Tytuł 3 - Postanowienia szczegółowe - Luksemburg-Polska. Porozumienie Administracyjne dotyczące warunków stosowania Konwencji w sprawie zabezpieczenia społecznego zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga. Luksemburg.2002.07.05.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2002.195.1646

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 maja 2004 r.

Tytuł  III

Postanowienia szczegółowe

Rozdział  pierwszy

Choroba, macierzyństwo i śmierć (zasiłek pogrzebowy)

Artykuł  6

Paragraf 1. W celu stosowania artykułu 11 Konwencji zainteresowana osoba zobowiązana jest do przedstawienia instytucji właściwej Umawiającej się Strony, na której terytorium się udała, zaświadczenia dotyczącego okresów przebytych na mocy ustawodawstwa drugiej Umawiającej się Strony przed datą swojego ostatniego przybycia na terytorium pierwszej Umawiającej się Strony.

Paragraf 2. Jeśli zainteresowana osoba nie przedstawi zaświadczenia, instytucja właściwa Umawiającej się Strony, na której terytorium się udała, zażąda od instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony wystawienia i przesłania jej zaświadczenia.

Artykuł  7

W celu skorzystania ze świadczeń rzeczowych na mocy paragrafu 1 artykułu 12 Konwencji zainteresowana osoba zobowiązana jest do przedłożenia instytucji miejsca pobytu zaświadczenia potwierdzającego, że ma prawo do tych świadczeń. Zaświadczenie to, wydane przez instytucję właściwą, o ile możliwe przed rozpoczęciem czasowego pobytu osoby zainteresowanej, podaje zwłaszcza długość okresu, podczas którego świadczenia te mogą być udzielane. Jeśli osoba zainteresowana nie przedstawi wymienionego zaświadczenia, instytucja miejsca pobytu zwraca się do instytucji właściwej w celu jego otrzymania.

Artykuł 8

Paragraf 1. W celu skorzystania ze świadczeń pieniężnych podczas pobytu czasowego na terytorium drugiej Umawiającej się Strony osoba zainteresowana zobowiązana jest do natychmiastowego zwrócenia się do instytucji miejsca pobytu, przedstawiając jej zaświadczenie o niezdolności do pracy wydane przez lekarza prowadzącego.

W ciągu trzech dni od daty przedłożenia przez osobę zainteresowaną instytucji miejsca pobytu zaświadczenia o niezdolności do pracy instytucja ta przystępuje do kontroli lekarskiej pracownika zgodnie z zasadami stosowanymi wobec własnych ubezpieczonych.

Orzeczenie lekarza podające przewidywany okres niezdolności do pracy jest przesyłane przez instytucję miejsca pobytu instytucji właściwej w ciągu pięciu dni od daty kontroli.

W ciągu ośmiu dni od otrzymania tego orzeczenia przez instytucję właściwą wspomniana instytucja informuje instytucję miejsca pobytu, czy osoba zainteresowana może korzystać ze świadczeń pieniężnych.

Paragraf 2. Jeżeli lekarz stwierdzi, że osoba zainteresowana jest zdolna wznowić zatrudnienie, instytucja miejsca pobytu zawiadamia tę osobę o zakończeniu okresu jej niezdolności do pracy i przesyła bezzwłocznie kopię tego zawiadomienia instytucji właściwej. Jeśli chodzi o pracowników innych niż wymienieni w ustępie a artykułu 9 Konwencji, o ile lekarz stwierdzi, że ich stan zdrowia nie przeszkadza, aby powrócili do kraju właściwego, instytucja miejsca pobytu zawiadamia ich natychmiast o opinii lekarza i przesyła kopię tego zawiadomienia instytucji właściwej.

Paragraf 3. Instytucja miejsca pobytu przystępuje do kontroli administracyjnej osoby zainteresowanej, tak jakby chodziło o jej własnego ubezpieczonego.

Paragraf 4. Instytucja właściwa wypłaca bezpośrednio osobie zainteresowanej świadczenia pieniężne i zawiadamia o tym instytucję miejsca pobytu.

Artykuł  9

W celu skorzystania ze świadczeń rzeczowych zgodnie z paragrafem 1 artykułu 13 Konwencji członkowie rodziny zobowiązani są zgłosić się do instytucji ich miejsca zamieszkania, przedstawiając:

- zaświadczenie wydane przez instytucję właściwą i potwierdzające istnienie prawa do świadczeń rzeczowych. Zaświadczenie to ważne jest dopóty, dopóki instytucja właściwa nie zawiadomi instytucji miejsca zamieszkania o jego anulowaniu;

- dokumenty dowodowe zwyczajowo wymagane przez ustawodawstwo kraju zamieszkania przy przyznawaniu świadczeń rzeczowych członkom rodziny.

