Służba wojskowa oficerów Wojska Polskiego.
Dz.U.1948.20.135
Akt utracił mocDEKRET
z dnia 3 kwietnia 1948 r.
o służbie wojskowej oficerów Wojska Polskiego.
Postanowienia wstępne.
Postanowienia wstępne.
Wojsko Polskie, odrodzone ofiarą krwi i ciężkim znojem ludu polskiego, stoi na straży niepodległości i bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej, ustroju demokracji ludowej i dokonanych reform społecznych.
Oficer jest żołnierzem - obywatelem, na którym spoczywa szczególny obowiązek obrony Rzeczypospolitej, ustroju demokracji ludowej i praw ludu polskiego. Dla obrony tych wartości oficer winien poświęcić wszystkie swe wysiłki i wiedzę, a gdy zajdzie tego potrzeba - również zdrowie i życie. Oficer winien być wzorem miłości Ojczyzny i oddania ludowi polskiemu, z którego wyszedł i któremu zawdzięcza wolność, naukę i stanowisko.
Oficer winien wiernie i sumiennie pełnić służbę, wychowywać swoich podwładnych w duchu wierności dla Rzeczypospolitej i interesów ludu polskiego, być sprawiedliwym i dbałym dowódcą, posłusznym i oddanym względem przełożonych, uczynnym wobec kolegów, pilnie strzec powierzonego mu uzbrojenia i innego mienia publicznego.
Oficerem może być obywatel polski, którego wierność dla Rzeczypospolitej i ustroju demokracji ludowej nie ulega wątpliwości, a który posiada odpowiednie kwalifikacje etyczne i fachowe oraz odpowiada warunkom określonym w niniejszym dekrecie.
Przepisy ogólne.
Przepisy ogólne.
Korpusy osobowe oficerów.
Korpusy osobowe oficerów.
Stosunek oficerów do służby wojskowej.
Stosunek oficerów do służby wojskowej.
Ze względu na stosunek do służby wojskowej oficer może być:
Stopnie i tytuły oficerów.
Stopnie i tytuły oficerów.
oficerowie młodsi:
chorąży, chorąży marynarki,
podporucznik, podporucznik marynarki,
porucznik, porucznik marynarki,
kapitan, kapitan marynarki,
oficerowie sztabowi:
major, komandor podporucznik,
podpułkownik, komandor porucznik,
pułkownik, komandor,
generałowie (admirałowie):
generał brygady, kontradmirał,
generał dywizji, wiceadmirał,
generał broni, admirał,
Marszałek Polski.
Sposób używania przez oficerów posiadanych stopni naukowych wojskowych i powszechnych lub tytułów pozostających w związku z rodzajem wykonywanej służby wojskowej - określa Minister Obrony Narodowej.
Zasady mianowania oficerów.
Zasady mianowania oficerów.
Ustanawia się w czasie pokoju jako datę mianowania oficerów dzień 22 lipca - z wyjątkiem przypadków:
Każdy oficer ma w swym stopniu starszeństwo określone datą. Data starszeństwa może być wcześniejsza od daty mianowania.
Oficerów mianuje na stanowiska służbowe i zwalnia z nich:
Utrata i pozbawienie stopnia oficerskiego.
Utrata i pozbawienie stopnia oficerskiego.
Oficer traci stopień oficerski w przypadkach:
Wojskowe komisje lekarskie.
Wojskowe komisje lekarskie.
Szczególne obowiązki i prawa oficerów.
Szczególne obowiązki i prawa oficerów.
Oficer w czynnej służbie może należeć do niewojskowych organizacji i stowarzyszeń za zezwoleniem Ministra Obrony Narodowej.
Minister Obrony Narodowej może w porozumieniu z właściwą władzą naczelną ze względu na potrzeby wojska lub interes obrony Państwa wyznaczyć oficera w czynnej służbie do wykonywania zadań w państwowej służbie cywilnej lub innej służbie publicznej albo w przedsiębiorstwach państwowych.
Warunki publikacji lub innego rozpowszechniania przez oficera w czynnej służbie rezultatów jego działalności naukowej, literackiej, artystycznej i publicystycznej określa Minister Obrony Narodowej.
Minister Obrony Narodowej może przelać przysługujące mu w myśl przepisów art. 28, 29 i 30 uprawnienia co do udzielania zezwoleń na podległe mu organa i władze.
Prawo oficerów do uposażenia i zaopatrzenia emerytalnego, do zaopatrzenia inwalidzkiego oraz do zasiłków i pomocy normują osobne przepisy.
Oficer zawodowy w czynnej służbie może w czasie pokoju otrzymać urlopy:
oficerom młodszym i sztabowym - 4 tygodnie,
marszałkom i generałom (admirałom) - 5 tygodni.
