Rozdział 8 - Oskarżenia i rozstrzygnięcia. - Ustawa karna skarbowa.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1932.34.355
Akt utracił moc Wersja od: 15 stycznia 1936 r.
Rozdział VIII.
Oskarżenia i rozstrzygnięcia.
Oskarżenia i rozstrzygnięcia.
W sprawach, przekazanych do postępowania sądowego w myśl art. 188, orzeczenie karne władzy skarbowej zastępuje prawomocny akt oskarżenia.
§1.
Sąd rozpoznaje sprawę według przepisów, obowiązujących w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji ze zmianami, wprowadzonemi w następnych artykułach.§ 2.
Przepisy kodeksu postępowania karnego co do postępowania w sprawach karno-administracyjnych mają odpowiednie zastosowanie.§ 1.
Jeśli w sprawie, należącej do właściwości sądowej (art. 137 § 1 p, "a" i art. 138), prokurator nie znajduje powodu do ścigania, winien przesłać akta władzy skarbowej, która może sama złożyć sądowi okręgowemu akt oskarżenia (bez uzasadnienia).§ 2.
Jeśli władza skarbowa oskarżenia zaniecha, oznajmia o tem prokuratorowi, zwracając mu akta.§1.
Władza skarbowa korzysta w ciągu całego postępowania karnego ze wszelkich uprawnień prokuratora, dotyczących: 1)
informowania się o sprawie (przeglądanie akt, obecność przy czynnościach śledczych i t. p.); 2)
składania wniosków w przedmiocie zbierania i uzupełnienia materjału dowodowego oraz w przedmiocie wszelkich wogóle postanowień sądowych; 3)
zaskarżania orzeczeń sądowych.§ 2.
Do powyższych czynności władza skarbowa deleguje swego pełnomocnika.§1. 6
Obecność pełnomocnika władzy skarbowej na rozprawie głównej jest konieczna, jeśli władza ta złożyła sądowi akt oskarżenia (art. 221 § 1), prokurator jednak i w tym razie obowiązany jest do wzięcia udziału w rozprawie.§ 2.
Prokurator i pełnomocnik władzy skarbowej są nawzajem od siebie niezależni. Popieranie oskarżenia przez jednego z nich wystarcza. Wniosek pełnomocnika winien być przez sąd rozpatrzony, choćby prokurator z wnioskiem tym się nie zgadzał.Protokóły badania obwinionego, świadków i znawców, sporządzone przez władze skarbowe w toku dochodzenia, posiadają moc protokółów czynności sądowych.
§1.
Jeśli zeznanie jakiegokolwiek świadka, przesłuchanego w toku dochodzenia (skarbowego, prokuratorskiego) dotyczy okoliczności mniej ważnych, można wezwania tego świadka na rozprawę główną zaniechać i poprzestać na odczytaniu protokółów jego badania podczas rozprawy.§ 2.
Przepis powyższy nie pozbawia stron prawa zgłoszenia wniosku o wezwanie i przesłuchanie świadka, o czem sąd decyduje według swego uznania.Na rozprawie wolno odczytać protokóły wszelkich czynności, dokonanych w toku dochodzenia lub śledztwa.
§1.
W razie niewykrycia miejsca pobytu oskarżonego, jego ucieczki lub wogóle uchylenia się od sądu przed doręczeniem odpisu aktu oskarżenia lub zawiadomienia o terminie rozprawy, można zarządzić i przeprowadzić rozprawę główną, ogłaszając jej termin w gminie ostatniego miejsca zamieszkania, pobytu lub wykonywania przedsiębiorstwa, o ile zaś żadnej z tych okoliczności stwierdzić nie można, w Monitorze Polskim. Między ogłoszeniem a terminem rozprawy głównej upłynąć musi okres trzechmiesięczny.§ 2.
Ukrycie się oskarżonego, po otrzymaniu odpisu aktu oskarżenia lub zawiadomienia o terminie rozprawy, nie stanowi przeszkody do przeprowadzenia wyznaczonej rozprawy.§ 3.
W obu powyższych przypadkach, jeśli oskarżony nie zamianował obrońcy, przewodniczący powołuje dla nieobecnego obrońcę z urzędu, któremu służą wszystkie prawa strony oskarżonej.§ 4.
Niestawiennictwo na rozprawę oskarżonego, który otrzymał zawiadomienie o terminie rozprawy, pociąga za sobą skutki, przepisane w kodeksie postępowania karnego.§ 5.
Prawomocny wyrok należy ogłosić trybem, wskazanym w § 1, jeśli zachodzi którykolwiek z przypadków, wymienionych w §§ 1 i 2. Wykonanie nastąpić może dopiero po upływie czternastu dni po dniu ogłoszenia.§ 6.
Przepisy niniejszego artykułu mają zastosowanie do odpowiedzialnego w charakterze osoby trzeciej.§1.
Wyroki sądowe zawierać muszą rozstrzygnięcie sprawy co do wszystkich punktów, wymienionych w art. 185 p. p. 1 - 6. Do uzasadnienia wyroku mają zastosowanie ogólne przepisy kodeksu postępowania karnego.§ 2.
Rozstrzygnięcie co do kosztów postępowania objąć ma również te koszty, które powstały w postępowaniu skarbowem (art. 206).§ 3.
Sądy przesyłają z urzędu władzom skarbowym odpisy swych wyroków i postanowień.6 Art. 223 § 1 zmieniony przez art. 3 pkt 3 rozporządzenia z mocą ustawy z dnia 23 sierpnia 1932 r. zmieniającego niektóre przepisy postępowania karnego (Dz.U.32.73.662) z dniem 1 września 1932 r.