Instytucja miejsca zamieszkania informuje instytucję właściwą, czy członkowie rodziny mają lub nie prawo do świadczeń zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem.

Artykuł 10

Paragraf 1. Jeśli, w przypadkach wymienionych w paragrafie 2 artykułu 13 i paragrafie 3 artykułu 15 Konwencji, ustawodawstwo stosowane przez instytucję właściwą przewiduje maksymalny okres, za który przysługują świadczenia, to brany jest pod uwagę okres udzielania tych świadczeń bezpośrednio przed zmianą miejsca zamieszkania.

Paragraf 2. W celu stosowania paragrafu 1 instytucja właściwa zwraca się do instytucji ostatniego miejsca zamieszkania każdego członka rodziny i każdego emeryta lub rencisty, który przeniósł miejsce swego zamieszkania na terytorium kraju właściwego, o dostarczenie jej informacji dotyczących okresu udzielania świadczeń bezpośrednio przed tym przeniesieniem.

Artykuł  11

Paragraf 1. W celu skorzystania ze świadczeń rzeczowych w kraju miejsca swego zamieszkania emeryt lub rencista wymieniony w paragrafie 2 artykułu 15 Konwencji zobowiązany jest do zgłoszenia się w instytucji miejsca zamieszkania, przedstawiając zaświadczenie, w którym instytucja właściwa poświadcza, że emeryt lub rencista ma prawo, dla siebie i dla członków swojej rodziny, zgodnie z ustawodawstwem Strony wypłacającej emeryturę lub rentę, do świadczeń rzeczowych. Instytucja, która wydała zaświadczenie, przekazuje jego kopię instytucji drugiej Umawiającej się Strony.

Paragraf 2. Instytucja miejsca zamieszkania zawiadamia instytucję, która wydała zaświadczenie przewidziane w paragrafie 1, o wszelkich dokonanych przez nią wpisach.

Paragraf 3. Instytucja, która wydała zaświadczenie przewidziane w paragrafie 1, zawiadamia instytucję drugiej Umawiającej się Strony o ustaniu prawa do świadczeń rzeczowych emeryta lub rencisty i członków jego rodziny.

Artykuł  12

W celu stosowania artykułu 16 Konwencji zainteresowana osoba zobowiązana jest do udzielenia instytucji właściwej Umawiającej się Strony, pod działaniem ustawodawstwa której wnioskuje o przyznanie świadczeń rzeczowych, niezbędnych informacji dotyczących świadczeń rzeczowych przyznanych uprzednio na mocy ustawodawstwa drugiej Umawiającej się Strony. Jeśli instytucja właściwa uzna to za konieczne, może zwrócić się, bezpośrednio lub za pośrednictwem instytucji łącznikowych, do instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony, aby zażądać informacji dotyczących świadczeń rzeczowych uprzednio przyznanych.

Artykuł 13

Paragraf 1. W celu skorzystania z zasiłku pogrzebowego zgodnie z ustawodawstwem Umawiającej się Strony wnioskodawca mieszkający na terytorium drugiej Umawiającej się Strony zobowiązany jest przesłać swój wniosek bądź do instytucji właściwej, bądź do instytucji miejsca zamieszkania.

Paragraf 2. Do wniosku należy dołączyć dokumenty dowodowe wymagane przez ustawodawstwo stosowane przez instytucję właściwą.

Paragraf 3. Zgodność informacji podanych przez wnioskodawcę musi być ustalona na podstawie urzędowych dokumentów dołączonych do wniosku lub potwierdzona przez właściwe organy Umawiającej się Strony, na której terytorium zamieszkuje wnioskodawca.

Rozdział  drugi

Inwalidztwo, starość i śmierć (emerytury i renty)

Artykuł  14

Paragraf 1. W celu skorzystania ze świadczeń zgodnie z postanowieniami rozdziału drugiego tytułu III Konwencji wnioskodawca zobowiązany jest do złożenia, na przewidzianym w tym celu formularzu, wniosku do instytucji właściwej miejsca zamieszkania na warunkach określonych przez ustawodawstwo kraju zamieszkania.

