Szwecja-Polska. Umowa o pomocy prawnej w sprawach karnych. Warszawa.1989.02.10.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1990.63.368

Akt obowiązujący

Wersja od: 17 czerwca 1996 r.

UMOWA

między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Szwecji o pomocy prawnej w sprawach karnych,

podpisana w Warszawie dnia 10 lutego 1989 r. ^*

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

PREZYDENT

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 10 lutego 1989 r. została podpisana w Warszawie Umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Szwecji o pomocy prawnej w sprawach karnych w następującym brzmieniu:

UMOWA

między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Szwecji o pomocy prawnej w sprawach karnych

Polska Rzeczpospolita Ludowa i Królestwo Szwecji

pragnąc uregulować, rozwijać i pogłębiać współpracę prawną w sprawach karnych, uzgodniły, co następuje:

ROZDZIAŁ  I

Postanowienia ogólne

Artykuł  1

Umawiające się Strony zobowiązują się do udzielania sobie wzajemnie, zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy, pomocy w sprawach karnych.

Artykuł  2

1. Pomocy prawnej można odmówić, jeżeli wniosek o jej udzielenie dotyczy czynu:

a) którego ściganie w chwili wystąpienia z wnioskiem o udzieleniu pomocy nie należy do właściwości sądów Strony wzywającej;

b) który nie podlega karze według prawa Strony wezwanej;

c) który jest uważany przez Stronę wezwaną za przestępstwo o charakterze politycznym lub przestępstwo wojskowe;

d) w związku z którym na terytorium Strony wezwanej lub w państwie trzecim toczy się postępowanie lub zostało ono zakończone prawomocnym orzeczeniem, umorzeniem lub odmową wszczęcia postępowania;

e) za którego popełnienie z uwagi na upływ czasu, zgodnie z prawem Strony wezwanej, nie można przeciwko danej osobie wszcząć ścigania.

2. Pomocy prawnej w zakresie przeszukania i zajęcia można odmówić, jeżeli wniosek o jej udzielenie nie odnosi się do czynu, za który według prawa Strony wezwanej nie byłoby możliwe wymierzenie kary pozbawienia wolności powyżej jednego roku.

3. Pomocy prawnej można odmówić, jeżeli Strona wezwana uzna, że wykonanie wniosku mogłoby naruszać jej suwerenność, bezpieczeństwo, porządek publiczny lub inne podstawowe interesy państwa.

Artykuł  3

1. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej przekazywane będą odpowiednio przez Ministerstwo Sprawiedliwości Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Ministerstwo Spraw Zagranicznych Szwecji.

W zakresie pomocy prawnej udzielanej zgodnie z artykułami 4, 15 i 16 wnioski mogą być przekazywane przez Prokuraturę Generalną Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Wnioski mogą być również przekazywane w drodze dyplomatycznej.

2. Dokumenty przekazywane na podstawie niniejszej umowy są zwolnione od legalizacji.

ROZDZIAŁ  II

Doręczanie dokumentów

Artykuł  4

1. Wniosek o doręczenie powinien być sporządzony na piśmie i pochodzić od sądu lub od prokuratora. Wniosek powinien zawierać:

a) nazwę organu, który go sporządził,

b) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i obywatelstwo osoby, której mają być doręczone dokumenty,

c) oznaczenie dokumentów, które mają być doręczone,

d) opis czynu przestępnego, w związku z którym żąda się udzielenia pomocy, czas i miejsce jego popełnienia oraz kwalifikację prawną.

2. Wniosek o doręczenie dokumentów powinien być sporządzony w języku Strony wzywającej i być przekazany wraz z tłumaczeniem na język Strony wezwanej lub na język angielski.

3. Dokumenty podlegające doręczeniu przesyła się w dwóch egzemplarzach. Powinny być one przekazane wraz z tłumaczeniem na język Strony wezwanej. Dokumenty doręcza się również bez załączonego ich tłumaczenia, jeżeli osoba, której mają być one doręczone, zgodzi się je przyjąć.

Artykuł  5

1. Doręczenie będzie dokonywane przez Stronę wezwaną zgodnie z jej prawem lub w sposób określony przez Stronę wzywającą, o ile jest on zgodny z prawem Strony wezwanej.

2. Dowód doręczenia sporządzany jest zgodnie z prawem Strony wezwanej. Dowód doręczenia wraz z jednym egzemplarzem doręczonego dokumentu zwraca się Stronie wzywającej.

3. Jeżeli osoba, której ma być dokonane doręczenie, nie przebywa pod wskazanym adresem, Strona wezwana podejmuje działania w celu ustalenia jej miejsca pobytu.

4. Jeżeli doręczenie nie może być dokonane, Strona wezwana zawiadamia niezwłocznie o przyczynach Stronę wzywającą, zwracając jej dokumenty.

