Część 1 - Postanowienia ogólne. Do art. 3 1 ) . - Przepisy wykonawcze do ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.99.842

Akt utracił moc

Wersja od: 12 listopada 1934 r.

CZĘŚĆ  PIERWSZA.

Postanowienia ogólne.

Do art. 3¹).

§ 2. 1  Jeżeli osoba, przedstawiająca sądowi, notarjuszowi lub innemu urzędowi państwowemu pismo, podlegające opłacie stemplowej, ale nieopłacone, usprawiedliwia nieuiszczenie tem, że przedstawione pismo jest wtóropisem, to celem usunięcia wątpliwości powinna udowodnić, że uiszczono opłatę od pisma pierwszego (art. 27, punkt 2 oraz art. 35, ustęp drugi; § 3).

To samo tyczy się odpisów i tłumaczeń, zaopatrzonych w zaświadczenie zgodności z perwopisem przez osobę, która podpinała pierwopis (art. 3, punkt a) lub przedstawionych przez osobę, obowiązaną do uiszczenia opłaty od pierwopisu albo przez jej ustawowego zastępcę lub pełnomocnika (art. 3, punkt b) - jeżeli te odpisy lub tłumaczenia nie są zaopatrzone w dowód uiszczenia opłaty.

______

¹) Przepis przejściowy w § 193.

W razie nieudowodnienia: notarjusz postąpi w sposób, wskazany w art. 27 (punkcie 2) i w art. 28 (ustępach: drugim i trzecim); sąd lub inny urząd państwowy zawiadomi urząd skarbowy (art. 35 oraz § 78). Urząd skarbowy wymierzy na podstawie takiego zawiadomienia opłatę od pisma pierwszego (art. 33, punkt 3) oraz - o ile zachodzą warunki, wymienione w art. 42 - podwyżkę stemplową.

Odroczenie płatności (art. 22 i 177) ma przy stosowaniu art. 3 znaczenie takie samo, jak uiszczenie opłaty.

§ 3. Za dowód uiszczenia opłaty (§ 2) uważa się przedewszystkiem przedstawienie pierwopisu. Można też uiszczenie opłaty udowodnić w inny sposób np. zaświadczeniem notarjalnem, sądowem i t. p.

Celem uprzedniego zapewnienia sobie dowodu uiszczenia opłaty można też przedstawić urzędowi skarbowemu (§ 16) pismo pierwsze wraz z wtóropisami, względnie odpisami. Urząd skarbowy - jeżeli stwierdzi, że pismo pierwsze jest zaopatrzone w dowód uiszczenia opłaty oraz że opłatę uiszczono w należnej wysokości - umieści na każdym wtóropisie oraz na każdym odpisie odpowiednie poświadczenie. Wykonania powyższej czynności urzędowej można zażądać od urzędu skarbowego - bądź zapomocą podania bądź ustnie; podanie jest wolne od opłaty stemplowej (art. 142, punkt 26). Poświadczenie podlega zasadniczo opłacie stemplowej w wysokości 5 zł (art. 154); opłata od poświadczenia nie może jednak wynosić więcej niż opłata od pierwopisu.

Do art. 4.

§ 4. Postanowienia ulgowe, zawarte w ustępie drugim art. 4 (w punkcie "a" lub w punkcie "b") stosuje się tylko pod warunkiem, że sporządzono pismo, stwierdzające pierwotny stosunek prawny i że opłata, należna od tego pisma została bądź uiszczona bądź odroczona na mocy art. 22 lub 177. Co do udowodnienia tego warunku obowiązują zasady, podane w §§ 2 i 3.

§ 5. Postanowienie, zawarte w art. 4 - w ustępie drugim, w punkcie b), - tyczy się w szczególności pism, stwierdzających: 1) zmianę terminu płatności długu (prolongacji pożyczki, resztującej ceny sprzedaży i t. p.), 2) obniżenie lub podwyższenie stopy procentowej, 3) zmianę miejsca, w którem zobowiązanie ma być wykonane.

Pisma wyżej wymienione - w razie istnienia warunków, określonych w § 4:

a) 2  podlegają opłacie, przewidzianej w art. 139, gdy zostały sporządzone albo uwierzytelnione sądownie lub notarjalnie albo zgłoszone do oblaty (art. 1531 prawa cywilnego rosyjskiego, tom X, część I Zb. pr. ces. roś. wyd. z 1914 r.; art. 135 prawa o notarjacie (Dz. U. R. P. z 1933 r. Nr. 84, poz. 609);

b) w innych wypadkach są wolne od opłaty.

§ 6. Do pisma, stwierdzającego umowę o przedłużenie stosunku prawnego, który gaśnie na skutek upływu czasu - np. do przedłużenia umowy o wydobywanie ciał kopalnych (art. 64), umowy o dostawę (art. 66, punkt 1; art. 67, punkt 1), dzierżawy lub najmu (art. 88), umowy o świadczenie usług (art. 90), umowy składu (art. 95), - nie stosuje się art. 4. Pismo takie podlega opłacie według zasad, tyczących się umowy pierwotnej; wyjątek stanowi przedłużenie terminu trwania spółki; wówczas bowiem stosuje się art. 105 (ustęp przedostatni).

Do art. 8.

§ 7. Jeżeli papier wartościowy w ostatnich trzech dniach, poprzedzających sporządzenie czynności prawnej, nie był notowany na żadnej giełdzie polskiej, to podatnik winien podać wartość papieru (art. 6, ustęp drugi oraz art. 7, ustęp ostatni). Urząd skarbowy przyjmie jednak wartość w kwocie wyższej od podanej przez podatnika i wymierzy opłatę dodatkową (art. 33, punkt 3), jeżeli wartość wyższą stwierdza opinja izby przemysłowo-handlowej, przez urząd skarbowy zasięgnięta.

Opinja którejkolwiek izby przemysłowo - handlowej, mającej siedzibę w Polsce, przedstawiona przez podatnika, a stwierdzająca wartość z daty, która poprzedza dzień sporządzenia czynności prawnej nie więcej jak na miesiąc, obowiązuje wszystkie i organa urzędowe, powołane do ustalania wysokości opłat stemplowych (art. 17 i 33).

§ 8. Przepis art. 8, według którego wartość papierów wartościowych i walut zagranicznych oblicza się na podstawie kursu giełdowego z dnia, poprzedzającego sporządzenie czynności prawnej (względnie na podstawie kursu najniższego, z trzech dni, poprzedzających sporządzenie czynności prawnej), stosuje się również do papierów wartościowych i walut, wymienionych w pismach, sporządzonych zagranicą (art. 5). Data wprowadzenia pisma (względnie odpisu lub tłumaczenia) do Polski (art. 21) nie ma znaczenia przy obliczeniu wartości.

Do art. 9.

§ 9. Jeżeli rozmiar świadczenia, którego wartość ma służyć za podstawę wymiaru, nie może być przy sporządzeniu pisma oznaczony za cały czas trwania zobowiązania, ale jest oznaczony za jednostkę czasu (rok, miesiąc i t. p.), to nie stosuje się art. 9, lecz ma zastosowanie art. 10.

Do art. 10.

§ 10. Jeżeli przy długu rentowym (art. 10, ustęp przedostatni) suma wykupu (§ 1199, ustęp drugi, kodeksu cywilnego niemieckiego) jest wyższa od kwoty, obliczonej według ustępów pierwszego i drugiego artykułu 10, to za podstawę wymiaru bierze się sumę wykupu (jako wartość podaną przez podatnika; art. 6, ustęp drugi).

Do art. 11.

§ 11. Art. 11 stosuje się do przypadków, wymienionych w, art. 9, w których znana jest najniższa ilość świadczenia, przypadająca za jeden rok. W takim razie podatnik może żądać, aby opłatę tymczasową pobrano narazie od iloczynu wynikającego 2 pomnożenia minimum rocznego przez 5.

Jeżeliby jednak w ciągu pewnego roku wykonano więcej, niż umówione minimum roczne, to podatnik ma po upływie tego roku (w terminie, ustalonym przez urząd skarbowy w myśl art. 22) zapłacić odpowiednią kwotę, uzupełniającą opłatę tymczasową.

Po upływie pierwszego pięciolecia należy uiścić - w terminie, ustalonym przez urząd skarbowy - drugą ratę opłaty tymczasowej - i t. d.

Do art. 12.

§ 12. Normy o szacunku prawnym, przewidziane w ustępie pierwszym artykułu 12, zostaną wydane osobnem rozporządzeniem.

Stosowanie przepisów, zawartych w zdaniach pierwszem i trzeciem ustępu trzeciego oraz w ustępie ostatnim, nie jest uzależnione od wydania rzeczonych norm.

§ 13. Punkt 4 ustępu ostatniego artykułu 12 nie tyczy się prawa, wynikającego z umowy przygotowawczej (art. 134) lub z oferty.

Jeżeli więc właściciel nieruchomości (A) zawarł z osobą B umowę przygotowawczą, w której zobowiązał się sprzedać swą nieruchomość w przyszłości osobie B i następnie B sprzedaje osobie C swoje prawo, wynikające, z umowy przygotowawczej, to umowa między B i C podlega - jako umowa o sprzedaż rzeczy ruchomej - opłacie w wysokości 1% (art. 53, punkt 3 i art. 66, punkt 1).

Również gdy właściciel nieruchomości (A) złożył osobie B wiążącą go do pewnego terminu ofertę w przedmiocie sprzedaży nieruchomości i następnie B sprzedaje o-sobie C swoje prawo, wynikające z oferty, to sprzedaż ta podlega, opłacie w wysokości 1%.

§ 14. Znaczenie punktu 5 ustępu ostatniego art. 12 wyjaśnią następujące przykłady:

1) Cały spadek, obejmujący między innemi nieruchomość, przeszedł na jednego spadkobiercę, ustawowego lub testamentowego (w zakresie kodeksu cywilnego francuskiego: na jednego legatarjusza ogólnego). Następnie spadkobierca (legatarjusz ogólny) sprzedaje nieruchomość spadkową.

Od tej sprzedaży należy się opłata w wysokości 4% (art. 52, punkt 1 i art. 58).

2) Spadkodawca testamentem zapisał (legował) komuś pewną oznaczoną nieruchomość oraz pewne oznaczone ruchomości, Następnie zapisobierca (legatarjusz) sprzedaje ową nieruchomość:

Również od tej sprzedaży należy uiścić opłatę w wysokości 4% (art. 52, punkt 1 i art. 58).

3) Spadek składa się z trzech nieruchomości, których wartość ogólna wynosi 200.000 zł, oraz. z rzeczy ruchomych wartości 100.000 zł. Spadek ten przeszedł na cztery osoby jako na spadkobierców ustawowych.

Następnie jeden z tych spadkobierców, którego udział w spadku wynosi ¹/₄, sprzedaje cały swój udział osobie, która me należy do współspadkobierców.

Umowa sprzedaży zostaje zawarta przed dokonaniem działu majątku spadkowego; przedmiotem sprzedaży jest zatem ¹/₄ idealna część.

Od tej sprzedaży należy uiścić: opłatę w wysokości 4% od 50.000. zł t. j. ód czwartej części wartości rzeczy nieruchomych (art. 52, punkt 1 i art. 58) oraz w wysokości 1% od 25.000 zł t. j. od czwartej części wartości rzeczy ruchomych (art. 66 punkt 1).

Przy wszystkich trzech przykładach jest bez znaczenia, czy w chwili zawarcia umowy sprzedaży jest jeszcze spadkodawca zapisany w księdze wieczystej (art. 165) jako właściciel lub czy w księdze tej uwidoczniono już przejście na spadkobierców.

Również jest bez znaczenia: a) na obszarze obowiązywania prawa cywilnego rosyjskiego (tom X cz. I Zb. pr. ces. ros.) -czy sprzedaż nastąpiła po zatwierdzeniu spadkobrania z prawa (art. 1408 ros. ustawy postępowania sądowego cywilnego) względnie po zatwierdzeniu testamentu (art. 1060 - 1066¹⁴ prawa cywilnego rosyjskiego) czy przed niem. b) na obszarze obowiązywania kodeksu cywilnego austrjackiego - czy sprzedaż nastąpiła po wydaniu dekretu dziedzictwa (§ 174 ces. patentuj postępowaniu niespornem z dnia 9 sierpnia 1854 r. austr. Dz. P. P. Nr. 208) czy przedtem; c) na obszarze obowiązywania kodeksu cywilnego - niemieckiego - czy sprzedawca posiada poświadczenie dziedziczenia (§ 2353 powołanego kodeksu) czy go jeszcze nie otrzymał.

Do art. 13.

§ 15. Art. 13 stosuje się również, gdy pismo tyczy się dwu lub więcej przedmiotów, z których jedne podlegają opłacie, inne są wolne od opłaty.

Do art. 17 i 18 ustawy o opłatach stemplowych oraz do art. 6 ustawy z dnia 18 marca 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 32, poz. 340).

a)

Urzędy skarbowe.

§ 16. Ilekroć w ustawie o opłatach stemplowych jest mowa o "urzędzie skarbowym", są do wykonywania odnośnych czynności powołane: urzędy opłat stemplowych w Bydgoszczy, Katowicach, Krakowie, Lublinie, Lwowie, Łodzi, Poznaniu, Warszawie i Wilnie, urzędy skarbowe (§ 50 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 13 sierpnia 1931 r. Dz. U. R. P. Nr. 77, poz. 613): dla miasta Bielska Śląskiego, 1-e urzędy skarbowe w Białymstoku, Brześciu n/Bugiem, Częstochowie, Drohobyczu, Grodnie, Grudziądzu, Kaliszu, Łucku, Piotrkowie, Przemyślu, Radomiu, Równem, Stanisławowie i Włocławku, 1-y Urząd Skarbowy w Królewskiej Hucie, 2-gi Urząd Skarbowy Warszawa - powiat, oraz urzędy skarbowe, mające siedzibę poza wymienionemi 25 miastami, z wyjątkiem Urzędu Skarbowego w Otwocku.

Terytorjalny zakres działania urzędu opłat stemplowych w Katowicach obejmuje miasto Katowice oraz tę część powiatu katowickiego, która znajduje się poza terytorjalnym zakresem działania urzędów skarbowych w Mysłowicach i Siemianowicach.

Terytorjalny zakres działania urzędu opłat stemplowych w Warszawie obejmuje miasto Warszawę. Terytorjalny zakres działania 2-go Urzędu Skarbowego Warszawa - powiat obejmuje powiat warszawski.

Terytorjalny zakres działania innych urzędów opłat stemplowych, jak również wymienionych wyżej urzędów skarbowych, mających siedzibę w Białymstoku, Bielsku Śląskiem, Brześciu n/B., Częstochowie, Drohobyczu, Grodnie, Grudziądzu, Łucku, Piotrkowie, Przemyślu, Radomiu, Równem, Stanisławowie i Włocławku, obejmuje obszar miasta, w którem dany urząd ma siedzibę, a nadto terytorjalny zakres działania starostwa powiatowego, które ma siedzibę w temże mieście.

Terytorjalny zakres działania 1-go Urzędu Skarbowego w Królewskiej Hucie obejmuje miasto Królewską Hutę oraz gminy: Wielkie Hajduki i Nowe Hajduki.

Urzędy, które w myśl poprzednich ustępów niniejszego paragrafu załatwiają sprawy z zakresu opłat stemplowych, są też powołane do załatwiania spraw z zakresu opodatkowania spadków i darowizn.

b)

Kasy urzędów skarbowych.

§ 17. Ilekroć w ustawie o opłatach stemplowych jest mowa o "kasie urzędu skarbowego", są do wykonywania odnośnych czynności powołane kasy (§ 51 część D rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 13 sierpnia 1931 r. - Dz. U. R. P. Nr. 77, poz. 613):

1) 3  urzędów, którym, w myśl § 16 jest poruczone załatwianie czynności z zakresu opłat stemplowych - z wyjątkiem urzędów opłat stemplowych - z wyjątkiem urzędów opłat stemplowych w Bydgoszczy i w Lublinie;

2) 4  urzędów skarbowych: 3-go w Bydgoszczy, 2-go w Lublinie oraz w Otwocku;

3) ekspozytur urzędów skarbowych w Pabjanicach, Tomaszowie Mazowieckim i Zduńskiej Woli.

c)

Sposób uiszczenia opłat stemplowych.

