Rozdział 3 - Kombinacje obciążeń budowli morskich - Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać morskie budowle hydrotechniczne i ich usytuowanie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1998.101.645

Akt obowiązujący

Wersja od: 6 sierpnia 1998 r.

Rozdział  3

Kombinacje obciążeń budowli morskich

§  124.

1. Kombinacje obciążeń budowli morskich ustala się zgodnie z Polską Normą w zależności od rozpatrywanego stanu granicznego nośności albo użytkowania, z uwzględnieniem wariantów jednoczesnego działania różnych obciążeń w poszczególnych stadiach realizacji oraz użytkowania tej budowli.

2. Kombinacje obciążeń budowli morskich, o których mowa w ust. 1, ustala się tak, aby dawały najbardziej niekorzystny efekt w rozpatrywanym stanie granicznym.

§  125.

1. Kombinacje obciążeń budowli morskich w stanach granicznych nośności rozpatruje się w podziale na kombinację:

1) podstawową, składającą się z obciążeń stałych i zmiennych,

2) obciążeń długotrwałych, w konstrukcjach z materiałów podatnych na wpływy reologiczne,

3) wyjątkową, składającą się z obciążeń stałych, zmiennych i jednego obciążenia wyjątkowego; w przypadkach uzasadnionych może wystąpić więcej niż jedno obciążenie wyjątkowe.

2. Kombinację obliczeniowych obciążeń długotrwałych, podstawową wymienioną w ust. 1 pkt 1, stosuje się w obliczeniach wszystkich budowli morskich oraz ich elementów konstrukcyjnych.

3. Kombinację obliczeniowych obciążeń długotrwałych wymienioną w ust. 1 pkt 2 stosuje się przy obliczaniu nośności konstrukcji żelbetowych, dla elementów ściskanych mimośrodowo oraz z betonu sprężonego.

4. Kombinację wyjątkową, wymienioną w ust. 1 pkt 3, stosuje się w przypadkach, gdy ze względu na przeznaczenie, użytkowanie lub usytuowanie budowli morskiej mogą wystąpić obciążenia wyjątkowe.

5. W uzasadnionych przypadkach, dla okresu montażu budowli morskich, można zmniejszyć wartość obciążeń zmiennych o 20% w stosunku do wartości przyjętych dla okresu użytkowania tych budowli.

§  126.

1. Kombinacja podstawowa obciążeń obliczeniowych wymieniona w § 125 ust. 1 pkt 1 stanowi sumę:

m n

Σγ_fiG_ki + γ_nΣYoiγfiQ_ki

1 1

gdzie:

γ_fi - współczynnik obciążenia (częściowy współczynnik bezpieczeństwa),

γ_n - współczynnik konsekwencji zniszczenia, przyjmowany na podstawie Polskiej Normy oraz § 49, 50, 245 ust. 3 i § 253 pkt 4,

G_ki - wartość charakterystyczna obciążenia stałego,

Q_ki - wartość charakterystyczna obciążenia zmiennego,

Y_oi - współczynnik jednoczesności obciążeń zmiennych, określany zgodnie z ust. 3 i 4.

2. Obciążenia zmienne w kombinacji obciążeń obliczeniowych szereguje się według ich znaczenia i mnoży przez współczynnik jednoczesności obciążenia Y_oi, przynależny do kolejnego miejsca i uszeregowania znaczenia obciążenia.

3. Ustala się, że wszystkie obciążenia zmienne w całości i w części długotrwałe, wprowadzane są do kombinacji obciążeń, w przypadku ich występowania, ze współczynnikiem jednoczesności, Y_oi = 1,0.

4. Wartość współczynnika jednoczesności obciążeń zmiennych w całości krótkotrwałych Y_oi przyjmuje się według uszeregowania ich znaczenia podanego w tab. 7:

Tablica 7

Znaczenie obciążenia zmiennego w całości krótkotrwałego	Kolejność uszeregowania obciążenia (i)	Yoi
1	2	3
Podstawowe	1	1,0
Drugie	2	0,9
Trzecie	3	0,8
Wszystkie pozostałe	4	0,7

5. Ze względu na to, że współczynnik jednoczesności obciążeń zmiennych Y_oi uwzględnia wpływ prawdopodobieństwa jednoczesnego wystąpienia kilku różnych obciążeń zmiennych w całości krótkotrwałych, obciążenia zmienne budowli morskich szereguje się według ich znaczenia.

6. Uszeregowanie, o którym mowa w ust. 4, realizuje się tylko na podstawie wyników obliczeń statycznych, w zależności od wartości naprężeń, jakie dane obciążenie wywołuje w elementach konstrukcji, co wymaga dokładnego i jednoznacznego określenia wartości tych obciążeń.

