Dział 2 - POSTĘPOWANIE. - Wprowadzenie w życie na obszarze Rzeczypospolitej ustawy wojskowego postępowania karnego dla wspólnej siły zbrojnej, z dnia 5 lipca 1912 r.
Dz.U.1920.59.368
Akt utracił mocDZIAŁ II.
POSTĘPOWANIE.
POSTĘPOWANIE.
Przy stosowaniu Ustawy postępowania karnego, należy mieć na względzie: zamiast "komendanta właściwego" "dowódcę właściwego", a zamiast "komendanta" - "dowódcę";
zamiast "wspólnej siły zbrojnej" (wspólnego wojska) - "wojsko";
" "najwyższego trybunatu wojskowego"- "Najwyższy Sąd Wojskowy";
" "sądu brygady" - "wojskowy sąd rejonowy";
" "sądu dywizji" - "wojskowy sąd okręgowy";
" "generalnego prokuratora" "Prokuratora przy Najwyższym Sądzie Wojskowym";
" "radcy" - "sędziego";
" "oficera dla służby sądowej" - "oficera korpusu sędziowskiego";
" "aspiranta na oficera" - "podchorążego";
" "aspiranta wojskowej służby sprawiegliwości" - "asystenta sądowego";
" "generała-majora" - "generała-podporucznika";
" "feldmarszałka-porucznika" - "generała-porucznika"
Przez "sądy powiatowe" poza byłym zaborem austrjackim - należy rozumieć sądy najniższej właściwości dla osób cywilnych.
Gdy w ustawie wojskowego postępowania karnego jest mowa o prawie łaski lub abolicji, służącem Najjaśniejszemu Panu, wówczas przepisy te stosować należy do aktów łaski Naczelnika Państwa.
Przez kraje i królestwa, reprezentowane w kadzią Państwa, rozumieć należy obszar Rzeczypospolitej.
Przepisy o sądach korpusu marynarzy i sądach admiralskich stosować należy odpowiednio do sądów marynarki polskiej.
Przy wymierzaniu grzywien (kar pieniężnych) korony przerachowuje się na marki.
Uchyla się wszelkie postanowienia, dotyczące domu cesarskiego i obrony krajowej.
W wypadkach, w których ustawa wojskowego postępowania karnego przewiduje prowadzenie postępowania badawczego przez Sąd, rozumieć należy "śledztwo".
Skreśla się:
w § 88 ust. 2 wyrazy "właściwy komendant",
w § 93 punkt 2 wyrazy "lub żandarmerji",
w § 94 ust. 2 wyrazy "wymienionych w § 91 punkt 3",
w § 99 ust. 1 wyrazy "po wysłuchaniu kierującego prezydenta senatu",
w § 106 ust. 2 wyrazy "do którego należy także rozstrzyganie o zażaleniu przeciw zastanowieniu postępowania badawczego przez Sąd.
w § 243 ust. 1 punkt 1 wyrazy "względnie, czy uwięzienie go zostało zarządzone w rozkazie oskarżenia",
w § 243 ust. 1 wyrazy "w którym należy powołać się na dołączony rozkaz oskarżenia, wydany przez właściwego komendanta",
w § 296 ust. 1 wyrazy "według prawa karnego wojskowego",
w § 300 ust. 3 wyrazy "(komendanta)",
w § 306 ust. 1 punkt 1 wyraz "niniejszej",
w § 312 ust. 5 "aż do dalszego rozstrzygnienia (§ 175), względnie zarządzenia wykonawczego właściwego komendanta czy też nie",
w § 353 ust. 2 wyrazy "zaprzysiężenia niestałych członków senatu",
w § 369 ust. 3 wyrazy "po zaprzysiężeniu tem, a w razie złożenia senatu według § 67 punkt 2",
w § 401 ust. 2 wyrazy "bez względu na skład senatu (§ 67 punk 1 lub 2)",
w § 411 wyrazy "przez powieszenie",
w § 428 ust. 4 zdanie 1 wyrazy "za jego zgodą",
w § 241 - ostatnie zdanie,
w § 369 - ust. 2,
w § 413 - ust. 2,
w § 441 - ust. 4,
w § 482 - ust. 1, 2 i ostatni,
Przepis art. 101 ustęp 7 niniejszego rozporządzenia nie ma zastosowania do §§ 95, 96, 109, 110, 119, 128 ust. 4, 139, 149 ust. 3, 155, 169, 170, 245 ust. 1, 246 ust. 3, 256 i 420 ust. 3.