§ 18. Opłatę stemplową, bez względu na jej wysokość, należy uiścić gotówką:

a) 5  w razie wymierzenia przez notarjusza opłaty, przewidzianej w rozdziałach: dziesiątym do dwudziestego dziewiątego ustawy o opłatach stemplowych (art. 27 i 28);

b) w razie wymierzenia opłaty przez sekretarjat sądowy (art. 30 i 31);

c) w razie wymierzenia przez urząd skarbowy (§ 16) zapomocą nakazu płatniczego (art. 33, punkty 2 i 3);

d) gdy świadczenie, którego wartość ma służyć za podstawę wymiaru, nie może być co do ilości oznaczone przy sporządzeniu pisma i nie jest znana najniższa ilość świadczenia ani nie zostaje wypłacona zaliczka (art. 9, ustęp pierwszy, oraz art. 22) i też nie nastąpiło niezwłoczne ustalenie podstawy wymiaru, przewidziane w ustępie ostatnim art. 9;

e) o ile chodzi o drugą i każdą następną ratę opłaty w przypadkach, w których przy wartości nieokreślonej (punkt d niniejszego paragrafu) obliczono pierwszą ratę według ilości najniższej lub według zaliczki (art. 9, ustęp drugi), jak również w przypadkach, w których ustalenie podstawy wymiaru następuje co pięć lat (art. 11);

f) od aktu wywłaszczenia, jeżeli suma odszkodowania została ustalona orzeczeniem sądu lub władzy administracyjnej (art. 61);

g) 6  od pisma, stwierdzającego sprzedaż towarów za pośrednictwem maklera (art. 71 ustęp trzeci; art. 25);

h) od licytacji, dokonanej przez przedsiębiorcę., zawodowo zajmującego się licytacjami (art. 71, ustępy: drugi i trzeci; art. 25);

i) od obrotu papierów wartościowych (art. 75, 76, 78 i 79), o ile do uiszczenia jest obowiązany makler przysięgły lub osoba, wykonywająca czynności bankowe (art. 80, ustęp trzeci; art. 25);

j) od umowy o najem skrzynki depozytowej (art. 89 i 25);

k) od biletu lub innego dokumentu, uprawniającego do jazdy statkiem morskim (art. 92 i 25);

l) od wpłat i wypłat z tytułu stosunków ubezpieczeniowych (art. 96, 100 i 25);

m) od uchwały o powiększeniu kapitału zakładowego spółki akcyjnej lub komandytowe-akcyjnej (art. 102, ustęp przedostatni);

n) od wpłat na udziały, dokonanych przez członków spółdzielni (art. 103 i 25);

o) od obligacyj, wypuszczonych w Polsce (art. 114, ustęp drugi; art. 25);

p) w przypadkach, w których władza skarbowa zezwoliła na uiszczanie opłat stemplowych gotówką (art. 25, ustęp trzeci; art. 116, ustęp drugi).

§ 19. Poza przypadkami, wymienionemi w § 18, uiszcza się opłatę w sposób następujący:

a) w razie wymierzenia przez sądowy organ wykonawczy (komornika; art. 30 i 31), jak również w razie wymierzenia przez urząd administracyjny opłaty od sprzedaży ruchomości drogą licytacji (art. 71, ustęp czwarty i § 117) przez złożenie do rąk organu wymierzającego bądź gotówki bądź znaczków stemplowych;

b) od kolejowych dokumentów przewozowych - gotówką lub znaczkami stemplowemi, według zasad, podanych w § 132;

c) od pierwszego indosu na składowym dowodzie zastawniczym (warrancie; art. 115, ustęp ostatni) - znaczkami stemplowemi lub gotówką, według zasad, podanych w § 158;

d) od weksli - przez użycie blankietu urzędowego, względnie też zapomocą znaczków stemplowych lub gotówką, według zasad, podanych w §§ 162 - 165;

e) opłaty od podań i świadectw - bez względu na wysokość - bądź znaczkami stemplowemi bądź gotówką (art. 151 i 161);

f) wszystkie inne opłaty mają być uiszczone: znaczkami stemplowemi - gdy nie przewyższają 300 zł; gotówką, gdy przewyższają 300 zł; jeżeli jedno pismo stwierdza dwie lub więcej czynności prawnych, podlegających opłacie stemplowej (art. 2), to o sposobie uiszczenia rozstrzyga sum. a kwot, obliczonych co do poszczególnych czynności prawnych; celem stwierdzenia, czy opłata przewyższa 300 zł, oblicza się kwotę, należną według ustawy o opłatach stemplowych, nie doliczając dodatku 10%, ustanowionego rozporządzeniem Ministra Skarbu z dnia 6 marca 1931 r. (Dz. U. R. P. Nr. 23, poz. 138).

§ 20. W przypadkach, wymienionych w §§ 18 i 19 - o ile istnieją warunki, przewidziane w rozporządzeniu Ministra Skarbu z dnia 25 lutego 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 33, poz. 349) - może nastąpić uiszczenie opłaty stemplowej również przez wytworzenie znaków stemplowych zapomocą maszyny do stemplowania - według przepisów powołanego rozporządzenia (w brzmieniu § 192 rozporządzenia niniejszego).

§ 21. 7  Jeżeli w przypadku, wymienionym w punkcie "f" § 19, opłata ma być uiszczona znaczkami stemplowemi, to zasadniczo podatnik może bądź sam skasować znaczki stemplowe (kasowanie prywatne; art. 23, punkt a; § 36) bądź żądać skasowania urzędowego.

Celem skasowania urzędowego należy pismo przedstawić urzędowi skarbowemu (§ 16; art. 23, punkt "b" oraz art. 29; §§ 37 - 39). Skasowania urzędowego mogą dokonać notarjusze - co do weksli (art. 124), przekazów, podlegających opłacie w wysokości 0,3% (art. 126, punkt 1 i art. 127, ustęp trzeci) oraz czeków (art. 128, ustęp pierwszy).

O ile zaś w przypadku, wymienionym w punkcie "f" § 19, opłata ma być uiszczona gotówką, to zasadniczo podatnik może bądź wnieść do kasy urzędu skarbowego (§ 17) sumę, którą sam obliczył (art. 24, punkt "a" oraz § 40) bądź przedstawić pismo urzędowi skarbowemu (§ 16) celem dokonania wymiaru urzędowego (art. 24, punkt "b" oraz §§ 37 - 39).

Od zasad powyższych są następujące wyjątki:

1) Podatnik winien obliczyć opłatę sam (a zatem nie może przedstawić pisma urzędowi skarbowemu celem dokonania wymiaru urzędowego), gdy chodzi o opłatę:

a) od pisma, wydanego z księgi grzbietowej (§§ 48 i 49);

b) od pełnomocnictwa (art. 111, ustęp szósty);

c) od pisma, stwierdzającego przyjęcie pieniędzy na oprocentowanie przez przedsiębiorstwo, trudniące się czynnościami bankowemi (art. 118);

d) od wyciągu z rachunku bieżącego (art. 119);

e) od zlecenia wypłaty, która ma być wykonana przez samego wystawcę lub przez inny oddział przedsiębiorstwa wystawcy (art. 128, zdanie ostatnie);

f) od pokwitowania (art. 138).

2) Podatnik winien przedstawić pismo urzędowi, skarbowemu celem dokonania wymiaru urzędowego (a zatem nie może obliczyć opłaty sam), względnie (w przypadkach, wymienionych niżej w punkcie "e" ma przedstawić pismo kasie urzędu skarbowego celem skasowania znaczków stemplowych lub pobrania gotówki - gdy chodzi o opłatę: a) od orzeczenia sądu polubownego (art. 60 oraz art. 132, ustęp ostatni), b) (skreślona), c) od uchwały o powiększeniu kapitału zakładowego spółki akcyjnej lub komandytowe - akcyjnej (art. 102, ustęp przedostatni), d) od zagranicznych papierów wartościowych (art. 110; art. 114, ustęp przedostatni), e) od wekslu - jeżeli uiszczenie opłaty nie następuje przez użycie urzędowego blankietu wekslowego (5§ 163 i 164) i nie ma też zastosowania postępowanie, przewidziane w § 165, f) od obligu na zlecenie, przekazu lub czeku (§§ 157, 167 i 168).

d)

Znaki stemplowe.

§ 22. Celem uiszczenia opłaty zapomocą znaków stemplowych należy użyć znaczków stemplowych, względnie urzędowego blankietu wekslowego, których wartość nominalna równa się kwocie, należnej według ustawy o opłatach stemplowych, bez dodatku 10%.

§ 23. 8  Istnieje 16 kategoryj znaczków stemplowych, a mianowicie: za złotych 100, 50, 40, 20, 10, 5, 4, 3, 2 i 1 oraz za groszy 50, 40, 30, 25, 20 i 10.

Znaczek stemplowy za 100 zł jest sporządzony według następującego wzoru: W ramce o wymiarze 20x25 mm znajduje się pośrodku tarcza owalna, w której widnieje godło Państwa na tle ciemnem. Tarczę okala rama, wytworzona przez jasne tło, oraz ornamentacja, stanowiąca dekoracyjne rozwinięcie tej ramy i ją częściowo zakrywająca a zajmująca prostokąt, ograniczony u dołu wąską płaszczyzną ciemną, u góry i po obu bokach wąskiemi płaszczyznami jasnemi; wąskie płaszczyzny boczne (pionowe) sięgają u dołu poza wymienioną ornamentację, takaż płaszczyzna górna (pozioma) sięga poza tę ornamentację po obu stronach. Poniżej wąskiej płaszczyzny ciemnej znajdują się na jasnem tle ciemne litery, tworzące wyraz OPŁATA; poniżej tego wyrazu znajduje się druga wąska płaszczyzna ciemna, dłuższa od pierwszej, sięgająca poza ów wyraz po obu stronach, a poniżej tej płaszczyzny, przez całą jej szerokość, wyraz STEMPLOWA. Powyżej wąskiej jasnej płaszczyzny górnej znajdują się: w każdem narożu - liczba 100, wykonana cyframi ciemnemi na tle jasnem, a między temi liczbami - prostokątne tło ciemniejsze, a w niem wykonany literami ciemnemi: wyraz ZŁOTYCH pod motywem ornamentacyjnym. Po obu bokach prostokąta, zawierającego godło Państwa znajdują się w prostokątach ornamenty girlandowe o motywach liści i owoców. Całość otaczają cztery wąskie płaszczyzny ciemne, niestykające się w narożnikach. Kolor znaczka niebieski.

Znaczki stemplowe za złotych: 50 i 40 są sporządzone według następującego wzoru: W ramce o wymiarze 20x25 mm znajduje się pośrodku tarcza ograniczona trzema jasnemi linjami krzywemi; na jej ciemnem ile widnieje godło Państwa. Otoczenie tarczy stanowi w części górnej tło ciemnie, w dolnej tło jaśniejsze. Powyżej tła ciemnego otaczającego tarczę znajduje się w dwóch wierszach napis OPŁATA STEMPLOWA, wykonany linjami ciemnemi na tle zaciemnionem; wiersz górny jest oddzielony od dolnego a wiersz dolny od otoczenia tarczy trzema linjami, z których środkowa jest ciemna, dwie inne są jasne; wymieniony napis jest ograniczony u góry i po obu bokach linjami jasnemi, z których górna sięga poza ów napis po obu stronach, obie boczne sięgają wdół poza napis i poza tarczę z godłem Państwa. Na prawo względnie na lewo od jasnych linij bocznych znajdują się stylizowane ornamenty roślinne w tonie jaśniejszym, a pod tarczą stylizowany ornament roślinny w tonie ciemniejszym; każdy ornament boczny jest ograniczony nazewnątrz linją jasną oraz tej samej długości wąską płaszczyzną ciemną. Po obu stronach ornamentu roślinnego dolnego znajdują się dwa prostokąty, w których z ciemnego tła wyłania się liczba, wyrażająca wartość znaczka, a pod nią oznaczenie ZŁ; te prostokąty są oddzielone u góry od bocznych ornamentów roślinnych oraz od ornamentu dolnego trzema linjami, z których środkowa jest ciemna, dwie inne są jasne. Wąskie płaszczyzny ciemne ograniczają całość u góry i u dołu; płaszczyzna dolna jest oddzielona od reszty znaczka jasną linją. Kolor znaczka za 50 zł ciemno-żółty, za 40 zł - czerwony.

Znaczki stemplowe za 20 zł i 10 zł są sporządzone według następującego wzoru: W ramce o wymiarze 20 x 25 mm znajduje się pośrodku tarcza ośmioboczna otoczona ramą ornamentalną w stylu barokowym; w tarczy widnieje godło Państwa na tle ciemnem. Bezpośrednio pod tarczą znajduje się kartusz, z którego ciemnego tła wyłania się napis OPŁATA STEMPLOWA, złożony z dwóch wierszy. Po obu bokach przestrzeń między dolną częścią tarczy a kartuszem jest wypełniona ornamentacją o motywach liści i owoców. W każdem narożu u góry są umieszczone na jasnem tle: liczba wskazująca wartość znaczka, a pod nią oznaczenie ZŁ, wykonane literami mniejszemi od liczby. Całość otacza ramka, złożona z dwóch linij prostych. Kolor znaczka za 20 zł - fioletowy, za 10 zł - bronzowy.

Znaczki za złotych: 100, 50, 40, 20 i 10 są wykonane na papierze jasno-kremowym.

Znaczki za złotych: 5, 4, 3, 2 i 1 są wykonane według następującego wzoru: Ramka o wymiarze 20 x 25 mm, stanowiąca prostokąt, zawiera części: górną i dolną. Część górna zawiera w środku tarczę owalną, obramowaną linją jasną; z ciemnego tła tarczy, utworzonego przez linje pionowe, wyłania się godło Państwa. Tarcza jest otoczona ornamentacją w stylu barokowym. W obu narożach górnych znajdują się tarczki ośmioboczne, z których ciemnego tła wyłania się cyfra, wskazująca wartość znaczka. Między temi tarczkami znajduje się na jasnem tle napis ZŁOTYCH względnie ZŁOTE lub ZŁOTY. Cześć dolna zawiera na jasnem tle napis OPŁATA STEMPLOWA, złożony z dwóch wierszy. Podłożem konturu wyżej opisanego jest siatka koloru pomarańczowego, która wychodzi poza ramy konturu i otacza go ze wszystkich stron. Kolory konturów są następujące:

Kategorja wartości	kolor
5 zł	ceglasto-czerwony
4 zł	żółto-bronzowy
3 zł	fioletowo-bronzowy
2 zł	wiśniowy
1 zł	niebieski

Znaczki stemplowe za groszy: 50 i 40 są wykonane według następującego wzoru: W ramce o wymiarze 20 x 25 mm, stanowiącej prostokąt, którego każdy bok składa się z dwóch linij równoległych, znajdują się części: górna i dolna. Część górna zawiera w środku tarczę w stylu renesansowym, obramowaną trzema linjami krzywemi, z której ciemnego tlą wyłania się godło Państwa. Dokoła tarczy znajduje się ornamentacja, rozwinięta u podstawy stylizacją liści laurowych. W obu narożach górnych znajdują się jasne płaszczyzny prostokątne, na których jest uwidoczniona liczba, wskazująca wartość znaczka. Pomiędzy temi liczbami znajduje się napis GROSZY. Cześć dolna zawiera na jasnem tle napis OPŁATA STEMPLOWA, złożony z dwóch wierszy. Podłożem konturu wyżej opisanego jest siatka koloru jasno-wiśniowego, która wychodzi poza ramy konturu i otacza go ze wszystkich stron. Kolory konturów są następujące: znaczka za 50 gr - wiśniowy, za 40 gr - ciemno-fioletowy.

Znaczki stemplowe za groszy: 30, 25, 20 i 10 są wykonane według następującego wzoru: Ramka o wymiarze 20 x 25 mm, stanowiąca prostokąt, zawiera części: górną i dolną. Część górna zawiera w środku tarczę owalną, obramowaną linją jasną; z ciemnego tła tarczy, utworzonego przez linje pionowe, wyłania się godło Państwa. Tarcza jest otoczona ornamentacją w stylu barokowym. Pod tarczą znajduje się kartusz, na którego jasnem tle jest umieszczone oznaczenie Gr. Po obu stronach kartusza znajdują się tarczki ośmioboczne, z których ciemnego tła wyłania się liczba, wskazująca wartość znaczka. Część dolna zawiera na jasnem tle napis OPŁATA STEMPLOWA, złożony z dwóch wierszy. Podłożem konturu wyżej opisanego jest siatka koloru zielonego, która wychodzi poza ramy konturu i otacza go ze wszystkich stron. Kolory konturów są następujące:

Kategorja wartości	Kolor
30 gr	karminowy
25 gr	fioletowy
20 gr	bronzowy
10 gr	stalowo-niebieski.

Znaczki za złotych: 5, 4, 3, 2 i 1 oraz wszystkie groszowe są wykonane na papierze ze znakiem wodnym, przedstawiającym powtarzające się litery MS

§ 24. 9  Znaczki stemplowe oraz urzędowe blankiety wekslowe (§ 162) sprzedają - po cenie, która równa się wartości nominalnej znaku stemplowego, zwiększonej o 10%:

1) urzędy skarbowe (§ 50 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 13 sierpnia 1931 r. - Dz. U. R, P. Nr. 77, poz. 613) - z wyjątkiem urzędów skarbowych: 1-go w Bydgoszczy, 3-go w Częstochowie, 4-go w Krakowie, 3, 4, 5, 6, 7, 8 i 9-go we Lwowie, 3, 4, 5, 7, 8, 10, 12 i 13-go w Łodzi, 3-go w Równem, 4, 6, 9, 12, 13, 15, 16, 17, 18, 20, 22, 24, 25, 26, 28, 31 i 34-go w Warszawie, 1-go Urzędu Skarbowego: Warszawa - powiat, 4-go w Wilnie i 2-go we Włocławku;

2) urzędy opłat stemplowych - z wyjątkiem mających siedzibę w Bydgoszczy, Lublinie i we Lwowie;

3) ekspozytury urzędów skarbowych w Pabjanicach, Tomaszowie Mazowieckim i Zduńskiej Woli;

4) urzędy pocztowe;

5) dystrybutorzy znaków stemplowych. Znaczki stemplowe sprzedają nadto urzędy celne.

Dystrybutorami są osoby fizyczne lub prawne, którym urząd skarbowy (§ 16) udzielił zezwolenia na sprzedaż znaków stemplowych.