7. Gdy nie jest możliwe dokładne określenie obciążeń, o których mowa w ust. 5 i 6, przy wzięciu pod uwagę konsekwencji zniszczenia rozpatrywanych budowli morskich, przyjmuje się współczynnik Y_o = 1,0, niezależnie od znaczenia analizowanego obciążenia zmiennego w całości krótkotrwałego.

§  127.

1. W przypadkach gdy obciążenia zmienne w całości krótkotrwałe są dokładnie i jednoznacznie określone, zezwala się na ich uwzględnienie w następujących przykładowych kombinacjach:

Kolejność uszeregowania obciążenia

1) rodzaj obciążenia: (i)

a) oddziaływanie falowania morskiego 1

b) obciążenie wiatrem 2

c) oddziaływanie prądów morskich 3

d) obciążenia pozostałe 4

2) rodzaj obciążenia: i

a) oddziaływanie lodu 1

b) oddziaływanie prądów morskich 2

c) obciążenie śniegiem 3

d) obciążenia pozostałe 4

3) rodzaj obciążenia: i

a) oddziaływanie jednostek pływających dobijających

oraz przycumowanych do konstrukcji 1

b) obciążenie wiatrem 2

c) oddziaływanie prądów morskich 3

d) obciążenia pozostałe 4

4) rodzaj obciążenia: i

a) oddziaływanie jednostek pływających podczas ich budowy, wodowania i prób 1

b) obciążenie wiatrem 2

c) obciążenie śniegiem 3

d) obciążenia pozostałe 4

2. Ostateczną, wybraną kombinację obciążeń obliczeniowych, jak i uszeregowanie tych obciążeń dla danej budowli morskiej, ustala się w obliczeniach statycznych projektu budowlanego.

§  128.

1. W kombinacji wyjątkowej wszystkie wartości obciążeń zmiennych mnoży się przez współczynnik jednoczesności obciążeń zmiennych Y_o = 0,8.

2. Kombinacja wyjątkowa, o której mowa w ust. 1, stanowi sumę:

m n

Σγ_fiG_ki + 0,8Σγ_fiQ_ki+ F_a

1 1

gdzie:

F_a - obciążenie wyjątkowe.

§  129.

1. Kombinacje obciążeń w stanach granicznych użytkowania rozpatruje się w podziale na:

1) podstawową,

2) obciążeń długotrwałych.

2. Kombinację podstawową, wymienioną w ust. 1 pkt 1, stosuje się w obliczeniach wszystkich budowli morskich oraz ich elementów konstrukcyjnych.

3. Kombinację obciążeń długotrwałych, wymienioną w ust. 1 pkt 2, w której występują wszystkie obciążenia stałe oraz zmienne w całości i w części długotrwałe, stosuje się do tych budowli i konstrukcji, dla których ma znaczenie czas występowania obciążeń.

4. W stanach granicznych użytkowania stosuje się wartość współczynnika obciążenia γ_f = 1,0, z wyjątkiem torów poddźwignicowych i ich fundamentów, dla których przyjmuje się γ_f = 1,2.

§  130.

1. Kombinacja podstawowa obciążeń budowli morskich w stanach granicznych użytkowania składa się ze wszystkich obciążeń stałych i zmiennych tej budowli równocześnie występujących.

2. Kombinacja podstawowa, o której mowa w ust. 1, stanowi sumę:

m n

ΣG_ki + ΣQ_ki

1 1

§  131.

1. Kombinacja długotrwałych obciążeń budowli morskich w stanach granicznych użytkowania składa się ze wszystkich równocześnie występujących obciążeń stałych oraz obciążeń zmiennych w całości długotrwałych.

2. Kombinacja obciążeń długotrwałych, o której mowa w ust. 1, stanowi sumę:

m n j

ΣG_ki + ΣY_diQ˘_{ki + ΣYdi}Q˘˘_ki

1 1 1

gdzie:

G_ki - wartość charakterystyczna obciążenia stałego,

Q˘_ki - wartość charakterystyczna obciążenia zmiennego w całości długotrwałego,

Q˘˘_ki - wartość charakterystyczna obciążenia zmiennego w części długotrwałego,

Y_di - współczynnik kombinacji obciążeń długotrwałych, określony zgodnie z ust. 3.

3. Współczynnik kombinacji obciążeń długotrwałych Y_{di wynosi:}

a) Y_di = 1,0 - dla obciążeń zmiennych w całości długotrwałych,

b) Y_di = 0,5 - dla obciążeń zmiennych w części długotrwałych,

jeżeli obowiązujące normy obciążeń konstrukcji budowlanych lub specjalnych nie stanowią inaczej.