Rozdział 1 - Odwiedzanie więźniów. - Regulamin więzienny.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.71.577

Akt utracił moc

Wersja od: 17 sierpnia 1931 r.

Rozdział  I.

Odwiedzanie więźniów.

§ 140. Więźniowie, skazani na karę aresztu lub twierdzy, mogą być odwiedzani raz na tydzień, pozostali więźniowie - raz na miesiąc. W razie dobrego sprawowania się więźnia karnego naczelnik więzienia może zezwolić mu na przyjmowanie odwiedzin w krótszych odstępach czasu.

Więźniowie śledczy korzystają z odwiedzin w miarę zezwoleń udzielanych przez właściwe władze sądowe lub prokuratorskie.

Odwiedzanie więźniów odbywa się pod nadzorem funkcjonarjuszów więziennych, w dnie i godziny, oznaczone przez naczelnika więzienia, w rozmównicy, przyczem rozmowa może się odbywać tylko w języku zrozumiałym dla nadzorującego; rozmównica winna być urządzona w ten sposób, aby rozmawiający byli oddzieleni od siebie siatką.

Odwiedzanie więźniów, skazanych na karę twierdzy oraz wyróżniających się wzorowem sprawowaniem odbywa się bez siatki; w stosunku do więźniów śledczych właściwe władze sądowe lub prokuratorskie decydują, w jaki sposób mają się odbywać odwiedziny.

Więzień może być odwiedzany w ciągu dnia tylko jeden raz i nie więcej niż przez dwie osoby; czas trwania odwiedzin więźnia może wynosić łącznie 15 - 20 minut.

§ 141. W razie naruszenia przez więźnia lub przez odwiedzającego przepisów regulaminu w czasie odwiedzin, osobę odwiedzającą usuwa się natychmiast z obrębu więzienia, więzień zaś, winny naruszenia przepisów regulaminu, może być pozbawiony odwiedzin na pewien okres czasu.

§ 142. Członkowie Towarzystwa Patronatu Więziennego mogą odwiedzać więźniów po złożeniu pisemnego zezwolenia Ministerstwa Sprawiedliwości, w dnie i godziny, ustalone po uprzedniem porozumieniu się z naczelnikiem więzienia. Przy odwiedzinach więźniów przez członków Patronatu ma być obecny naczelnik więzienia lub jego pomocnik. Dla odwiedzania więźniów śledczych niezbędne jest nadto zezwolenie właściwej władzy sądowej lub prokuratorskiej.

§ 143. W razie choroby więźnia naczelnik więzienia, po porozumieniu się z lekarzem więziennym, może zezwolić na odwiedzanie go w celi lub w szpitalu, w obecności jednak funkcjonarjusza więziennego.

§ 144. Więźniowie karni, pozostający w bliskim stopniu pokrewieństwa (rodzice, dzieci, dziadkowie, wnuki, rodzeństwo oraz małżonkowie), przebywający w tem samem więzieniu, lub w różnych więzieniach tej samej miejscowości, mogą odwiedzać się wzajemnie, za zezwoleniem naczelnika więzienia, w granicach, zakreślonych w regulaminie.

Więźniowie śledczy muszą uzyskać ponadto zezwolenie właściwych władz sądowych lub prokuratorskich.

§ 145. Zezwolenia na odwiedziny są przechowywane w aktach osobistych więźnia, z oznaczeniem daty i godziny odwiedzin oraz imienia i nazwiska funkcjonarjusza, obecnego przy odwiedzinach.

Widzenia więźniów karnych są odnotowywane w aktach osobistych więźniów.