Nie mogą otrzymać zezwolenia na sprzedaż znaków stemplowych:

a) posłowie i senatorowie,

b) osoby, przeciw którym toczy się postępowanie karno - sądowe o przestępstwa, wymienione w punkcie "c" lub "d" niniejszego ustępu lub postępowanie upadłościowe,

c) osoby, skazane prawomocnym wyrokiem sądu karnego, o ile skazanie pociąga utratę zdolności do piastowania urzędu publicznego,

d) osoby, zasądzone prawomocnie za przemytnictwo, albo za nielegalną fabrykację lub sprzedaż wyrobów monopolowych,

e) niezdolne według prawa cywilnego do zaciągania zobowiązań lub do swobodnego rozporządzania swym majątkiem,

f) nieposiadające obywatelstwa polskiego; o ile umowy międzypaństwowe nie zawierają w tej mierze postanowień odmiennych.

Osoba, ubiegająca się o zezwolenie na sprzedaż znaków stemplowych, winna przedstawić dowody, że niema przeszkód, wymienionych w ustępie poprzednim; winna też wskazać lokal, w którym zamierza sprzedawać znaki stemplowe.

§ 25. Dystrybutor znaków stemplowych ma oznaczyć lokal sprzedaży nazewnątrz wyraźnym i łatwo dostrzegalnym napisem, którego treść ma odpowiadać zakresowi sprzedaży (np. "Sprzedaż znaczków stemplowych" względnie "Sprzedaż blankietów wekslowych" lub "Sprzedaż znaczków stemplowych i blankietów wekslowych"). Dystrybutor jest obowiązany mieć na składzie poszczególne rodzaje i kategorje znaków stemplowych w ilości, odpowiadającej zapotrzebowaniu; jest obowiązany przestrzegać wskazówek urzędu skarbowego (§ 16), tyczących się sprzedaży znaków stemplowych.

Jeżeli dystrybutor nie przestrzega postanowień niniejszego paragrafu, a upomnienie ze strony urzędu skarbowego nie wywarło skutku, to urząd skarbowy może bądź nałożyć na dystrybutora karę pieniężną, przewidzianą w art. 43, bądź odebrać mu prawo sprzedaży (§ 27).

§ 26. 10  Dystrybutorzy zaopatrują się w znaki stemplowe: 1) w urzędach, którym w myśl § 16 jest poruczone załatwianie czynności z zakresu opłat stemplowych - z wyjątkiem urzędów opłat stemplowych w Bydgoszczy, Lublinie i we Lwowie; 2) w urzędach skarbowych (§ 50 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 13 sierpnia 1931 r. Dz. U. R. P. Nr. 77, poz. 613): 3-im w Bydgoszczy, 2-im w Lublinie, 1-ym we Lwowie oraz w Otwocku; 3) w ekspozyturach urzędów skarbowych w Pabianicach, Tomaszowie Mazowieckim i Zduńskiej Woli.

Zasadniczo dystrybutor powinien zaopatrywać się w znaki stemplowe w tym urzędzie, wymienionym w ustępie poprzednim, w którego okręgu wykonywa sprzedaż. Jeżeli jednak urząd, właściwy według siedziby dystrybutora, nie jest zarazem położony najbliżej tej siedziby lub ody komunikacja z urzędem właściwym jest dla dystrybutora o wiele trudniejszą niż z innym urzędem (wymienionym w ustępie poprzednim), to izba skarbowa może zezwolić dystrybutorowi, na jego prośbę, na zaopatrywanie się w znaki stemplowe nie w urzędzie, właściwym według siedziby dystrybutora, lecz w innym. Jeżeliby ten inny urząd znajdował się poza okręgiem tej izby skarbowej, w której dystrybutor ma siedzibę, to ta izba skarbowa może udzielić powyższego zezwolenia tylko w porozumieniu z izbą skarbową, właściwą według siedziby owego urzędu. O każdem lakiem wyjątkowem zarządzeniu izba skarbowa, właściwa według siedziby tego urzędu, w którym dystrybutor ma się zaopatrywać w znaki stemplowe, zawiadomi ten urząd. Nadzór nad dystrybutorem (§ 25) wykonywa również w przypadkach, o których mowa, urząd skarbowy (§ 16), właściwy według siedziby dystrybutora.

Urząd, wymieniony w ustępach poprzednich niniejszego paragrafu, wydaje dystrybutorowi znaki stemplowe za gotówkę, po potrąceniu prowizji w wysokości 3% od nominalnej wartości znaków stemplowych. W tym celu dystrybutor względnie osoba, przezeń wysłana, składa zamówienie, sporządzone na formularzu według załączonego wzoru l; urząd wydaje dystrybutorowi formularz ten bezpłatnie. W razie jednoczesnego poboru dwóch lub więcej rodzajów znaków stemplowych należy co do każdego rodzaju sporządzić osobne zamówienie. Dystrybutor składający zamówienie - jeżeli nie jest znany właściwemu funkcjonariuszowi urzędu, wydającego znaki stemplowe - ma okazać zawiadomienie o decyzji urzędu skarbowego, przewidzianej w § 24 (decyzji bądź nakładającej obowiązek sprzedaży znaków stemplowych, bądź stwierdzającej oświadczenie właściciela sklepu tytoniowego o zamiarze sprzedawania znaków stemplowych, bądź zezwalającej na sprzedaż osobie, która nie prowadzi sklepu tytoniowego). Jeżeli zamówienie składa nie dystrybutor, ale osoba, przezeń wysłana, to wydanie znaków stemplowych nastąpi tylko za okazaniem owego zawiadomienia.

§ 27. 11  Prawo sprzedaży znaków stemplowych gaśnie:

a) w razie śmierci dystrybutora,

b) gdy przestaje istnieć osoba prawna, która otrzymała zezwolenie na sprzedaż znaków stemplowych,

c) w razie otwarcia konkursu do majątku dystrybutora (ogłoszenia upadłości dystrybutora),

d) na skutek wypowiedzenia (bez podania powodów) ze strony urzędu skarbowego (§ 16) lub ze strony dystrybutora. W tym przypadku prawo sprzedaży ustaje z upływem miesiąca od dnia doręczenia wypowiedzenia; jeżeli wypowiedział urząd skarbowy, to może na wniosek dystrybutora przedłużyć termin, w którym prawo sprzedaży ustaje, do trzech miesięcy,

e) na skutek odebrania prawa sprzedaży.

Urząd skarbowy (§ 16) odbiera prawo sprzedaży dystrybutorowi, jeżeli zaszła lub ujawniła się okoliczność, która w myśl § 24 (ustępu przedostatniego) stanowi przeszkodę zezwolenia na sprzedaż (w szczególności gdy dystrybutor został uznany winnym sprzedawania znaków stemplowych po cenie wyższej niż określona w § 29; art. 39, ustęp pierwszy), jak również, gdy dystrybutor nie wykonywa sprzedaży dłużej niż przez dwa miesiące. Urząd skarbowy może odebrać prawo sprzedaży, gdy dystrybutor mimo upomnienia nie przestrzega postanowień § 25 lub gdy z innych przyczyn nie zasługuje na zaufanie.

Decyzja, odbierająca prawo sprzedaży ma być umotywowana. Prawo sprzedaży ustaje z dniem doręczenia zawiadomienia o decyzji.

§ 28. 12  Od decyzji urzędu skarbowego, odmawiającej zezwolenia na sprzedaż znaków stemplowych lub odbierającej uprawnienie do sprzedaży, można wnieść odwołanie (art. 46 i 47).

§ 29.  Znaczki stemplowe oraz blankiety wekslowe nie mogą być sprzedawane po cenie wyższej od kwoty, wyrażającej wartość nominalną znaku stemplowego, zwiększoną o 10%. W razie sprzedaży nieparzystej ilości znaczków stemplowych po 25 gr może dystrybutor zażądać za jeden z tych znaczków 28 gr.

Winni naruszenia przepisów powyższych ulegają karze pieniężnej, przewidzianej w ustępie pierwszym art. 39.

W lokalach urzędów, sprzedających znaki stemplowe (§ 24), oraz u dystrybutorów ma być umieszczone w miejscu widocznem obwieszczenie, podpisane przez kierownika urzędu (sprzedającego znaki stemplowe, względnie zaopatrującego danego dystrybutora w znaki stemplowe) i zaopatrzone w pieczęć tego urzędu, treści następującej; "Cena znaczków stemplowych i blankietów wekslowych równa się cenie, wyrażonej w znaczku, względnie w blankiecie, zwiększonej o 10% t. j. o kwotę, pobierana tytułem dodatku 10%, ustanowionego rozporządzeniem Ministra Skarbu z dnia 6 marca 1931 r. (Dz. U. R. P. Nr. 23, poz. 138)".

§ 30. Osobom, niewymienionym w ustępach pierwszym, drugim i trzecim § 24, nie wolno trudnić się sprzedażą znaków stemplowych. Winni naruszenia tego przepisu ulegają karze pieniężnej, przewidzianej w art. 43.

Do art. 21.

§ 31. Jeżeli ustawowy zastępca lub pełnomocnik osoby, obowiązanej do uiszczenia opłaty stemplowej od pisma, sporządzonego zagranicą, złożył odpis w myśl ustępu przedostatniego art. 21 i zarazem przedstawił oryginał owego pisma lub drugi odpis, to na jego żądanie urząd skarbowy (§ 16) umieści na oryginale, względnie na drugim odpisie, zaświadczenie o zgłoszeniu. To zaświadczenie polega na umieszczeniu pieczęci wpływu i zaopatrzeniu jej w podpis z wymienieniem stanowiska służbowego.

Zaświadczenie takie jest wolne od opłaty stemplowej (art. 160, punkt 2).

Ustawowy zastępca lub pełnomocnik, który nie spełnił obowiązku, przewidzianego w ustępie przedostatnim art. 21, ulega karze pieniężnej w myśl art. 43.

Do art. 22.

§ 32. 13  Jeżeli świadczenie, którego wartość ma służyć za podstawę wymiaru, nie może być co do ilości oznaczone przy sporządzeniu pisma, ale jest znana najniższa ilość świadczenia albo jeżeli zostaje wypłacona zaliczka (art. 9 ustęp drugi), to opłatę tymczasową, obliczoną według ilości najniższej lub zaliczki, należy uiścić w myśl zasad ogólnych, stosowanych przy opłatach, których wysokość może być ustalona ostatecznie już przy sporządzeniu pisma (art. 20, 21, 23, 24, 27, 28; art. 31, 32). Od obowiązku tego nie zwalnia zgłoszenie, dokonane w myśl art. 22.

To samo tyczy się opłaty stemplowej za pierwsze pięciolecie, gdy podatnik skorzysta z prawa, które mu służy na mocy art. 11.

Uiszczenie opłaty stemplowej - o ile następuje drogą skasowania znaczków stemplowych przez urząd skarbowy (art. 23, punkt b) lub gotówką na mocy wymiaru, dokonanego przez urząd skarbowy (art. 24, punkt b) - może być dokonane jednocześnie ze zgłoszeniem w myśl art. 22.

§ 33. Jeżeli podatnik - przy zgłoszeniu w myśl art. 22 - złożył pierwopis i odpis lub dwa odpisy (bez pierwopisu), to urząd skarbowy zaświadcza - na pierwopisie względnie na jednym z odpisów - zgłoszenie oraz odroczenie płatności.

Następnie urząd skarbowy zwraca podatnikowi pierwopis względnie ten odpis, na którym umieścił zaświadczenie.

Zaświadczenie jest wolne od opłaty stemplowej (art. 160, punkt 2).

§ 34. 14  Zarówno w przypadku, gdy pismo zgłosił podatnik jak również w razie zgłoszenia przez notarjusza (art. 28, ustęp piąty) lub przez sekretariat sądowy (art. 31) urząd skarbowy (o ile nie zastosował ustępu ostatniego art. 9) sporządza pisemną decyzję co do terminów, w których maja być uiszczone poszczególne raty, oraz co do sposobu obliczenia rat i zawiadomienie o tej decyzji doręcza podatnikowi.

Podatnik winien poszczególne raty uiszczać gotówką, bez wymiaru urzędowego (§ 40), w terminach, wyznaczonych w decyzji urzędu skarbowego.

W ciągu tygodnia po uiszczeniu (względnie po przesłaniu zapomccą przekazu pocztowego) ma podatnik zawiadomić o uiszczeniu raty urząd skarbowy - pisemnie lub ustnie - powołując się na jego decyzję oraz określając czynność prawną, - stwierdzona pismem, którego tyczy się opłata.

W zawiadomieniu tem podatnik ma podać:

1) sposób uiszczenia (czy uiścił w kasie urzędu skarbowego, a mianowicie w której, czy przez Pocztową Kasę Oszczędności, względnie zapomocą przekazu pocztowego i na rachunek której kasy urzędu skarbowego), 2) datę uiszczenia względnie wysłania przekazem, 3) w razie uiszczenia w kasie urzędu skarbowego - pozycje dziennika przychodu, wymienioną w pokwitowaniu, 4) na podstawie jakich danych obliczył odnośną ratę oraz 5) czy i w jakiej wysokości dokonał potracenia opłaty tymczasowej (§ 32).

W razie nieuiszczenia raty z tego powodu, że (wraz z ratami poprzedniemi) jest niższa od opłaty tymczasowej, należy o tym stanie rzeczy donieść w ciągu tygodnia po upływie terminu, w którym rata byłaby płatna i przytem podać wysokość raty i sposób jej obliczenia.

W razie nieuiszczenia raty z tego powodu, że w danym okresie rozrachunkowym wcale nie stały się płatne świadczenia, których wartość ma służyć za podstawę wymiaru, należy o tym stanie rzeczy donieść w ciągu tygodnia po upływie terminu, w którym rata byłaby płatna w razie istnienia podstaw do jej obliczenia.

Również należy zawiadomić o każdej zmianie adresu osoby, obowiązanej do uiszczenia opłaty, a mianowicie w ciągu tygodnia po zmianie.

Wszystkie zawiadomienia powyższe wolne są od opłaty stemplowej (art. 142, punkt 1).

§ 35. Jeżeli podatnik w przypadku, przewidzianym w art. 9, nie zgłosił urzędowi skarbowemu w przepisanym terminie pisma, podlegającego opłacie, to należy wymierzyć:

a) podwyżkę stemplową (art. 42), jeżeli w dniu, w którym władza skarbowa dowiedziała się o tem piśmie (art. 35, 36 i 38) było już możliwe ustalenie podstawy wymiaru w całości lub w części;

b) karę pieniężną, przewidzianą w art. 43, jeżeli w owym dniu ustalenie podstawy wymiaru nie było możliwe nawet w części.

Ani podwyżka stemplowa ani kara pieniężna nie będą wymierzone, gdy chodzi o pismo, sporządzone przed notarjuszem lub sądem (gdyż pismo takie ma zgłosić urzędowi skarbowemu notarjusz względnie sekretariat sądowy) lub o pismo, stwierdzające umowę, zawartą przez urząd państwowy gdyż pismo takie wogóle nie ma być zgłoszone). Podatnikowi, który nie uiścił raty w terminie, oznaczonym decyzją urzędu skarbowego (§ 34), należy wymierzyć podwyżkę stemplową (art. 42), bez względu na to, czy pismo zgłosił podatnik, czy notarjusz, lub sekretarjat sądowy.

Do punktu a) artykułu 23.

§ 36. Skasowanie znaczków stemplowych przez samego podatnika (kasowanie prywatne) ma być dokonane zasadniczo drogą przepisania znaczków początkowemi lub końcowemi wyrazami pisma.

W tym celu należy przed podpisaniem pisma nakleić znaczki stemplowe w niezapisanem jeszcze miejscu, przeznaczonem dla wiersza pierwszego lub ostatniego; o ileby znaczki, w ten sposób umieszczone, a zajmujące całą szerokość wiersza pierwszego względnie ostatniego, nie wystarczały do uiszczenia opłaty, należy nakleić dalsze znaczki poniżej wiersza pierwszego, względnie powyżej wiersza ostatniego - w miejscu jeszcze niezapisanem.

Przepisanie zapomocą podpisów jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy pismo, które podlega opłacie, stwierdza umowę i jest zaopatrzone w dwa lub więcej podpisów stron; przepisanie ma nastąpić temi podpisami, które stwierdzają umowę; jest prawidłowem tylko wówczas, gdy każdy podpis przechodzi przez wszystkie znaczki.

Nie jest dopuszczalne: a) przepisanie zapomocą jednego tylko podpisu, b) przepisanie zapomocą podpisów osób, które nie są stronami w umowie, c) przepisanie zapomocą takich podpisów stron, które nie stwierdzają zawarcia umowy, lecz umieszczone zostały dodatkowo (poza podpisami, stwierdzającemi zawarcie umowy), jedynie celem skasowania znaczków stemplowych. (Jeżeli pismo jest zaopatrzone tylko w jeden podpis, to skasowanie znaczków stemplowych może nastąpić przez przepisanie ich początkowymi lub końcowemi wyrazami pisma).

W niektórych przypadkach dozwolone jest również kasowanie prywatne znaczków stemplowych, umieszczonych poza tekstem pisma mianowicie przepisanie data skasowania oraz nazwiskiem albo firmą. Ten sposób kasowania może być zastosowany, gdy chodzi o opłatę: od rachunku lub innego pisma;, stwierdzającego wykonanie umowy o sprzedaż rzeczy ruchomej (art. 74, ustęp trzeci) albo wykonanie umowy o świadczenie usług (art. 90, ustęp drugi); od dokumentów przewodowych, tyczących się przesyłek kolejowych do stacyj zagranicznych oraz przesyłek niekolejowych (art. 93 oraz ustęp przedostatni § 132 i § 133) ; od pełnomocnictwa (art. 111, ustęp szósty); od pisma, stwierdzającego przyjęcie pieniędzy na oprocentowanie (art. 118); od wyciągu z rachunku bieżącego (art. 115); od przekazu, podlegającego opłacie w wysokości 1 zł (art. 126, punkt 2; art. 127, ustęp ostatni); od przewidzianego w art. 128 (ustępie drugim) zlecenia wypłaty, która ma być wykonana przez samego wystawcę lub przez inny oddział przedsiębiorstwa wystawcy; od pokwitowania (art. 133); od obligu, stwierdzającego otrzymanie pożyczki od spółdzielni, której Minister karbu zezwolił na kasowanie znaczków stemplowych w sposób powyższy (art. 116, ustęp ostatni).

