Art. 2. - Międzynarodowa konwencja o linjach ładunkowych wraz z protokółem końcowym, załącznikami I, II, III, IV, oraz aktem końcowym międzynarodowej konferencji o linjach ładunkowych z 1930 r. Londyn.1930.07.05.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.95.737

Akt utracił moc

Wersja od: 26 stycznia 1939 r.

Artykuł  2.

Zakres zastosowania konwencji.

1. Postanowienia niniejszej konwencji mają zastosowanie do wszystkich statków odbywających podróże międzynarodowe, a należących do kraju, którego Rząd jest Układającym się Rządem, oraz należących do terytorjów, do których konwencja ma zastosowanie w myśl art. 21 z wyjątkiem:

a) okrętów wojennych, statków wyłącznie przeznaczonych do rybołówstwa, jachtów spacerowych i statków, które nie przewożą ani ładunków ani pasażerów;

b) statków o pojemności brutto mniej niż 150 tonn.

2. Statki, uprawiające podróże międzynarodowe między pobliskiemi portami dwóch lub więcej krajów, mogą być wyjęte przez Rząd kraju, do którego statki te należą, z pod postanowień niniejszej konwencji, skoro i dopóki uprawiają one tę żeglugę i o ile Rządy krajów, w których te porty są położone, uznają, że podróże takie odbywają się na wodach osłoniętych i w takich okolicznościach, że nie jest wskazane ani możliwe zastosować do rzeczonych statków przepisów niniejszej konwencji.

3. Wszystkie porozumienia i umowy, które dotyczą linij ładunkowych lub spraw do nich się odnoszących, a które obowiązują obecnie Układające się Rządy, zachowują pełną i całkowitą ważność przez cały czas swego trwania, o ile dotyczą:

a) statków, do których niniejsza konwencja nie ma zastosowania,

b) statków, do których niniejsza konwencja ma zastosowanie, lecz tylko odnośnie tych spraw, które w konwencji nie są wyraźnie określone.

O ile jednakże tego rodzaju porozumienia i umowy byłyby w sprzeczności z przepisami niniejszej konwencji, wówczas postanowienia konwencji winny przeważać.

Z wyjątkiem takich porozumień i umów:

a) wszystkie statki, do których niniejsza konwencja nie ma zastosowania, i

b) wszystkie sprawy, które nie stanowią przedmiotu wyraźnych przepisów niniejszej konwencji,

pozostaną poddane ustawodawstwu każdego z Układających się Rządów tak, jak gdyby niniejsza konwencja nie obowiązywała.