Art. 14. - Międzynarodowa konwencja o linjach ładunkowych wraz z protokółem końcowym, załącznikami I, II, III, IV, oraz aktem końcowym międzynarodowej konferencji o linjach ładunkowych z 1930 r. Londyn.1930.07.05.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.95.737

Akt utracił moc

Wersja od: 26 stycznia 1939 r.

Artykuł  14.

Termin ważności świadectw.

1. Międzynarodowe świadectwo wolnej burty, o ile nie zostanie odnowione zgodnie z postanowieniami ustępu 2-go niniejszego artykułu, zachowuje ważność przez okres czasu, który będzie w nim wymieniony przez władzę administracyjną, która je wydała, przyczem okres ten jednakże nie może przekraczać pięciu lat od daty wydania tego świadectwa.

2. Międzynarodowe świadectwo wolnej burty może być odnawiane perjodycznie przez władzę administracyjną, która je wydała na okres jaki będzie uważała ta władza na skutek badania statku za wskazany, okres ten nie może jednak w żadnym wypadku przekraczać pięciu lat. Badanie takie nie może być mniej dokładne, niż badanie przewidziane w niniejszej konwencji dla celów wydania pierwszego świadectwa. Na odwrocie świadectwa należy umieścić zapis o każdem takiem odnowieniu.

3. Władza administracyjna unieważnia międzynarodowe świadectwo wolnej burty, wydane statkowi należącemu do jej kraju:

A- jeżeli w kadłubie i nadbudowach statku wprowadzono istotne zmiany, mające wpływ przy obliczaniu wolnej burty,

B- jeżeli instalacje i środki dla: (i) ochrony otworów, (ii) barjer ochronnych, (iii) furt wodnych i (iv) dojść prowadzących do pomieszczeń załogi, nie są utrzymane w tak odpowiednim stanie, jak znajdowały się w chwili wydania świadectwa,

C- jeżeli statek nie jest badany perjodycznie w terminach i w warunkach uznanych przez władzę administracyjną za niezbędne, ażeby upewnić się w czasie trwania ważności świadectwa, że nie wprowadzono zmian w kadłubie i nadbudowach statku, wymienionych w klauzuli A i że instalacje i środki wymienione w klauzuli B są utrzymane w odpowiednim stanie.