Rozdział 3 - Postanowienia ogólne i końcowe. - Rzesza Niemiecka-Polska. Układ między Rzecząpospolitą Polską a Rzeszą Niemiecką w sprawie ułatwień, dotyczących ruchu granicznego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.87.782

Akt utracił moc

Wersja od: 9 września 1923 r.

III.

Postanowienia ogólne i końcowe.

Art.  14.

Niniejszy układ nie dotyczy tej części granicy, która przechodzi przez Górnośląski obwód plebiscytowy.

Art.  15.

Każda ze stron układ zawierających zastrzega sobie prawo tymczasowego lub stałego wyjścia z pod przepisów niniejszego układu poszczególnych miast, położonych w swym pasie granicznym oraz ograniczenia dla tych miast ulg, przewidzianych w układzie.

Art.  16.

1. Postanowienia rozdziału I i II nie naruszają stosowania ustawowych przepisów celnych - o ile w treści niniejszego układu nie powzięto co do tego postanowienia - a również nie naruszają one policyjnych przepisów zdrowotnych i weterynaryjnych obu stron.

2. Postanowienia rozdziału I i II mogą być w razie ogólnego zamknięcia granicy zawieszone przejściowo także z innych powodów, aniżeli ze względów policyjno-zdrowotnych lub policyjno-weterynaryjnych. O ile takiego zarządzenia nie podano uprzednio dość wcześnie do publicznej wiadomości, należy również w czasie trwania zamknięcia granicy zezwolić osobom zaopatrzonym w przepustkę na powrót przez granicę.

Art.  17.

1. Poza ulgami, przewidzianemi w rozdziale i mogą być przyznane dalsze ulgi w razie nadzwyczajnej potrzeby drogą bezpośredniego porozumienia się właściwych urzędów obu stron zawierających układ. Ulgi te mogą być tego rodzaju, że wystawienie prze pustek może być powierzone takim urzędom wzgl. władzom, których siedziba leży korzystniej niż siedziba tych władz, które są w zasadzie uprawnione do wystawiania przepustek (art. 3, ust. 4).

2. Gdzie tego wymagać będą stosunki gospodarcze, a okaże się to dozwolonem, mogą w bezpośredniem porozumieniu powołane władze i urzędy obu stron zawierających układ ustanowić ulgi, idące dalej niż ulgi, wyszczególnione w rozdziale II dla przewozu drzewa, które przy ścinaniu spadnie poza linję graniczną, -dla wydobywania piasku z własnych lub dzierżawnych gruntów, położonych poza granicą, dla czerpania wody dla własnego użytku gospodarczego. W ten sam sposób mogą również ulec zmianie lub być uzupełnione postanowienia artykułu 12 ustęp 2a) do c).

Art.  18.

1. Każda ze stron zawierających układ prześle stronie drugiej wykaz swych gmin i obszarów dworskich, których mieszkańcy są uprawnieni do otrzymywania przepustek, określonych artykułem 3. Ze stawienie to winno być odpowiednio uzupełnione, o ile po jego sporządzeniu zastosowano przepisy artykułu 15.

2. Strony zawierające układ podadzą sobie obopólnie te władze wzgl. urzędy, które należy uważać jako takie po myśli artykułu 3 ustąp 4, artykułu 8 ustęp 1, 2, artykułu 9 ustąp 1, artykułu 12 ustąp 2, pod c), artykułu 13 i artykułu 17, ustąp 1, 2.

Art.  19.

1. Właściwe władze administracyjne drugiej instancji (wojewodowie, prezydenci rejencji, Dyrekcja Ceł, władze skarbowe) winny w razie pojawienia się przeszkód przy przeprowadzeniu niniejszego układu, porozumieć się ze sobą bezpośrednio celem usunięcia takich trudności.

2. Władze jednej ze stron, wymienione w ustępie 1 winny każdorazowo niezwłocznie powiadamiać odpowiednie władze strony przeciwnej o zmianach postanowień, powziętych w rozdziałach I i II układu, zarządzonych przez nie (przez władze jednej strony) w swym obwodzie w myśl artykułów 15 i 16 niniejszego układu.

Art.  20.

1. Układ ten winien być ratyfikowany w jak-najkrótszym czasie i wejść w życie z chwilą wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.

