Rozdział 2 - Korespondencja więźniów. - Regulamin więzienny.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.71.577

Akt utracił moc

Wersja od: 17 sierpnia 1931 r.

Rozdział  II.

Korespondencja więźniów.

§ 146. Więzień karny ma prawo wysyłać jeden, a otrzymywać dwa listy na miesiąc. Więźniowie śledczy - jako też więźniowie, skazani na karę aresztu lub twierdzy mogą otrzymywać i wysyłać jeden list na tydzień.

Korespondencja więźniów śledczych, wysyłana i odbierana, podlega kontroli właściwej władzy sądowej lub prokuratorskiej.

§ 147. Nadchodzące dla więźniów zawiadomienia o przesyłkach i listach nie opłaconych przez nadawcę, naczelnik więzienia zwraca nadawcy, jeżeli więzień nie wniesie odpowiedniej sumy na ich opłacenie.

§ 148. Korespondencja więźniów, wysyłana i otrzymywana, winna być przejrzana przez naczelnika więzienia najdalej w ciągu trzech dni i skierowana według właściwości z odpowiednią adnotacją o przejrzeniu.

Listy, zatrzymane z powodu ich treści, oraz listy otrzymane w ilości przekraczającej wyznaczoną normę, należy, do czasu zwolnienia więźnia, przechowywać w jego aktach.

O korespondencji, która nie może być doręczona lub wysłana, należy powiadomić więźnia, przytaczając motywy decyzji.

O ile naczelnik więzienia uważa, że treść nadesłanej korespondencji jest dla więźnia ważna, może zarządzić jej doręczenie, chociażby została przekroczona ilościowa norma korespondencji.

§ 149. Korespondencji nieczytelnej lub zawierającej umówione lub niezrozumiałe wyrazy albo znaki, naczelnik więzienia nie odsyła i nie doręcza więźniom, powiadamiając o swej decyzji; korespondencję zatrzymaną dołącza się do akt, z wyjątkiem korespondencji dotyczącej więźniów śledczych, którą naczelnik więzienia przesyła właściwym władzom sądowym lub prokuratorskim.

Pisanie korespondencji odbywa się w oznaczonem przez naczelnika więzienia miejscu i czasie, o ile możności w dnie niedzielne i świąteczne lub w godzinach, wolnych od obowiązkowych zajęć więziennych.

Korespondencję więźniów niepiśmiennych mogą, za zezwoleniem naczelnika więzienia, załatwiać: nauczyciel, duchowny, lub urzędnik więzienny, albo więzień, zasługujący na zaufanie. Przyjmowanie wynagrodzenia za załatwianie korespondencji jest wzbronione.

§ 150. Korespondencja więźniów w języku obcym, niezrozumiałym dla naczelnika więzienia, może być wysyłana lub doręczana jedynie po przetłumaczeniu jej przez tłumacza przysięgłego lub osobę godną zaufania na język polski. Koszty przekładu ponosi więzień.

Korespondencja więźniów z wyjątkiem urzędowej winna być, po jej przeczytaniu przez więźnia, zwracana i dołączana do akt więźnia. Naczelnik więzienia może zezwolić więźniowi na pozostawienie przy sobie otrzymanych listów po ich przeczytaniu.

§ 151. Książki i czasopisma, nie przyjęte dla więźniów, winny być zwrócone osobie, która ich dostarczyła. W razie zwolnienia więźnia lub przeniesienia go do innego więzienia, książki i czasopisma, nadesłane pod jego adresem, winny być zwrócone przysyłającemu ze wskazaniem na opasce: daty zwolnienia lub miejsca przeniesienia albo podanego przez więźnia miejsca zamieszkania.

§ 152. Więźniowie, przy pisaniu pism do Ministerstwa Sprawiedliwości i władz sądowych lub prokuratorskich, otrzymują potrzebne materjały i przybory piśmienne; przy pisaniu innej korespondencji, muszą nabywać papier i koperty na koszt własny.

Więźniowie ponoszą również koszty opłat pocztowych.

Więźniom, nie posiadającym funduszów na znaczki pocztowe, papier i koperty, naczelnik więzienia może ich dostarczyć z zasobów więzienia.