Do punktu b) art. 23 i punktu b) art. 24.

§ 37. Celem wymierzenia opłaty stemplowej przez urząd skarbowy (art. 33, punkt 1; art. 23, punkt b; art. 24, punkt b) należy przedstawić temu urzędowi (§ 16) pismo, podlegające opłacie, już podpisana, lub odpis tego pisma; nie będzie dokonany wymiar urzędowy w razie przedstawienia papieru niezapisanego albo papieru zaopatrzonego jedynie w podpis, tekstu niepodpisanego albo tekstu (choćby podpisanego), w którym pozostawiono luki. Wyjątki od zasady powyższej są przewidziane co do obligów na zlecenie, weksli, przekazów i czeków: w §§ 157, 164, 167 i 168.

Urząd skarbowy umieszcza przedstawionem mu piśmie pieczęć wpływu; jeżeli pismo składa się z dwu lub więcej arkuszy, to pieczęć wpływu ma być umieszczona na każdym arkuszu. Urząd skarbowy nie umieszcza pieczęci wpływu na zagranicznych papierach obiegowych, obligach na zlecenie, watr autach, wekslach, przekazach i czekach (§§ 154, 157, 158, 164, 107 i 108).

§ 38. Funkcjonarjusz, który dokonał wymiaru, oznajmia płatnikowi ustnie wysokość kwot wymierzonych (opłaty pojedyńczej, dodatku 10%-owego, podwyżki stemplowej) i zarazem w myśl punktu "f" § 19:

a) wzywa płatnika do dostarczenia znaczków stemplowych - jeżeli opłata pojedyncza, po. doliczeniu do niej podwyżki stemplowej (o ile została wymierzona), ale bez doliczenia dodatku 10%, nie przewyższa 300 zł,

b) skierowuje płatnika do kasy urzędu skarbowego (§ 17) - jeżeli suma, wymieniona wyżej w punkcie a), przewyższa 300 zł.

Jeżeli od pisma, przedstawionego urzędowi skarbowemu, uiszczona już jakąś kwotę, na poczet opłaty, ale nie całą opłatę (np. zapomocą znaczków stemplowych, przepisanych tekstem), to kwest ja, czy reszta należności ma być uiszczona znaczkami stemplowemi czy gotówką, rozstrzyga się stosownie do wysokości należnej reszty.

Jeżeli w przypadku wymierzenia opłaty pojedynczej wraz iż podwyżką płatnik oświadcza, że chce zapłacić tylko opłatę pojedynczą, która (bez dodatku 10%) nie przewyższa 300 zł, to należy uiścić opłatę pojedynczą znaczkami stemplowemi (choćby suma opłaty pojedynczej i podwyżki przewyższała 300 zł).

§ 39. Po dostarczeniu znaczków stemplowych (§ 38, punkt a) funkcjonariusz, który dokonał wymiaru, stwierdza, czy wartość ich równa się kwocie wymierzonej, czy znaczki nie są uszkodzone i czy niema na nich śladów, wskazujących, że już zostały użyte. W razie wyniku dodatniego nakleja znaczki na przedstawionem pumie (odpisie), kasuje znaczki i umieszcza, bezpośrednio pod znaczkami stemplowemi, zaświadczenie o. wymiarze.

Jeżeli opłata ma być uiszczona gotówką (§ 38, punkt b), to funkcjonariusz, który dokonał wymiaru, wręcza płatnikowi "kartkę wymiarową", która służy kasie urzędu skarbowego, jako dowód przychodowy. Kasa urzędu skarbowego, pobrawszy kwotę, wymienioną w kartce wymiarowej, wydaje płatnikowi pokwitowanie, a nadto umieszcza na piśmie, podlegającem opłacie, zaświadczenie o wymiarze.

Zaświadczenie o wymiarze (ustępy: pierwszy i drugi niniejszego, paragrafu) wymienia kwotę wymierzoną, a nadto: a) w przypadku uiszczenia znaczkami stemplowemi - ich wartość nominalną i zastosowane przepisy ustawy o opłatach stemplowych, a przy opłatach procentowych: podstawę wymiaru i zastosowana stopę, b) w przypadku uiszczenia gotówką - kwotę uiszczaną i pozycję dziennika przychodu. Zaświadczenie o wymiarze ma być zaopatrzone w datę, w podpis funkcjonariusza, który wymierzył opłatę (w przypadku uiszczenia znaczkami stemplowemi), względnie (w przypadku uiszczenia, gotówką) w te same podpisy, które znajdują się na pokwitowaniu, jak również w pieczęć urzędową.

Wyjątki od zasad powyższych są przewidziane co do; obligów na zlecenie, weksli, przekazów i czeków w §§ 157, 164, 167 i 168.

Do punktu a) artykułu 24.

§ 40. Podatnik, chcąc wpłacić gotówką opłatę stemplową, którą sam obliczył, ma złożyć kasie urzędu skarbowego (§ 17) deklarację, sporządzoną według załączonego wzoru 2. W deklaracji po wyrazie "od" ma być dokładnie określone pismo., od którego uiszcza się opłatę, a, mianowicie mają być wymieniane: jego data, rodzaj i przedmiot, oraz nazwiska i imiona, osób, będących według owego pisma stronami. Jeżeli przedmiotem opłaty jest pismo, podlegające dodatkowi komunalnemu w myśl art. 13 ustawy o tymczasowem uregulowaniu finansów komunalnych w brzmieniu ustalonem punktem VI art. 1 ustawy z dnia 17 marca 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 25, poz. 223), ta przedmiot ma być określony również przez wymienienie gminy i powiatu, w których nieruchomość jest położona.

Kasa urzędu skarbowego w pokwitowaniu powtarza dosłownie określenie pisma, podane w deklaracji.

Do art. 25.

§ 41. Osoba, która na mocy ustawy (art. 25, ustęp pierwszy) jest obowiązana do uiszczania opłat stemplowych gotówką, bez urzędowego wymiaru (do "bezpośredniego uiszczania" opłat stemplowych), ma. w zawiadomieniu, przewidzianem w ustępie drugim art. 25, wymienić swoja nazwisko, i imię, względnie firmę, oraz rodzaje pism lub czynności prawnych, których tyczy się obowiązek uiszczania bezpośredniego.

§ 42. Władzą, powołaną do udzielania poszczególnym osobom zezwolenia na bezpośrednie uiszczanie opłat stemplowych (art. 25, ustęp trzeci), jest izba skarbowa.

Izba skarbowa może w każdym czasie odwołać zezwolenie, a podatnik może w każdym czasie zrzec się udzielonego mu prawa. Dopóki nie nastąpiło ani odwołanie, ani zrzeczenie się, podatnik jest obowiązany do bezpośredniego uiszczenia opłaty we wszystkich bez wyjątku przypadkach, objętych decyzją izby skarbowej.

Jeżeli przedsiębiorstwo posiada zakłady filjalne, to zezwolenie na uiszczanie bezpośrednie, udzielone centrali, nie obejmuje samo przez się zakładów filjalnych. Jeżeli centrala i zakłady filjailne znajdują się w okręgach kilku izb skarbowych, to. celem uzyskania zezwolenia na uiszczanie bezpośrednie dla wszystkich zakładów danego przedsiębiorstwa, należy zwrócić się do wszystkich izb skarbowych, właściwych według siedzib poszczególnych zakładów.

§ 43. Przepisy specjalne o rejestrach, które maja prowadzić podatnicy, obowiązani na mocy ustawy do. bezpośredniego uiszczania opłat stemplowych (art. 25, ustęp pierwszy),.zawierają §§ 115, 116, 124, 125, 129 i 130.

Podatnik, któremu izba skarbowa zezwoliła na, uiszczanie bezpośrednie (art. 25 ustęp trzeci), winien prowadzić "rejestr opłat stemplowych, uiszczanych bezpośrednio", według wzoru który ustala izba, skarbowa.

Na każdym egzemplarzu pisma, podlegającego uiszczeniu bezpośredniemu na -mocy zezwolenia izby skarbowej, ma podatnik stwierdzić uiszczenie według następującego schematu: "Opłatę stemplową ...... zł ...... gr uiścił (uiściła) bezpośrednio ...... (imię i nazwisko lub firma) w ...... (miejscowość) poz. rej. ...... z r. ......"; należy wymienić sumę łączna opłaty wraz z dodatkiem 10%, uiszczanym ma mocy rozporządzenia Ministra Skarbu iż dnia 6 marca 1931 r., (Dz. U. R. P. Nr. 23, poz. 138). Izba skarbowa może zezwolić na niewymienianie pozycji rejestru, jeżeliby konieczność wymienienia pozycji rejestru nie dała się pogodzić z normalnym tokiem czynności przedsiębiorstwa.

Izba skarbowa może zwolnić od prowadzenia rejestru, pod warunkiem utworzenia w jednej z ksiąg, które podatnik prowadzi dla swoich celów, kolumny, przeznaczonej do uwidocznienia opłaty stemplowej. W takim razie należy na pismach, podlegających uiszczeniu bezpośredniemu, wymieniać zamiast pozycji rejestru - odpowiednie oznaczenie, umożliwiające odszukanie odnośnej księgi i jej stronicy.

§ 44. Postanowienia ogólne, zawarte w §§ 45- 47, tyczą się obu rodzajów uiszczania bezpośredniego t. j. zarówno uiszczania bezpośredniego na mocy ustawy (art. 25, ustęp pierwszy) jako też uiszczania bezpośredniego na mocy zezwolenia, udzielonego przez izbę skarbową.(§ 42). Postanowienia te mają zastosowanie do uiszczania bezpośredniego na mocy ustawy - o tyle o ile §§ 115, 116 i 130 (tyczące się: maklerów na giełdach towarowych, przedsiębiorców, którzy zajmują się zawodowo licytacjami oraz przedsiębiorców okrętowych) nie zawierają postanowień odmiennych.

§ 45. Jeżeliby z powodu rozmiaru przedsiębiorstwa prowadzenie jednego tylko rejestru było niedogodne, może podatnik prowadzić dwa lub więcej rejestrów - po uprzedniem zawiadomieniu izby skarbowej. W tym razie należy na każdym rejestrze umieścić oznaczenie odnośnego działu przedsiębiorstwa.

Podatnik, prowadzący rejestr, ma każde pismo, względnie każdą czynność prawną, podlegające uiszczeniu bezpośredniemu zapisać do rejestru najpóźniej do 10 dnia po upływie tego miesiąca, w którym pisano, względnie czynność prawna, zostały sporządzone przez podatnika lub w którym podatnik otrzymał pismo, podlegające uiszczeniu bezpośredniemu, a sporządzone nie przez podatnika, ale przez inną osobę.

Numeracja w kolumnie 1 rejestru, zawierającej pozycje bieżącą, biednie bez przerwy przez cały rok kalendarzowy.

Podatnik ma po zapisaniu do rejestru wszystkich pism, względnie czynności prawnych, za dany miesiąc podsumować kwoty opłat, następnie do sumy, w ten sposób obliczonej, dodać 10% i sumę łączną wnieść do kasy urzędu skarbowego (§ 17) w terminie, podanym w ustępie drugim niniejszego paragrafu. Wpłata za każdy miesiąc ma obejmować wszystkie te opłaty, które w myśl ustępu drugiego niniejszego paragrafu należało zapisać doi części rejestru, obejmującej dany miesiąc.

§ 46. Celem uiszczenia bezpośredniego podatnik przedstawia kasie urzędu skarbowego (§ 17) deklarację, ułożoną według wzoru 2 - z tą zmianą, że po wyrazie "tytułem" (zamiast wyrazów "opłaty stemplowej od") należy wpisać wyrazy: "opłat stemplowych uiszczanych bezpośrednio" oraz wymienić miesiąc, aa który się płaci.

W razie uiszczenia za pośrednictwem Pocztowej Kasy Oszczędności należy deklarację wypisać na blankiecie nadawczym, a mianowicie na odwrotnej stronie "dowodu wpłaty".

Podatnik ma zapisać do rejestru, obok sumy miesięcznej, datę uiszczenia. W razie zapłacenia za pośrednictwem Pocztowej Kasy Oszczędności uważa się za datę wpłaty: a) w przypadku uiszczenia gotówką, dzień oznaczony stemplem przez Pocztowa Kasę Oszczędności, względnie przez. urząd pocztowy na "potwierdzeniu dla wpłacającego", b) w przypadku przelewu w obrocie kliringowym - dzień uskutecznienia przelewu, wymieniony w wyciągu kontowym. W razie prowadzenia, dwóch lub więcej (rejestrów (§ 45) ma podatnik (o ile nie wpłaca kwoty, obliczonej w każdym poszczególnym rejestrze, przy osobnej deklaracji według wzoru 2, względnie zapomocą osobnego blankietu nadawczego) uwidocznić datę uiszczenia w jednym z rejestrów, powołując, nazwę tęga rejestru w rejestrach pozostałych. Podatnik winien przechowywać przez, pięć lat rejestr (rejestry) oraz pokwitowania kasy urzędu skarbowego., względnie (co do przypadków uiszczenia za pośrednictwem Pocztowej Kasy Oszczędności) "potwierdzenia dla wpłacającego" tudzież wyciągi kontowe, uporządkowane według dat uiszczenia.

§ 47. Osoba, która rozpoczęła działalność, połączoną ze sporządzaniem pisań, względnie czynności prawnych, podlegającem ustawowemu obowiązkowi bezpośredniego uiszczania opłat stemplowych i o rozpoczęciu tej działalności nie zawiadomiła uprzednio urzędu skarbowego (§ 16), ulega karze pieniężnej, przewidzianej w art. 43.

Tej samej karze ulega ten, kto, będąc obowiązanym do prowadzenia rejestru (§ 43), nie prowadzi go lub prowadzi nieprawidłowo.

Do art. 26.

§ 48. Z ksiąg grzbietowych z pozostawieniem talonu, winny być wydawane pisma następujące:

1) rachunki (art. 72 i art. 90 ustęp drugi) przedsiębiorstw telefonicznych oraz dostarczających prąd elektryczny, gaz lub wodę, wydawanie klientom co pewien czas, stwierdzające wykonanie umowy i wymieniające należności, oraz rachunki, wystawiane gościom przez przedsiębiorstwa hoteli, pensjonatów, sanatorjów, restauracyj i kawiarni,

2) pokwitowania, stwierdzające uiszczenie należności za ogłoszenie w wydawnictwie perjodycznem (art. 90, ustęp drugi, w związku z ustępem piątym art. 72 oraz art. 136, ustęp trzeci),

3) pokwitowania komornego,

4) świadectwa depozytowe składowe dowody posiadania i t. p. pisma., stwierdzające umowę składu, o ile podlegają opłacie w wysokości 1 zł, przewidzianej w punkcie "b" art. 95.

Postanowienia niniejszego parągrafu, jak również § 49, nie mają zastosowania, jeżeli opłatę od pisana, wymienionego w niniejszym paragrafie, uiszcza się bezpośrednio, na, mocy zezwolenia., (udzielonego przez izbę skarbową (§.42).

Pokwitowania komornego (punkt 3) nie muszą być wydawane z ksiąg grzbietowych, lecz mogą być sporządzanie w inny sposób, jeżeli ilość lokatorów w danym domu, nie przewyższa dziesięciu, względnie (co do pokwitowań komornego dla sublokatorów), jeżeli ilość sublokatorów w danem mieszkaniu wynosi nie więcej niż dziesięć.

§ 49. Księgi grzbietowe, z których wydaje się pisma, wymienienie w § 48, mają być przed wydaniem z nich pierwszego pisma zbroszurowane, a karty w tera sposób ponumerowane, aby pismo i talon oznaczone były temi samemi numerami. Treść talonu ma być co do istotnych punktów zgodna z wy danem pismem.

Uiszczenie opłaty stemplowej od pisma, wymienionego, w § 48, odbywa się w sposób następujący: Znaczki stemplowe nakleja się na linji, oddzielającej talon od pisma, przeznaczonego do wycięcia. Znaczek stemplowy należy nakleić pionowo w ten sposób, aby jego część górna była zwrócona ku górnemu brzegowi księgi; po wycięciu pisma lewa połowa znaczka pozostaje na talonie, a prawa na wydanem pisanie.

Talony należy przechowywać do celów kontroli przez lat pięć, licząc od upływu roku, w którym uiszczono opłatę.

Przepisy poprzednich ustępów niniejszego paragrafu mają być stonowane również wówczas, gdy osoba, która sporządza pisma, podlegające opłatom stemplowym, a niewymienione w § 43, wydaje te pisma z księgi grzbietowej z pozostawieniem talonu. W razie wydawania pism takich z księgi grzbietowej z pozostawieniem kopji stosuje się ustępy: pierwszy i trzeci niniejszego paragrafu, a zamiast ustępu drugiego postanowienia następujące: znaczki stemplowe nakleja się ma kopji pozostającej w księdze i (kasuje się je przez przepisanie początkowemi lub końcowemi wyrazami tekstu albo datą skasowania oraz nazwiskiem lub firmą kasującego. Na wydanem piśmie należy (zapomocą pisma lub pieczęci) stwierdzić uiszczenie opłaty, wymieniając jej kwotę (np. słowami: "Opłatę stemplową ...... zł ...... gr uiszczono znaczkami stemplowemu na kopji").

