładów przyjmuje się dla obliczenia nadwyżki:

1) jeżeli chodzi o przedmioty i prawa majątkowe nabyte przez podatnika po dniu 29 października 1950 r. oraz nakłady poczynione po tej dacie - w wysokości rzeczywistej ceny kupna lub wytworzenia bądź wartości z dnia nabycia;

2) jeżeli chodzi o przedmioty i prawa majątkowe nabyte przez podatnika w okresie od dnia 1 stycznia 1945 r. do dnia 29 października 1950 r. oraz nakłady poczynione w tym okresie - w wysokości rzeczywistej ceny kupna lub wytworzenia bądź wartości z dnia nabycia, przerachowanych w stosunku 100 : 3;

3) jeżeli chodzi o przedmioty i prawa majątkowe nabyte przez podatnika w okresie od dnia 1 września 1939 r. do dnia 1 stycznia 1945 r. oraz nakłady poczynione w tym okresie - w wysokości rzeczywistej ceny kupna lub wytworzenia bądź wartości z dnia nabycia, przerachowanych z zastosowaniem mnożnika 5; jeżeli cena nabycia lub wytworzenia bądź wartość z dnia nabycia nie były wyrażone w złotych, należy je uprzednio przeliczyć na złote według relacji obowiązującej w dacie nabycia lub wytworzenia i następnie zastosować mnożnik 5;

4) jeżeli chodzi o przedmioty i prawa majątkowe nabyte przez podatnika przed dniem 1 września 1939 r. oraz nakłady poczynione przed tą datą - w wysokości rzeczywistej ceny kupna lub wytworzenia bądź wartości z dnia nabycia, wyrażonych w walucie obiegowej z dnia 31 sierpnia 1939 r., przerachowanych z zastosowaniem mnożnika 10; jeżeli cena kupna lub wytworzenia bądź wartość z dnia nabycia nie były wyrażone w walucie obiegowej z dnia 31 sierpnia 1939 r., należy je uprzednio przeliczyć na tę walutę według obowiązującej relacji i następnie zastosować mnożnik 10.

2. Jeżeli ceny kupna lub wytworzenia bądź wartości z dnia nabycia nie można ustalić, dane te ustala organ finansowy w trybie przewidzianym przepisami o postępowaniu podatkowym, przy czym w stosunku do przedmiotów i praw majątkowych i poczynionych nakładów określonych w ust. 1 pkt 4 organ ten ustala je w tej wysokości, jaką posiadałyby one w dniu 31 sierpnia 1939 r.; wartości te ulegają odpowiedniemu przerachowaniu w myśl zasad wyrażonych w ust. 1 pkt 2-4.

§  44.

1. Nadwyżką z udziału w spółce wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością są pożytki faktycznie uzyskane z tytułu udziału. Za pożytki faktycznie uzyskane uważa się również sumy otrzymane przez wspólnika na poczet przyszłych zysków. Na równi z pożytkami faktycznie uzyskanymi traktuje się sumy, co do których wspólnikowi przysługuje prawo dysponowania na podstawie zatwierdzonego bilansu za okres obrachunkowy, a jeżeli umowa spółki zastrzega podział zysku walnemu zgromadzeniu - na podstawie uchwały walnego zgromadzenia, po potrąceniu sum otrzymanych przez wspólnika zaliczkowo. Sumy przeznaczone na cele spółki niezależnie od tego, czy umowa spółki zastrzega sposób podziału zysku walnemu zgromadzeniu, czy też nie, z wyjątkiem przeznaczonych na powiększenie kapitału zakładowego, nie stanowią nadwyżki wspólnika.

