Rozdział 1 - POSTANOWIENIA WSTĘPNE. - Międzynarodowa konwencja o linjach ładunkowych wraz z protokółem końcowym, załącznikami I, II, III, IV, oraz aktem końcowym międzynarodowej konferencji o linjach ładunkowych z 1930 r. Londyn.1930.07.05.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.95.737

Akt utracił moc

Wersja od: 26 stycznia 1939 r.

Rozdział  I

POSTANOWIENIA WSTĘPNE.

Artykuł  1.

Ogólne zobowiązanie konwencji.

Aby zapewnić przestrzeganie linij ładunkowych, przepisanych przez niniejszą konwencję, Układające się Rządy zobowiązują się stosować postanowienia tej konwencji, wydać wszelkie przepisy i zastosować wszelkie inne środki właściwe dla zapewnienia niniejszej konwencji pełnej i całkowitej skuteczności.

Postanowienia niniejszej konwencji są uzupełnione załącznikami, które posiadają taką samą moc co i niniejsza konwencja i które z nią równocześnie wchodzą w życie. Wszelkie powoływanie się na konwencję niniejszą zawiera jednocześnie powoływanie się na Prawidła do niej dołączone.

Artykuł  2.

Zakres zastosowania konwencji.

1. Postanowienia niniejszej konwencji mają zastosowanie do wszystkich statków odbywających podróże międzynarodowe, a należących do kraju, którego Rząd jest Układającym się Rządem, oraz należących do terytorjów, do których konwencja ma zastosowanie w myśl art. 21 z wyjątkiem:

a) okrętów wojennych, statków wyłącznie przeznaczonych do rybołówstwa, jachtów spacerowych i statków, które nie przewożą ani ładunków ani pasażerów;

b) statków o pojemności brutto mniej niż 150 tonn.

2. Statki, uprawiające podróże międzynarodowe między pobliskiemi portami dwóch lub więcej krajów, mogą być wyjęte przez Rząd kraju, do którego statki te należą, z pod postanowień niniejszej konwencji, skoro i dopóki uprawiają one tę żeglugę i o ile Rządy krajów, w których te porty są położone, uznają, że podróże takie odbywają się na wodach osłoniętych i w takich okolicznościach, że nie jest wskazane ani możliwe zastosować do rzeczonych statków przepisów niniejszej konwencji.

3. Wszystkie porozumienia i umowy, które dotyczą linij ładunkowych lub spraw do nich się odnoszących, a które obowiązują obecnie Układające się Rządy, zachowują pełną i całkowitą ważność przez cały czas swego trwania, o ile dotyczą:

a) statków, do których niniejsza konwencja nie ma zastosowania,

b) statków, do których niniejsza konwencja ma zastosowanie, lecz tylko odnośnie tych spraw, które w konwencji nie są wyraźnie określone.

O ile jednakże tego rodzaju porozumienia i umowy byłyby w sprzeczności z przepisami niniejszej konwencji, wówczas postanowienia konwencji winny przeważać.

Z wyjątkiem takich porozumień i umów:

a) wszystkie statki, do których niniejsza konwencja nie ma zastosowania, i

b) wszystkie sprawy, które nie stanowią przedmiotu wyraźnych przepisów niniejszej konwencji,

pozostaną poddane ustawodawstwu każdego z Układających się Rządów tak, jak gdyby niniejsza konwencja nie obowiązywała.

Artykuł  3.

Określenia.

W niniejszej konwencji, o ile wyraźnie inaczej me postanowiono:

a) statek uważa się za należący do danego kraju, o ile jest zarejestrowany przez Rząd tego kraju,

b) wyrażenie "Władza Administracyjna" oznacza Rząd kraju, do którego statek należy,

c) "podróż międzynarodowa" jest to podróż między krajem, do którego się stosuje niniejsza konwencja, a portem położonym poza obrębem tego kraju lub odwrotnie, i w tym celu wszelka kolonja, terytorjum zamorskie, protektorat lub terytorium znajdujące się pod władzą zwierzchnią lub mandatem, są uważane jako kraje odrębne,

d) wyrażenie "Prawidła" oznacza przepisy zawarte w załącznikach I, II, III,

e) za "statek nowy" uważa się statek którego stępka została położona 1 lipca 1932 r. lub później. Wszystkie inne statki uważa się za statki istniejące,

f) wyrażenie "parowiec" obejmuje wszelki statek o napędzie maszynowym.

Artykuł  4.

Wypadki "siły wyższej".

Statek, który w chwili swego wyruszenia w jakąkolwiek podróż nie podlega postanowieniom niniejszej konwencji, nie powinien, z powodu jakiegokolwiek zboczenia z drogi podczas swej żeglugi, podlegać owym postanowieniom, jeżeli to zboczenie zostało wywołane niepogodą lub wszelką inną przyczyną siły wyższej.

W zastosowaniu postanowień niniejszej konwencji, władza administracyjna winna uwzględnić każde zboczenie z drogi lub zatrzymanie jakiegokolwiek statku, spowodowane przez niepogodę lub przez wszelką inną przyczynę siły wyższej.