Do art. 27 i 28.

§ 50. Jeżeli w kontrakcie sprzedaży, albo w kontrakcie dzierżawy kupujący, względnie dzierżawca, zobowiązał się nietylko do uiszczenia ceny, względnie czynszu (tenuty), w gotówce., lecz nadto do świadczeń innego rodzaju, ta notarjusz ma wezwać strony do podania wartości świadczeń dodatkowych (art. 7).

§ 51. Jeżeli świadczenie, którego wartość ma służyć za podstawę wymiaru, nie może być co do ilości oznaczone przy sporządzeniu aktu notarjalnego (art. 27, punkt 1), względnie nie mogło być oznaczone przy sporządzaniu pisma, przedstawionego notarjuszowi celem dokonania czynności urzędowej (art. 27, punkt 2), ale ma podstawia treści pisma da się ustalić najniższa ilość świadczenia lub jest w piśmie wymieniana zaliczka (art. 9, ustęp drugi) to notarjusz ma (o ile nie zachodzi wyjątek, przewidziany, w ustępie ostatnim § 54) wymierzyć i potrać opłatę tymczasową, a mianowicie według najniższej ilości świadczenia, względnie według zaliczki.

Notarjurz wymierza i pobiera opłatę tymczasową za pierwsze pięciolecie jeżeli strona - w przypadku przewidzianym w § 11 - oświadczyła, że chce korzystać z art. 11.

§ 52. Notarjusz wymierza i pobiera dodatek 10%, ustanowiony rozporządzeniem Ministra Skarbu z dnia 6 marca 1931 r. (Dz. U. R. P. Nr. 23, poz. 138). Opłatę od pokwitowania, przewidzianą w art. 136, wraz z dodatkiem 10%, oblicza notarjusz w kwocie 27 gr.

Dodatek oblicza się tylko przy opłacie pojedynczej, a nie przy podwyżce.

Celem obliczenia podwyżki mnoży się przez 5, względnie przez 25, tylko opłatę pojedyncza, bez dodatku 10 %.

§ 53. Notarjusz wymierza opłatę od aktu notarjalnego (art. 27, punkt 1) także w przypadku przedstawienia mu zawiadomienia o decyzji zezwalającej na odroczenie płatności (art. 177), a to. nawet wtedy, jeżeli według owej decyzji pierwsza rata ma być zapłacona dopiero w pewien czas po sporządzeniu aktu notarjalnego.

Jeżeli według decyzji odraczającej pierwsza rata ma być uiszczona przy sporządzeniu aktu notarjalnego, to notarjusz od uiszczenia tej raty uzależnia sporządzenie aktu.

§ 54. Jeżeli notarjuszowie przedstawiono pismo oryginalne albo wtóropis odpis lub tłumaczenie celem dokonania czynności urzędowej (art. 27, punkt 2) i notarjusz jest zdania, że co do przedstawionego pisma nastąpiło naruszanie ustawy o opłatach stemplowych, to jednak nie wymierza od przedstawionego pisma ani opłaty pojedynczej ani podwyżki i nie jest też obowiązany do przesłania urzędowi skarbowemu (§ 16) odpisu pisma, podlegającego opłacie, ani do zawiadomienia urzędu skarbowego o dostrzeżonem ewentualnie naruszeniu ustawy o opłatach stemplowych, gdy zachodzą warunki następujące:

a) 15  gdy opłatę od przedstawionego pisma uiszczono uprzednio w kwocie, wymierzonej przez notarjusza (art. 27 i 28) albo przez urząd skarbów (art. 23, punkt b; art. 24 punkt b; art. 33) lub przez inny właściwy urząd państwowy (art. 32);

b) gdy urząd skarbowy (§ 16) zaświadczył na piśmie, przedstawionem notarjuszowi celem dokonania czynności urzędowej, że od pisma tego uiszczono opłatę w należnej wysokości (§ 75);

c) gdy strona, po oznajmieniu jej przez. notarjusza wysokości opłaty (względnie podwyżki), należnej od przedstawionego pisma, oświadczą, że nie żąda dokonania czynności urzędowej, dla której pismo przedstawiła.

To sama tyczy się przypadku, gdy pismo, przedstawione notarjuszowi, jest zaopatrzone w zaświadczenie o odroczeniu płatności (§§ 33, 77 i 190).

§ 55. Jeżeli pismo, przedstawione notariuszowi celem dokonania czynności urzędowej (art. 27, punkt 2), zostało zaopatrzone przez urząd skarbowy w pieczęć wpływu (§ 37), to okoliczność ta, sama przez się, nie zwalnia notarjusza od powzięcia decyzji w zakresie opłaty stemplowe. Notarjusz jest zwolniony od obowiązku powzięcia tej decyzji, gdy pismo, o jakiem mowa, jest zaopatrzenie:

a) w zaświadczenie o wymiarze, umieszczone przez urząd skarbowy, stwierdzające uiszczenie znaczkami stemplowemi całej kwoty, wymierzonej przez urząd skarbowy (§ 39, ustępy: pierwszy i trzeci),

b) w zaświadczenie urzędu skarbowego, przewidziane w punkcie b) § 54 albo w ustępie ostatnim tegoż paragrafu lub

c) w zaświadczanie o wymiarze (§ 39, ustępy: drugi i trzeci), wydanie przez kasę urzędu skarbowego, a stwierdzające uiszczenie gotówką całej kwoty, wymierzonej przez urząd skarbowy. Jeżeli zaś na piśmie, zaopatrzonem przez urząd skarbowy w pieczęć wpływu, nie znajduje się żadne z zaświadczeń, wymienionych pod a), b), c), to notarjusz ustala, czy pismo podlega opłacie, a jeżeli podlega: wymierza opłatę, ewentualnie też podwyżkę i uzależnia dokonanie czynności urzędowej od uiszczenia opłaty.

Jeżeli zaświadczenie o wymiarze stwierdza wymierzenie opłaty wraz z podwyżką oraz uiszczenie tylko opłaty pojedynczej, to nieuiszczenie podwyżki nie jest przeszkodą dokonania czynności urzędowej.

§ 56. Jeżeli od pisma, przedstawionego notarjuszowi (art. 27, punkt 2), uiszczono uprzednio opłatę w kwocie, która podatnik sam obliczył, która jednak zdaniem notarjusza. jest niższa od należności ustawowej, to notarjusz wymierza różnicę między kwotą należną, a kwotą uiszczoną, ewentualnie też podwyżkę (art. 28, ustęp trzeci).

Jeżeli kwota, uprzednia uiszczona, a obliczona przez samego podatnika, jest zdaniem notarjusza zgodna z należnością ustawową, ale uiszczenie nastąpiło po upływie właściwego terminu lub w sposób nieprawidłowy, to notarjusz wymierza podwyżkę.

§ 57. 16  Notarjusz może wykonać czynność urzędową (art. 27, punkty 1 i 2) mimo nieuiszczenia opłaty stemplowej lub uiszczenia jej tylko w części, jeżeli opłata należy się od pisma wymienionego w art. 52 albo w punktach 2 lub 3 ant. 53, stwierdzającego umowę między małżonkami albo krewnymi lub powinowatymi w linji prostej albo między rodzeństwem, a z zachodzących okoliczności wynika, że niezwłoczne uiszczenie opłaty je sit niemożliwe i że uzależnienie czynności urzędowej od uiszczenia opłaty (art. 28, ustęp drugi) może udaremnić tę czynność ze względu na grożące jednemu z kontrahentów niebezpieczeństwo życia.

W przypadkach powyższych strony są obowiązane uiścić opłatę stemplową, wymierzoną przez notarjusza, (lub nieuiszczoną resztę tej opłaty) w ciągu trzech tygodni od dnia sporządzania pisma, stwierdzającego umowę. Opłatę należy wnieść do kasy urzędu skarbowego (§ 17), w której okręgu notarjusz ma siedzibę przy deklaracji według wzoru 2; w tej deklaracji należy po wyrazie "od" dokładnie określić umowę, wymieniając imiona i nazwiska stron przedmiot umowy, jej datę oraz nr. repertorium notarjusza. Nieuiszczenie opłaty w ciągu pięciu tygodni od dnia sporządzenia pisma stwierdzającego umowę, powoduje obowiązek uiszczenia kary za zwłokę (ustawa z dnia 31 lipca 1924 r. - Dz. U, R. P. Nr. 73, poz. 721), w brzmieniu ustalonem rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 maja 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 46, poz. 401).

Notarjusz ma zwrócić uwagę stron na obowiązek określony w ustępie poprzednim i udzielenie tego pouczenia stwierdzić w tekście aktu notarjalnego.

§ 58. 17  Zaświadczenie notarjusza o uiszczeniu opłaty, przewidziana w ustępie szóstym art. 28, ma być umieszczona - o ile chodzi o opłatę od aktu notarjalnego (art. 27, punkt 1) - w tekście aktu.

O ile chodzi o opłatę od pisma, przedstawionego notarjuszowi celem dokonania czynności urzędowej (art. 27, punkt 2), zaświadczenie ma być umieszczone w tekście świadectwa, stwierdzającego dokonanie czynności urzędowej, jeżeli świadectwo takie zostaje bądź wypisane na piśmie przedstawionym notarjuszowi, bądź z pismem tam trwale złączanie (a zatem: w tekście świadectwa, stwierdzającego własnoręczność podpisu albo zgodność odpisu lub tłumaczenia z oryginałem albo datę okalania dokumentu; w proteście wekslowym; w zaświadczeniu o zgłoszeniu do oblaty w myśl prawa cywilnego rosyjskiego). Notarjusz ma w świadectwie takiem stwierdzić też uiszczenie opłaty od samego świadectwa, jeżeli w przypadku poszczególnym opłata taka się należy i została uiszczona gotówką (a nie znaczkami stemplowe mi: art. 154, ustęp pierwszy; art. 157, 159, i 161). Jeżeli notariusz na przedstawionem mu piśmie nie umieszcza świadectwa o dokonaniu czynności urzędowej (np. w przypadku powołania się w akcie notarialnym na dokument inny), to ma na owem piśmie umieścić zaświadczenie, tyczące się wyłącznie uiszczenia opłaty stemplowej; data' tego zaświadczenia ma być zgodna z datą dokonania czynności urzędowej.

§ 59. 18  Zaświadczenie, o którem mowa w § 58, ma zawierać w przypadku wymierzenia opłaty przez notarjusza, i uiszczenia do jego rąk wymierzonej kwoty (w całości lub w części):

1) pełną wymierzoną sumę,

2) (ewentualnie) podział tej sumy na poszczególne części składowe t, j. opłatę pojedynczą, dodatek 10% i podwyżkę, a w razie wymierzenia kilku opłat - wymienienie każdej opłaty z osobna (w szczególności: gdy pismo tyczy się dwu lub więcej przedmiotów lub gdy notarjusz wymierzył opłatę od pisma, przedstawionego mu celem dokonania czynności urzędowej i zarazem opłatę od świadectwa, stwierdzającego czynność urzędową),

3) przy -opłatach procentowych - podstawę wymiaru i zastosowaną stopę opłaty,

4) co do opłat pojedynczych - zastosowane przepisy prawne,

5) ewentualne potrącenie uiszczonej uprzednia kwoty, którą obliczył podatnik sam (art. 23, punkt a; art. 24, punkt a; § 56),

6) stwierdzenie, że uiszczono całą kwotę, wymierzoną przez; notariusza, lub, że uiszczono tylko opłatę pojedynczą bez podwyżki (art. 28, ustęp trzeci), albo tylko część opłaty z- powodu zezwolenia na, uiszczenie ratami (art. 177) lub z przyczyn podanych w §§ 57, 102 (ustępie drugim), 109 i 110,

7) imię i nazwisko (firmę, nazwę) płatnika.

W razie niedobrania należnej opłaty lub pobrana; jej tylko w części notariusz zaświadcza powód takiego załatwienia:

a) gdy pismo nie podlega opłacie,

b) gdy opłatę uiszczono uprzednio w kwocie, którą podatnik sam obliczył i ta kwota zdaniem notariusza nie jest niższa od należności ustawowej, a uiszczenie nastąpiło we właściwym terminie i w sposób prawidłowy,

c) gdy świadczenie, którego wartość ma służyć zaś podstawę wymiaru nie może być co do ilości oznaczone przy -sporządzeniu aktu notarialnego - lub nie mogło być oznaczone przy sporządzeniu pisma, przedstawionego notariuszowi celem dokonania czynności urzędowej-(art. 9, ustęp pierwszy) i zarazem w treści pisma nie jest podana ilość najniższa lub zaliczka,

d) gdy władza skarbowa zezwoliła na odroczenie płatności albo na uiszczenie ratami (art. 177), jak również w przypadkach, (przewidzianych w § 57, w ustępie drugim § 102 ona w §§ 109 i 110,

e) gdy notarjusz. wymierzył tylko podwyżkę stemplową, a strona nie uiściła jej (art. 28, ustęp trzeci, zdanie drugie).

W przypadkach, wymienionych w punktach d) i e), notariusz ma ujawnić wymiar opłaty w sposób, podany wyżej w punktach 1-5.

W przypadkach, wymienionych w punktach c), d), zaświadczenie powodu niepobrania nie jest potrzebne, gdy pismo, przedstawione notariuszowi, jest już zaopatrzone w zaświadczenie o odroczeniu płatności (przewidziane w §§ 33, 77 i 190).

§ 60. Jeżeli przed notarjuszem odbyła się sprzedaż drogą licytacji (art. 27, punkt 3), to notarjusz wymierza opłatę (art. 52, punkt 2 i ustęp ostatni; art. 58; art. 64, punkt 4; art. 65; art. 66, punkt 2; art. 75, punkt b; art. 79, ustęp pierwszy: punkty a, b; art. 131, punkt 2; art. 132), wraz z dodatkiem 10%, zaraz po zaofiarowaniu najwyższej ceny i ten wymiar - po, oznajmieniu go nabywcy - podaje w protokóle licytacji w sposób określony w punktach 1-4 § 59.

§ 61. Jeżeli przedmiotem sprzedaży drogą licytacji (§ 60) jest rzecz, nieruchoma (art. 12, ustęp ostatni), bądź bez przynależnościami bądź, z przynależnościami (art. 52, ustęp ostatni) albo prawo wydobywania ciał kopalnych lub prawo do części wydobytych ciał kopalnych, względnie do ich pieniężnej równowartości (art. 64, punkty 1 i 3), to opłatę, wymierzoną przez notarjusza (§ 60), należy uiścić do jego rąk gotówką w ciągu trzech tygodni od dnia licytacji (art. 28, ustęp czwarty; art. 59, ustęp pierwszy; art. 65, ustęp ostatni).

W razie uiszczenia opłaty przed podpisaniem, protokółu licytacji notarjusz stwierdza uiszczenie w tymże protokóle w razie uiszczenia późniejszego notarjusza, żądanie płatnika wydaje mu pokwitowanie, w którem wymienia pozycję "wykazu wpływów na dochód Ministerstwa Skarbu" (§ 63). W razie uiszczenia w kasie urzędu skarbowego (§ 17) podatnik ma złożyć notarjuszowi pokwitowanie, wydanie przez tę kasę lub uwierzytelniony odpis tego pokwitowania.

Nieuiszczenie opłaty w ciągu pięciu tygodni od dnia licytacji powoduje obowiązek uiszczenia kary za zwłokę (ustawa z dnia 31 lipca 1924 r. Dz. U. R. P. Nr. 73, poz. 721).

§ 62. O ile chodzi o sprzedaż drogą licytacji przedmiotów innego rodzaju, niż wymienione w § 61, opłata ma być uiszczona gotówką do rąk notarjusza, niezwłocznie po dokonaniu sprzedaży (art. 28, ustęp czwarty; art. 71, ustęp czwarty; art. 80, ustęp trzeci); jeżeli nabywca nie zastosował się do tego przepisu, to notarjusz stwierdza w protokóle licytacji, że sprzedaż nie doszła do skutku (art. 71, ustęp przedostatni).

Uiszczenie opłaty stwierdza notarjusz w protokóle licytacji.

§ 63. 19  Notarjusz prowadzi "wykaz wpływów na, dochód Ministerstwa Skarbu" według załączonego wzoru 3. Do wykazu tego zapisuje wszelkie kwoty, pobrane na macy ustawy o opłatach stemplowych. Notarjusze, mający siedzibę na obszarach, ma których obowiązuje kodeks cywilny francuski lub prawo cywilnie rosyjskie zapisują nadto do, wykazu wpływów kwoty, pobrane tytułem podatku od darowizn.

W kolumnie 1 rozpoczyna się z początkiem każdego okresu budżetowego nowa numeracja.

W kolumnie 5 należy podać zasadniczo tylko rodzaj pisma (wpisując np. wyrazy: "oblig", "spółka", "pełnomocnictwo", "kwit" i t. p.). Przy czynnościach jednak, mających za przedmiot przeniesienie własności nieruchomości albo dzierżawą lub najem nieruchomości, należy wymienić - oprócz rodzaju pisma - imiona i nazwiska osób działających, rodzaj rzeczy nieruchomej oraz miejscowość, w której ona się znajduje; co do nieruchomości ziemskiej również jej przestrzeń i budynki, na niej się znajdujące - jeżeli te dane są wymienione w piśmie, podlegającem opłacie.