2. W razie nieuznania ksiąg handlowych spółki z ograniczoną odpowiedzialnością za dowód w postępowaniu podatkowym lub pominięcia ich przy ustalaniu podstawy opodatkowania spółki, różnicę pomiędzy wysokością dochodu spółki ustalonego przy wymiarze podatku dla spółki po potrąceniu od tego dochodu należnego od spółki podatku dochodowego a wynikającą z ksiąg sumą nadwyżek (dochodów) poszczególnych wspólników dolicza się w stosunku do wysokości udziałów do wynikających z ksiąg nadwyżek (dochodów) wspólników biorących udział w zarządzie spółki oraz wspólników likwidatorów spółki. Tak ustalone kwoty stanowią nadwyżkę z udziału w spółce wspólników biorących udział w zarządzie spółki oraz wspólników likwidatorów spółki. Nadwyżką z udziału w spółce pozostałych wspólników są pożytki w rozumieniu ust. 1 w wysokości, wynikającej z ksiąg spółki, chyba że zostanie ustalone, iż wspólnik osiągnął tę nadwyżkę w innej wysokości.

§ 45. W razie likwidacji przedsiębiorstwa (§ 17-20) nadwyżkę z likwidacji ustala się przez zastosowanie norm szacunkowych do podstaw opodatkowania podatkiem obrotowym. Nadwyżki osiągane z polikwidacyjnej sprzedaży towarów nie podlegają oddzielnemu opodatkowaniu przy zachowaniu warunków uzasadniających zwolnienie osiągniętych z tej sprzedaży obrotów od podatku obrotowego.

§  46.

1. Jeżeli podatnik pozostający w bezpośrednim lub pośrednim związku gospodarczym z osobą, mającą siedzibę lub miejsce zamieszkania za granicą, tak układa bieg swoich interesów, że nie wykazuje nadwyżek albo wykazuje nadwyżki mniejsze od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wspomniany związek nie istniał, wówczas nadwyżki danego podatnika należy ustalić bez uwzględnienia obciążeń szczególnych wynikających z powyższego związku.

2. Jeżeli przewidziane w ust. 1 ustalenie kwoty nadwyżki na podstawie ksiąg handlowych natrafia na trudności, wówczas nadwyżkę ustala się w drodze oszacowania.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio również wówczas, gdy podatnik, wykorzystując swój związek gospodarczy z osobą, której przysługują szczególne ulgi w podatku dochodowym, albo też dokonując transakcji z innym podatnikiem na warunkach rażąco korzystniejszych i odbiegających od stosowanych ogólnie norm w czasie i miejscu dokonywania transakcji, przerzuca całość lub część swego dochodu bądź na osobę korzystającą z ulg, bądź na innego podatnika i wskutek tego nie wykazuje nadwyżki w takiej wysokości, jakiej należałoby oczekiwać, gdyby wspomniany związek nie istniał lub gdyby wspomniana transakcja nie została zawarta.

§ 47. Przy ustalaniu nadwyżki z gospodarstwa rolnego w braku danych co do wysokości faktycznych przychodów i kosztów nadwyżkę ustala się po zasięgnięciu opinii biegłych przedstawionych przez powiatowy związek kółek rolniczych.

§ 48. U wydzierżawiającego gospodarstwo rolne nadwyżką z dzierżawy gospodarstwa rolnego jest rzeczywiście osiągnięty w roku podatkowym czynsz dzierżawny bez względu na okres, którego dotyczy, jak również wartość pieniężna świadczeń ubocznych obciążających dzierżawcę na rzecz wydzierżawiającego, nie wyłączając zapłaconego przez dzierżawcę podatku gruntowego; od tak obliczonej nadwyżki potrąca się zapłacony w danym roku podatkowym podatek gruntowy.

§ 49. Nadwyżkę z udziałów reasekuracyjnych w polskich ubezpieczeniach (art. 5 ust. 1 lit. e) dekretu o podatku dochodowym) ustala się w wysokości 50% przychodów; za przychód uważa się ostateczny czysty zysk zagranicznego towarzystwa ubezpieczeń obliczony zgodnie z obowiązującymi umowami reasekuracyjnymi.

Rozdział  4.

Koszty uzyskania przychodów.

§  50.

1. Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów koszty, których podatnik nie poniósł, lecz które mógłby ponieść lub wśród pewnych okoliczności musiałby ponieść, i takie które podatnik zaoszczędził sobie własną pracą lub też pracą bezpłatną członków rodziny albo innych osób, z wyjątkiem wypadku określonego w art. 13 ust. 1 pkt 9 dekretu o podatku dochodowym.

