Szwajcaria-Polska. Porozumienie dodatkowe do układu dotyczącego uregulowania płatności handlowych, podpisanego w Bernie dnia 31 grudnia 1936 r., wraz z protokołem końcowym. Berno.1937.06.30.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1937.62.483

Akt jednorazowy

Wersja od: 14 marca 1939 r.

ROZPORZĄDZENIE

PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ

z dnia 16 sierpnia 1937 r.

w sprawie tymczasowego wprowadzenia w życie postanowień podpisanych w Bernie dnia 30 czerwca 1937 r.: 1) porozumienia dodatkowego do układu między Polską a Szwajcarią, dotyczącego uregulowania płatności handlowych, podpisanego w Bernie dnia 31 grudnia 1936 r., 2) protokołu końcowego do powyższego porozumienia. ^*

Na podstawie art. 52 ust. (2) ustawy konstytucyjnej postanawiam co następuje:

Art.  1.

(1) Wprowadza się tymczasowo w życie postanowienia podpisanych w Bernie dnia 30 czerwca 1937 r.:

1) porozumienia dodatkowego do układu między Polską a Szwajcarią, dotyczącego uregulowania płatności handlowych, podpisanego w Bernie dnia 31 grudnia 1936 r.,

2) protokołu końcowego do powyższego porozumienia.

(2) Teksty wspomnianego porozumienia dodatkowego i protokołu końcowego z dnia 30 czerwca 1937 r. zawarte są w załączniku do rozporządzenia niniejszego.

Art.  2.

Wykonanie rozporządzenia niniejszego porucza się Ministrom: Spraw Zagranicznych, Skarbu oraz Przemysłu i Handlu.

Art.  3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK 

Przekład.

POROZUMIENIE DODATKOWE

do układu między Polską a Szwajcarią, dotyczącego uregulowania płatności handlowych, podpisanego w Bernie dnia 31 grudnia 1936 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Rada Związkowa Szwajcarska, pragnąc uzupełnić układ między Polską a Szwajcarią, dotyczący uregulowania płatności handlowych, podpisany w Bernie dnia 31 grudnia 1936 r., postanowili zawrzeć odnośny układ i w tym celu mianowali swymi pełnomocnikami, a mianowicie:

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej:

Pana Jana MODZELEWSKIEGO, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Rzeczypospolitej Polskiej w Bernie,

Rada Związkowa Szwajcarska:

Pana Pierre VIELI, doktora praw, Radcę legacyjnego, w Bernie,

którzy, po okazaniu swych pełnomocnictw, znalezionych w dobrej i należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:

Artykuł pierwszy

Artykuły pierwszy i drugi układu między Polską a Szwajcarią z dnia 31 grudnia 1936 r. dotyczącego uregulowania płatności handlowych będą zastąpione przez postanowienia następujące:

1. Wszystkie wierzytelności i długi wynikające:

a) z dostawy towarów pochodzenia polskiego lub szwajcarskiego, bez względu na datę przywozu towaru lub datę płatności zobowiązania;

b) z dostawy towarów pochodzenia innego niż szwajcarskiego, przywiezionych do Polski przed dniem 24 lipca 1936 r., będącym datą wejścia w życie rozporządzenia Departamentu Związkowego Gospodarstwa Publicznego z dnia 23 lipca 1936 r., dotyczącego świadectw wywozowych przy regulowaniu płatności z Polską;

c) ze świadczeń firm szwajcarskich lub polskich w obrocie uszlachetniającym i reparacyjnym;

d) ze świadczeń za usługi (takich jak: komisowe, prowizje, koszty komiwojażerów, koszty transportu, opłaty celne, honoraria i inne świadczenia);

e) z innych kosztów dodatkowych takich jak uposażenia, płace zarobkowe, pensja dla przedstawicieli, urzędników i robotników, opłaty za patenty na wynalazki i innych świadczeń analogicznych;

f) z kosztów zarządu, tj. ogólnych kosztów administracji poniesionych przez firmy szwajcarskie lub polskie na eksploatację przedsiębiorstw posiadanych w Polsce lub Szwajcarii w postaci bądź to spółki stowarzyszonej, bądź oddziału lub agencji;

g) z zysków i kasztów ogólnych powstałych z transakcji handlowych dokonanych w Polsce przez firmy szwajcarskie lub w Szwajcarii przez firmy polskie;

h) z procentów i różnic kursowych powstałych z obrotu towarowego;

i) ze świadczeń szwajcarskich lub polskich, odnoszących się do dziedziny własności intelektualnej, takich jak licencje etc.

mogą być regulowane jedynie w drodze kompensacji. W tym celu oba Rządy będą mogły wydać przepisy, że równowartość tych zobowiązań winna być wpłacona do instytucji, które zostaną wskazane w każdym kraju.

2. Wierzyciele i dłużnicy będą mieli zupełną swobodę w wyborze swych partnerów i w zawieraniu transakcji kompensacyjnych z zastrzeżeniem uzyskania aprobaty kompetentnych władz obu krajów w każdym poszczególnym przypadku przewidzianym w art. 3 układu z dnia 31 grudnia 1936 r.

3. Jednakże pewne kategorie wierzycieli i dłużników będą mogły dokonywać transakcji kompensacyjnych jedynie za pośrednictwem organizacji wyznaczonych przez swe odnośne Rządy.

Postanowienie zawarte ad artykuł pierwszy protokołu końcowego do układu z dnia 31 grudnia 1936 r. zostaje uchylone.

Artykuł  2.

Wpłaty, które będą mogły być dokonane na rachunki pośrednie, przewidziane w powyższym artykule pierwszym alinea 1, będą skutkować uwalniająco jedynie w przypadku wyraźnego postanowienia o tym między wierzycielem i dłużnikiem. We wszystkich innych przypadkach wpłaty te nie będą skutkować uwalniająco i dłużnik będzie zwolniony ze swego długu jedynie wówczas, gdy wierzyciel otrzyma całkowitą równowartość swej wierzytelności.

Artykuł  3

Każdy z obu Rządów ustanowi komisję rządową dla czuwania nad funkcjonowaniem systemu płatności i obrotów handlowych między obu krajami.

Artykuł  4

Niniejsze porozumienie dodatkowe będzie ratyfikowane i dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Warszawie, jak tylko to będzie możliwe. Wejdzie ono w życie 15 dnia po dacie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych i pozostanie w mocy tak długo jak układ z dnia 31 grudnia 1936 r. między Polską a Szwajcarią, dotyczący uregulowania płatności handlowych.

Niniejsze porozumienie będzie mogło być wypowiedziane stosownie do warunków ustanowionych w art. 8 i 9 wspomnianego układu z dnia 31 grudnia 1936 r.

Na dowód czego wyżej wymienieni pełnomocnicy podpisali niniejsze porozumienie.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Bernie, dnia 30 czerwca 1937 r.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY.

ad artykuł 2.

Rozumie się, iż nawet w przypadku, gdy wpłata na rachunek pośredni, przewidziany w art. pierwszym, miałaby skutkować uwalniająco dla dłużnika, żadna różnica wynikła z ewentualnych wahań kursowych nie obciąży obu Instytucji, które prowadzą te rachunki pośrednie.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Bernie, dnia 30 czerwca 1937 r.

^* Z dniem 14 marca 1939 r. nin. rozporządzenie zostało uzupełnione przez rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej o tymczasowym wprowadzeniu w życie postanowień porozumienia między Polską a Szwajcarią w sprawie uregulowania płatności handlowych między ziemiami włączonymi do Polski w r. 1938 a Szwajcarią (Dz.U.39.17.100).