Art. 11. - Konwencja w sprawie przeciwdziałania bezprawnym czynom przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej. Rzym.1988.03.10.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1994.129.635

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 marca 1992 r.

Artykuł  11

1. Przestępstwa wymienione w artykule 3 uznane będą za podlegające włączeniu, jako przestępstwa uzasadniające ekstradycję, do każdej umowy o ekstradycję istniejącej między państwami-stronami. Państwa-strony zobowiązują się włączyć takie przestępstwa, jako przestępstwa uzasadniające ekstradycję, do każdej umowy ekstradycyjnej, jaka będzie między nimi zawarta.

2. Jeżeli państwo-strona, które uzależnia ekstradycję od istnienia umowy, otrzyma wniosek o ekstradycję od innego państwa-strony, z którym nie ma umowy ekstradycyjnej, państwo otrzymujące taki wniosek może na podstawie własnej decyzji uznać niniejszą konwencję za podstawę prawną ekstradycji w związku z przestępstwami wymienionymi w artykule 3. Ekstradycja będzie zgodna z innymi warunkami przewidzianymi przez prawo państwa wezwanego.

3. Państwa-strony, które nie uzależniają ekstradycji od istnienia umowy, uznają między sobą przestępstwa wymienione w artykule 3 za przestępstwa uzasadniające ekstradycję między tymi państwami, z uwzględnieniem warunków przewidzianych przez prawo państwa wezwanego.

4. W razie potrzeby przestępstwa wymienione w artykule 3 będą traktowane dla celów ekstradycyjnych między państwami-stronami, jak gdyby były popełnione nie tylko w miejscu ich faktycznego popełnienia, ale również w jakimkolwiek miejscu objętym jurysdykcją państwa-strony domagającego się ekstradycji.

5. Państwo-strona, które otrzymało więcej niż jeden wniosek o ekstradycję od państw, które ustanowiły jurysdykcję, zgodnie z artykułem 6, a które nie zdecydowało się na wszczęcie postępowania karnego, przy wyborze państwa, do którego ma być wykonana ekstradycja sprawcy lub domniemanego sprawcy przestępstwa, zwraca należytą uwagę na interesy i zakres odpowiedzialności państwa-strony, pod którego banderą płynął statek w czasie popełnienia przestępstwa.

6. Rozważając zgodnie z niniejszą konwencją wniosek o ekstradycję domniemanego sprawcy przestępstwa, państwo, które otrzymało taki wniosek, zwróci odpowiednią uwagę na to, czy jego prawa przewidziane w artykule 7 ustęp 3 mogą być realizowane w państwie wnoszącym o ekstradycję.

7. Odnośnie do przestępstw określonych w niniejszej konwencji postanowienia wszelkich umów ekstradycyjnych i porozumień stosowanych między państwami-stronami ulegają zmianom między tymi państwami w takim zakresie, w jakim są one niezgodne z niniejszą konwencją.