5. Wniosek o doręczenie wezwania do stawiennictwa przed sądem osobie oskarżonej, przebywającej na terytorium Strony wezwanej, powinien być przekazany organom tej Strony w stosownym czasie. Osobie oskarżonej należy doręczyć nie później niż na trzydzieści dni przed terminem rozprawy, na którą ma się ona stawić.

Artykuł  6

Należności świadków i biegłych, w tym zwrot utraconych zarobków oraz koszty podróży i pobytu, jak również wynagrodzenie biegłych, będą ponoszone przez Stronę wzywającą zgodnie z jej prawem. Świadka lub biegłego wezwanego do stawiennictwa należy poinformować o powyższych zasadach.

Artykuł  7

Jeżeli Strona wzywająca uzna osobiste stawiennictwo świadka lub biegłego za szczególnie niezbędne, powinna to nadmienić we wniosku o doręczenie wezwania. Strona wezwana powinna zawiadomić Stronę wzywającą o stanowisku świadka lub biegłego.

Artykuł  8

Świadek lub biegły, który nie stawił się na wezwanie, o którego doręczenie wnoszono, nie może z tego tytułu podlegać karze lub środkom przymusu.

Artykuł  9

1. Przeciwko świadkowi lub biegłemu, bez względu na jego obywatelstwo, który stawił się na wezwanie przed sądem Strony wzywającej, nie może być prowadzone postępowanie karne; nie może być on pozbawiony wolności lub poddany wszelkim innym formom ograniczenia wolności osobistej na terytorium tej Strony z powodu czynów popełnionych lub orzeczeń wydanych przed opuszczeniem przez niego terytorium Strony wezwanej.

2. Przeciwko każdej osobie, bez względu na jej obywatelstwo, wezwanej przed sąd Strony wzywającej do odpowiedzialności za czyny stanowiące przedmiot postępowania nie może być prowadzone postępowanie karne, nie może być ona pozbawiona wolności lub poddana wszelkim innym formom ograniczenia wolności osobistej z powodu czynów popełnionych lub orzeczeń wydanych przed opuszczeniem przez nią terytorium Strony wezwanej i nie wymienionych w wezwaniu.

3. Ochrona określona w niniejszym artykule przestaje obowiązywać, jeżeli świadek, biegły lub osoba oskarżona, mająca możliwość opuszczenia w ciągu piętnastu dni od dnia, w którym jej obecność na terytorium Strony wzywającej nie była już wymagana przez Sąd, na tym terytorium pozostała lub, po jego opuszczeniu, dobrowolnie na nie powróciła.

4. Ochrona określona w niniejszym artykule stosuje się odpowiednio do świadków, biegłych i podejrzanych, którzy stawili się na wezwanie przed prokuratorem Strony wzywającej, o ile ochrona taka jest przewidziana przez prawo tej Strony.

Artykuł  10

Koszty powstałe w związku z wykonaniem wniosku o doręczenie ponosi Strona wezwana.

ROZDZIAŁ  III

Wnioski o udzielenie pomocy prawnej

Artykuł  11

1. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej, takiej jak przesłuchanie świadków, biegłych lub osób oskarżonych, dokonanie przeszukania lub zajęcia majątku, przekazanie przedmiotów stanowiących dowody, akt lub dokumentów powinny być sporządzone przez sąd Strony wzywającej i skierowane do Sądu Strony wezwanej. Powinny być one sporządzone w języku Strony wzywającej i być przekazane wraz z ich tłumaczeniem na język Strony wezwanej.

2. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej, wymienione w ustępie 1 niniejszego artykułu, powinny zawierać:

a) nazwę sądu, który sporządził wniosek,

b) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i obywatelstwo osoby, której dotyczy wniosek,

c) opis czynu przestępnego oraz przepisy prawne, które mają zastosowanie,

d) przedmiot i podstawę wniosku oraz, w stosownych wypadkach, pytania, które mają być zadane podczas przesłuchania.

Artykuł  12

1. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej będą wykonywane niezwłocznie przez Stronę wezwaną zgodnie z jej prawem lub w sposób określony przez Stronę wzywającą, o ile nie jest on sprzeczny z prawem Strony wezwanej.

2. Jeżeli osoba, której dotyczy wniosek, nie przebywa pod wskazanym adresem, Strona wezwana podejmuje działania w celu ustalenia jej miejsca pobytu.

3. Jeżeli wniosek o udzielenie pomocy prawnej nie może być wykonany, Strona wezwana zawiadamia o tym Stronę wzywającą, informując ją jednocześnie o przyczynach niewykonania wniosku.

Artykuł  13

1. Strona wezwana zawiadamia Stronę wzywającą, na jej wniosek, o terminie i miejscu wykonania wniosku o udzielenie pomocy prawnej.

2. Strona wezwana może przekazać poświadczone odpisy żądanych protokołów lub dokumentów, chyba że Strona wzywająca wniosła o przekazanie oryginałów, które powinny być wówczas przekazane przez Stronę wezwaną.