W postępowaniu przed sądami załogowymi i sądami okręgów generalnych nie stosuje się postanowienia o klauzuli wykonawczej. Wyrok, który stal się prawomocny, sąd, stwierdziwszy jego prawomocność, przesyła prokuratorowi do wykonania.
W postępowaniu przed sądami załogowymi zarządza wykonanie kary oficer sądowy na zlecenie właściwego dowódcy.
W postępowaniu przed sądami załogowemi i sądami okręgów generalnych przewidziane w §§ 127, 395, 418, 419 ust. 2. 420 ust. 2 i 423 prawo do odroczenia (wstrzymania lub przerwy) wykonania kary przechodzi na sąd.
W wypadku zaś przewidzianym w ust. 1 § 419 zarządzenie odroczenia kary należy do dowódcy właściwego w myśl art. 78 i 88 niniejszego Rozporządzenia.
Zamiast ustępu 1, § 2, stosuje się następujące postanowienie:
"Przy przestępstwach pospolitych, zagrożonych niezależnie od kar dodatkowych grzywną i karą pozbawienia wolności, której najwyższy wymiar nie przenosi sześciu miesięcy, najniższy zaś - miesiąca lub wyłącznie jedną z tych kar, może z pominięciem postępowania sądowego nastąpić ukaranie dyscyplinarne, gdy ze względu na okoliczności danego wypadku wymierzenie kary przewidzianej w przepisach dyscyplinarnych jest wystarczające."
"W sprawach o przestępstwa, ścigane jedynie na żądanie oskarżyciela prywatnego (§ 104 ustawy wojskowego postępowania karnego), ukaranie dyscyplinarne, wykluczające możność ścigania karno - sądowego, dopuszczalne jest jedynie za zgodą oskarżyciela prywatnego.
W wypadkach mniejszej wagi można karać w drodze dyscyplinarnej również za występki, przewidziane w wojskowym kodeksie karnym:
"W razie ukarania dyscyplinarnego tylko jedynie za przestępstwa wojskowe stosować można oprócz kar, przewidzianych w obowiązujących przepisach dyscyplinarnych przewidzianą w wojskowym kodeksie karnym karę aresztu i to na czas nie dłuższy, jak 4 tygodnie aresztu lekkiego lub domowego, 3 tygodnie średniego lub 14 dni ścisłego".
Przepis części 3: § 5 stosuje się również wtedy, gdy według przepisów powszechnej ustawy dzielnicowej, mającej w danym wypadku zastosowanie, sąd karny dla osób cywilnych nie może rozstrzygać prejudycjalnych pytań z prawa prywatnego.
Zamiast § 6 i § 307 ust. 1 stosować należy następujące postanowienie:
"Wyroki wydaje się w Imieniu Rzeczypospolitej Polskiej".
Przy stosowaniu § 74 należy mieć na względzie następujące, postanowienie:
"O ile w poszczególnym wypadku nie postanowiono inaczej, uchwały poza ustną rozprawą zapadają na posiedzeniu dyspozycyjnem w gronie 3-ch sędziów wojskowych."
"W sądach nałogowych powzięcie uchwały należy do sędziego."
"Przed powzięciem uchwały należy wysłuchać prokuratora wojskowego (oficera sądowego); może on złożyć oświadczenie na piśmie."
Zamiast przepisu § 75 stosować należy następujące postanowienie:
"W sądach załogowych i sądach okręgów generalnych oddaje głos swój najpierw kierujący rozprawą, w Najwyższym zaś Sądzie Wojskowym referent; następnie głosują inni sędziowie, a mianowicie niżsi stopniem (starszeństwa) przed wyższymi. Wrazie równości głosów rozstrzyga zdanie dla oskarżonego korzystniejsze, w innych zaś wypadkach zdanie, do którego przyłączy się przewodniczący".