W kolumnie 7 należy wpisywać opłaty od pism, wymienionych w art. 52, w wysokości 4%, 1%, 0,5%, 0,2% i 5 zł (art. 58) oraz opłatę w wysokości 1% (art. 66) od przejścia własności przynależności rzeczy nieruchomej (art. 52, ustęp ostatni) i innych rzeczy ruchomych, które przechodzą na własność razem z nieruchomością (np. przenoszone razem z nieruchomością fabryczną surowce i gotowe towary). Natomiast innego rodzaju opłaty, wiążące się z przejściem własności nieruchomości, mają być wpisywane w odpowiednich innych kolumnach, a mianowicie: opłaty od pism, stwierdzających wniesienie nieruchomości do spółki tytułem wkładu rzeczowego (art. 106 - 108) - w kolumnie 8), opłaty zaś od pism, stwierdzających dział majątku wspólnego, w którego skład wchodzi nieruchomość (art. 131) albo umowę przygotowawczą (art. 134), tyczącą się nieruchomości albo przelew prawa, wynikającego z takiej umowy lub oferty (art. 53, punkt 3 i art. 66) - w kolumnie 10. W kolumnach 7 - 10 oraz 12 wymienia się odnośne kwoty bez dodatku 10%. Dodatek ten należy uwidocznić oddzielnie, a mianowicie w kolumnie 13.

§ 64. Notarjusz wnosi do kasy urzędu skarbowego (§ 17) kwoty, zapisane do "wykazu wpływów", w terminach następujących;

1) za czas od dnia 1 do dnia 7 każdego miesiąca - w dniu 8 danego miesiąca; 2) za czas od dnia 8 do dnia 14 - w dniu 15 danego miesiąca; 3) za czas od dnia 15 do dnia 21 - w dniu 22 danego miesiąca; 4) za czas od dnia 22 do końca miesiąca - w dniu 1 miesiąca następnego.

Jeżeli termin przypada na dzień wolny od zajęć urzędowych, to wniesienie do kasy urzędu skarbowego ma nastąpić w najbliższym dniu powszednim.

Notariuszowi wolno też wpłacać częściej, niż podano w ustępie poprzednim; nie wolno jednak jedną sumą obejmować należności z miesiąca ubiegłego i z miesiąca bieżącego.

Notarjusz przedstawia kasie urzędu skarbowego deklarację, ułożoną według załączonego wzoru 4.

Notarjusz może też przesyłać należności powyższe kasie urzędu skarbowego za pośrednictwem Pocztowej Kasy Oszczędności. Również w tym przypadku notarjusz przesyła kasie urzędu skarbowego deklarację; w deklaracji tej należy wyrazy "przy niniejszem", zastąpić wyrazami "za pośrednictwem P. K. O.".

Każda wpłata ma być uwidoczniona w kolumnie 14 wykazu wpływów - przez wymienienie czasu, którego wpłata dotyczy, oraz daty wniesienia do kasy urzędu skarbowego, względnie przesłania za pośrednictwem P. K. O.

§ 65. Wykaz wpływów na dochód Ministerstwa Skarbu ma być po upływie danego miesiąca podsumowany i przesłany izbie skarbowej, w której okręgu notarjusz ma siedzibę - w ciągu tygodnia po upływie danego miesiąca.

§ 66. W zawiadomieniu o nieuiszczeniu wymierzonej podwyżki (art. 28, ustęp trzeci) notarjusz ma wymienić: datę pisma, podlegającego opłacie S rodzaj czynności prawnej, pismem tem stwierdzonej; jej przedmiot; imiona i nazwiska (firmy, nazwy) - tudzież, o ile to możliwe, adresy osób działających; podstawę wymiaru opłaty stemplowej; ewentualnie: kwotę opłaty stemplowej, uiszczoną przed przedstawieniem pisma notarjuszowi; ewentualnie; kwotę opłaty, wymierzoną przez notarjusza i do jego rąk uiszczona; kwotę podwyżki i powód wymierzenia jej; datę wymierzenia podwyżki; wreszcie: imię i nazwisko (firmę, nazwę) osoby, na której żądanie notarjusz wykonał czynność urzędową.

Zawiadomienie powyższe notarjusz sporządza niezwłocznie; przesyła je urzędowi skarbowemu (§ 16) dopiero po upływie miesiąca od dnia wymierzenia podwyżki, zaopatrzywszy w adnotację: "Odwołanie wniesiono dnia ......" lub "Odwołania nie wniesiono"; adnotacja ta ma być zaopatrzona w podpis i pieczęć notarjusza. Zawiadomienia, sporządzone w pierwszej połowie miesiąca, należy przesłać urzędowi skarbowemu w czasie od dnia 16 do 20 miesiąca następnego; zawiadomienia zaś, sporządzone w drugiej połowie miesiąca, należy przesłać w czasie od dnia 1 do 5 miesiąca drugiego, następującego po upływie miesiąca danego (np. zawiadomienia, sporządzone w czasie od dnia 1 do dnia 15 stycznia, należy przesłać w czasie od dnia 16 lutego do dnia 20 lutego; zawiadomienia zaś, sporządzone w czasie od dnia 16 do dnia 31 stycznia, należy przesłać w czasie od dnia 1 do dnia 5 marca).

§ 67. 20  Notarjusz, ma w każdym przypadku, w którym wymierzył opłatę od sprzedaży nieruchomości, albo prawa do ciał kopalnych drogą licytacji (§ 61) i w którym opłaty tej nie uiszczono w ciągu trzech tygodni od dnia licytacji (art. 59), zawiadomić urząd skarbowy niezwłocznie o nieuiszczeniu opłaty. W zawiadomieniu tem należy wymienić: datę licytacji, jej przedmiot, imię i nazwisko (firmę, nazwę) i adres nabywcy (względnie wszystkich nabywców); podstawę wymiaru i kwotę wymierzonej opłaty.

§ 68.   ²¹  Odpisy, wymienione w ustępie piątym, art. 28, ma notarjusz przesyłać urzędowi skarbowemu (§ 16) za okres od dnia 1 do dnia 15 każdego miesiąca - najpóźniej do dnia 20 tegoż miesiąca; za okres zaś od dnia 16 do końca miesiąca - w ciągu pierwszych pięciu dni miesiąca następnego. Notarjusz ma przesyłać odpisy - w powyższych terminach - również w przypadkach, wymienionych w § 57, w ustępie drugim § 102 oraz w § 111.

Postępowanie ze środkami odwoławczemi w przypadkach wymiaru opłat stemplowych, dokonanego przez notarjusza, określają §§ 98 i 100.

Do art. 29¹),

§ 69. 22  (skreślony).

______

¹) §§ 69 i 70 mają zastosowanie wyłącznie na obszarze, na którym obowiązuje austrjacki kodeks cywilny.

§ 70. 23  (skreslony).

Do punktu 5 art. 30.

§ 71. W przypadkach, w których zostało wydane orzeczenie w przedmiocie wykupu majątku rodowego, akt wykupu (zdanie ostatnie artykułu 1443 ros. ustawy postępowania cywilnego, utrzymanego w mocy w art. XVII, § 1, punkcie 10, Przepisów wprowadzających kodeks procedury cywilnej, Dz. U. R. P. z 1930 r. Nr. 83, poz. 652) może być wydany dopiero po uiszczeniu opłaty stemplowej, wymierzonej przez sekretarjat sądowy (art. 30, ustęp trzeci); opłata nie podlega więc przymusowemu ściągnięciu.

Do art. 31.

a)

Postanowienia ogólne o współudziale sądów przy wymiarze i poborze opłat stemplowych.

§ 72. 24  Jeżeli opłaty stemplowej, wymierzonej przez sekretarjat sądowy zapomocą nakazu płatniczego, nie uiszczono w przepisanym terminie (art. 59; art. 71, zdanie ostatnie w brzmieniu ustalonem w art. LXXVII Przepisów wprowadzających prawo o sądowem postępowaniu egzekucyjnem z dn. 27 października 1932 r., Dz. U. R. P. Nr. 93, poz. 804), to urząd skarbowy (§ 16) zarządzi ściągnięcie przymusowe; w tym celu sekretarjat sądowy przesyła urzędowi skarbowemu odpowiednie zawiadomienie.

§ 73.  Jeżeli sądowi przedstawiono celem uwierzytelnienia podpisu lub znaku ręcznego pismo, podlegające opłacie stemplowej, to sąd dokona uwierzytelnienia:

a) gdy opłatę uiszczono uprzednio - bądź zapomocą znaczków stemplowych bądź gotówką - w kwocie, wymierzonej przez urząd skarbowy (art. 23, punkt b; art. 24, punkt b; art. 33) lub przez inny właściwy urząd państwowy (art. 32),

b) gdy urząd skarbowy na piśmie, przedstawionem sądowi celem uwierzytelnienia podpisu lub znaku ręcznego, zaświadczył, że od pisma tego uiszczono opłatę w należnej wysokości (§ 75),

c) gdy pismo jest zaopatrzone przez urząd skarbowy (§§ 33 i 190) lub przez inny właściwy urząd (§ 77) w zaświadczenie o odroczeniu płatności.

Jeżeli w przypadku, wymienionym w punkcie a) lub b), wymierzono opłatę pojedynczą wraz z podwyżką, to uwierzytelnienie podpisu (znaku ręcznego) jest uzależnione jedynie od uiszczenia opłaty pojedynczej;

§ 74. Sąd dokona uwierzytelnienia mimo braku warunków, wymienionych w § 73, gdy podpis lub znak ręczny mają być uwierzytelnione;

a) na pełnomocnictwie, nie zawierającem zarazem umowy o wynagrodzenie pełnomocnika (art. 113) - jeżeli opłatę, przewidzianą w art. 111, uiszczono,

b) na dokumencie, zawierającym zezwolenie na wykreślenie długu pieniężnego w księdze wieczystej, jeżeli dokument oprócz zezwolenia na wykreślenie oraz pokwitowania z uiszczenia długu, który ma być wykreślony, nie zawiera żadnych innych postanowień, a uiszczono opłatę, przewidzianą w art. 139.

§ 75. Urząd skarbowy (§ 16) obowiązany jest - w razie przedstawienia mu pisma, od którego uiszczono opłatą w kwocie, którą podatnik sam obliczył (art. 23, punkt a; art. 24, punkt a; art. 25; art. 29, ustęp ostatni) - na żądanie osoby, która pismo przedstawiła, zbadać, czy uiszczono opłatę w kwocie należnej. W razie stwierdzenia, że uiszczono kwotę należną, urząd skarbowy zaświadcza to na przedstawionem piśmie; w zaświadczeniu tem wymienia należną kwotę oraz sposób uiszczenia.

Przepis powyższy stosuje się również, jeżeli w przypadku, przewidzianym w punkcie b) art. 24, strona po wręczeniu jej "kartki wymiarowej" (§ 39) nie udała się do kasy urzędu skarbowego, lecz uiściła opłatę zapomocą przekazu pocztowego, lub za pośrednictwem- Pocztowej Kasy Oszczędności, albo uiściła w innej kasie urzędu skarbowego, a nie w tej, która jest wymienioną w kartce wymiarowej, lub wreszcie udała się wprawdzie do właściwej kasy, ale przedstawiła jej tylko kartkę wymiarową, a nie przedstawiła pisma, podlegającego opłacie, wobec czego umieszczenie na tem piśmie zaświadczenia o wymiarze, wymienionego w ustępie drugim § 39, nie było możliwe.

b)

(skreślony).

§ 76. 25  (skreślony).

Do art. 32.

§ 77. Art. 32 stosuje się zarówno do umów, zawieranych przez Skarb Rzeczypospolitej albo przez będące odrębnemi osobami prawnemi państwowe zakłady i przedsiębiorstwa, jako też do umów, które zawiera urząd państwowy jako zarządca majątku niepaństwowego.

Jeżeli świadczenie, którego wartość ma służyć za podstawę wymiaru, nie może być co do ilości oznaczone przy sporządzeniu pisma i nie jest też znana najniższa ilość świadczenia, ani nie zostaje wypłacona zaliczka (art. 9), to urząd, zawierający umowę zaświadcza odroczenie płatności zarówno na egzemplarzu umowy, pozostającym w urzędzie, jako też na tym, który jest przeznaczony dla współkontrahenta. Jednocześnie z doręczeniem egzemplarza, zaopatrzonego w takie poświadczenie, urząd doręcza współkontrahentowi pismo, w którem oznajmia mu, że opłata stemplowa ma być uiszczana ratami w miarę wykonywania zobowiązania. W piśmie tem należy podać: 1) terminy, w których mają być uiszczone poszczególne raty, 2) sposób obliczenia podstawy wymiaru każdej raty, 3) stopę opłaty (z powołaniem się na odpowiedni przepis ustawy o opłatach stemplowych), 4) sposób uiszczenia.

Do art. 35.

§ 78. Zawiadomienia o dostrzeżonych naruszeniach ustawy o opłatach stemplowych mają być przesyłane do tego urzędu skarbowego (§ 16), w którego okręgu ma siedzibę sad, względnie inny urząd państwowy, który stwierdził naruszenie ustawy.

Do zawiadomień należy używać formularzy według załączonego wzoru 5, których na żądanie sądu, względnie innego urzędu państwowego, dostarcza izba skarbowa. Użycia formularza można zaniechać w razie przesłania urzędowi skarbowemu uwierzytelnionego odpisu zakwestionowanego pisma; należy jednak na odpisie podać, na czem polega naruszenie ustawy i opinję tę uzasadnić.

Pismo należy zaopatrzyć w adnotację, stwierdzającą zakwestjonowanie, w formie następującej:

"Zakwestionowano z powodu nieuiszczenia" (albo "niedostatecznego uiszczenia", "spóźnionego uiszczenia", "uiszczenia nieprawidłowego") "opłaty stemplowej. Zawiadomienie przesłano Urzędowi Skarbowemu (Urzędowi Opłat Stemplowych) w ...... dnia ......

Pieczęć urzędowaPodpis".

W razie przesłania urzędowi skarbowemu uwierzytelnionego odpisu zakwestionowanego pisma należy na niem umieścić klauzulę powyższą z tą zmianą, że wyraz "Zawiadomienie" zastępują wyrazy: "Odpis wierzytelny".

Przepisy powyższe należy stosować również w przypadku zakwestionowania wtóropisu, odpisu, lub tłumaczenia - z powodu niedostarczenia dowodu, iż uiszczono opłatę od pisma pierwszego (§ 2). W takim razie jednak adnotacja, stwierdzająca zakwestjowanie (umieszczona na wtóropisie, względnie na odpisie, lub tłumaczeniu), ma brzmieć: "Zakwestionowano z powodu niedostarczenia dowodu uiszczenia opłaty stemplowej od pisma pierwszego. Zawiadomienie przesłano Urzędowi Skarbowemu (Urzędowi Opłat Stemplowych) w ...... dn ......

Pieczęć urzędowa.Podpis".

§ 79. Jeżeli istnieje podejrzenie, że znaczek stemplowy został podrobiony, przerobiony lub powtórnie użyty (art. 39), to należy w adnotacji o zakwestjonowaniu (§ 78) wyraz "nieuiszczenia" zastąpić wyrazami "nieprawdziwości znaczka stemplowego". W takim razie należy do zawiadomienia o dostrzeżonem naruszeniu ustawy załączyć zakwestjonowane pismo; przepis ten nie tyczy się pism, przechowywanych u notarjusza, w archiwum notarjalnem, lub w zbiorze dokumentów księgi wieczystej.

Do art. 37.

§ 80. W zaświadczeniach o uiszczeniu opłaty stemplowej należy podać, w jaki sposób ją uiszczono, a mianowicie: czy znaczkami stemplowemi (względnie zapomocą papieru stemplowego), czy gotówką. W razie uiszczenia znaczkami należy podać, czy są przepisane początkowemi, względnie końcowemi, wyrazami tekstu (art. 23, punkt a; § 36), lub stwierdzającemi zawarcie umowy podpisami stron (art. 23, punkt a; § 36) - czy też znajdują się poza tekstem, a w tym ostatnim razie: czy i przez kogo zostały skasowane. W razie uiszczenia gotówką należy wymienić datę uiszczenia oraz kasę i pozycję dziennika kasowego, względnie pozycję rejestru opłat stemplowych, uiszczanych bezpośrednio (§ 43).

Do art. 38.

§ 81. Kontrolę celem stwierdzenia, czy przepisy o opłatach stemplowych są przestrzegane ("kontrolę stemplową"), wykonywają:

1) w sądach, u notarjuszów oraz w innych urzędach państwowych, w zakładach i przedsiębiorstwach państwowych, w wojewódzkich i powiatowych związkach komunalnych, w magistratach miast, których liczba mieszkańców przewyższa 50.000 oraz w Banku Polskim - funkcjonarjusze, upoważnieni do tej czynności przez izbę skarbową;

2) w innych przypadkach, przewidzianych w art. 38 - funkcjonariusze, upoważnieni bądź przez izbę skarbową, bądź przez naczelnika urzędu, skarbowego (§ 16).

Z pomiędzy akt urzędów państwowych ł samorządowych nie podlegają kontroli stemplowej;

a) akta, oznaczone jako "poufne" lub "tajne" (w szczególności wszelkie akta, tyczące się tajemnic Wojskowych, choćby przechowywane w urzędach, nie podlegających Ministerstwu Spraw Wojskowych), b) - akta personalne, c) karno-sądowe, karno-administracyjne i dyscyplinarne, d) tyczące się spraw bezpieczeństwa publicznego, e) rozporządzenia ostatniej woli - przed rozpoczęciem ich wykonania, f) wszelkie kategorje akt, tyczące się wyłącznie przedmiotów, nie podlegających opłatom stemplowym.