2. Wydatki ponoszone przez pracodawcę pośrednio na rzecz pracowników, jeżeli wynikają z postanowień układu zbiorowego pracy i ponoszone są w wysokości wynikającej z tego układu, stanowią koszt uzyskania przychodów.

3. Jeżeli wydatki określone w ust. 2 ponoszone są w drodze tworzenia specjalnych funduszów, fundusze te nie stanowią funduszów rezerwowych, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2 dekretu o podatku dochodowym.

§ 51. Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów nadwyżki z tytułu odsetek i wynagrodzeń za udzielone pożyczki lub wkłady niepieniężne, wypłacone przez osobę prawną udziałowcom i akcjonariuszom, przekraczające wysokość odsetek ustawowych.

2. Wartość wkładów niepieniężnych oblicza się według przeciętnej wartości sprzedażnej z okresu i miejsca ich dokonania.

§  52.

1. Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nadwyżek kwot pensji i wszelkiego rodzaju wynagrodzeń osób, które biorą udział w zarządzie przedsiębiorstwa bądź należą do składu rady nadzorczej i komisji rewizyjnej lub działają z ich ramienia bądź są uprawnione do samodzielnego prowadzenia przedsiębiorstwa, jak również innych pracowników umysłowych na stanowiskach kierowniczych, ponad następujące normy:

10,00% od obrotu nie przekraczającego 1-krotnej wysokości kapitału własnego,

5,50% od obrotu ponad 1 do 2-krotnej wysokości kapitału własnego,

4,00% od obrotu ponad 2 do 3-krotnej wysokości kapitału własnego,

3,25% od obrotu ponad 3 do 4-krotnej wysokości kapitału własnego,

2,80% od obrotu ponad 4 do 5-krotnej wysokości kapitału własnego,

2,50% od obrotu ponad 5 do 6-krotnej wysokości kapitału własnego,

2,30% od obrotu ponad 6 do 7-krotnej wysokości kapitału własnego,

2,20% od obrotu ponad 7 do 8-krotnej wysokości kapitału własnego,

2,10% od obrotu ponad 8 do 9-krotnej wysokości kapitału własnego,

2,00% od obrotu ponad 9 do 10-krotnej wysokości kapitału własnego,

1,70% od obrotu ponad 10 do 15-krotnej wysokości kapitału własnego,

1,50% od obrotu ponad 15 do 20-krotnej wysokości kapitału własnego,

1,35% od obrotu ponad 20 do 30-krotnej wysokości kapitału własnego,

1,20% od obrotu ponad 30 do 50-krotnej wysokości kapitału własnego,

1,10% od obrotu ponad 50 do 100-krotnej wysokości kapitału własnego,

1,00% od obrotu ponad 100-krotną wysokość kapitału własnego.

2. Normy wynagrodzenia ustala się w ten sposób, ażeby suma obliczona od większego obrotu przy mniejszej stopie procentowej nie była mniejsza od sumy, jaka wypadnie z obliczenia przy zastosowaniu bezpośrednio wyższej stopy procentowej do najwyższego obrotu w tej grupie.

3. Za kapitał własny przedsiębiorstwa uważa się nadwyżkę aktywów nad zobowiązaniami wobec osób trzecich. W szczególności na kapitał własny składają się:

1) w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością:

a) kapitał zakładowy uwidoczniony w bilansie, zmniejszony o sumy nie uiszczonych przez udziałowców wpłat na udziały oraz sumę strat figurujących w bilansie,

b) wszelkie inne kapitały, fundusze i rezerwy, nie stanowiące zobowiązań wobec osób trzecich i nie przeznaczone na skorygowanie wartości składników majątkowych figurujących w bilansie,

c) nie podzielony zysk z lat ubiegłych i za rok podatkowy, po wyłączeniu części zysku przeznaczonej na udział w zysku oraz na podatek dochodowy;