Zamiast punktu 3: § 91 stosować należy następujące postanowienie.
"Nieczynni oficerowie korpusu sędziowskiego i ci, którzy w myśl jednej z ustaw dzielnicowych mają prawo do zawodowego wykonywania obrony przed sądami karnymi dla osób cywilnych z wyłączeniem obrońców sądowych i obrońców przy sądach pokoju w byłym zaborze rosyjskim i zostaną wciągnięci na listę obrońców wojskowych".
Po punkcie 3 § 95 dodaje się następujący przepis:
"4) kto jako obrońca w toku postępowania karnego, został ukarany przez sąd wojskowy z powodu ciężkiego wykroczenia porządkowego albo więcej razy z powodu wykroczeń porządkowych i z tego powodu na wniosek sądu przez Ministra Spraw Wojskowych został pozbawiony prawa do wnoszenia i wygłaszania obrony przed sądami wojskowymi".
Przy stosowaniu ust. 2 § 106 oraz zdania 1 i ust. 2. § 107., zamiast właściwego komendanta, będącego najbliższym przełożonym, należy mieć na względzie właściwy wojskowy sąd okręgowy.
Zamiast ostatniego ustępu § 114, stosować należy następujące postanowienia:
"O zażaleniu, o ile chodzi o oficera sądowego, rozstrzyga właściwy dowódca, w innych zaś wypadkach Minister Spraw Wojskowych".
W § 116, ust. 2 wyrazy "aż do wywodu oskarżenia" zastępuje się wyrazami "aż do odczytania wniosku o ukaranie".
Do § 124 dodaje się następujący przepis:
"Jeżeli koniec terminu przypada na niedzielę lub święto, to za ostatni dzień terminu uważa się najbliższy dzień powszedni".
"Dni biegu pocztowego nie wlicza się do terminu".
Zamiast zdania 1 ust. 2 § 138, stosować należy następujące postanowienie:
"Jeżeli czyn nadaje się do ukarania dyscyplinarnego (§ 2 ustawy wojskowego postępowania karnego i art. 128 niniejszego Rozporządzenia) karę wymierza właściwy dowódca na wniosek prokuratora wojskowego (oficera sądowego)".
Zamiast § 147, stosować należy następujące postanowienie:
"Kto uważa się za pokrzywdzonego przez zaniedbanie lub zwłokę sędziego śledczego, ma prawo wnieść zażalenie do władzy przełożonej".
"Na postanowienia sędziego śledczego można wnieść zażalenie do sądu okręgu generalnego, który rozstrzyga je na posiedzeniu dyspozycyjnem".
W punktach 1 i 4, § 171 wyrazy "zbrodnie lub występki" zastępuje się wyrazami "przestępstwa".
Do ustępu 2, § 172 dodaje się następujące postanowienie:
"Areszt tymczasowy może zarządzić również właściwy dowódca".
Przepis § 173 ust. 2 ma zastosowanie również do wypadku występków pospolitych, zagrożonych więzieniem (art. 20 kodeksu karnego z r. 1903 i art. 16 kodeksu karnego niemieckiego z r. 1871) powyżej miesięcy 6 lub więzieniem, zastępującem dom poprawy w myśl art. 3 przepisów przechodnich do kodeksu karnego z r. 1903 z sierpnia 1917 r. (Dz. Urz. Dep. Sprawiedl. Tymcz. Rady Stanu Nr. 1, z r. 1917), gdy sprawca podejrzany jest o ucieczkę, a na miejscu niema przełożonego lub warty wojskowej.
Zamiast ust. 2 § 175, stosować należy następujące postanowienie:
"Prokurator wojskowy powinien natychmiast uczynić wniosek o wypuszczenie na wolność, albo o zarządzenie aresztu śledczego".
Zamiast przepisu § 177, stosować należy następujące postanowienie:
"Areszt śledczy zarządzić może sędzia śledczy (sąd) tylko na wniosek prokuratora wojskowego (oficera sądowego). Zażalenie przeciw postanowieniu sędziego śledczego (sądu załogowego) w przedmiocie aresztu śledczego rozstrzyga właściwy wojskowy sąd okręgowy".
