Art. 2. - Szwecja-Polska. Umowa o pomocy prawnej w sprawach karnych. Warszawa.1989.02.10.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1990.63.368

Akt obowiązujący

Wersja od: 17 czerwca 1996 r.

Artykuł  2

1. Pomocy prawnej można odmówić, jeżeli wniosek o jej udzielenie dotyczy czynu:

a) którego ściganie w chwili wystąpienia z wnioskiem o udzieleniu pomocy nie należy do właściwości sądów Strony wzywającej;

b) który nie podlega karze według prawa Strony wezwanej;

c) który jest uważany przez Stronę wezwaną za przestępstwo o charakterze politycznym lub przestępstwo wojskowe;

d) w związku z którym na terytorium Strony wezwanej lub w państwie trzecim toczy się postępowanie lub zostało ono zakończone prawomocnym orzeczeniem, umorzeniem lub odmową wszczęcia postępowania;

e) za którego popełnienie z uwagi na upływ czasu, zgodnie z prawem Strony wezwanej, nie można przeciwko danej osobie wszcząć ścigania.

2. Pomocy prawnej w zakresie przeszukania i zajęcia można odmówić, jeżeli wniosek o jej udzielenie nie odnosi się do czynu, za który według prawa Strony wezwanej nie byłoby możliwe wymierzenie kary pozbawienia wolności powyżej jednego roku.

3. Pomocy prawnej można odmówić, jeżeli Strona wezwana uzna, że wykonanie wniosku mogłoby naruszać jej suwerenność, bezpieczeństwo, porządek publiczny lub inne podstawowe interesy państwa.