Rozdział 1 - Choroba, macierzyństwo i śmierć (zasiłek pogrzebowy) - Luksemburg-Polska. Porozumienie Administracyjne dotyczące warunków stosowania Konwencji w sprawie zabezpieczenia społecznego zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga. Luksemburg.2002.07.05.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2002.195.1646

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 maja 2004 r.

Rozdział  pierwszy

Choroba, macierzyństwo i śmierć (zasiłek pogrzebowy)

Artykuł  6

Paragraf 1. W celu stosowania artykułu 11 Konwencji zainteresowana osoba zobowiązana jest do przedstawienia instytucji właściwej Umawiającej się Strony, na której terytorium się udała, zaświadczenia dotyczącego okresów przebytych na mocy ustawodawstwa drugiej Umawiającej się Strony przed datą swojego ostatniego przybycia na terytorium pierwszej Umawiającej się Strony.

Paragraf 2. Jeśli zainteresowana osoba nie przedstawi zaświadczenia, instytucja właściwa Umawiającej się Strony, na której terytorium się udała, zażąda od instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony wystawienia i przesłania jej zaświadczenia.

Artykuł  7

W celu skorzystania ze świadczeń rzeczowych na mocy paragrafu 1 artykułu 12 Konwencji zainteresowana osoba zobowiązana jest do przedłożenia instytucji miejsca pobytu zaświadczenia potwierdzającego, że ma prawo do tych świadczeń. Zaświadczenie to, wydane przez instytucję właściwą, o ile możliwe przed rozpoczęciem czasowego pobytu osoby zainteresowanej, podaje zwłaszcza długość okresu, podczas którego świadczenia te mogą być udzielane. Jeśli osoba zainteresowana nie przedstawi wymienionego zaświadczenia, instytucja miejsca pobytu zwraca się do instytucji właściwej w celu jego otrzymania.

Artykuł 8

Paragraf 1. W celu skorzystania ze świadczeń pieniężnych podczas pobytu czasowego na terytorium drugiej Umawiającej się Strony osoba zainteresowana zobowiązana jest do natychmiastowego zwrócenia się do instytucji miejsca pobytu, przedstawiając jej zaświadczenie o niezdolności do pracy wydane przez lekarza prowadzącego.

W ciągu trzech dni od daty przedłożenia przez osobę zainteresowaną instytucji miejsca pobytu zaświadczenia o niezdolności do pracy instytucja ta przystępuje do kontroli lekarskiej pracownika zgodnie z zasadami stosowanymi wobec własnych ubezpieczonych.

Orzeczenie lekarza podające przewidywany okres niezdolności do pracy jest przesyłane przez instytucję miejsca pobytu instytucji właściwej w ciągu pięciu dni od daty kontroli.

W ciągu ośmiu dni od otrzymania tego orzeczenia przez instytucję właściwą wspomniana instytucja informuje instytucję miejsca pobytu, czy osoba zainteresowana może korzystać ze świadczeń pieniężnych.

Paragraf 2. Jeżeli lekarz stwierdzi, że osoba zainteresowana jest zdolna wznowić zatrudnienie, instytucja miejsca pobytu zawiadamia tę osobę o zakończeniu okresu jej niezdolności do pracy i przesyła bezzwłocznie kopię tego zawiadomienia instytucji właściwej. Jeśli chodzi o pracowników innych niż wymienieni w ustępie a artykułu 9 Konwencji, o ile lekarz stwierdzi, że ich stan zdrowia nie przeszkadza, aby powrócili do kraju właściwego, instytucja miejsca pobytu zawiadamia ich natychmiast o opinii lekarza i przesyła kopię tego zawiadomienia instytucji właściwej.

Paragraf 3. Instytucja miejsca pobytu przystępuje do kontroli administracyjnej osoby zainteresowanej, tak jakby chodziło o jej własnego ubezpieczonego.

Paragraf 4. Instytucja właściwa wypłaca bezpośrednio osobie zainteresowanej świadczenia pieniężne i zawiadamia o tym instytucję miejsca pobytu.

