Rozdział 3 - Transgraniczne świadczenie usług między Wspólnotą a Republiką Armenii - Umowa o partnerstwie i współpracy między Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Armenii, z drugiej strony. Luksemburg.1996.04.22.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2006.39.269

Akt obowiązujący
Wersja od: 1 marca 2005 r.

Rozdział  III

Transgraniczne świadczenie usług między Wspólnotą a Republiką Armenii

1.
Strony zobowiązują się zgodnie z postanowieniami niniejszego rozdziału podjąć niezbędne kroki w celu stopniowego świadczenia usług przez spółki wspólnotowe lub armeńskie założone na terytorium Strony innej niż ta osoba, dla której przeznaczone są usługi, uwzględniając rozwój sektora usług na terytorium każdej ze Stron.
2.
Rada Współpracy opracowuje zalecenia w celu wykonania ustępu 1.

Strony współpracują na rzecz rozwoju sektora usług o charakterze rynkowym w Republice Armenii.

1.
Strony zobowiązują się stosować zasadę nieograniczonego dostępu do międzynarodowego rynku i transportu morskiego opartego na zasadach komercyjnych:
a)
powyższe postanowienie nie narusza praw i obowiązków wynikających z Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Kodeksu Postępowania dla Konferencji Armatorów Liniowych, odnoszących się do jednej lub drugiej Strony niniejszej umowy; statki nieobjęte konferencją będą miały prawo działania w konkurencji ze statkami konferencji, o ile będą przestrzegać reguł uczciwej konkurencji na zasadach handlowych,
b)
Strony potwierdzają swoje przywiązanie do warunków swobodnej konkurencji, jako istotnej cechy handlu sypkimi i płynnymi towarami masowymi.
2.
Stosując zasady określone w ustępie 1, Strony:
a)
nie stosują, po dniu wejścia w życie niniejszej umowy, postanowień dotyczących podziału ładunku wynikających z umów dwustronnych między jakimkolwiek Państwem Członkowskim Wspólnoty a byłym Związkiem Radzieckim,
b)
nie wprowadzają, w przyszłych umowach dwustronnych z państwami trzecimi, klauzul o podziale ładunku, chyba że powstaną wyjątkowe okoliczności, w których przedsiębiorstwa żeglugi liniowej z jednej lub drugiej Strony niniejszej umowy nie miałyby innej możliwości udziału w handlu z lub do zainteresowanego państwa trzeciego,
c)
zakazują w przyszłych umowach dwustronnych wprowadzania klauzul o podziale ładunku w przypadku handlu sypkimi i płynnymi towarami masowymi,
d)
znoszą z dniem wejścia w życie niniejszej umowy, wszelkie środki jednostronne, przeszkody administracyjne, techniczne i inne, które mogłyby wywierać skutek ograniczający lub dyskryminacyjny w stosunku do swobody świadczenia usług w międzynarodowym transporcie morskim.
3.
Każda ze Stron przyznaje między innymi statkom będącym własnością obywateli lub przedsiębiorstw drugiej Strony traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie przyznawane własnym statkom w zakresie dostępu do portów otwartych dla handlu międzynarodowego, możliwości korzystania z infrastruktury i pomocniczych służb morskich w tych portach, jak również związane z należnościami i opłatami, ułatwieniami celnymi oraz wyznaczaniem miejsc zrzucania kotwicy oraz urządzeń do załadunku i rozładunku.
4.
Obywatele i przedsiębiorstwa wspólnotowe, zapewniające międzynarodowe usługi transportu morskiego, mogą swobodnie świadczyć usługi w międzynarodowym transporcie żeglugi śródlądowej Republiki Armenii i odwrotnie.

W celu zapewnienia skoordynowanego rozwoju transportu między Stronami, dostosowanego do ich potrzeb handlowych, warunki wzajemnego dostępu do rynku i świadczenia usług w transporcie drogowym, kolejowym i w żegludze śródlądowej, a także, gdy stosowne, w transporcie powietrznym mogą stanowić przedmiot odrębnych uzgodnień, w miarę potrzeby negocjowanych między Stronami, po wejściu w życie niniejszej umowy.