Moc obowiązująca Protokołu w sprawie przeciwdziałania bezprawnym czynom przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych na szelfie kontynentalnym, sporządzonego w Rzymie dnia 10 marca 1988 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2002.22.212

Akt jednorazowy

Wersja od: 15 marca 2002 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 24 października 2001 r.

w sprawie mocy obowiązującej Protokołu w sprawie przeciwdziałania bezprawnym czynom przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych na szelfie kontynentalnym, sporządzonego w Rzymie dnia 10 marca 1988 r.

Podaje się niniejszym do wiadomości, że zgodnie z artykułem 5 Protokołu w sprawie przeciwdziałania bezprawnym czynom przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych na szelfie kontynentalnym, sporządzonego w Rzymie dnia 10 marca 1988 r., Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikował dnia 8 kwietnia 1991 r. wyżej wymieniony protokół. Zgodnie z artykułem 5 protokołu złożono dnia 25 czerwca 1991 r. Sekretarzowi Generalnemu Międzynarodowej Organizacji Morskiej, jako depozytariuszowi, dokument przystąpienia przez Rzeczpospolitą Polską do wymienionego protokołu.

Zgodnie z artykułem 6 ustęp 1 protokół wszedł w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej dnia 1 marca 1992 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1. Następujące państwa stały się stronami protokołu w podanych niżej datach:

Australia 20 maja 1993 r.

Austria 1 marca 1992 r.

Barbados 4 sierpnia 1994 r.

Botswana 13 grudnia 2000 r.

Bułgaria 6 października 1999 r.

Chile 21 lipca 1994 r.

Chiny² 1 marca 1992 r.

Cypr 2 maja 2000 r.

Dania² 23 listopada 1995 r.

Egipt² 8 kwietnia 1993 r.

Finlandia 27 lipca 2000 r.

Francja² 1 marca 1992 r.

Grecja 9 września 1993 r.

Hiszpania 1 marca 1992 r.

Indie 13 stycznia 2000 r.

Japonia 23 lipca 1998 r.

Jemen 28 września 2000 r.

Kanada¹ 16 września 1993 r.

Liban 16 marca 1995 r.

Liberia 3 stycznia 1996 r.

Meksyk¹ 11 sierpnia 1994 r.

Niderlandy² 3 czerwca 1992 r.

Niemcy³ 1 marca 1992 r.

Norwegia 1 marca 1992 r.

Nowa Zelandia 8 września 1999 r.

Oman 1 marca 1992 r.

Pakistan 19 grudnia 2000 r.

Portugalia 4 kwietnia 1996 r.

Rumunia 31 sierpnia 1993 r.

Seszele 1 marca 1992 r.

Salwador 7 marca 2001 r.

Słowacja 8 marca 2001 r.

Stany Zjednoczone Ameryki 6 marca 1995 r.

Sudan 20 sierpnia 2000 r.

Szwajcaria 10 czerwca 1993 r.

Szwecja 1 marca 1992 r.

Trynidad i Tobago 1 marca 1992 r.

Tunezja 4 czerwca 1998 r.

Turcja² 4 czerwca 1998 r.

Turkmenistan 6 września 1999 r.

Ukraina 20 lipca 1994 r.

Uzbekistan 24 grudnia 2000 r.

Vanuatu 19 maja 1999 r.

Węgry 1 marca 1992 r.

Włochy 1 marca 1992 r.

Wyspy Marshalla 14 stycznia 1996 r.

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej² 1 marca 1992 r.¹

______

¹ Z notyfikacją na podstawie artykułu 3 patrz rozdział IV.

² Co do tekstu zastrzeżeń, deklaracji lub oświadczeń patrz rozdział III.

³ 3 października 1990 r. Niemiecka Republika Demokratyczna została włączona do Republiki Federalnej Niemiec. Niemiecka Republika Demokratyczna przystąpiła* do Konwencji 14 kwietnia 1989 r.

^* Co do tekstu zastrzeżeń patrz rozdział III.

Zjednoczone Królestwo oświadcza, że ratyfikacja protokołu jest skuteczna od dnia 8 lutego 1999 r., także wobec Wyspy Man.

2. Przy składaniu dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia lub zatwierdzenia następujące państwa złożyły podane niżej deklaracje, zastrzeżenia i oświadczenia:

CHINY

Deklaracja złożona przy podpisaniu i zatwierdzona przy składaniu dokumentu ratyfikacyjnego:

"Chińska Republika Ludowa nie będzie związana artykułem 16 ustęp 1 Konwencji."

DANIA

Zastrzeżenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym:

"(...) z zastrzeżeniem, że zarówno Konwencja, jak i protokół nie będą miały zastosowania do Wysp Faroes i Grenlandii do czasu podjęcia innej decyzji."

EGIPT

Zastrzeżenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym:

"1. Składa się zastrzeżenie do artykułu 16 dotyczącego pokojowego rozstrzygania sporów, ponieważ ustanawia on obowiązkową jurysdykcję Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, a także ze względu na stosowanie Konwencji do statków żeglujących na wodach wewnętrznych, które są przeznaczone do żeglugi poza wodami terytorialnymi.