3. Strona wezwana może odroczyć przekazanie żądanych protokołów, dokumentów lub przedmiotów, jeżeli są one niezbędne w związku z toczącym się na jej terytorium postępowaniem karnym.

4. Oryginały protokołów lub dokumentów, przekazane w związku z wykonaniem wniosku o udzielenie pomocy prawnej, powinny być zwrócone przez Stronę wzywającą Stronie wezwanej możliwie najszybciej, o ile ta ostatnia tego zażąda.

Artykuł  14

Strona wezwana ponosi koszty związane z wykonaniem wniosku o udzielenie pomocy prawnej. Jednakże wynagrodzenie i inne koszty biegłych powstałe na terytorium Strony wezwanej ponosi Strona wzywająca.

ROZDZIAŁ  IV

Postępowanie przygotowawcze

Artykuł  15

1. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej w toku postępowania przygotowawczego mogą pochodzić od prokuratora Strony wzywającej i być kierowane do prokuratora Strony wezwanej.

2. Do wniosku określonego w ustępie 1 stosuje się odpowiednio postanowienia rozdziału III.

3. Przy wykonywaniu wniosków o przesłuchanie świadków, biegłych lub osób podejrzanych, zgodnie z niniejszym artykułem, mogą być stosowane środki przymusu, jeżeli są one przewidziane przez prawo Strony wezwanej.

ROZDZIAŁ  V

Przekazanie ścigania

Artykuł  16

1. Każda z Umawiających się Stron może wnosić, zgodnie ze swoim prawem, o wszczęcie postępowania karnego na terytorium drugiej Strony za przestępstwo popełnione na terytorium Strony wzywającej.

2. Strona wezwana stosuje swoje prawo do wykonania wniosków o przekazanie ścigania.

Artykuł  17

1. Wniosek o przekazanie ścigania powinien zawierać:

a) nazwę organu, który go sporządził,

b) imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i obywatelstwo osoby, której dotyczy wniosek,

c) opis czynu przestępnego i stanu faktycznego sprawy,

d) przepis ustawy karnej mającej zastosowanie do popełnionego przestępstwa.

2. Wniosek powinien być sporządzony w języku Strony wzywającej i być przekazany wraz z tłumaczeniem na język Strony wezwanej.

3. Do wniosku o przekazanie ścigania powinny być dołączone wszelkie stosowne dowody.

4. Strona wezwana zawiadamia Stronę wzywającą o sposobie załatwienia wniosku o przekazanie ścigania i przesyła jej odpis prawomocnego orzeczenia.

ROZDZIAŁ  VI

Traktowanie obywateli drugiej Strony

Artykuł  18

Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się przyznać obywatelom drugiej Umawiającej się Strony, wobec których toczy się postępowanie przygotowawcze lub sądowe, takie same ułatwienia w zakresie prawa do obrony jak swoim własnym obywatelom, w tym również prawo do korzystania z obrońcy z urzędu.

ROZDZIAŁ  VII

Informowanie

Artykuł  19

1. Umawiające się Strony informują się wzajemnie, na wniosek, o ustawodawstwie karnym obowiązującym na ich terytorium.

2. Umawiające się Strony przesyłają sobie wzajemnie, na wniosek, wyciągi z rejestru skazanych dotyczące osób, wobec których toczy się postępowanie karne.

ROZDZIAŁ  VIII

Postanowienie końcowe

Artykuł  20

1. Niniejsza umowa podlega ratyfikacji, a dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Sztokholmie.

2. Umowa wejdzie w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych. Może być ona wypowiedziana przez każdą z Umawiających się Stron poprzez zawiadomienie drugiej Umawiającej się Strony w drodze dyplomatycznej. Umowa przestanie obowiązywać w sześć miesięcy po otrzymaniu takiego zawiadomienia.

Na dowód czego pełnomocnicy Umawiających się Stron podpisali niniejszą umowę i opatrzyli ją pieczęciami.

Sporządzono w Warszawie dnia 10 lutego 1989 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, szwedzkim i angielskim, przy czym wszystkie teksty mają jednakową moc. W wypadku rozbieżności rozstrzygający będzie tekst w języku angielskim.

Po zaznajomieniu się z powyższą umową w imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oświadczam, że:

- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

- będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie dnia 16 października 1989 r.

^* Z dniem 17 czerwca 1996 r. (tj. z dniem wejścia w życie Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych w stosunku do Polski) nin. Umowa, zgodnie z art. 26 ust. 1 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzonej w Strasburgu dnia 20 kwietnia 1959 r. (Dz.U.99.76.854), utraciła moc w części dotyczącej pomocy prawnej w sprawach karnych, z zastrzeżeniem postanowień art. 15 ust. 7, art. 16 ust. 3 i art. 26 ust. 2 Konwencji.