"W sprawach, należących do sądów okręgów genenalnych, jeżeli wdrożone zostało prokuratorskie postępowanie badawcze, areszt śledczy może zarządzić sędzia śledczy na wniosek prokuratora wojskowego, w sprawach zaś należących do właściwości sądów załogowych sędzia załogowy na wniosek oficera sądowego, wszakże na czas nie dłuższy, niż na miesiąc od chwili tymczasowego przytrzymania (§ 171); z ważnych atoli przyczyn wojskowy sąd okręgowy może na wniosek prokuratora wojskowego przedłużyć czas trwania takiego aresztu na dalszy miesiąc, o ile chodzi o sprawę, należącą do właściwości sądu okręgu generalnego".
"Areszt ten zarządza się na podstawie nakazu uwięzienia, w którym podać należy dokładnie osobę, która ma być osadzona w areszcie śledczym, zarzucony tej osobie czyn karygodny oraz powód do jej uwięzienia"
Zamiast zdania 1 ust. 2 § 182, stosować należy następujące postanowienie:
"Uchylenie przytrzymania tymczasowego i aresztu śledczego następuje na wniosek właściwego prokuratora wojskowego (oficera sądowego) zaraz po ustaniu powodów do przytrzymania tymczasowego, względnie aresztu śledczego.
"Uchylić przytrzymanie tymczasowe może również osoba, która je zarządziła".
Zamiast ust. 2 § 221 stosować należy następujące postanowienie:
"Badanie lekarskie może odbyć się wskutek decyzji sędziego śledczego (sądu) po wysłuchaniu obrońcy w odpowiednim zakładzie leczniczym wojskowym lub innym publicznym i nie powinno, o ile to jest możliwe, trwać ponad 2 miesiące.
"Przy rozstrzyganiu zażalenia stosować należy przepis art. 140, 145 i 152 niniejszego rozporządzenia".
Zamiast § 223, stosować należy następujące postanowienie:
"W wypadkach fałszowania lub podrabiania publicznych papierów kredytowych, monet, stempli i pocztowych znaczków wartościowych, wydanych na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, należy przesłać poszczególne sztuki, stanowiące przedmiot postępowania karnego, a w miarę możności również narzędzia i materjały użyte do fałszowania lub podrabiania oraz inne należące do tego przedmioty, - władzy lub zakładowi, które wydały prawdziwe papiery kredytowe, monety, stemple lub pocztowe znaczki wartościowe danego rodzaju w celu uzyskania orzeczenia co do ich prawdziwości i dalszego wyjaśnienia, w jaki sposób sfałszowania dokonano, czy użyto przysposobionych narzędzi, ułatwiających rozmnożenie, nakoniec czy i gdzie takie fałszywe okazy już się pojawiły."
"Po zupełnem ukończeniu postępowania karno-sądowego należy odesłać wspomnianym władzom i zakładom okazy sfałszowane razem z wszelkiemi z czynu karygodnego pochodzącemi narzędziami, materjałami i innymi do tego należącymi przedmiotami. Skoro przedmioty te będą potrzebne do nowej czynności urzędowej w postępowaniu karnem, należy zażądać ich zwrotu."
"Celem uzyskania orzeczenia co do sfałszowanych lub podrobionych pieniędzy albo publicznych papierów kredytowych, które wydano poza obrębem Rzeczypospolitej, należy zwrócić się do Ministra Spraw Wojskowych."
Uchyla się ust. 3 i 4 § 237; zamiast zaś ust. 5 § 237, stosować należy następujące postanowienie:
"Prokurator wojskowy (oficer sądowy) może wnieść o uzupełnienie śledztwa. Jeżeli sędzia śledczy nie zgadza się z wnioskiem o uzupełnienie śledztwa, to o wniosku prokuratora orzeka sąd na posiedzeniu dyspozycyjnym. Tak samo postąpić należy, ilekroć sędzia śledczy nie zgadza się z innym wnioskiem prokuratora wojskowego, o ile ustawa nie stanowi inaczej"
"Na decyzję sądu okręgu generalnego, zarządzającą areszt obwinionemu służy zażalenie do Najwyższego Sądu Wojskowego."
