Rozdział 3 - ŚWIADECTWA. - Międzynarodowa konwencja o linjach ładunkowych wraz z protokółem końcowym, załącznikami I, II, III, IV, oraz aktem końcowym międzynarodowej konferencji o linjach ładunkowych z 1930 r. Londyn.1930.07.05.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.95.737

Akt utracił moc

Wersja od: 26 stycznia 1939 r.

Rozdział  III.

ŚWIADECTWA.

Artykuł  11.

Wydawanie świadectw.

Świadectwo, noszące nazwę "Międzynarodowe Świadectwo Wolnej Burty" otrzyma każdy statek pod tym warunkiem, że został zbadany i ocechowany zgodnie z przepisami niniejszej konwencji.

Międzynarodowe świadectwo wolnej burty będzie wydane bądź przez Rząd kraju, do którego statek przynależy, bądź przez wszelkie osoby lub instytucje przez ten Rząd należycie upoważnione; w każdym wypadku pełną odpowiedzialność za wydanie świadectwa ponosi Rząd odnośnego kraju.

Artykuł  12.

Wydawanie świadectw przez inny Rząd.

Rząd kraju, do którego niniejsza konwencja ma zastosowanie, może na prośbę Rządu innego kraju, do którego konwencja ma również zastosowanie, polecić zbadać i ocechować każdy należący do tego ostatniego kraju statek lub (jeżeli chodzi o statek niezarejestrowany), który ma być zarejestrowany przez Rząd tego kraju, przyczem o ile zostało stwierdzone, że uczyniono zadość przepisom niniejszej konwencji, może Rząd wydać na własną odpowiedzialność międzynarodowe świadectwo wolnej burty. Wszelkie świadectwo w ten sposób wystawione winno zawierać oświadczenie stwierdzające, że zostało wydane na prośbę Rządu kraju, do którego statek przynależy lub Rządu, przez który statek winien być w danym wypadku zarejestrowany. To świadectwo będzie miało tę samą moc i tak samo będzie uznawane jak świadectwo, które zostało wydane zgodnie z art. 11 niniejszej konwencji.

Artykuł  13.

Wzór świadectw.

Międzynarodowe świadectwa wolnej burty będą zredagowane w języku lub językach urzędowych kraju, przez który są wydane.

Formularz świadectwa winien odpowiadać wzorowi podanemu w załączniku III, z zastrzeżeniem zmian, które zgodnie z prawidłem LXXVIII mogą być wprowadzone, jeśli chodzi o statki mające ładunek pokładowy drzewa.

Artykuł  14.

Termin ważności świadectw.

1. Międzynarodowe świadectwo wolnej burty, o ile nie zostanie odnowione zgodnie z postanowieniami ustępu 2-go niniejszego artykułu, zachowuje ważność przez okres czasu, który będzie w nim wymieniony przez władzę administracyjną, która je wydała, przyczem okres ten jednakże nie może przekraczać pięciu lat od daty wydania tego świadectwa.

2. Międzynarodowe świadectwo wolnej burty może być odnawiane perjodycznie przez władzę administracyjną, która je wydała na okres jaki będzie uważała ta władza na skutek badania statku za wskazany, okres ten nie może jednak w żadnym wypadku przekraczać pięciu lat. Badanie takie nie może być mniej dokładne, niż badanie przewidziane w niniejszej konwencji dla celów wydania pierwszego świadectwa. Na odwrocie świadectwa należy umieścić zapis o każdem takiem odnowieniu.

3. Władza administracyjna unieważnia międzynarodowe świadectwo wolnej burty, wydane statkowi należącemu do jej kraju:

A- jeżeli w kadłubie i nadbudowach statku wprowadzono istotne zmiany, mające wpływ przy obliczaniu wolnej burty,

B- jeżeli instalacje i środki dla: (i) ochrony otworów, (ii) barjer ochronnych, (iii) furt wodnych i (iv) dojść prowadzących do pomieszczeń załogi, nie są utrzymane w tak odpowiednim stanie, jak znajdowały się w chwili wydania świadectwa,

C- jeżeli statek nie jest badany perjodycznie w terminach i w warunkach uznanych przez władzę administracyjną za niezbędne, ażeby upewnić się w czasie trwania ważności świadectwa, że nie wprowadzono zmian w kadłubie i nadbudowach statku, wymienionych w klauzuli A i że instalacje i środki wymienione w klauzuli B są utrzymane w odpowiednim stanie.

Artykuł  15.

Uznanie świadectw.

Świadectwa wolnej burty wydane w imieniu Układającego się Rządu winny być uznawane przez inne Układające się Rządy, jako posiadające taką samą moc, co i świadectwa wydane przez nie dla swych własnych statków.

Artykuł  16.

Kontrola.

1. Każdy statek, do którego niniejsza konwencja ma zaś losowanie, gdy znajdzie się w porcie kraju, do którego nie przynależy, podlega w każdym wypadku, o ile to dotyczy linij ładunkowych - następującej kontroli: urzędnik odpowiednio upoważniony przez Rząd tego kraju może przedsięwziąć kroki jakie mogą być uznane za niezbędne celem stwierdzenia, że na statku znajduje się ważne międzynarodowe świadectwo wolnej burty. Jeżeli takie świadectwo na statku się znajduje, kontrola będzie polegała tylko na sprawdzeniu:

a) że statek nie jest naładowany powyżej granic dozwolonych świadectwem,

b) że położenie linij ładunkowych na statku odpowiada wskazaniom podanym w świadectwie, i

c) co się tyczy warunków wymienionych w klauzulach A i B paragrafu 3 art. 14, że statek nie uległ istotnym zmianom tego rodzaju, aby okazał się wyraźnie niezdatnym do podróży morskiej bez niebezpieczeństwa dla życia ludzkiego.

2. Tylko urzędnicy, posiadający konieczne kwalifikacje techniczne, będą upoważnieni do wykonywania powyższej kontroli, a jeżeli ta kontrola wykonana jest na podstawie wyżej wymienionego ustępu c), to tylko o tyle, o ile to będzie konieczne dla upewnienia się, że statek będzie zdatny do podróży morskiej bez niebezpieczeństwa dla życia ludzkiego.

3. W wypadku, gdyby kontrola wykonana na zasadzie niniejszego artykułu mogła spowodować bądź dochodzenie prawne przeciw statkowi, bądź też zakaz podróży, konsul kraju, do którego statek przynależy, winien być możliwie jak najrychlej zawiadomiony o okolicznościach wypadku.

Artykuł  17.

Przywileje konwencji.

Korzystanie z przywilejów niniejszej konwencji nie może być przyznane jakiemukolwiek statkowi, o ile nie posiada on ważnego międzynarodowego świadectwa wolnej burty.