2. Układ ten traci swą ważność z dniem 31 grudnia 1924 r.-o ile zawierające go strony nie po rozumieją się. przed dniem 30 września 1924 r. co do dalszego jego przedłużenia. Każda ze stron zawierających ten układ może wypowiedzieć go już wcześniej z terminem 3 miesięcznym przed końcem każdego kwartału kalendarzowego.

Układ ten sporządza się w dwuch pierwopisach w językach polskim I niemieckim

w Poznaniu, dnia 29 kwietnia 1922 r.

Aleksander Szembek. Paul Eckardt

PROTOKUŁ KOŃCOWY

do polsko-niemieckiego układu o ulgach w ruchu granicznym.

Przy podpisaniu w dniu dzisiejszym układu polsko-niemieckiego o ulgach w ruchu granicznym doszli obustronni pełnomocnicy jeszcze do porozumienia w punktach następujących:

I. do artykułu 1. ustąp 1.

Zważywszy, że szereg parafji przecięty został przez polsko-niemiecką granicę, nie należy utrudniać duszpasterzom, których siedziba urzędowa znajduje się na obszarze jednej ze stron, a którzy muszą wykonywać urzędowe czynności w obwodzie takich przeciętych parafji i na obszarze drugiej strony oraz osobom, należącym do ich zawodowego otoczenia, jak kościelnym, ministrantom i t. d. możności swobodnego wykonywania swych funkcji duszpasterskich na tym obszarze, - o ile wykażą się w posiadaniu przepustek, przewidzianych w artykule 3.

II do artykułu 1 ustęp 1, 2, artykułu 2 ustęp 2, artykułu 12 ustąp 1.

Obie strony zawierające układ zastrzegają się co do porozumienia się w razie powstania potrzeby rozszerzenia z 10 na 15 kilometrów strefy, określonej w artykule 1 ustęp 1 i 2, w artykule 2 ustęp 2, oraz w artykule 12, ustęp 1.

III. do artykułu 3 ustęp 1.

Postanowienia niniejszej umowy nie naruszają w niczem należącego do władz obu stron zawierających układ prawa odmowy w wydawaniu przepustek, przewidzianych w artykule 3, o ile ustawowe krajowe przepisy paszportowe sprzeciwiają się uprawnieniu do podróży.

IV. do art. 5 ustęp 1.

Ulg, przewidzianych w artykule 5 ustęp 1 należy udzielać lekarzom, weterynarzom, akuszerkom, duszpasterzom i innym sługom kościelnym, funkcjonariuszom spółek wodnych i melioracyjnych oraz zakładów wodociągowych, robotnikom, rzemieślnikom, osobom udającym się na nabożeństwo do kościoła w obrębie swej parafji oraz dzieciom, uczęszczającym na naukę religji, udzielaną przez właściwego duszpasterza. Rządy obu stron zawierających układ zastrzegają sobie porozumienie się, o ileby zaszła potrzeba rozszerzenia powyżej wyszczególnionego zestawienia osób.

V. do artykułu 12 ustęp 2 d).

Na wywóz i dowóz wiklin ponad własne zapotrzebowanie gospodarcze zezwala się stosowanie do warunków, przewidzianych w artykule 13 ustęp 2 d), o ile rozchodzi się o plantacje wikliny, istniejące w chwili wejścia w życie niniejszego układu za uiszczeniem opłaty, wynoszącej 2% przeznaczonej do wywozu ilości wikliny.

VI. do artykułu 12 ustęp 2 d).

A. W protokule Komisji dla ustalenia granic polsko-niemieckich z dnia 3 września 1920 r. - zestawienie tych uprawnień, które winny być uregulowane przez układ państwowy - postanowiono co następuje:

1 pod 2 "w gminie Czemanowo (Rauschendorf) ".

"że w gminie Czemanowo (Rauschendorf) właściciele budynków, które w tej gminie do Polski przypadły, mają prawo, w okresie najbliższych 3 lat budynki te rozebrać i uzyskane w ten sposób materjały budowlane przenieść wzgl. przewieźć na stronę przeciwną z uwolnieniem od cła",

2. pod 3,-analogicznie dla gmin Wielkich Konarzyn, Ciecholew, Hohenkamp, Kupfermühl.

______d) "Właściciel majątku Ciecholewy i folwarku Sosnow ma do 31 grudnia 1922 r. zapewnione ulgi ruchu granicznego między swym głównym majątkiem i folwarkiem celem możności prowadzenia jednolitej gospodarki na obu tych objektach. Pod ulgami temi rozumie się wymianą między głównym majątkiem a folwarkiem żywego inwentarza pociągowego i użytkowego oraz zaprzęgowego, dalej zboża do siewu, nawozów i maszyn rolniczych".