"Wniesienie aktu oskarżenia lub podanie wniosku, dotyczącego dalszego biegu śledztwa powinno nastąpić w ciągu dni 8 od przesłania aktu prokuratorowi wojskowemu. To samo odpowiednio stosuje się do prokuratorskiego postępowania badawczego."
Zamiast ostatniego ustępu § 239, stosować należy następujące postanowienie:
"Prokurator może zaniechać wniesienia oskarżenia również wtedy. gdy czyn karygodny może ulec ukaraniu w drodze dyscyplinarnej, o ile właściwy dowódca na to się zgadza."
Przy stosowaniu § 241 należy mieć na względzie następujące postanowienie:
"Przy wstrzymaniu postępowania stosować odpowiednio należy przepis §§ 240 i 106 i art. 101 niniejszego rozporządzenia."
Po punkcie 4 ust. 1 § 243 dodaje się przepis:
"W postępowaniu przed sądami okręgów generalnych można w akcie oskarżenia wnieść o zarządzenie aresztu śledczego. O wniosku rozstrzyga sąd."
"Na decyzję sądu, zarządzającą areszt śledczy, obwinionemu służy zażalenie do Najwyższego Sądu Wojskowego".
Zamiast ust. 5 § 244 stosować należy następujące postanowienie:
"Gdy na wniosek prokuratora, objęty aktem oskarżenia, zarządzono przeciw obwinionemu areszt śledczy, wówczas należy połączyć z udzieleniem aktu oskarżenia (wniosku o ukaranie) również przepisane w § 178 przesłuchanie obwinionego".
Przy stosowaniu ust. 1. § 255 należy mieć na względzie art. 152 i art. 101 niniejszego rozporządzenia.
Zamiast ust. 2 § 266 stosować należy następujące postanowienie:
"Słuchaczów o ile są szeregowymi, może przewodniczący kazać także przyaresztować i według okoliczności ukarać odpowiednią karą dyscyplinarną; o ile zaś są oficerami, przewodniczący donosi dowództwu przełożonemu celem ukarania".
W przedmiocie kar dyscyplinarnych, przewidzianych w ust. 2 i 3 § 267 mają zastosowanie postanowienia art. 156 niniejszego rozporządzenia.
Zamiast ust 1 § 268-go stosować należy następujące postanowienie:
"Gdy obrońca dopuszcza się takiego wykroczenia, wówczas przewodniczący może udzielić mu nagany, a jeżeli jest oficerem, zwrócić się do jego władzy przełożonej."
"Na obrońcę, nie podlegającego wojskowej władzy karnej dyscyplinarnej, może sąd nałożyć grzywnę do 1000 marek, przeciw czemu służy skazanemu w ciągu 8 dni zażalenie do sądów wyższej instancji; zażalenie takie wstrzymuje ściągnięcie grzywny".
Zamiast ostatniego ustępu tegoż paragrafu stosować należy następujące postanowienie:
"O każdem ukaraniu obrońcy donieść należy właściwej władzy dyscyplinarnej".
Zamiast przepisu § 271-go stosować należy następujące postanowienie:
"Prokuratora wojskowego i oficera sądu może przewodniczący przywołać do porządku z powodu przewinień i donieść w pierwszym wypadku jego władzy przełożonej, zaś w drugim - właściwemu dowódcy w celu ukarania".
Zamiast pierwszego zdania ust. 2 § 276 stosować należy następujące postanowienie:
"Asesorowie składają przysięgę, każdy zosobna, słowami:
"Przysięgam, tak mi dopomóż Bóg".
Zamiast przepisu ust 2 § 300 stosować należy następujące postanowienie:
"Taksamo należy postąpić i natychmiast odstąpić sprawę władzy właściwej, jeżeli wojskowy sąd rejonowy uznaje sprawę za należącą do zakresu działania sądu okręgu generalnego. Wyrok ten następnie w dalszym postępowaniu przed sądem okręgu generalnego zastępuje akt oskarżenia, wniesiony bez postępowania badawczego.