Artykuł  9

W celu skorzystania ze świadczeń rzeczowych zgodnie z paragrafem 1 artykułu 13 Konwencji członkowie rodziny zobowiązani są zgłosić się do instytucji ich miejsca zamieszkania, przedstawiając:

- zaświadczenie wydane przez instytucję właściwą i potwierdzające istnienie prawa do świadczeń rzeczowych. Zaświadczenie to ważne jest dopóty, dopóki instytucja właściwa nie zawiadomi instytucji miejsca zamieszkania o jego anulowaniu;

- dokumenty dowodowe zwyczajowo wymagane przez ustawodawstwo kraju zamieszkania przy przyznawaniu świadczeń rzeczowych członkom rodziny.

Instytucja miejsca zamieszkania informuje instytucję właściwą, czy członkowie rodziny mają lub nie prawo do świadczeń zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem.

Artykuł 10

Paragraf 1. Jeśli, w przypadkach wymienionych w paragrafie 2 artykułu 13 i paragrafie 3 artykułu 15 Konwencji, ustawodawstwo stosowane przez instytucję właściwą przewiduje maksymalny okres, za który przysługują świadczenia, to brany jest pod uwagę okres udzielania tych świadczeń bezpośrednio przed zmianą miejsca zamieszkania.

Paragraf 2. W celu stosowania paragrafu 1 instytucja właściwa zwraca się do instytucji ostatniego miejsca zamieszkania każdego członka rodziny i każdego emeryta lub rencisty, który przeniósł miejsce swego zamieszkania na terytorium kraju właściwego, o dostarczenie jej informacji dotyczących okresu udzielania świadczeń bezpośrednio przed tym przeniesieniem.

Artykuł  11

Paragraf 1. W celu skorzystania ze świadczeń rzeczowych w kraju miejsca swego zamieszkania emeryt lub rencista wymieniony w paragrafie 2 artykułu 15 Konwencji zobowiązany jest do zgłoszenia się w instytucji miejsca zamieszkania, przedstawiając zaświadczenie, w którym instytucja właściwa poświadcza, że emeryt lub rencista ma prawo, dla siebie i dla członków swojej rodziny, zgodnie z ustawodawstwem Strony wypłacającej emeryturę lub rentę, do świadczeń rzeczowych. Instytucja, która wydała zaświadczenie, przekazuje jego kopię instytucji drugiej Umawiającej się Strony.

Paragraf 2. Instytucja miejsca zamieszkania zawiadamia instytucję, która wydała zaświadczenie przewidziane w paragrafie 1, o wszelkich dokonanych przez nią wpisach.

Paragraf 3. Instytucja, która wydała zaświadczenie przewidziane w paragrafie 1, zawiadamia instytucję drugiej Umawiającej się Strony o ustaniu prawa do świadczeń rzeczowych emeryta lub rencisty i członków jego rodziny.

Artykuł  12

W celu stosowania artykułu 16 Konwencji zainteresowana osoba zobowiązana jest do udzielenia instytucji właściwej Umawiającej się Strony, pod działaniem ustawodawstwa której wnioskuje o przyznanie świadczeń rzeczowych, niezbędnych informacji dotyczących świadczeń rzeczowych przyznanych uprzednio na mocy ustawodawstwa drugiej Umawiającej się Strony. Jeśli instytucja właściwa uzna to za konieczne, może zwrócić się, bezpośrednio lub za pośrednictwem instytucji łącznikowych, do instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony, aby zażądać informacji dotyczących świadczeń rzeczowych uprzednio przyznanych.

Artykuł 13

Paragraf 1. W celu skorzystania z zasiłku pogrzebowego zgodnie z ustawodawstwem Umawiającej się Strony wnioskodawca mieszkający na terytorium drugiej Umawiającej się Strony zobowiązany jest przesłać swój wniosek bądź do instytucji właściwej, bądź do instytucji miejsca zamieszkania.

Paragraf 2. Do wniosku należy dołączyć dokumenty dowodowe wymagane przez ustawodawstwo stosowane przez instytucję właściwą.

Paragraf 3. Zgodność informacji podanych przez wnioskodawcę musi być ustalona na podstawie urzędowych dokumentów dołączonych do wniosku lub potwierdzona przez właściwe organy Umawiającej się Strony, na której terytorium zamieszkuje wnioskodawca.