Funkcjonariusz, wyznaczony do przeprowadzenia kontroli, ma wobec kierownika urzędu, względnie zakładu lub przedsiębiorstwa, w których kontrola ma się odbyć, wylegitymować się upoważnieniem, otrzymanem od izby skarbowej, względnie od kierownika urzędu skarbowego, oraz swoją legitymacją urzędniczą.

§ 82. 26  Kontrolę stemplową wykonywa się w godzinach urzędowych, względnie - ó ile chodzi o przedsiębiorstwa, obowiązane do płacenia podatku przemysłowego, lub ustawowo zwolnione od tego podatku (art. 38, punkt 2) - w porze, wyznaczonej do prowadzenia przedsiębiorstwa. Kontrolę należy przeprowadzić w ten sposób, aby nie przeszkadzała urzędowaniu lub prawidłowemu prowadzeniu przedsiębiorstwa.

Funkcjonarjusz, który dokonał kontroli stemplowej, winien jej przeprowadzenie stwierdzić zapomocą protokółu, wymieniającego: datę i liczbę upoważnienia, otrzymanego od izby skarbowej, względnie od kierownika urzędu skarbowego; numer legitymacji urzędniczej funkcjonariusza kontrolującego; dzień (względnie dni) i godziny, w których kontrola się odbywała; akta, względnie innego rodzaju pisma lub księgi, poddane kontroli (przez określenie ich rodzaju oraz podanie okresów kalendarzowych, z których pochodzą przejrzane akta, względnie pisma lub wpisy w księgach); wreszcie wynik kontroli, a w przypadku dostrzeżenia naruszeń przepisów o opłatach stemplowych: ilość załączników do protokółu (ustęp trzeci niniejszego paragrafu).

Dostrzeżone naruszenia przepisów o opłatach stemplowych stwierdza funkcjonarjusz z kontrolujący zapomocą zawiadomień, ułożonych według załączonego wzoru 5; zawiadomienia te są załącznikami do protokółu z kontroli stemplowej. W razie sporządzenia dwóch lub więcej zawiadomień należy każde zaopatrzyć w numer.

W razie kontroli u notarjusza winien funkcjonariusz kontrolujący okazać protokół wraz z załącznikami notarjuszowi, w razie zaś kontroli W sądzie albo w innym urzędzie państwowym, lub samorządowym albo w zakładach i przedsiębiorstwach państwowych - kierownikowi urzędu (zakładu, przedsiębiorstwa) lub funkcjonariuszowi, wyznaczonemu w tym celu przez kierownika.

Notarjusz, względnie kierownik urzędu (zakładu, przedsiębiorstwa) lub jego zastępca, winni potwierdzić na protokóle, że został im przedstawiony (wraz z załącznikami) do przejrzenia; mogą dopisać, lub wnieść oddzielnie swoje uwagi.

W razie kontroli w przedsiębiorstwie niepaństwowem, obowiązanem do płacenia podatku przemysłowego, lub ustawowo zwolnionem od tego podatku (art. 38, punkt 2), ma funkcjonarjusz kontrolujący okazać protokół wraz z załącznikami przedsiębiorcy lub jego zastępcy, jeżeli jeden lub drugi jest obecny w czasie zakończenia kontroli i wezwać do potwierdzenia podpisem, że protokół został udzielony do przejrzenia. Nieobecność lub odmówienie podpisania winien funkcjonariusz kontrolujący zaznaczyć na protokóle z udziałem świadka. Przedsiębiorca (lub jego zastępca) może dopisać lub oddzielnie wnieść swoje uwagi. O ileby z nich wynikało, że przedsiębiorca kwestjonuje prawdziwość twierdzeń funkcjonarjusza kontrolującego, tyczących się stanu faktycznego, funkcjonarjusz ten winien załączyć do protokółu odnośne pisma zakwestionowane, Pierwopisy można zastąpić odpisami, dostarczonemi przez przedsiębiorcę na których funkcjonarjusz kontrolujący lub władza skarbowa stwierdzi zgodność z pierwopisami; w razie niedostarczenia odpisu władza skarbowa zwraca pierwopis najpóźniej przy ostatecznem załatwieniu sprawy w instancji pierwszej.

Jeżeli przy kontroli znaleziono pismo, zaopatrzone w znaczki stemplowe, co do których zachodzi podejrzenie, że są podrobione, albo że były już poprzednio użyte (art. 39), to pismo takie dołącza się do protokółu. Przepis ten nie tyczy się pism, przechowywanych u notarjusza, w archiwum notarjalnem lub w zbiorze dokumentów księgi wieczystej.

Funkcjonarjusz kontrolujący zaopatruje każde pismo zakwestionowane w adnotację, stwierdzającą zakwestionowanie, w formie następującej:

"Zakwestionowano przy kontroli dn. ...... 19 ..... r. Nr. zał. .....".

Adnotacja ta ma być zaopatrzona w podpis funkcjonarjusza kontrolującego, z wymienieniem jego stanowiska służbowego.

Przy kontroli u notarjusza - jeżeli zakwestjonowane pismo nie jest aktem notarjalnym i notarjusz nie posiada odpisu - umieszcza się adnotację w repertorjum.

Do art. 39 i 40.

§ 83. W przypadkach, w których orzecznictwo z powodu przestępstwa na szkodę Państwa w zakresie opłat stemplowych należy do sądu (w szczególności z powodu użycia papieru stemplowego albo znaczka stemplowego: podrobionego lub przerobionego lub takiego, z którego usunięto oznakę umorzenia - art. 181 i 182 kodeksu karnego), ma sąd po ukończeniu postępowania karnego przesłać akta urzędowi skarbowemu (§ 16) do przejrzenia. Właściwym jest ten urząd skarbowy, który zawiadomił o popełnieniu przestępstwa (art. 242 kodeksu postępowania karnego z dnia 19 marca 1928 r. Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 83, poz. 725).

Jeżeli postępowanie karne rozpoczęło się bez doniesienia ze strony urzędu skarbowego, to sąd ma o rozpoczęciu postępowania zawiadomić ten urząd skarbowy (§ 16), w którego okręgu została wymierzona opłata stemplowa od pisma, stanowiącego przedmiot przestępstwa, a w braku takiego wymiaru ten urząd skarbowy, w którego okręgu ma zamieszkanie obwiniony, względnie jeden z obwinionych. Temuż urzędowi skarbowemu należy przesłać akta po ukończeniu postępowania karnego.

Do art. 45 (ustępu pierwszego).

§ 84. Zwrot opłaty stemplowej, uiszczonej nienależnie od pisma, nie posiadającego cech, wymienionych w punktach c), d), e) § 86 lub w punktach b), c), d) § 89, nastąpi na skutek podania, złożonego urzędowi skarbowemu (§ 16) w ciągu roku od dnia uiszczenia, tylko w przypadkach następujących:

a) gdy uiszczono opłatę wyłącznie zapomocą urzędowego blankietu wekslowego (§ 162) (bez użycia nadto znaczków stemplowych),

b) gdy sporządzono weksel na blankiecie urzędowym (§ 162) lub na blankiecie nieurzędowym lub na zwykłym papierze, na których bądź zostały skasowane znaczki stemplowe przez urząd skarbowy (§ 16) lub przez kasę urzędu skarbowego (§ 17) przy zaświadczeniu, stwierdzającem uiszczenie opłaty "od wekslu blanco", bądź zostało umieszczone zaświadczenie, stwierdzające uiszczenie gotówką opłaty "od wekslu blanco",

c) gdy sporządzono weksel na blankiecie urzędowym (§ 162) albo weksel, przekaz lub czek na blankiecie nieurzędowym lub na zwykłym papierze, na których znaczki stemplowe skasował notarjusz lub urząd celny lub bank na mocy §§ 165, 167 (ustępu ostatniego) lub 168 (ustępu ostatniego) albo urząd państwowy lub bank na mocy zezwolenia, udzielonego przez Ministra Skarbu w myśl art. 124, 127 lub 128,

d) gdy znaczki stemplowe skasował sam podatnik,

e) 27  (skreślona),

f) w razie skasowania znaczków stemplowych na składowym dowodzie zastawniczym (warrancie) przez zarząd domu składowego (§ 158),

g) gdy podatnik wniósł do kasy urzędu skarbowego sumę, którą sam obliczył (art. 22, ustęp ostatni; art. 24, punkt a; art. 25),

h) w razie uiszczenia opłaty znakami stemplowemi, wytworzonemi zapomocą maszyny (rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 25 lutego 1932 r. Dz. U. R. P. Nr. 33, poz. 349).

Jeżeli natomiast kwota, uiszczona nienależnie, została ustalona drogą wymiaru urzędowego, to art. 45 nie ma zastosowania, - zwrot nadpłaty nastąpi tylko, jeżeli w ciągu miesiąca od dnia dokonania wymiaru wniesiono odwołanie i ono zostało uwzględnione (art. 46 i 47 oraz §§ 95 - 98).

§ 85. 28  Podanie o zwrot nadpłaty (84) jest wolne od opłaty stemplowej (art. 142, punkt 8).

Z wyjątkiem przypadków, przewidzianych w ustępie ostatnim art. 22 oraz w art. 25, należy do podania, zawierającego wniosek o zwrot nadpłaty, załączyć pismo, od którego opłatę uiszczono; w razie uiszczenia gotówką opłaty, którą podatnik sam obliczył, w przypadku, przewidzianym w punkcie "a" artykułu 24, należy nadto załączyć kwit kasowy ("potwierdzenie dla wpłacającego").

Podanie o zwrot nadpłaty należy wnieść w przypadkach, wymienionych w punktach a, d, f, h, § 84 do tego urzędu skarbowego, w którego okręgu petent ma. mieszkanie lub siedzibę; to samo dotyczy punktu "c", o ile znaczki stemplowe skasował bank. W przypadkach, wymienionych w punktach b, g § 84 - jak również w przypadku "c", o ile znaczki stemplowe skasował notarjusz lub inny urząd państwowy - należy podanie o zwrot nadpłaty wnieść do tego urzędu skarbowego, który skasował znaczki stemplowe, względnie w którego okręgu ma siedzibę notarjusz (punkt c) lub kasa urzędu skarbowego (punkty b, g) lub inny urząd państwowy (punkt c).

Do art. 45 (ustępu drugiego).

§ 86. Wymiana znaczków stemplowych (§ 23), nastąpi:

a) gdy znaczek nienaklejony uległ uszkodzeniu, np. zlepieniu, lub poplamieniu,

b) gdy znaczek stemplowy naklejono na papierze, który nie jest zapisany, ale który (z powodu poplamienia, przedarcia lub t.p.) nie może być użyty do sporządzenia pisma,

c) gdy znaczek stemplowy naklejono na papierze, na którym jest umieszczone pismo niepodpisane, albo

d) na świadectwie urzędowem (art. 154 i następne) - jeżeli urząd, który świadectwo przygotował, zaświadczył na niem, że zostało unieważnione,

e) na podaniu, wystosowanem do urzędu państwowego (art. 140 i następne), ale nie wniesionem.

Nie nastąpi wymiana w przypadku rozdarcia znaczka stemplowego na dwie lub więcej części.

§ 87. Wymiana, przewidziana w punktach b, c § 86, nastąpi tylko w takim razie, gdy jest zupełnie niewątpliwem, że papier zaopatrzony w znaczek stemplowy, a przedstawiony do wymiany, nie jest częścią składową pisma, już podpisanego.

Nie nastąpi więc wymiana np. gdy przedstawiono jedynie papier, na którym niema początku pisma, lub który, zawierając początek pisma, jest zapisany w całości (wobec czego możliwe jest, że ciąg dalszy pisma - wraz z podpisem - znajduje się na innym papierze) lub gdy przekreślenie, skrobanie, zalanie atramentem, wywabienie tekstu i t. p. zmiany wywołują przypuszczenie, że w miejscu, w ten sposób uszkodzonem, znajdował się podpis.

Również nie wymienia się znaczka stemplowego, zdjętego z papieru, na którym był już umieszczony.

§ 88. Zasadniczo nie jest dopuszczalna wymiana znaczków stemplowych, umieszczonych na piśmie, już podpisanem. Wyjątek od tej zasady stanowią: znaczki stemplowe, umieszczone na wekslu trasowanym, płatnym na własne zlecenie wystawcy lub na jego rzecz, jak również na wekslu zaopatrzonym jedynie w indosy, a niezaopatrzonym ani w podpis wystawcy, ani w podpis akceptanta; w tych przypadkach stosuje się § 89.

Od zasady, wypowiedzianej w punkcie c) § 86, w myśl której zostaje wymieniony znaczek stemplowy, umieszczony na piśmie niepodpisanem, stanowią wyjątek znaczki stemplowe na rachunku lub na innem piśmie, stwierdzającem wykonanie umowy (art. 72 i art. 90, ustęp drugi); nie nastąpi wymiana znaczka stemplowego, umieszczonego na piśmie takiem, jeżeli ono wprawdzie nie jest zaopatrzone w podpis (t. j. nazwisko lub firmę wystawcy, umieszczone pod tekstem rachunku), ale nazwisko lub firma wystawcy są na rachunku uwidocznione w inny sposób (w szczególności zapomocą druku lub pieczątki).

§ 89. Wymiana blankietu wekslowego t. j.:

1) blankietu urzędowego (§ 162), bądź zaopatrzonego bądź niezaopatrzonego w znaczki stemplowe,

2) blankietu nieurzędowego lub zwykłego papieru, na których bądź zostały skasowane znaczki stemplowe przez urząd skarbowy (§ 16) lub przez kasę urzędu skarbowego (§ 17) przy zaświadczeniu, stwierdzającem uiszczenie opłaty od wekslu, bądź zostało umieszczone zaświadczenie kasy urzędu skarbowego, stwierdzające uiszczenie gotówką opłaty od wekslu,

3) blankietu nieurzędowego lub zwykłego papieru, na których znaczki stemplowe skasował notarjusz lub bank na mocy § 165 albo urząd państwowy lub bank na mocy zezwolenia, udzielonego przez Ministra Skarbu w myśl art. 124 - nastąpi:

a) gdy blankiet taki nie zawiera żadnego tekstu pisanego ani też podpisu, a nie może być użyty do sporządzenia wekslu: z powodu poplamienia, przedarcia lub t. p.,

b) gdy na blankiecie takim umieszczony jest tekst wekslu, ale niema żadnego podpisu,

c) gdy na wekslu trasowanym, płatnym na własne zlecenie wystawcy lub na jego rzecz, znajduje się tylko podpis wystawcy (a niema ani podpisu akceptanta, ani indosu); petent ma w razie wątpliwości udowodnić, że blankiet urzędowy, przedstawiony do wymiany, zawierał - już w chwili zaopatrzenia go w podpis -tekst wekslu trasowanego, płatnego na własne zlecenie wystawcy lub na jego rzecz, oraz że podpis, umieszczony na wekslu, jest podpisem wystawcy;

d) gdy na wekslu nie są podpisani ani wystawca, ani akceptant, ale są indosy.

Nie wymienia się blankietu wekslowego w razie rozdarcia na dwie lub więcej części, jak również gdy przekreślenia, skrobania, zalanie atramentem, wywabienie tekstu i t. p. zmiany wywołują przypuszczenie, że w miejscu w ten sposób uszkodzonem znajdował się podpis.

§ 90. 29  Podanie o wymianę znaków stemplowych (§§ 86 - 89) należy wnieść zasadniczo do urzędu skarbowego, wymienionego w § 16.

Nie są jednak powołane, do przyjmowania takich podań urzędy opłat stemplowych w Bydgoszczy, Lublinie i we Lwowie, lecz należy podania o wymianę wnosić: do 3 Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy, do 2-go Urzędu Skarbowego w Lublinie i do 1-go Urzędu Skarbowego we Lwowie. Wolno też wnieść podanie o wymianę do Urzędu Skarbowego w Otwocku oraz do ekspozytur urzędów skarbowych w Pabjanicach, Tomaszowie Mazowieckim i w Zduńskiej Woli.

Podanie o wymianę jest wolne od opłaty stemplowej (art. 142, punkt 8).

W podaniu należy wymienić poszczególne rodzaje znaków stemplowych, kategorje wartości, ilość sztuk każdej kategorji i łączną wartość wszystkich sztuk danej kategorji. W razie przedstawienia do wymiany blankietu wekslowego, wymienionego w punkcie 2 lub 3 § 89, należy ten blankiet oznaczyć w podaniu w formie następującej: "blankiet wekslowy ze znaczkiem stemplowym (znaczkami stemplowemi) łącznej wartości zł. ...... gr ......", względnie: "blankiet wekslowy, stwierdzający uiszczenia opłaty gotówką, łącznej wartości zł ...... gr ......". Podanie można też ułożyć w formie wykazu według załączonego wzoru 6.

Urzędy wyżej wymienione mogą przyjąć znaki stemplowe, przedstawione do wymiany, mimo niedołączenia podania, przewidzianego w ustępie poprzednim - jeżeli złożono niewielką ilość znaków stemplowych i urząd przyjmujący może sprawę załatwić natychmiast.

Jeżeli podanie (ustępy: pierwszy, drugi i trzeci niniejszego paragrafu) nie może być załatwione natychmiast po wniesieniu, to na żądanie petenta urząd wyda mu pokwitowanie, wymieniające imię i nazwisko (firmę, nazwę) petenta oraz ogólną wartość znaków stemplowych, przedstawionych do wymiany. Jeżeli z powodu wielkiej ilości przedstawionych znaków stemplowych obliczenie ich wartości nie może nastąpić natychmiast, to urząd, przyjmujący podanie, zaznacza w pokwitowaniu, że podaje wartość według oznajmienia petenta. Pokwitowanie podlega opłacie stemplowej w kwocie 20 gr (art. 149).