"Jeżeli zaś w wypadku art. 12 niniejszego rozporządzenia wojskowy sąd rejonowy jest zdania, że należy wyznaczyć karę powyżej jednego roku, to przekazuje uchwałą sprawę prokuratorowi przy sądzie okręgu generalnego, który w ciągu trzech dni powinien wdrożyć dalsze postępowanie karne.
"Uchwała sądu załogowego nie ulega zaskarżeniu."
Zamiast zdania 1 § 301-go stosować należy następujące postanowienie:
"Sąd nie może uznać się niewłaściwym z powodu, iż sprawa mogła być załatwioną w myśl § 2 w drodze dyscyplinarnej, albo gdy sądzi, że przy wniesieniu aktu oskarżenia zachowano wprawdzie zasady tytułu I. niniejszego rozporządzenia, że jednak oskarżenie wniesione zostało przez prokuratora (oficera sądowego) niewłaściwego".
Zamiast ostatniego ustępu § 303 stosować należy następujące postanowienie:
"W tym ostatnim wypadku oraz wtedy, gdy zastrzeżono prokuratorowi wojskowemu odrębne ściganie czynu, który świeżo na jaw wyszedł, musi być w ciągu 8 dni zarządzone dochodzenie prokuratorskie lub uczyniony wniosek na wdrożenie śledztwa albo wniesione oskarżenie".
Do § 307 dodaje się następujące postanowienie:
"Gdy obwinionego osądzono w jego obecności na podstawie wyraźnego i wynikami rozprawy popartego przyznania się, lub gdy obwinionego uwolniono od oskarżenia z powodu; że oskarżyciel w zupełności odstąpił od oskarżenia przeciw wyrokowi zaś niezgłoszono przy rozprawie ustawowych środków prawnych, należy zaniechać uzasadnienia wyroku na piśmie. W razie uwolnienia należy przytoczyć w osnowie wyroku, że oskarżyciel odstąpił od oskarżenia (§ 306 punkt 2); w razie zaś zasądzenia, wymienić należy okoliczności łagodzące, które przyjęto przy wymiarze kary. Lecz również w wypadkach powyższych należy uzasadnienie wyroku wydać na piśmie, o ile tego zarząda wyraźnie oskarżyciel lub oskarżony".
Przepis § 309 zastępuje się następującem postanowieniem:
"Z powodu zbiegu bardzo ważnych i przeważających okoliczności łagodzących sąd wojskowy ma prawo:
Zamiast przepisu ust. 2 § 322 stosować należy następujące postanowienie:
"Zażalenie służy na postanowienia prokuratorów oraz na uchwały sądów, a odwołanie i zażalenie nieważności od wyroków."
Zamiast przepisu § 333 stosować należy następujące postanowienie:
"Przeciw wyrokom sądów okręgów generalnych można wnieść odwołanie tylko z powodu orzeczenia o karze, o ile nie zachodzi przyczyna nieważności, wymieniona w § 358 punkt 11".
Przy stosowaniu ust. 2 § 378 zamiast "delegacji innego komendanta" należy mieć na względzie "delegację innego, rzeczowo właściwego sądu".
O ile nie chodzi o postępowanie polowe przy stosowaniu zdania 1 ust. 1 § 396 należy w miejsce właściwego dowódcy mieć na względzie sąd, który wyrok wydał (§ 392 ust. 1) przy stosowaniu zaś. zdania drugiego tegoż ustępu wojskowego sądu okręgowego.
Przewidziane w punkcie 3 § 402 prawa komendanta przechodzą na sąd (art. 15 niniejszego rozporządzenia).
Zamiast przepisu ust. 2 § 415 należy stosować następujące postanowienie:
"Odroczenie ogłoszenia i wykonania zarządza właściwy sąd po wysłuchaniu prokuratora wojskowego".
Zamiast ostatniego ustępu § 416 stosować należy następujące postanowienie:
"Karę śmierci wykonywa się przez rozstrzelanie, niezależnie od tego, czy przestępstwo zagrożone jest karą śmierci przez ścięcie, powieszenie, względnie przez rozstrzelanie".