2. Składa się zastrzeżenie do artykułu 6 ustęp 2 Konwencji i artykułu 3 ustęp 2 protokołu, ponieważ artykuły te umożliwiają fakultatywną jurysdykcję szantażowanych państw (od których sprawca czynu terrorystycznego żąda wykonania lub powstrzymania się od jakiegokolwiek działania).

Zastrzeżenia złożono zgodnie z postanowieniami ustępu 4 każdego z tych dwóch artykułów."

FRANCJA

Deklaracja zawarta w dokumencie zatwierdzenia:

"1. W odniesieniu do artykułu 2 ustęp 2 Republika Francuska rozumie pojęcia: «usiłowanie», «podżeganie», «współudział» i «groźba» jako «la tentative», «l’incitation», «la complicité» i «la menace» zgodnie z ich definicją przewidzianą we francuskim prawie karnym.

2. Republika Francuska nie uważa się związaną postanowieniami artykułu 1 ustęp 1 w zakresie, w jakim odnosi się on do postanowień artykułu 16 ustęp 1, zgodnie z którymi: «Jakikolwiek spór między dwoma lub więcej Państwami-Stronami dotyczący interpretacji lub stosowania niniejszej Konwencji, który nie może być w ciągu rozsądnego czasu rozstrzygnięty w drodze negocjacji, będzie na wniosek jednej ze stron poddany arbitrażowi. Jeżeli w ciągu sześciu miesięcy od daty złożenia wniosku o arbitraż strony nie są w stanie osiągnąć porozumienia w sprawie organizacji arbitrażu, każda ze stron może skierować spór do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości zgodnie ze Statutem Trybunału»."

KANADA

Zastrzeżenie zawarte w dokumencie przystąpienia:

Sekretarz Generalny został poinformowany, że Kanada ustanowiła jurysdykcję we wszystkich sprawach o przestępstwa, o których mowa w artykule 3 ustęp 2 protokołu.

IRAK

Zastrzeżenie złożone przy podpisaniu:

"Niniejsze podpisanie w żaden sposób nie oznacza uznania Izraela ani wejścia w żadne z nim stosunki."

MEKSYK

Zastrzeżenie złożone przy składaniu dokumentu przystąpienia:

"Przystąpienie Meksyku do Konwencji w sprawie przeciwdziałania bezprawnym czynom przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej z 1988 r. oraz do jej protokołu w sprawie przeciwdziałania bezprawnym czynom przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych na szelfie kontynentalnym z 1988 r. następuje pod warunkiem, że w sprawach dotyczących ekstradycji, zarówno artykuł 11 Konwencji, jak i artykuł 3 protokołu będą stosowane w Republice Meksyku zgodnie z regułami i procedurami przewidzianymi w postanowieniach prawa krajowego."

NIDERLANDY

Zastrzeżenie zawarte w dokumencie przyjęcia:

"W związku z obowiązkiem ustanowionym w artykule 1 protokołu w połączeniu z artykułem 10 Konwencji w sprawie przeciwdziałania bezprawnym czynom przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej, odnośnie do sprawowania jurysdykcji w sprawach, w których władze sądowe Niderlandów nie mogą sprawować jurysdykcji na żadnej z podstaw wymienionych w artykule 3 ustęp 1 protokołu, rząd Królestwa Niderlandów zastrzega sobie prawo do sprawowania takiej jurysdykcji wyłącznie po uprzednim otrzymaniu i odrzuceniu przez Królestwo wniosku o ekstradycję od Umawiającego się Państwa."

NIEMCY

Zastrzeżenie w języku niemieckim złożone przy przystąpieniu:

"Zgodnie z artykułem 16 ustęp 2 Konwencji w sprawie przeciwdziałania bezprawnym czynom przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej, której przepisy stosuje się również mutatis mutandis do protokołu zgodnie z artykułem 1 ustęp 1 protokołu, Niemiecka Republika

Demokratyczna oświadcza, że nie uważa się za związaną artykułem 16 ustęp 1 Konwencji, jak również protokołu w zakresie, w jakim dotyczy go artykuł 16 ustęp 1."

TURCJA

Zastrzeżenie zawarte w dokumencie ratyfikacyjnym:

"Podpisując Konwencję w sprawie przeciwdziałania bezprawnym czynom przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej i Protokół w sprawie przeciwdziałania bezprawnym czynom przeciwko bezpieczeństwu stałych platform umieszczonych na szelfie kontynentalnym, rząd Republiki Turcji oświadcza, że stosownie do artykułu 16 ustęp 2 niniejszej Konwencji nie uważa się związany postanowieniami artykułu 16 ustęp 1 Konwencji."

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ

Deklaracja zawarta w dokumencie ratyfikacyjnym:

"(...) dopóki nie zostaną zakończone konsultacje z różnymi terytoriami podlegającymi terytorialnej suwerenności Zjednoczonego Królestwa, zarówno Konwencja, jak i protokół będą miały zastosowanie jedynie do Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Konsultacje z terytoriami są w toku, a ich zakończenie przewidziane jest na koniec 1991 r."