B. W uzupełnieniu opisu granicy w odcinkach Ba) Bb) zał. do protokułu odbytego dnia 3 września 1922 r. głównego posiedzenia Komisji Granicznej w Gdańsku oświadczono co następuje:

"Niemiecka delegacja uznaje, że stosownie do decyzji Komisji Granicznej cała część drogi Kowale-Sałakowo, która znajduje się w parceli 360, należącej do Ferdynanda Lemke, musi być wcieloną do Polski. Z takiego objaśnienia opisu wynika, że północno-zachodnia część parceli 360 b zostaje odcięta od Niemiec. Polska delegacja zobowiązuje się spowodować ze swej strony wszystko potrzebne, aby właścicielowi Lemke, którego posiadłość częściowo z powodu wyżej wymienionej zmiany granicy przypada do Polski, przez przeciąg 5 lat przy zagospodarowywaniu tej do Polski przypadłej części nie robiono trudności i żeby ta umowa została potwierdzona przez układ państwowy między Polską ą Niemcami",

C. Na posiedzeniu zaś plenarnem Komisji Granicznej, odbytem w Grudziądzu 15.XI. 1920 r. postanowiono co następuje:

______"Parcela 103/37, która należy do

Franciszka Kasprowicza z Wansen pozostaje jednak po stronie niemieckiej. Celem zapewnienia p. Kasprowiczowi prawa swobodnego wywozu wapna do Polski-spisany będzie odnośny protokuł".

Powyższe pod A 1 i C wymienione ulgi pozostają zapewnione nawet w wypadku, o ile wychodzą poza ramy ulg, przewidzianych w niniejszej umowie.

Uprawnienia wymienione pod A2 i B uważać należy za uskutecznione przez postanowienia w artykule 12 i w artykule 13 niniejszej umowy. Przewidzianych tam ulg udzieli się właścicielowi majątku Ciecholewy aż do 31 grudnia 1922 r., właścicielowi Lemke, aż do 3 września 1925 r. nawet gdyby układ przed tym okresem został rozwiązany.

VII. do artykułu 16 Ustęp 1.

Obie strony układ zawierające postanawiają, że o sposobie wykonywania przepisów policji zdrowotnej i weterynaryjnej z uwagi na ułatwienia, które dla powiatów granicznych układ niniejszy przewiduje, ma przyjść do skutku osobne porozumienie.

VIII. do artykułu 20 ustęp 1.

Zastrzega się późniejsze ustalenie terminu wejścia w życie umowy tej na odcinku granicy od punktu, gdzie się zbiegają obecnie granice Polski, Prus Wschodnich i Litwy aż do szosy, która prowadzi z Ełku do Grajewa.

IX. Przepisy niniejszego układu nie przesądzają w niczem właściwych postanowień przyszłej obopólnej umowy handlowej.

Niniejszy protokuł końcowy winien być uważany jako część istotna układu, równocześnie z nim winien być ratyfikowanym i posiadać tą samą ważność oraz trwać równie długo.

Poznań, dnia 29 kwietnia 1922 r.

Aleksander Szembek Paul Eckardt

Zaznajomiwszy się z powyższym Układem, uznaliśmy go i uznajemy za słuszny zarówno w całości, jak i każde z zawartych w nim postanowień, oświadczamy, że jest przyjęty, ratyfikowany i zatwierdzony i przyrzekamy, że będzie ściśle stosowany.

Na dowód czego wydaliśmy akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dnia 12 września 1922 roku.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

PROTOKUŁ

wymiany dokumentów ratyfikacyjnych Układu pomiędzy Rzeczypospolitą Polską a Rzeszą niemiecką w sprawie ułatwień, dotyczących ruchu granicznego.

Niżej podpisany pełnomocnik polski, komisarz

Maciej Koczorowski

i niżej podpisany pełnomocnik niemiecki, Poseł

Dr. Paweł Eckardt

spotkali się dzisiaj z polecenia swych Rządów celem wymiany dokumentów ratyfikacyjnych polsko-niemieckiego Układu, dotyczącego ułatwień w ruchu granicznym z dnia 29 kwietnia b. r. Dokumenty te, po zbadaniu i uznaniu za dobre, zostały wymienione.

Poznań, dnia 15 września 1922 r.