Szwajcaria-Polska. Układ w sprawie uregulowania płatności handlowych wraz z protokołem końcowym. Berno.1936.12.31.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1937.31.245

Akt utracił moc

Wersja od: 14 marca 1939 r.

ROZPORZĄDZENIE

PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ

z dnia 23 kwietnia 1937 r.

w sprawie tymczasowego wprowadzenia w życie postanowień układu między Polską a Szwajcarią w sprawie uregulowania płatności handlowych, podpisanego wraz z protokołem końcowym w Bernie dnia 31 grudnia 1936 r. ^*

Na podstawie art. 52 ust. (2) ustawy konstytucyjnej postanawiam co następuje:

Art.  1.

(1) Wprowadza się tymczasowo w życie postanowienia układu między Polską a Szwajcarią w sprawie uregulowania płatności handlowych, podpisanego wraz z protokołem końcowym w Bernie dnia 31 grudnia 1936 r.

(2) Tekst wspomnianego układu zawarty jest w załączniku do rozporządzenia niniejszego.

Art.  2.

Wykonanie rozporządzenia niniejszego porucza się Ministrom: Spraw Zagranicznych, Skarbu oraz Przemysłu i Handlu,

Art.  3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 25 kwietnia 1937 r.

ZAŁĄCZNIK 

Przekład.

UKŁAD

między Polską i Szwajcarią w sprawie uregulowania płatności handlowych.

Celem uregulowania płatności handlowych między Polską i Szwajcarią Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Związkowy Szwajcarski postanowiły, w uzupełnieniu układu zawartego między Polską i Szwajcarią w dniu 19 listopada 1936 r. dotyczącego likwidacji sum wpłaconych do odnośnych instytucji kompensacyjnych na rzecz wierzycieli polskich i szwajcarskich, nazwanego układem likwidacyjnym, co następuje:

Artykuł 1.

1. Stosownie do art. 5 układu likwidacyjnego z 19 listopada 1936, wpłaty równowartości zobowiązań powstałych z importu do Szwajcarii towarów polskich albo powstałych ze świadczeń wyszczególnionych w art. 6 wspomnianego układu pod literami b, c, d, e, f, g, h, będą nadal dokonywane na konto Polskiego Towarzystwa Handlu Kompensacyjnego Sp. z o. o. lub instytucji, która zastąpi je później (nazywanej poniżej Instytucją polską) w Banku narodowym szwajcarskim i będą przeznaczone na likwidację sum wpłaconych do 30 listopada 1936 do wyżej wspomnianej Instytucji polskiej.

2. Jednakowoż w przypadkach uznanych przez obie układające się Strony za usprawiedliwione względami natury handlowej, dłużnicy szwajcarscy będą mogli być zwolnieni od obowiązkowej wpłaty przewidzianej w poprzednim ustępie i będą mogli być upoważnieni do zużytkowania omawianych sum dla wierzycieli szwajcarskich w drodze prywatnych transakcji kompensacyjnych.

Artykuł  2.

1. Wszystkie sumy niewypłacone do Polskiego Towarzystwa Handlu Kompensacyjnego Sp. z o. o. do 30 listopada 1936 a wynikające:

a) z dostawy towarów pochodzenia szwajcarskiego, bez względu na datę przywozu towaru lub datę płatności zobowiązania;

b) z dostawy towarów, pochodzenia innego niż szwajcarskiego przywiezionych do Polski przed 24 lipca 1936, datą wejścia w życie rozporządzenia Departamentu Związkowego gospodarstwa publicznego dotyczącego świadectw eksportowych, wymaganych przy regulowaniu płatności z Polską, z dnia 23 lipca 1936;

c) ze świadczeń firm szwajcarskich w obrocie uszlachetniającym i reparacyjnym;

d) ze świadczeń za usługi (takie jak komisowe, prowizje, koszty komiwojażerów, koszty transportu, opłaty celne, honoraria, i inne świadczenia);

c) z innych kosztów ubocznych, takie jak uposażenia, płace zarobkowe, pensje dla przedstawicieli, urzędników i robotników, opłaty za patenty na wynalazki i inne świadczenia analogiczne;

f) z kosztów zarządu tj. ogólnych kosztów administracji poniesionych przez firmy szwajcarskie dla eksploatacji przedsiębiorstw posiadanych w Polsce, bądź to w postaci spółki stowarzyszonej, bądź filii lub agencji;

g) z zysków i strat ogólnych powstałych z transakcji handlowych dokonanych w Polsce przez firmy szwajcarskie;

h) z procentów i różnic kursowych powstałych z obrotów handlowych;

i) ze świadczeń szwajcarskich wynikłych z dziedziny własności intelektualnej, takich jak licencje etc.

będą, o ile by to przepisy wewnętrzne obowiązujące w Polsce przewidywały, wpłacane na konto specjalne w Instytucji polskiej.

2. Dłużnicy polscy będą mogli rozporządzać sumami przewidzianymi w ustępie 1 niniejszego artykułu dla uregulowania wierzytelności eksporterów towarów polskich posiadających odnośne świadectwa rozrachunkowe eksportowe lub dokumenty analogiczne po przedstawieniu dowodu, że są zwolnieni wobec swych odnośnych wierzycieli w Szwajcarii.

Artykuł  3.

Transakcje kompensacyjne, o których jest mowa w niniejszym układzie, winny być w każdym poszczególnym przypadku zatwierdzone przez właściwe władze obu krajów.

Artykuł  4.

