Rozdział 2 - Wybór Sądu Najwyższego i odwoływanie jego sędziów. - Sąd Najwyższy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1962.11.54

Akt utracił moc
Wersja od: 19 lipca 1984 r.

Rozdział  2.

Wybór Sądu Najwyższego i odwoływanie jego sędziów.

1.
Rada Państwa wybiera Sąd Najwyższy w pełnym składzie na okres lat pięciu.
2.
Sposób przeprowadzania wyboru ustala Rada Państwa.
1.
Grono kandydatów przy wyborze Sądu Najwyższego stanowią:
a)
sędziowie Sądu Najwyższego upływającej kadencji,
b)
osoby, których kandydatury przedstawia Minister Sprawiedliwości, a gdy chodzi o Izbę Wojskową - Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej.
2.
Rada Państwa może dokonać wyboru także spośród innych osób.
3.
Wybór spośród osób wymienionych w ust. 1 lit. a) oraz w ust. 2 następuje po wysłuchaniu opinii Ministra Sprawiedliwości, a gdy chodzi o Izbę Wojskową po wysłuchaniu opinii Ministrów Sprawiedliwości i Obrony Narodowej.

W okresie kadencji Sądu Najwyższego Rada Państwa wybiera poszczególnych sędziów na stanowiska opróżnione lub nowo utworzone. Przepisy artykułu poprzedzającego, z wyjątkiem ust. 1 lit. a), stosuje się odpowiednio. Wybór następuje na czas do końca danej kadencji.

Kandydat na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego powinien posiadać przewidziane we właściwych przepisach kwalifikacje na stanowiska sędziowskie. Nadto powinien on wykazać się co najmniej dziesięcioletnim okresem pracy w sądownictwie, prokuraturze lub państwowej komisji arbitrażowej albo na innym stanowisku, z którym jest związana praktyka prawnicza; nie dotyczy to profesorów nauk prawnych na polskich uniwersytetach państwowych lub w Polskiej Akademii Nauk.

1.
Rada Państwa odwołuje sędziego Sądu Najwyższego w czasie trwania kadencji, jeżeli sędzia:
a)
zrzeka się swego stanowiska,
b)
przekroczył siedemdziesiąt lat życia,
c)
z powodu choroby, ułomności lub upadku sił stał się trwale niezdolny do pełnienia obowiązków sędziego Sądu Najwyższego,
d)
nie daje rękojmi należytego wykonywania obowiązków sędziego Sądu Najwyższego.
2.
Odwołanie następuje na wniosek Ministra Sprawiedliwości i po wysłuchaniu opinii Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, a gdy chodzi o sędziego Izby Wojskowej na wniosek Ministra Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej i po wysłuchaniu opinii Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego.

Prawomocne skazanie na karę utraty praw publicznych, obywatelskich praw honorowych lub prawa wykonywania zawodu albo wydalenie przez sąd dyscyplinarny ze służby sędziowskiej pociąga za sobą z mocy prawa utratę stanowiska sędziego Sądu Najwyższego.

Sędzia Izby Wojskowej nie może być zwolniony z zawodowej służby wojskowej przed odwołaniem ze stanowiska sędziego Sądu Najwyższego lub przed utratą tego stanowiska.

Sędzia Sądu Najwyższego nie wybrany na następną kadencję tego Sądu ma prawo powrócić na stanowisko zajmowane poprzednio lub otrzymać stanowisko równorzędne: sędziego, prokuratora, arbitra w państwowym arbitrażu gospodarczym lub stanowisko w administracji państwowej. W stosunku do takiego sędziego nie stosuje się ograniczeń przewidzianych w art. 44 ustawy z dnia 27 czerwca 1950 r. o ustroju adwokatury (Dz. U. z 1959 r. Nr 8, poz. 41).