2) w firmach jednoosobowych i spółkach jawnych:

a) suma figurująca na rachunku kapitału, zwiększona o saldo kredytowe na rachunkach właściciela i zmniejszona o saldo debetowe na rachunkach właściciela oraz o sumę strat figurujących w bilansie; salda kredytowe na rachunkach właściciela zwiększają kapitał własny tylko w tym wypadku, jeżeli mają charakter stały, tj. nie są podejmowane z przedsiębiorstwa co najmniej w ciągu 4 miesięcy roku następującego po roku podatkowym,

b) wszelkie fundusze i rezerwy, nie stanowiące zobowiązań wobec osób trzecich i nie przeznaczone na skorygowanie wartości składników majątkowych figurujących w bilansie.

4. Za obrót służący za podstawę do obliczania norm wynagrodzenia uważa się obrót ustalony za rok podatkowy w myśl przepisów dekretu o podatku obrotowym, nie wyłączając obrotów zwolnionych od podatku.

5. Za pracowników umysłowych na stanowiskach kierowniczych uważa się osoby uprawnione do samodzielnego prowadzenia oddziałów (filii) przedsiębiorstwa oraz wszelkich prokurentów przedsiębiorstwa, chociażby posiadali prokurę łączną.

6. Jeżeli w wyniku zastosowania tabeli zawartej w ust. 1 normy wynagrodzeń osób, o których mowa w ust. 1, czynnych i niezbędnych do utrzymania przedsiębiorstwa w ruchu, byłyby niższe od ogólnie przyjętych norm wynagrodzeń, organ finansowy drugiej instancji ma prawo na wniosek podatnika podwyższać te normy, najwyżej do wysokości wydatków faktycznie na ten cel poniesionych i w granicach ogólnie przyjętych norm. Podwyższenie norm wynagrodzeń do wysokości przekraczającej dwukrotnie normy ustalone w ust. 1 wymaga zgody Ministra Finansów.

§ 53. Jeżeli pensja lub wynagrodzenie wypłacane jest pracownikowi, którego stosunek z pracodawcą nie jest uregulowany układem zbiorowym pracy, koszt uzyskania przychodów stanowi wynagrodzenie wypłacane w wysokości wynikającej z indywidualnej umowy o pracę.

§ 54. Podatek od lokali w części przypadającej na lokal użytkowy zajmowany w związku ze źródłem przychodów stanowi koszt uzyskania przychodów.

§ 55. U podatników prowadzących księgi handlowe wydatki na nabycie przedmiotów majątkowych, których koszt nabycia nie przekracza 1.000 zł, stanowią koszty uzyskania przychodów.

Rozdział  5.

Obniżki w podatku dochodowym.

§  56.

1. 5 Podatek dochodowy od dochodów cząstkowych, osiąganych z należących do drugiej grupy źródeł przychodów: zakładów rzemieślniczych oraz zakładów nierzemieślniczych wykonujących usługi w zakresie naprawy i konserwacji przedmiotów gospodarstwa domowego lub przedmiotów osobistego użytku, prania, prasowania i maglowania bielizny oraz mycia, czyszczenia i smarowania pojazdów mechanicznych, wymierza się według następującej skali:

Podstawa opodatkowania (kwota dochodu cząstkowego) złotych		Podatek wynosi:
ponad	do
11.000	16.000	16% nadwyżki ponad 11.000 zł
16.000	30.000	800 zł i 20% " " 16.000 zł
30.000	60.000	3.600 zł i 24% " " 30.000 zł
60.000	100.000	10.800 zł i 28% " " 60.000 zł
100.000	150.000	22.000 zł i 36% " " 100.000 zł
150.000	250.000	40.000 zł i 44% " " 150.000 zł
250.000	350.000	84.000 zł i 56% " " 250.000 zł
350.000		40% całej podstawy opodatkowania.