Uprawnienia poszczególnych przełożonych w zakresie udzielania urlopów określa Minister Obrony Narodowej.
Obowiązki i prawa oficerów nieuregulowane w niniejszym dekrecie określają regulaminy, instrukcje i rozkazy wydawane przez Ministra Obrony Narodowej.
Przepisy szczegółowe.
Przepisy szczegółowe.
Oficerowie zawodowi.
Oficerowie zawodowi.
Oficer zawodowy w stanie nieczynnym wraca do czynnej służby bez osobnego powołania:
– pełnienia urzędu ministra lub podsekretarza stanu albo - stanowiska równorzędnego,
– przeniesienia w stan nieczynny wskutek czasowej niezdolności do służby.
W przypadkach przeniesienia oficera zawodowego w stan nieczynny na własną prośbę powołanie do czynnej służby może nastąpić z urzędu lub na prośbę przed upływem czasu, na jaki nastąpiło przeniesienie.
chorążego, chorążego marynarki - 1 roku
podporucznika, podporucznika marynarki - 2 lat
porucznika, porucznika marynarki - 2 lat
kapitana, kapitana marynarki - 4 lat
majora, komandora podporucznika - 3 lat
podpułkownika, komandora porucznika - 3 lat.
Minister Obrony Narodowej przenosi oficera zawodowego, który nabył prawo do zaopatrzenia emerytalnego, w stan spoczynku:
Minister Obrony Narodowej może przenieść oficera zawodowego, który nabył prawo do zaopatrzenia emerytalnego, w stan spoczynku w przypadkach:
– oficerów sztabowych - 55 lat
– oficerów młodszych - 50 lat;
Oficera zawodowego, który nie nabył prawa do zaopatrzenia emerytalnego, Minister Obrony Narodowej:
Oficerowie rezerwy.
Oficerowie rezerwy.
Nieunormowane w niniejszym dekrecie obowiązki i prawa oficerów rezerwy w zakresie pełnienia służby wojskowej określają osobne przepisy.
Oficerowie stanu spoczynku.
Oficerowie stanu spoczynku.
Minister Obrony Narodowej może powołać oficera stanu spoczynku do czynnej służby jako oficera zawodowego:
Oficerowie tytularni.
Oficerowie tytularni.
Przepisy przejściowe i końcowe.
Przepisy przejściowe i końcowe.
Przepisy przejściowe.
Przepisy przejściowe.
Oficerowie rezerwy powołani do czynnej służby w związku z wojną 1939 r., a którzy nie pełnili służby w Odrodzonym Wojsku Polskim lub zostali zwolnieni z tej służby przed wejściem w życie niniejszego dekretu bez przeniesienia do rezerwy lub zwolnienia od powszechnego obowiązku wojskowego, zostają z mocy samego prawa zależnie od wieku przeniesieni do rezerwy lub zwolnieni od powszechnego obowiązku wojskowego.
Oficerom przeniesionym w stan spoczynku, do rezerwy lub zwolnionym od powszechnego obowiązku wojskowego na podstawie przepisów art. 62 i 63 nie przysługuje prawo do uposażenia za ten okres czasu, w którym nie pełnili czynnej służby wojskowej, ani też do odprawy.
Oficerowie, którzy uzyskali dyplom ukończenia b. Wyższej Szkoły Wojennej oraz b. Wyższej Szkoły Intendentury i są uprawnieni do używania w tytule wyrazu "dyplomowany", mają prawo do używania wojskowego stopnia naukowego oficera dyplomowanego.
Art. 9 ust. 2 dekretu z dnia 14 lutego 1946 r. o uposażeniu wojskowych (Dz. U. R. P. Nr 67, poz. 371) otrzymuje brzmienie:
"2. Tryb zaliczenia do wysługi lat służby wojskowej, służby wykonywanej na zasadzie stosunku publiczno-prawnego, pracy najemnej i pracy w wolnych zawodach oraz służby i pracy niepodległościowej i antyfaszystowskiej ustali Minister Obrony Narodowej".
W dekrecie z dnia 25 września 1945 r. o służbie wojskowej nadterminowych i podoficerów zawodowych (Dz. U. R. P. Nr 42, poz. 233) z późniejszą zmianą (Dz. U. R. P. z 1946 r. Nr 60, poz. 331) w art. 46 dodaje się nowy ustęp:
"3. Przepisy art. 62-64 dekretu z dnia 3 kwietnia 1948 r. o służbie wojskowej oficerów Wojska Polskiego (Dz. U. R. P. Nr 20, poz. 135) stosuje się odpowiednio do podoficerów zawodowych i podoficerów rezerwy."
Przepisy końcowe.
Przepisy końcowe.
Wykonanie niniejszego dekretu porucza się Ministrowi Obrony Narodowej i Ministrowi Bezpieczeństwa Publicznego każdemu w jego zakresie działania i w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »