Rozdział 1 - Oficerowie zawodowi. - Służba wojskowa oficerów Wojska Polskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1948.20.135

Akt utracił moc

Wersja od: 16 kwietnia 1948 r.

Rozdział  I.

Oficerowie zawodowi.

Art.  42.

Oficer zawodowy znajduje się:

a) w czynnej służbie lub

b) w stanie nieczynnym.

Art.  43.

1. Minister Obrony Narodowej albo upoważniona przez niego władza wojskowa przenosi oficera zawodowego w czynnej służbie w stan nieczynny w przypadkach:

a) przyjęcia urzędu ministra lub podsekretarza stanu albo stanowiska równorzędnego, z wyjątkiem urzędu Ministra lub Wiceministra Obrony Narodowej,

b) powołania na stanowisko w państwowej służbie cywilnej lub w innej służbie publicznej albo w przedsiębiorstwach państwowych,

c) dostania się do niewoli (internowania) lub zaginięcia na terenie działań wojennych.

2. Minister Obrony Narodowej lub upoważniona przez niego władza wojskowa może przenieść oficera zawodowego w czynnej służbie w stan nieczynny w przypadkach:

a) przyjęcia mandatu posła do Sejmu,

b) stwierdzonej przez wojskową komisję lekarską czasowej niezdolności oficera do czynnej służby,

c) na prośbę oficera.

3. Uposażenie oficera zawodowego przeniesionego w stan nieczynny oraz zaliczenie czasu przebywania w stanie nieczynnym do wysługi emerytalnej określają osobne przepisy.

4. Minister Obrony Narodowej może zaliczyć oficerowi zawodowemu okres pozostawania w stanie nieczynnym do czasu czynnej służby.

Art.  44.

Oficer zawodowy w stanie nieczynnym wraca do czynnej służby bez osobnego powołania:

a) po upływie czasu, na jaki został przeniesiony w stan nieczynny,

b) z chwilą ustania przyczyny, która w myśl art. 43 ust. 1 lit. c) spowodowała przeniesienie w stan nieczynny,

c) po zarządzeniu mobilizacji, z wyjątkiem przypadków:

– pełnienia urzędu ministra lub podsekretarza stanu albo - stanowiska równorzędnego,

– przeniesienia w stan nieczynny wskutek czasowej niezdolności do służby.

Art.  45.

W przypadkach przeniesienia oficera zawodowego w stan nieczynny na własną prośbę powołanie do czynnej służby może nastąpić z urzędu lub na prośbę przed upływem czasu, na jaki nastąpiło przeniesienie.

Art.  46.

1. Oficer zawodowy w czynnej służbie podlega opiniowaniu w sposób i na zasadach, które określa Minister Obrony Narodowej.

2. Oficerowi przysługuje prawo zaznajomienia się z treścią wydanej o nim opinii.

Art.  47.

1. Mianowanie oficera zawodowego w czasie pokoju na wyższy stopień nie może nastąpić wcześniej niż po przesłużeniu w stopniu:

chorążego, chorążego marynarki - 1 roku

podporucznika, podporucznika marynarki - 2 lat

porucznika, porucznika marynarki - 2 lat

kapitana, kapitana marynarki - 4 lat

majora, komandora podporucznika - 3 lat

podpułkownika, komandora porucznika - 3 lat.

2. Mianowanie oficerów zawodowych, którzy posiadają wojskowy stopień naukowy, oraz tych, którzy posiadają dyplom ukończenia szkoły akademickiej przydatnej do pełnienia służby w danej grupie specjalistów wojskowych - może nastąpić po przesłużeniu w poszczególnym stopniu czasu o 1 rok krótszego od określonego w ust. 1.

3. W przypadkach wyjątkowych, zasługujących na szczególne uwzględnienie z punktu widzenia potrzeb wojska, można mianować oficera zawodowego na wyższy stopień przed upływem terminów przewidzianych w ust. 1 i 2.

Art.  48.

Minister Obrony Narodowej przenosi oficera zawodowego, który nabył prawo do zaopatrzenia emerytalnego, w stan spoczynku:

a) w przypadku ustalenia przez wojskową komisję lekarską trwałej niezdolności oficera do wojskowej służby zawodowej,

b) na prośbę oficera - w razie uzyskania pełnej wysługi emerytalnej i osiągnięcia wieku 55 lat.

Art.  49.

Minister Obrony Narodowej może przenieść oficera zawodowego, który nabył prawo do zaopatrzenia emerytalnego, w stan spoczynku w przypadkach:

1) osiągnięcia wieku:

a) w korpusie generałów (admirałów) - 60 lat

b) w innych korpusach:

– oficerów sztabowych - 55 lat

– oficerów młodszych - 50 lat;

2) otrzymania dwukrotnie w ciągu 2-ch następujących po sobie lat opinii, stwierdzającej nieprzydatność do wojskowej służby zawodowej;

3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności nie pociągającą za sobą utraty stopnia oficerskiego;

4) zawarcia związku małżeńskiego bez wymaganego zezwolenia władzy wojskowej;

5) pełnienia nadal po upływie czasu, na który nastąpiło przeniesienie w stan nieczynny, urzędu ministra, podsekretarza stanu lub na stanowisku równorzędnym, albo pozostawania nadal w cywilnej służbie państwowej lub w innej służbie publicznej albo w przedsiębiorstwach państwowych;

6) na prośbę oficera;

7) uzyskania pełnej wysługi emerytalnej;

8) zmniejszenia stanów liczbowych.

Art.  50.

Oficera zawodowego, który nie nabył prawa do zaopatrzenia emerytalnego, Minister Obrony Narodowej:

a) przenosi do rezerwy lub zwalnia od powszechnego obowiązku wojskowego w razie ustalenia przez wojskową komisję lekarską jego trwałej niezdolności do wojskowej służby zawodowej;

b) może przenieść do rezerwy w przypadkach określonych w art. 49 pkt 1), 2), 3), 4), 5), 6) i 8).