Uregulowanie produkcji węgla kamiennego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.109.717

Akt utracił moc

Wersja od: 16 grudnia 1920 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

z dnia 6 listopada 1920 r.

w przedmiocie uregulowania produkcji węgla kamiennego. ^*

Na mocy udzielonych mi ustawą z dn. 14 lipca 1920 r. (Dz. Ust. R. P. 7. 1920 r № 75, poz. 508) nadzwyczajnych pełnomocnictw do uregulowania spraw opałowych, zarządzam co następuje:

§ 1. Przedsiębiorcy kopalń węgla (właściciele i dzierżawcy kopalń, nadań i wyłączności lub ich pełnomocnicy) obowiązani są: dostarczać władzom górniczym na ich żądanie w terminach i według wzorów, przez władze górnicze ustalonych, wszelkich wykazów statystycznych, dotyczących ruchu kopalń oraz kosztów własnych, udzielać w sprawach powyższych władzom górniczym lub ich delegatom wszelkich informacji i wyjaśnień oraz zezwalać, z zastrzeżeniem zachowania niezbędnej poufności, na przeglądanie ksiąg handlowych i rachunkowych.

§ 2. Na obszarze b. Królestwa Kongresowego przedsiębiorcy kopalń węgla (§ 1) obowiązani są - w myśl art. 516 ustawy górniczej (Zb. Pr. Ces. Ros. T. VII wyd. 1912 r,) - na żądanie urzędów górniczych rozbudowywać kopalnie, rozpoczynać lub zwiększać wydobycie na nadaniach nieeksploatowanych lub eksploatowanych niedostatecznie oraz utrzymywać wydobycie na wysokości, przez urząd górniczy wskazanej, chociażby wydobycie to przekraczało normy, przewidziane w art. 516 ust. górn. (Zb. Pr. Ces. Ros. T. VII wyd. 1912 r).

Rozporządzenia urzędów górniczych w tym przedmiocie mogą dotyczyć również nadań, przylegających do eksploatowanych nadań tego samego właściciela, o ile warunki techniczno-górnicze wymagają eksploatacji oddzielnej.

§ 3. Na obszarze b. zaboru austrjackiego przedsiębiorcy kopalń węgla (lit. a) obowiązani są ściśle wykonywać przepisy, zawarta w §§ 170 oraz 174 - 182, obowiązującej na b. ziemiach austriackich ogólnej ustawy górniczej, rozpoczynać na żądanie władz górniczych - na nadaniach lub polach górniczych, nieeksploatowanych lub eksploatowanych niedostatecznie - wydobycie i utrzymywać je na wysokości oznaczonej przez władze górnicze.

§ 4. Właściciele gruntów obowiązani są na wezwanie władzy powołanej do wydania orzeczenia wywłaszczeniowego, oddawać w posiadanie właścicielom nadań grunta, niezbędne dla eksploatacji bezpośrednio po przedstawieniu zaświadczenia władz górniczych o zapadnięciu wymaganego przez ustawy górnicze postanowienia i dokonania opisu (obowiązująca na obszarze b. zaboru rosyjskiego ustawa górnicza art. 499; obowiązująca na b. ziemiach austrjackich ogólna ustawa górnicza §§ 101 i 102) oraz, w braku dobrowolnej umowy, zaświadczenia urzędu górniczego o złożeniu do depozytu sądowego kaucji, zabezpieczającej wynagrodzenie.

§ 5. Wynagrodzenie ustala się na obszarze b. Królestwa Kongresowego trybem, przewidziany ni w art. 502 ustawy górniczej (Zb. Pr. Ces. Ros. T. VII 1912 r.); o ile jednak w przeciągu miesiąca od dnia otrzymania zawiadomienia od naczelnika urzędu górniczego o konieczności zajęcia gruntu na eksploatacje górnicza, powołane w art. 502 ust. górn. (Zb. Pr. Ces. Ros. T. VII wyd. 1912 r.) instytucje decyzji o należnem właścicielom powierzchni wynagrodzeniu nie wydadzą, wówczas urząd górniczy, celem złożenia kaucji przez właściciela nadania, upoważniony jest do tymczasowego określenia wynagrodzenia, wysłuchawszy pretensji stron zainteresowanych oraz opinji dwóch rzeczoznawców do spraw rolnych. Postanowienie to nie wstrzymuje postępowania, przewidzianego przy ustalaniu wynagrodzenia w obowiązującej ustawie górniczej.

§ 6. Przedsiębiorcy górniczy (§ 1) obowiązani są na wezwanie władz górniczych:

1) na kopalniach, pracujących na dwie zmiany, przystępować do wykonania robót przygotowawczych, niezbędnych do wprowadzenia trzeciej zmiany;

2) prowadzić niezbędne w celu utrzymania lub powiększenia pro-produkcji przygotowawcze roboty górnicze, przedstawiać projekty robót górniczych oraz urządzeń instalacyjnych, których brak powstrzymuje zwiększenie produkcji;

3) wykonywać w myśl § 7 świadczenia wzajemne, które wpłynąć mogą na wzrost wydobycia przedsiębiorstwa, mającego korzystać ze świadczeń.

§ 7. Pod świadczeniami, mogącemi wpłynąć na wzrost wydobycia (§ 6), do których obowiązane są przedsiębiorstwa kopalń węgla, należy rozumieć, prócz świadczeń wymienionych w obowiązującej na obszarze każdej dzielnicy ustawia górniczej, również korzystanie z urządzeń, za - i wyładunkowych, bocznic, dróg kolejowych (wszelkiego typu), dróg kołowych, energji elektrycznej, o ile świadczenia takie nie zmniejszają produkcji przedsiębiorstwa świadczącego.

W wypadkach, grożących zupełnem lub cząściowem wstrzymaniem ruchu kopalni, mającej korzystać ze świadczeń, świadczenia te należy wykonywać bezzwłocznie, niezależnie od tego, czy nastąpiła już ugoda lub określenie wysokości wynagrodzenia za świadczenia, natomiast we wszystkich innych wypadkach, w braku dobrowolnej umowy, bezpośrednio, po zapadnięciu orzeczenia władz Górniczych, przewidzianego w art. 532 ustawy górniczej (Zb. Pr, Ces. Ros. T. VII wyd. 1912 r.) lub § 194 ogólnej ustawy górniczej, obowiązującej na b. ziemiach austrjackich.

§ 8. Winni niewykonania powyższych zarządzeń podlegną karom przewidzianym w art. 8 ustawy z dnia 14.VII. 1920 r. (Dz. Ust. R. P. z 1920 r. № 75 poz. 508), niezależnie od skutków prawnych, przewidzianych w art. 518 ustawy górniczej (Zb. Pr. Ces. Ros. T. VII wyd. 1912 r.), względnie §§ 241 - 244 ogólnej ustawy górniczej, obowiązującej na b. ziemiach austrjackich.

Nałożone grzywny wpływają na rzecz Skarbu.

§ 9. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

^* Z dniem 16 grudnia 1920 r. niniejsze rozporządzenie ma w całości zastosowanie również do produkcji węgla brunatnego, zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 7 listopada 1920 r. w przedmiocie uregulowania produkcji węgla brunatnego (Dz.U.20.114.756).