§ 91. Wniosek o wymianę załatwia zasadniczo ten urząd (§ 90), któremu wniosek został przedstawiony.

Jeżeli jednak podanie o wymianę wniesiono do jednego z urzędów, uprawnionych do przyjmowania podań o wymianę w myśl ustępu drugiego § 90, to załatwienie podania należy do właściwego urzędu skarbowego (§ 16) w przypadkach następujących:

1) w przypadkach, wymienionych w punktach "d" i "e" § 86,

2) w razie przedstawienia do wymiany pisma, zaopatrzonego choćby tylko w jeden podpis, (w szczególności wekslu na stronie przedniej wcale niepodpisanego, ale zaopatrzonego na stronie odwrotnej choćby tylko w jeden indos),

3) w razie przedstawienia do wymiany znaczka, stemplowego, naklejonego na rachunku lub pokwitowaniu, choćby rachunek lub pokwitowanie nie były zaopatrzone w podpis (§ 88, ustęp drugi),

4) gdy wniosek o wymianę jest bezzasadny (w szczególności w przypadkach, wymienionych w ustępie ostatnim § 86, w dwóch ostatnich ustępach § 87 oraz w ustępie ostatnim § 89).

Właściwy urząd po powzięciu decyzji o dopuszczalności wymiany, ma o ile do wymiany przedstawiono nienaklejone znaczki stemplowe - nakleić je na papierze, ale oddzielnie te, których wymiany dozwolił i oddzielnie te, których wymiany odmówił.

Jeżeli naklejenie znaczków stemplowych na papierze jest niemożliwe, gdyż są zlepione, to należy znaczki włożyć do koperty i opieczętować ją.

Na każdym papierze, na którym urząd nakleił znaczki stemplowe, na kopercie, mieszczącej znaczki zlepione, jak również na każdym przedstawionym przez petenta; papierze z naklejonym znaczkiem stemplowym lub blankiecie wekslowym (§ 89), umieszcza urząd zaświadczenie o dozwoleniu wymiany, względnie adnotację o odmowie, zaopatrzone w datę, pieczęć urzędową i podpis.

Jest też dopuszczalne zszycie i opieczętowanie wszystkich tych papierów, co do których urząd dozwala wymiany, oraz osobnej kartki, na której umieszcza się zaświadczenie o dozwoleniu wymiany.

Adnotacja o odmowie ma być umieszczona na każdym papierze zosobna; nie należy zszywać papierów, co do których wymiany odmówiono.

W razie natychmiastowego załatwienia podania, względnie wniosku ustnego, urząd, któremu wniosek przedstawiono, dokonywa wymiany niezwłocznie, nie doręczając petentowi pisemnej decyzji o dozwoleniu wymiany. Jeżeli zaś załatwienie podania nie mogło natychmiast nastąpić, to urząd, któremu przedstawiono wniosek o wymianę, jeżeli jest zarazem właściwy do ostatecznego załatwienia podania, zawiadamia petenta o dozwoleniu wymiany bądź pisemnie bądź telefonicznie z pozostawieniem w aktach adnotacji o dacie telefonicznego zawiadomienia; jeżeliby jednak strona, zawiadomiona telefonicznie, nie zgłosiła się w przeciągu tygodnia, to ma nastąpić zawiadomienie pisemne.

Urząd, właściwy do ostatecznego załatwienia podania o wymianę, ma o swej decyzji zawiadomić petenta pisemnie:

a) w razie załatwienia odmownego (w szczególności też w razie odmowy częściowej), b) (bez względu na to, czy decyzja jest przychylna czy odmowna) w razie otrzymania sprawy od urzędu, wymienionego w ustępie drugim § 90.

W razie załatwienia odmownego urząd zwraca petentowi te znaki stemplowe, co do których zapadła decyzja odmowna - z wyjątkiem znaczków stemplowych, zebranych (z powodu zlepienia się) w opieczętowanej kopercie, które pozostają w urzędzie skarbowym. Urząd ma przedziurawić każdy znaczek stemplowy, którego wymiany odmówił, a który zwraca petentowi; nie tyczy się to przypadków, w których odmówiono wymiany, ponieważ znaczki stemplowe są nieuszkodzone lub ponieważ są umieszczone na piśmie, podlegającem opłacie. Decyzja odmowna ma być umotywowana. Od decyzji takiej można wnieść odwołanie (art. 46 i 47).

Jeżeli w przypadku, wymienionym wyżej pod b), zapadła decyzja przychylna, to urząd, który ją wydał, zawiadamia o decyzji kasę tego urzędu, do którego podanie zostało wniesione, wymieniając łączną sumę znaków stemplowych, które mają być wydane przy wymianie, a mianowicie wartość nominalną (bez dodatku 10% i bez potrącenia przewidzianego w § 94) ; urząd skarbowy przesyła zarazem owej kasie znaki stemplowe, których wymiana została dozwolona. W zawiadomieniu zaś, wystosowanem do petenta, należy wymienić kasę urzędu skarbowego, która ma dokonać wymiany.

§ 92. W razie pisemnego zawiadomienia o dozwoleniu wymiany kasa urzędu skarbowego dokonywa wymiany po złożeniu jej tego zawiadomienia.

Wymiana nie nastąpi w razie zgłoszenia się do kasy urzędu skarbowego po upływie roku od doręczenia zawiadomienia o decyzji, dozwalającej wymiany.

§ 93. Znaczki stemplowe oraz urzędowe blankiety wekslowe wymienia się zasadniczo na znaki stemplowe tego samego rodzaju. Na żądanie petenta nastąpi w całości lub w części wymiana znaczków stemplowych na urzędowe blankiety wekslowe lub takich blankietów na znaczki stemplowe.

Sposób dokonania wymiany urzędowego blankietu wekslowego z naklejonym znaczkiem stemplowym jak również blankietu, zaopatrzonego w zaświadczenie kasy urzędu skarbowego o uiszczeniu gotówki tytułem opłaty stemplowej od wekslu (§ 163) jest pozostawiony uznaniu kasy urzędu skarbowego.

§ 94. Kasa urzędu skarbowego uzależnia wymianę od potrącenia kwoty, wynoszącej zasadniczo 10% wartości nominalnej (bez dodatku 10%) znaków stemplowych, które zostają wydane drogą wymiany. To potrącenie nie może jednak wynosić mniej, niż iloczyn z pomnożenia 10 groszy przez ilość znaków stemplowych, przedstawionych do wymiany ani też więcej niż iloczyn z pomnożenia 5 zł przez ilość znaków stemplowych, przedstawionych do wymiany; za jeden znak stemplowy uważa się każdy poszczególny znaczek stemplowy (§ 23), każdy poszczególny urzędowy blankiet wekslowy (§ 162) oraz każdy poszczególny blankiet nieurzędowy lub zwykły papier, na których kasa urzędu skarbowego zaświadczyła uiszczenie gotówką opłaty stemplowej od wekslu (§ 89, punkt 2).

Kwota, podlegająca potrąceniu, ma być uiszczona gotówką.

Do art. 46.

§ 95. Termin jednego miesiąca, w ciągu którego można wnieść odwołanie, liczy się:

a) w razie uiszczenia opłaty zapomocą znaczków stemplowych, skasowanych przez urząd skarbowy (art. 23, punkt b) - od daty zaświadczenia o wymiarze (§§ 39, 164, 167 i 168);

b) w razie uiszczenia opłaty gotówką na skutek wymiaru, dokonanego przez urząd skarbowy (art. 24, punkt b) - od daty uiszczenia;

c) w razie wymierzenia opłaty zapomocą nakazu płatniczego, sporządzonego przez urząd skarbowy (art. 33, punkty 2 i 3), lub przez sekretariat sądowy (art. 30), lub przez władzę administracyjna (art. 61, ustęp ostatni) - od dnia doręczenia nakazu płatniczego;

d) przy opłacie od aktu notarjalnego, wymierzonej przez notarjusza (art. 27, punkt 1) - od daty aktu notarjalnego;

e) przy opłacie od pisma, przedstawionego notarjuszowi celem dokonania czynności urzędowej (art. 27, punkt 2) - od daty świadectwa, stwierdzającego dokonanie owej czynności (§ 58, ustęp drugi, zdanie pierwsze) względnie od daty zaświadczenia, tyczącego się wyłącznie uiszczenia opłaty stemplowej (§ 58, zdanie ostatnie);

f) w razie wymierzenia przez notarjusza opłaty od-odbytej przed nim sprzedaży drogą licytacji (art. 27, punkt 3 oraz § 60) - od dnia licytacji;

g) 30  w razie wymierzenia przez sekretarjat sądowy opłaty od przewłaszczenia lub innego oświadczenia zgody lub wniosku o wpis (art. 30, punkty 3 i 4 w brzmieniu art. 148 prawa o notarjacie z dnia 27 października 1933 r. Dz. U. R. P. Nr. 84, poz. 609) - od daty przewłaszczenia lub oświadczenia zgody lub wniosku o wpis;

h) w razie wymierzenia przez urząd państwowy opłaty od umowy, przez ten urząd Zawartej (art. 32) - od daty zaświadczenia o uiszczeniu (art. 32, ustęp drugi, zdanie pierwsze).

Przepisy powyższe stosuje się również w przypadkach wymierzenia podwyżki stemplowej (art. 42).

§ 96. Jeżeli w przypadku, wymienionym w punkcie a) § 95, kwota znaczków stemplowych, skasowanych przez urząd skarbowy, stanowi tylko część kwoty, wymierzonej przez urząd skarbowy, a resztę skasowano później, to termin liczy się mimo to od daty zaświadczenia o wymiarze.

Jeżeli w przypadku, wymienionym w punkcie b) § 95, kwotę, wymierzoną przez urząd skarbowy, uiszczono nie odrazu, lecz częściami, to termin liczy się od daty pierwszego uiszczenia.

Zasady, wypowiedziane w punktach d), e) § 95, obowiązują również wówczas, gdy kwoty, wymierzonej przez notarjusza, nie uiszczono do jego rąk przed sporządzeniem aktu notarjalnego, względnie przed dokonaniem czynności urzędowej, lub uiszczono tylko w części - z powodu odroczenia płatności w myśl art. 177 lub z powodu nieuiszczenia podwyżki (art. 28, ustęp trzeci, zdanie drugie).

Zasada, podana w punkcie g) § 95, obowiązuje również wówczas, gdy kwoty, wymierzonej przez sekretarjat sądowy, nie uiszczono przed sporządzeniem aktu sądowego lub uiszczono w części z powodu odroczenia płatności w myśl art. 177.

Do art. 47.

§ 97. Władza, rozstrzygającą odwołania w zakresie opłat stemplowych (instancją odwoławczą), jest zasadniczo izba skarbowa, a mianowicie ta, w której okręgu ma siedzibę organ urzędowy, którego decyzja (w przedmiocie wymiaru opłaty lub podwyżki lub decyzja innego rodzaju) zostaje zaskarżona odwołaniem. Od tej zasady zachodzi wyjątek:

a) co do decyzyj izby skarbowej, wydanych w myśl art. 49; w tych przypadkach instancją odwoławczą jest Ministerstwo Skarbu (o ile izba skarbowa nie zastosuje ustępu trzeciego art. 47),

b) gdy odwołanie (wniesione w przepisanym terminie) skierowane jest przeciw wymiarowi, dokonanemu przez urząd skarbowy (§ 16) lub przeciw innej decyzji urzędu skarbowego i urząd ten uznał, że odwołanie jest całkowicie uzasadnione (art. 47, ustęp trzeci).

Jeżeli odwołanie wniesiono po upływie terminu jednomiesięcznego, przewidzianego w art. 46, to organ urzędowy, któremu złożono odwołania, nie odrzuca go z powodu spóźnienia, lecz przesyła je z odpowiednim, wnioskiem instancji odwoławczej.

Odwołania nie uważa się za spóźnione, jeżeli je wysłano pocztą przed upływem, terminu jednomiesięcznego, przewidzianego w art. 46.

Izba skarbowa może rozpoznać odwołanie, wniesione po upływie terminu jednomiesięcznego, przewidzianego w art. 46, jeżeli spóźnienie nie przekracza 6 miesięcy.

§ 98. Jeżeli wniesiono odwołanie od wymiaru opłaty lub podwyżki, dokonanego przez notarjusza, to notarjusz ma na odwołaniu wymienić datę, w której odwołanie otrzymał i tę adnotację zaopatrzyć w swój podpis i w pieczęć.

O rozstrzygnięciu odwołania od wymiaru, dokonanego przez notarjusza, izba skarbowa zawiadamia notarjusza i odwołującego się.

Ustęp poprzedni stosuje się odpowiednio do wyroków Najwyższego Trybunału Administracyjnego w przedmiocie opłat stemplowych, wymierzonych przez notarjusza.

§ 99. Osoba, skazana przez urząd skarbowy na karę pieniężną (art. 39, ustępy: pierwszy i drugi, art. 43), może: a) w ciągu miesiąca od dnia doręczenia orzeczenia, o karze, wnieść odwołanie (art. 46 i 47) lub b) w ciągu siedmiu dni od doręczenia orzeczenia o karze zażądać od urzędu skarbowego skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego (art. 640 - 649 kodeksu postępowania karnego z dnia 19 marca 1928 r., Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 83, poz. 725). Osoba skazana zachowuje więc w ciągu dni siedmiu od dnia doręczenia orzeczenia prawo wyboru pomiędzy odwołaniem do władzy skarbowej i żądaniem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego; jeśli w powyższym terminie z tego prawa nie skorzysta, pozostaje jej tylko możność odwołania się do władzy skarbowej w ciągu miesiąca od dnia doręczenia orzeczenia.

Sąd okręgowy, któremu urząd skarbowy przekazał sprawę na mocy art. 640 i 641 kodeksu postępowania karnego, ma po ukończeniu postępowania karnego przesłać akta temu samemu urzędowi skarbowemu do przejrzenia.

Do art. 49.

§ 100. Za dowód nieważności (ustęp pierwszy art. 49) nie uważa się wyroku sądowego, opierającego się na przyznaniu, lub wydanego zaocznie, bez udowodnienia stanu faktycznego, na którym wyrok się opiera.

W przypadkach, wymienionych w art. 49, w punkcie, a) ustępu drugiego, petent ma podać dokładnie, z jakich powodów nastąpiło odwołanie czynności prawnej. O ile chodzi o umowę o nabycie nieruchomości (art. 52, punkt 1), albo prawa wydobywania ciał kopalnych (art. 64, punkt 1), dozwolenie zwrotu opłaty lub uchylenie wymiaru zależy od tego, aby nie nastąpiły ani oddanie przedmiotu umowy w posiadanie nabywcy, ani wpis prawa własności na jego rzecz w księdze wieczystej.

Jeżeli odwołanie czynności prawnej (punkt a) pociąga za sobą utratę zadatku lub obowiązek zwrotu zadatku, w podwójnej wysokości, albo uiszczenia kary za zawód (odstępnego), to może być dozwolone tylko obniżenie opłaty do kwoty, przypadającej według zadatku lub kary za zawód.

Ustęp przedostatni § 98 stosuje się również da. orzeczeń, wydanych na skutek wniosku, przewidzianego w art. 49, a tyczącego się opłaty, wymierzonej przez notarjusza.

¹ § 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

² § 5 lit. a) zmieniona przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

³ § 17 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

⁴ § 17 pkt 2 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

⁵ § 18 lit. a) zmieniona przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

⁶ § 18 lit. g) zmieniona przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. w sprawie zmiany rozporządzenia z dnia 10 października 1932 r., zawierającego przepisy wykonawcze do ustawy o opłatach stemplowych (Dz.U.33.103.797) z dniem 1 lipca 1934 r.

⁷ § 21 zmieniony przez § 1 pkt 6 i 7 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

⁸ § 23 zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

⁹ § 24 zmieniony przez § 1 pkt 9 i 10 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

¹⁰ § 26 zmieniony przez § 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

¹¹ § 27 zmieniony przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

¹² § 28 zmieniony przez § 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

¹³ § 32 zmieniony przez § 1 pkt 14 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

¹⁴ § 34 zmieniony przez § 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

¹⁵ § 54 lit. a) zmieniona przez § 1 pkt 16 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

¹⁶ § 57 zmieniony przez § 1 pkt 17 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

¹⁷ § 58 zmieniony przez § 1 pkt 18 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

¹⁸ § 59 zmieniony przez § 1 pkt 19 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

¹⁹ § 63 zmieniony przez § 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

²⁰ § 67 zmieniony przez § 1 pkt 21 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

²¹ § 68 zmieniony przez § 1 pkt 22 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

²² § 69 skreślony przez § 1 pkt 23 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

²³ § 70 skreślony przez § 1 pkt 23 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

²⁴ § 72 zmieniony przez § 1 pkt 24 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

²⁵ § 76 wraz z nagłówkiem skreślony przez § 1 pkt 25 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

²⁶ § 82 zmieniony przez § 1 pkt 26 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

²⁷ § 84 lit. e) skreślona przez § 1 pkt 27 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

²⁸ § 85 zmieniony przez § 1 pkt 28 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

²⁹ § 90 zmieniony przez § 1 pkt 29 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.

³⁰ § 95 lit. g) zmieniona przez § 1 pkt 30 rozporządzenia z dnia 9 grudnia 1933 r. (Dz.U.33.103.797) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1934 r.