Zamiast przepisu § 423 należy stosować następujące postanowienie:
"Gdy powstaną wątpliwości co do tłomaczenia wyroku karnego lub obliczenia orzeczonej kary, albo gdy podniesione będą zarzuty przeciw rozstrzygnięciu sądu co do dopuszczalności wykonania kary, wówczas należy zasięgnąć rozstrzygnienia sądu wyższej instancji".
"Sąd może zarządzić tymczasem odroczenie lub przerwanie kary".
Zamiast ust. 1 i 2 § 428 stosować należy następujące postanowienie:
"Listy gończe można rozesłać za zbiegami i takimi nieobecnymi, których miejsce pobytu jest nieznane, tylko wtedy, gdy są silnie podejrzani o zbrodnię lub występek, za który może być wymierzona kara więzienia powyżej jednego roku".
"Za tymi, którzy obwinieni są o inne przestępstwa, nie należy rozpisywać listów gończych, można jednak przesłać komendom i władzom opis ich osoby w tym celu, aby w razie odnalezienia obwinionego zawiadomiły o tym władzę, która rozesłała opis osoby".
Przy stosowaniu punktów 1, 2 i 3 § 437 należy mieć na względzie przestępstwa, poddane właściwości sądów doraźnych.
Zamiast przepisu ostatniego zdania ostatniego ustępu § 441 stosować należy następujące postanowienie:
"Jeżeli nie można dotrzymać tego terminu, jak niemniej terminu określonego w art. 66 niniejszego rozporządzenia, to wdraża się postępowanie zwyczajne."
Przy stosowaniu ust. 1 § 444 należy mieć na względzie art. 132 niniejszego rozporządzenia, zamiast zaś ust. 3 tegoż paragrafu, stosować należy następujące postanowienie:
"Przeciw oskarżonym, którzy w czasie popełnienia czynu nie ukończyli: jeszcze 18-go roku życia, należy w miejsce kary śmierci przez powieszenie, a w byłym zaborze pruskim przez ścięcie, orzec ciężkie więzienie (dom karny) od lat 10 do 18, a w miejsce kary śmierci przez rozstrzelanie - więzienie lub ciężkie więzienie (dom karny) od lat 5 do 10."
"Ponadto może sąd doraźny, jeżeli przez wykonanie kary śmierci na jednym lub kilku z najbardziej na karę zasługujących dano już przykład odstraszający, potrzebny dla przywrócenia spokoju i porządku, wyrzec z ważnych powodów przeciw tym, którzy mieli mniejszy udział, zamiast kary śmierci wyżej wymienione kary pozbawienia wolności."
W ust. 1 § 449-go wyrazy "w wypadkach § 434-go i § 435-go" zastępuje się wyrazami "w wypadkach przewidzianych art. 59, 60 rozporządzenia wprowadczego."
Zamiast przepisu ust. B. § 452 stosować należy następujące postanowienie:
"B. Przepisy o stosunku na morzu obowiązują:
Przy stosowaniu ust. 2 § 480 należy mieć na względzie w byłym zaborze pruskim również karę śmierci przez ścięcie.
W ustępie 3 § 484 wyrazy w senacie, złożonym w myśl § 67 punkt 1 zastępuje się wyrazami "w wydziale złożonym w myśl art. 52 i 53 rozporządzenia wprowadczego".
Przepisy przechodnie.
Przepisy przechodnie.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie natychmiast po jego ogłoszeniu, z wyjątkiem postanowień, dotyczących sądów załogowych, które wchodzą w życie w 6 (sześć) tygodni po ogłoszeniu.
Co do spraw karnych rozpoznawanych przez sądy wojskowe, a będących w toku w dzień wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, obowiązują postanowienia następujące:
Warszawa, dnia 10 maja 1920 roku.
Art. 180 zmieniony przez art. 17 ustawy z dnia 28 października 1925 r. (Dz.U.25.119.858) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 30 listopada 1925 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia z dnia 15 lipca 1920 r. (Dz.U.20.60.372) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 sierpnia 1920 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia z dnia 30 lipca 1920 r. (Dz.U.20.71.478) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 sierpnia 1920 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia z dnia 15 lipca 1920 r. (Dz.U.20.60.372) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 września 1920 r.