Rozdział 1 - Postanowienia ogólne - Szwecja-Polska. Umowa o pomocy prawnej w sprawach karnych. Warszawa.1989.02.10.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1990.63.368
Akt obowiązujący Wersja od: 17 czerwca 1996 r.
ROZDZIAŁ I
Postanowienia ogólne
Umawiające się Strony zobowiązują się do udzielania sobie wzajemnie, zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy, pomocy w sprawach karnych.
1.
Pomocy prawnej można odmówić, jeżeli wniosek o jej udzielenie dotyczy czynu:a)
którego ściganie w chwili wystąpienia z wnioskiem o udzieleniu pomocy nie należy do właściwości sądów Strony wzywającej;b)
który nie podlega karze według prawa Strony wezwanej;c)
który jest uważany przez Stronę wezwaną za przestępstwo o charakterze politycznym lub przestępstwo wojskowe;d)
w związku z którym na terytorium Strony wezwanej lub w państwie trzecim toczy się postępowanie lub zostało ono zakończone prawomocnym orzeczeniem, umorzeniem lub odmową wszczęcia postępowania;e)
za którego popełnienie z uwagi na upływ czasu, zgodnie z prawem Strony wezwanej, nie można przeciwko danej osobie wszcząć ścigania.2.
Pomocy prawnej w zakresie przeszukania i zajęcia można odmówić, jeżeli wniosek o jej udzielenie nie odnosi się do czynu, za który według prawa Strony wezwanej nie byłoby możliwe wymierzenie kary pozbawienia wolności powyżej jednego roku.3.
Pomocy prawnej można odmówić, jeżeli Strona wezwana uzna, że wykonanie wniosku mogłoby naruszać jej suwerenność, bezpieczeństwo, porządek publiczny lub inne podstawowe interesy państwa.1.
Wnioski o udzielenie pomocy prawnej przekazywane będą odpowiednio przez Ministerstwo Sprawiedliwości Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Ministerstwo Spraw Zagranicznych Szwecji.W zakresie pomocy prawnej udzielanej zgodnie z artykułami 4, 15 i 16 wnioski mogą być przekazywane przez Prokuraturę Generalną Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Wnioski mogą być również przekazywane w drodze dyplomatycznej.
2.
Dokumenty przekazywane na podstawie niniejszej umowy są zwolnione od legalizacji.