Art. 13. - Umowa o przywilejach i immunitetach Międzynarodowego Trybunału Karnego. Nowy Jork.2002.09.09.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2009.64.534

Akt obowiązujący

Wersja od: 12 marca 2009 r.

Artykuł  13

Przedstawiciele państw uczestniczący w Zgromadzeniu i jego organach pomocniczych oraz przedstawiciele organizacji międzyrządowych

1. Przedstawiciele Państw-Stron Statutu biorący udział w posiedzeniach Zgromadzenia i jego organów pomocniczych, przedstawiciele innych państw, którzy mogą brać udział w posiedzeniach Zgromadzenia i jego organów pomocniczych jako obserwatorzy na podstawie artykułu 112 ustęp 1 Statutu, oraz przedstawiciele państw i organizacji międzyrządowych zapraszani na posiedzenia Zgromadzenia i jego organów pomocniczych, podczas wykonywania ich urzędowych funkcji oraz podczas podróży do i z miejsca posiedzenia, korzystają z następujących przywilejów i immunitetów:

(a) immunitetu od zatrzymania lub aresztowania;

(b) immunitetu jurysdykcyjnego w odniesieniu do ich wypowiedzi ustnych lub pisemnych oraz wszelkich czynności podejmowanych przez nich w ramach ich urzędowych funkcji, również po zaprzestaniu wykonywania przez te osoby ich funkcji jako przedstawicieli;

(c) nietykalności wszelkich pism i dokumentów, niezależnie od ich formy;

(d) prawa do posługiwania się kodami lub szyframi, do otrzymywania pism i dokumentów lub korespondencji kurierem lub w zapieczętowanych przesyłkach oraz do otrzymywania i wysyłania wiadomości elektronicznych;

(e) zwolnienia z ograniczeń imigracyjnych, wymagań co do rejestracji cudzoziemców oraz obowiązków służby państwowej w Państwie-Stronie, które odwiedzają albo przez które przejeżdżają w związku z wykonywaniem swych funkcji;

(f) takich samych przywilejów i ułatwień walutowych i w zakresie wymiany walut, jakie są przyznawane przedstawicielom obcych rządów w czasowych oficjalnych misjach;

(g) takich samych immunitetów i ułatwień dotyczących bagażu osobistego, jakie są przyznawane przedstawicielom dyplomatycznym zgodnie z Konwencją wiedeńską;

(h) takiej samej ochrony i udogodnień repatriacyjnych podczas kryzysu międzynarodowego, jakie zgodnie z Konwencją wiedeńską przysługują przedstawicielom dyplomatycznym

(i) takich innych przywilejów, immunitetów i ułatwień, które nie są niezgodne z wymienionymi powyżej, jakie przysługują przedstawicielom dyplomatycznym, z tym, że osoby o których mowa w niniejszym artykule nie mogą żądać zwolnienia z ceł od sprowadzanych towarów (poza stanowiącymi część ich osobistego bagażu) albo z akcyzy lub z podatków od sprzedaży.

2. Jeśli stosowanie jakiejkolwiek formy opodatkowania jest uzależnione od okresu zamieszkiwania, to okresów, w których przedstawiciele, o których mowa w ustępie 1, biorący udział w posiedzeniach Zgromadzenia i jego organów pomocniczych, przebywają w Państwie-Stronie w celu wykonywania swych obowiązków, nie uważa się za okresy zamieszkiwania.

3. Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania w stosunkach pomiędzy przedstawicielem a władzami Państwa-Strony, którego jest on obywatelem oraz pomiędzy nim a Państwem-Stroną lub międzyrządową organizacją, które reprezentuje lub reprezentował.