2. Podatek dochodowy od dochodów cząstkowych osiąganych z należących do czwartej grupy źródeł przychodów:

1) zakładów rzemieślniczych,

2) zakładów przemysłu materiałów budowlanych,

3) zakładów przemysłu rolno-spożywczego, nie wyłączając młynów gospodarczych,

4) zakładów gastronomicznych i pensjonatów,

5) zakładów nierzemieślniczych świadczących usługi wymienione w ust. 1

wymierza się według następującej skali:

Podstawa opodatkowania (kwota dochodu cząstkowego) złotych		Podatek wynosi:
ponad	do
11.000	16.000	20% nadwyżki ponad 11.000 zł
16.000	30.000	1.000 zł i 25% " " 16.000 zł
30.000	60.000	4.500 zł i 30% " " 30.000 zł
60.000	100.000	13.500 zł i 35% " " 60.000 zł
100.000	150.000	27.500 zł i 45% " " 100.000 zł
150.000	250.000	50.000 zł i 55% " " 150.000 zł
250.000	350.000	105.000 zł i 70% " " 250.000 zł
350.000		50% całej podstawy opodatkowania.

3. Jeżeli podatnik określony w ust. 1 lub 2 posiada źródła przychodów podlegające opodatkowaniu według różnych skal, wówczas do obliczenia podatku od dochodu z poszczególnych źródeł przychodów stosuje się procentową stopę podatku według skali właściwej dla danego źródła przychodów, odpowiadającą łącznej sumie dochodów cząstkowych. Stopą podatku dla dochodów podlegających opodatkowaniu według skal przewidzianych w ust. 1 i 2 jest stosunek procentowy podatku, obliczonego według tych skal od łącznej sumy dochodów cząstkowych, do sumy tych dochodów.

4. Przepis art. 15 ust. 7 dekretu o podatku dochodowym stosuje się odpowiednio.

5. Podatek obliczony przy zastosowaniu przepisów art. 15 dekretu o podatku dochodowym lub ust. 1 obniża się o 20% w stosunku do dochodów osiąganych z rzemiosła i przemysłu domowego, jeżeli zajęcia te są wykonywane osobiście lub z udziałem członków najbliższej rodziny (§ 63) przez rolników prowadzących gospodarstwo rolne bez zatrudniania w nim pracowników najemnych, przez członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych bądź przez pracowników rolnych, a podatnicy ci nie są objęci zwolnieniem przewidzianym w § 59 pkt 1.

§  57.

1. Podatek dochodowy od dochodów z praw autorskich nabytych w drodze spadku lub zapisu ustalony na podstawie skali podatkowej przewidzianej w art. 15 i 17 dekretu o podatku dochodowym nie może przekraczać 33% podstawy opodatkowania przyjętej z przychodów z praw autorskich.

2. Jeżeli osoby osiągające dochody określone w ust. 1 osiągają obok tych dochodów również dochody z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 8 dekretu o podatku dochodowym, dochody te podlegają opodatkowaniu bez doliczania dochodów z praw autorskich nabytych w drodze spadku lub zapisu.

§  58.

1. Dla zastosowania zniżki podatku przewidzianej w art. 18 dekretu o podatku dochodowym lub zwyżki podatku przewidzianej w art. 20 tego dekretu decydujący jest stan rodzinny oraz wiek dzieci podatnika w ostatnim dniu roku podatkowego, a jeżeli podatek ustalany jest w formie ryczałtu umownego - decydujący jest stan rodzinny oraz wiek dzieci podatnika w pierwszym dniu roku podatkowego.

2. Przy stosowaniu zwyżki podatku przewidzianej w art. 20 dekretu o podatku dochodowym:

1) wiek podatnika ponad 25 lat rozumie się w pierwszym dniu roku podatkowego,

2) okres dwóch lat trwania małżeństwa liczy się od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym podatnik zawarł związek małżeński.

3. Zwyżki podatku przewidzianej w art. 20 dekretu o podatku dochodowym nie stosuje się do osób niewidomych.

³ § 34 ust. 1 pkt 2 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 31 maja 1969 r. (Dz.U.69.19.146) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1970 r.

⁴ § 34 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 31 maja 1969 r. (Dz.U.69.19.146) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1970 r.

⁵ § 56 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 31 maja 1969 r. (Dz.U.69.19.146) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1970 r.