1. Właściwe władze obu krajów za wspólnym porozumieniem wydadzą zarządzenia niezbędne do stosowania niniejszego układu.

2. Będą sobie podawały do wiadomości zezwolenia na kompensaty ze wszystkimi wskazówkami pozwalającymi na stwierdzenie tożsamości tych transakcji, o których mowa.

Artykuł  5.

Zezwolenia na kompensaty wydane przez właściwe władze obu krajów nie zastępują pozwoleń przywozowych lub wszelkich innych zaświadczeń, które są niezbędne w myśl przepisów obowiązujących w kraju importującym.

Artykuł  6.

Jeśli w chwili wygaśnięcia niniejszego układu konto Banku narodowego szwajcarskiego w Instytucji polskiej będzie przedstawiało saldo na rzecz wierzycieli szwajcarskich, importerzy szwajcarscy będą nadal wpłacali równowartość swych importów, stosownie do art. 1 niniejszego układu oraz zgodnie z art. 5 Układu likwidacyjnego z 19 listopada 1936, do Banku narodowego szwajcarskiego aż do likwidacji zupełnej tego salda.

Artykuł  7.

Zgodnie z traktatem Unii celnej zawartym 29 marca 1923 r. między Konfederacją szwajcarską i Księstwem Liechtenstein, niniejszy układ będzie stosowany także do terytorium Księstwa Liechtenstein.

Artykuł  8.

1. Niniejszy układ będzie ratyfikowany możliwie jak najprędzej. Wejdzie on w życie 15 dnia po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych, która winna mieć miejsce w Warszawie.

2. Może on być wypowiedziany przez układające się Strony przed 31 maja 1937 roku, aby wygasnąć 30 czerwca 1937. Jeśli nie zostanie wypowiedziany w tym terminie, będzie przedłużony w drodze milczącej zgody i będzie mógł być wypowiedziany w każdej chwili, aby wygasnąć w miesiąc potem.

Artykuł  9.

Niezależnie od postanowienia zawartego w ustępie 2 artykułu poprzedniego, układające się Strony są zgodne, że jeśli jedna z nich wyda zarządzenia pogarszające sytuację jaka istnieje w chwili podpisania niniejszego układu, druga układająca się Strona będzie mogła żądać niezwłocznego podjęcia rokowań, celem przywrócenia równowagi. Jeśli te negocjacje nie dadzą zadawalniającego wyniku w przeciągu miesiąca od chwili zgłoszenia żądania, Strona, która uważać się będzie za pokrzywdzoną, będzie mogła wypowiedzieć niniejszy układ z tym, że wygaśnie on w miesiąc później.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Bernie, dnia 31 grudnia 1936 roku.

W imieniu Rządu W imieniu Szwajcarskiej

Polskiego: Rady Związkowej:

Protokół końcowy.

W chwili podpisania Układu między Polską i Szwajcarią dotyczącego uregulowania płatności handlowych, niżej podpisani uzgodnili, co następuje:

ad art. 1.

W celu ułatwienia zainteresowanym wykorzystania w transakcjach kompensacyjnych artykułów eksportu polskiego, właściwe władza obu krajów będą mogły za wspólną zgodą i uwzględniając sytuację rynkową swych krajów ustalić listy towarów polskich, których dopuszczenie do transakcji kompensacyjnych będzie uważane za usprawiedliwione względami handlowymi.

ad art. 2.

Aby ułatwić dłużnikom polskim wykonanie ich zobowiązań finansowych, powstałych mianowicie z procentów, dywidend i innych płatności pochodzących z lokat kapitałów a płatnych w regularnych odstępach czasu wierzycielom, mającym swą siedzibę w Szwajcarii, obie układające się Strony zgadzają się, za wspólnym porozumieniem w każdym poszczególnym przypadku, na wypłacenie eksporterom polskim równowartości za pewne kategorie towarów wywiezionych z Polski do Szwajcarii, wykorzystując na to sumy zablokowane na kontach "Przekazy na Szwajcarię" w Banku Polskim.

ad art. 3.

Świadectwa rozrachunkowe przy imporcie szwajcarskim do Polski będą wydawane, bez naruszenia obowiązujących przepisów ogólnych w tym przedmiocie, jedynie w następujących wypadkach:

a) za okazaniem dowodu przeprowadzonej transakcji kompensacyjnej prywatnej zatwierdzonej przez władzę kompetentną,

b) przy złożeniu promesy uznanej za wystarczającą przez władzę kompetentną na zawarcie takiej transakcji w terminie właściwym.

Co się tyczy zapłaty za import towarów pochodzących i przychodzących z innego kraju niż Szwajcarii lub Polski, obie układające się Strony nie będą traktowały mniej przychylnie importu z tego kraju dokonanego za pośrednictwem firm szwajcarskich lub polskich, uprawiających handel międzynarodowy niż import dokonany za pośrednictwem firm krajów trzecich.

Niniejszy protokół końcowy stanowi integralną część Układu do którego się odnosi i obowiązywać będzie tak długo, jak Układ.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Bernie, dnia 31 grudnia 1936 r.

^* Z dniem 25 sierpnia 1937 r. do nin. układu wprowadza się tymczasowo w życie porozumienie dodatkowe oraz protokół końcowy, podpisane w Bernie dnia 30 czerwca 1937 r., zgodnie z art. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 sierpnia 1937 r. (Dz.U.37.62.483).

Z dniem 14 marca 1939 r. do nin. układu wprowadza się tymczasowo w życie porozumienie w sprawie uregulowania płatności handlowych między ziemiami włączonymi do Polski w r. 1938 a Szwajcarią, zgodnie z art. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 23 lutego 1939 r. (Dz.U.39.17.100).