Paragraf 2. Jeśli, w chwili składania wniosku, żaden z okresów ubezpieczenia nie był przebyty pod działaniem ustawodawstwa Umawiającej się Strony, na której terytorium wnioskodawca zamieszkuje, wniosek należy złożyć do instytucji łącznikowej lub właściwej tej Strony, która prześle go bezzwłocznie do instytucji łącznikowej lub właściwej drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  15

Paragraf 1. Instytucje właściwe obu Umawiających się Stron przesyłają sobie bezzwłocznie, bezpośrednio lub za pośrednictwem instytucji łącznikowych, na przewidzianym w tym celu formularzu, wnioski oraz dokumenty dowodowe i wszelkie dostępne dokumenty, które mogą być niezbędne dla rozpatrzenia wniosku. Każda instytucja właściwa przesyła również zaświadczenie potwierdzające okresy ubezpieczenia przebyte pod działaniem swojego ustawodawstwa instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony.

Paragraf 2. Instytucja właściwa Umawiającej się Strony, do której został zgłoszony wniosek o świadczenia, sprawdza informacje dotyczące wnioskodawcy i członków jego rodziny.

Paragraf 3. Formularz wymieniony w paragrafie 1, jak również stosowanie paragrafu 2 niniejszego artykułu zastępuje przesłanie odpowiednich dokumentów dowodowych.

Artykuł  16

Każda instytucja właściwa ustala uprawnienia wnioskodawcy zgodnie z artykułem 21 Konwencji i zawiadamia zainteresowaną osobę o podjętej decyzji, wskazując środki i terminy odwoławcze, oraz przesyła jednocześnie kopię instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł 17

Emerytury i renty obciążające instytucję jednej z Umawiających się Stron są wypłacane bezpośrednio świadczeniobiorcy mieszkającemu na terytorium drugiej Umawiającej się Strony w terminach płatności przewidzianych ustawodawstwem stosowanym przez tę instytucję. Wypłata dokonywana jest zgodnie z artykułem 34 Konwencji bez potrąceń kosztów administracyjnych, które mogłyby wyniknąć w związku z wypłatą tego świadczenia.

Artykuł  18

Instytucje łącznikowe wymieniają co roku dane statystyczne dotyczące liczby wypłacanych świadczeń w drugiej Umawiającej się Stronie oraz wynikających stąd kwot.

Rozdział  trzeci

Wypadki przy pracy i choroby zawodowe

Artykuł  19

Paragraf 1. Postanowienia niniejszego Porozumienia dotyczące świadczeń rzeczowych z ubezpieczenia na wypadek choroby mają zastosowanie przez analogię do udzielania świadczeń rzeczowych z ubezpieczenia w razie wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

Paragraf 2. Postanowienia niniejszego Porozumienia dotyczące świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia na wypadek choroby mają zastosowanie przez analogię do wypłaty świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia w razie wypadków przy pracy i chorób zawodowych, z wyjątkiem rent.

Paragraf 3. Postanowienia artykułu 17 niniejszego Porozumienia dotyczące wypłaty emerytur i rent mają zastosowanie przez analogię do wypłaty świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

Artykuł  20

Dla celów ustalania stopnia niezdolności do pracy w przypadkach, o których mowa w artykule 23 Konwencji, zainteresowana osoba jest zobowiązana do udzielenia instytucji właściwej Umawiającej się Strony, pod działaniem ustawodawstwa której nastąpił wypadek przy pracy lub choroba zawodowa, niezbędnych informacji dotyczących wypadków przy pracy lub chorób zawodowych, które nastąpiły uprzednio pod działaniem ustawodawstwa drugiej Umawiającej się Strony, niezależnie od stopnia niezdolności spowodowanej tymi przypadkami. Jeśli wspomniana instytucja uzna to za konieczne, może zwrócić się o udostępnienie dokumentów dotyczących tych przypadków do instytucji właściwej lub właściwych dla zapewnienia odszkodowania z ich tytułu.

Artykuł 21

W przypadku stosowania paragrafu 3 artykułu 22 Konwencji rzeczywiste wydatki na świadczenia rzeczowe udzielane zgodnie z postanowieniami paragrafu 1 artykułu 22 są zwracane instytucji, która ich udzieliła, zgodnie z jej rachunkami.

Rozdział  czwarty

Świadczenia rodzinne

Artykuł  22

Dla celów stosowania postanowień artykułu 26 Konwencji instytucja właściwa Umawiającej się Strony, w której został złożony wniosek o świadczenia rodzinne, może zwrócić się, bezpośrednio lub za pośrednictwem instytucji łącznikowych, do instytucji właściwej drugiej Umawiającej się Strony z prośbą o poświadczenie okresów zatrudnienia lub działalności zawodowej przebytych pod działaniem ustawodawstwa tej Strony.